บทที่ 732

อันกั๋วโหวรู้สึกเหมือนถูกทึ้งหัวและวิงเวียนอยู่ครู่หนึ่ง เขาอ้วนอยู่แล้วอีกทั้งยังเคลื่อนไหวลำบาก เขาจึงไม่สามารถตอบสนองกับสิ่งใดได้

ในขณะที่เขารู้สึกตัวและกำลังจะตะโกน ซูชิงอู่ก็พุ่งมาหาแล้วและกดหมอนนุ่ม ๆ ลงบนใบหน้าของเขา

เขาหายใจไม่ออกและไม่สามารถส่งเสียงใดได้ และถูกตรึงไว้แน่นหนาจนไม่สามารถเป็นอิสระได้แม้ว่าเขาจะดิ้นรนอย่างสุดชีวิตก็ตาม

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็หยุดการเคลื่อนไหว

ซูชิงอู่ดึงหมอนนุ่ม ๆ ออกมา เมื่อนางเห็นว่าอีกฝ่ายอาการหนักเนื่องจากหายใจไม่ออก นางก็ยิ้มุมปาก

จากนั้นนางหยิบยาออกมา ง้างปากของอีกฝ่ายแล้วป้อนเข้าไป

“คิดจะใช้เล่ห์กลกับข้ารึ?”

ซูชิงอู่ค่อย ๆ หรี่ตาพลางยกยิ้มมุมปาก นางลากอันกั๋วโหวไปที่เตียงด้วยมือข้างเดียว จากนั้นก็พันธนาการเขาด้วยผ้าม่านที่ขาดแล้วมัดไว้กับหัวเตียง

เมื่อเห็นท่าทางที่ไม่รู้สึกตัวของเขา ซูชิงอู่ก็หยิบดาบสั้นออกมาและจัดท่าทางให้เขา แต่นางก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร

ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำความสะอาดหากมีเลือดเปื้อนตามร่างกาย

นางลุกขึ้นยืนสำรวจห้องเพื่อดูว่ามีอะไรที่นางสามารถใช้ได้หรือไม่ จากนั้นจึงหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ที่อันกั๋วโหวยังไม่ได้ใส่ออกมา