All Chapters of ย้อนรักทวงแค้น: Chapter 481 - Chapter 490

“หากเมล็ดบัวยังไม่สุกก็จะมีพิษเย็นตกค้างอยู่เล็กน้อย ซึ่งไม่อาจสังเกตเห็นได้เลย ต้องใช้เวลาหลายปีถึงจะแสดงอาการออกมา”หมอหลวงซุนตะลึง "พระชายาหมายความว่า โรคของฝ่าบาทเกี่ยวข้องกับเม็ดบัวเหล่านี้หรือ?"ซูชิงอู่พยักหน้าหมอหลวงซุนดูหวาดกลัวและถามว่า “เม็ดบัวเหล่านี้ใครเป็นคนถวายฝ่าบาท?”ขันทีตัวน้อยก็โน้มตัวไปทำความเคารพทันที “คือ...คือท่านราชครูมอบให้ฮ่องเต้ใช้เพื่อบำรุงร่างกาย ว่ากันว่าทำให้จิตใจสดชื่น ด้วยเหตุนี้ฮ่องเต้จึงชอบมันมาก”เป็นราชครูเฒ่าอีกแล้ว...ตอนนี้ราชครูเฒ่าตายไปแล้ว แม้ว่าจะพบเบาะแสแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ซูชิงอู่จึงสั่งให้ขันทีหนุ่มทำลายเมล็ดบัวให้หมด ก่อนที่จะออกจากวังและกลับไปที่จวนของนางทันทีที่นางเข้าไปก็เห็นเย่เสวียนถิงยืนอยู่รอนางอยู่ที่ประตูนางตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็ยิ้มและเดินเข้ามาหาเขาแต่ทันทีที่นางเข้าใกล้มากขึ้นชายคนนั้นก็จับเอวของนางไว้ดวงตาของเย่เสวียนถิงมืดครึ้มและเขาก็วางคางไว้บนไหล่ของซูชิงอู่“เหตุใดเจ้าถึงวิ่งออกไปอีก? ข้ากลับมาไม่เจอเจ้า ข้ากังวลมาก”เสียงของเย่เสวียนถิงวนเวียนรอบหูของซูชิงอู่ และทันใดนั้นซูชิงอู่ก็รู้สึกว่าในน้ำเสีย

ทันทีที่ทุกคนได้ยินว่าฮ่องเต้เฒ่าพูดกับซูชิงอู่ก่อน ต่างก็หันมามองนางซูชิงอู่โค้งคำนับด้วยความเคารพและกล่าวว่า "ฝ่าบาท มีอะไรจะบอกชิงอู่หรือเพคะ?"“ข้าได้รับทราบจากหมอหลวงซุนว่าเจ้าไม่เพียงแต่ค้นพบแผนร้ายของราชครูเฒ่า แต่ยังหาทางช่วยชีวิตข้าได้ ครั้งนี้นับว่าเป็นบุญคุณที่ช่วยชีวิตข้า”ซูชิงอู่ฟังอย่างเงียบ ๆนางรู้สึกว่ามีคนรอบตัวนางมากมายกำลังจ้องมองนางฮ่องเต้เฒ่ายังคงดูอ่อนแอเล็กน้อย หลังจากนอนป่วยมาหลายวัน ร่างกายก็ผอมลงไปมากท้ายที่สุดเขาเคยดูสดใส กลับดูแก่ลงไปสิบปีเขาไอเบา ๆ สูดหายใจลึกแล้วพูดว่า "ข้าอยากให้เจ้าอยู่ในวังจนกว่าข้าจะหายดี ข้าอยากให้เจ้าให้คำแนะนำกับหมอหลวง หมอหลวงทุกคนจะต้องเชื่อฟังคำสั่งของเจ้า เจ้าคิดอย่างไร?"ก่อนที่ซูชิงอู่จะพูดอะไร เย่เสวียนถิงก็ไม่ยอมแล้ว“เสด็จพ่อ ชิงอู่ยังตั้งครรภ์อยู่ ดูแลตัวเองยังไม่ไหว ไม่ควรให้ต้องเหนื่อยเพิ่มอีก”ฮ่องเต้เฒ่ามองดูทั้งสองคนและพยักหน้าเบา ๆ "ข้ารู้ว่าเรื่องนี้อาจจะขัดใจเจ้าสักหน่อย ดังนั้นข้าจะปล่อยให้ชิงอู่เป็นคนเลือกเอง หากนางเห็นด้วยกับเงื่อนไขนี้ ข้าก็สามารถแลกเปลี่ยนเป็นเงื่อนไขอื่นได้"ซูชิงอู่เงยหน้าขึ้

คราวนี้สีหน้าของอีกสองฝ่ายแสดงความตกใจตำแหน่งของเย่เสวียนถิงแทบจะเทียบเท่ากับการเป็นผู้สำเร็จราชการแทนในการปกครองราชการแผ่นดินแม้ว่าเขาจะไม่มีอำนาจที่แท้จริงแต่คำพูดของเขาก็มีน้ำหนักมาก!ด้วยคำพูดของฮ่องเต้ เท่ากับเขาได้ควบคุมราชสำนักโดยตรง ทำให้สีหน้าของฮองเฮาและเจียวกุ้ยเฟยดูน่าเกลียดเล็กน้อยเย่เสวียนถิงไม่ได้ปฏิเสธความเมตตาของฮ่องเต้“ลูกจะไม่ทำให้ฝ่าบาทผิดหวัง”ดวงตาของเย่เสวียนถิงมืดมน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหม่นหมอง เขากำมือแน่น หัวใจเหมือนถูกพายุโหมกระหน่ำหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็รู้แล้วว่าเขาต้องการอะไรมากที่สุดอาอู่จัดเตรียมทางลัดให้เขา ส่งดาบและกระบี่มาไว้ในมือของเขา ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่คว้าไว้มีเพียงการมีอำนาจเท่านั้น ที่จะสามารถปกป้องคนที่ห่วงใย และป้องกันไม่ให้อาอู่ได้รับอันตรายไม่เช่นนั้น เขาจะมีช่วงเวลาที่ไร้พลังอยู่เสมอ......เจียวกุ้ยเฟยกลับมายังตำหนักด้วยอารมณ์ที่ไม่พอใจอย่างมากเย่ชิวหมิงเห็นอารมณ์ของพระมารดา จึงกล่าวด้วยน้ำเสียงสงบ "เสด็จแม่ ลูกคิดว่าเสด็จพ่อทำเช่นนี้ก็สมเหตุสมผลแล้ว"เจียวกุ้ยเฟยเลิกคิ้ว "นั่นสมเหตุสมผลแล้วหรือ? ในที่สุดฮ่

เห็นได้ชัดว่าฮ่องเต้เฒ่าไม่คาดคิดว่าซูชิงอู่จะถามคำถามนี้ขึ้นมาอย่างกะทันหันความประหลาดใจในดวงตาของเขาชัดเจนมากแม้ว่าซูชิงอู่ไม่ได้คาดหวังที่จะค้นพบความลับใด ๆ ด้วยคำพูดประโยคเดียว แต่การตอบสนองที่ไม่ทันตั้งตัวของฮ่องเต้เฒ่ายังคงให้เบาะแสบางอย่างแก่นางทันใดนั้นใบหน้าของฮ่องเต้เฒ่าก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมและเขาพูดว่า "ก็แค่นางกำนัลคนหนึ่ง ข้าจำไม่ได้แล้ว ไม่มีอะไรจะพูด"คำพูดนี้ฟังดูทำร้ายจิตใจไม่น้อยถ้านางเป็นเย่เสวียนถิง การฟังความคิดเห็นของบิดาเกี่ยวกับมารดาผู้ให้กำเนิดเช่นนี้คงจะรู้สึกเหมือนนางถูกแช่อยู่ในทะเลสาบน้ำแข็งอย่างแน่นอนซูชิงอู่หรี่ตาลง น้ำเสียงของนางดูเศร้าใจเล็กน้อย "ชิงอู่ทำให้เสด็จพ่อไม่พอใจที่ถามเยี่ยงนี้หรือเพคะ?"เมื่อฮ่องเต้เฒ่าเห็นสีหน้าของนาง เขาก็ตระหนักว่าสิ่งที่เขาเพิ่งพูดนั้นดูจะเกินไปหน่อยเขาไอเบา ๆ เพื่อกลบเกลื่อนความอึดอัดใจ แล้วอธิบายว่า "มันไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้าชิงอู่ แค่ข้านึกไม่ออกชั่วคราว ข้ารู้สึกเหนื่อยแล้ว ขอตัวไปพักก่อน"เขาลุกขึ้นยืน แสดงท่าทางขอส่งแขก ไม่พบใครอีกซูชิงอู่กล่าวว่า "ฝ่าบาท โปรดเสวยยาก่อนแล้วจึงบรรทมนะเพคะ"ฮ่องเต้เฒ่

เห็นใบหน้าที่อัดอั้นของพวกเขา ซูชิงอู่ก็รู้สึกมีความสุขมากนางขอให้ทุกคนเร่งมือ ในท้ายที่สุดก็เหลือเพียงสมุนไพรธรรมดาและไร้ค่าบางส่วนที่เหลืออยู่หมอหลวงที่เข้ามาตรวจสอบทั้งหมดต่างโกรธมากจนใบหน้าเหยเก ตำรับยาแบบใดกันที่ต้องใช้สมุนไพรเยอะขนาดนี้? พระชายาเสวียนเพียงพูดเรื่องไร้สาระ จงใจใช้คำสั่งของฮ่องเต้เพื่อกวาดยาดี ๆ ในวังไป!อย่างไรก็ตามแม้ว่าพวกเขาจะรู้จุดประสงค์ของซูชิงอู่ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ยกเว้นเพียงหมอหลวงซุน ตอนนี้ไม่มีใครได้เข้าเฝ้าฮ่องเต้ได้เลยบวกกับที่ตอนนี้หมอหลวงซุนยังเชื่อฟังคำแนะนำของซูชิงอู่ หากพวกเขาไม่รู้จักนิสัยของหมอหลวงซุนพวกเขาอาจคิดว่าเขาถูกซูชิงอู่ซื้อใจไปแล้ว...แน่นอนว่าไม่ได้ถูกซื้อตัวไปแต่ตอนนี้หมอหลวงซุนได้กลายเป็นลูกไล่ตัวน้อยของซูชิงอู่ไปแล้วแม้ซูชิงอู่จะเปิดเผยทักษะทางการแพทย์เพียงเล็กน้อย แต่เขาก็ได้รับประโยชน์จากนางมากมายซูชิงอู่ถูกจัดให้อยู่ในตำหนักใกล้กับพระที่นั่งหย่างซินเตี้ยน เพื่อให้สะดวกสำหรับนางที่จะไปเยี่ยมฮ่องเต้เฒ่าเหตุผลที่นางไม่ได้อาศัยอยู่ในห้องโถงด้านข้างของพระที่นั่งหย่างซินเตี้ยน ก็เพราะว่าเย่เสวียนถิงต้องอาศัยอยู่ในพร