All Chapters of ย้อนรักทวงแค้น: Chapter 261 - Chapter 270

เย่เสวียนถิงละสะสายตาอันอ่อนโยนที่กำลังมองซูชิงอู่และเสือขาวค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นพลางพูดว่า “เสด็จพ่อหมายถึงเรื่องไหนหรือพ่ะย่ะค่ะ?”ด้านเย่อวิ๋นถูนั้นถูกนำตัวไปรักษาแล้วแต่เหตุการณ์สะเทือนใจที่เขาได้รับบาดเจ็บเมื่อครู่ยังคงทำให้ผู้คนหวาดกลัวราชครูเฒ่าเอ่ยอย่างเย็นชา “ท่านอ๋องเสวียน เสือขาวตัวนี้ถูกนำมาจากจวนของท่าน เมื่อครู่มันทำให้องค์ชายสามได้รับบาดเจ็บ ท่านยังจะอยากปกป้องสัตว์ร้ายอีกหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เย่เสวียนถิงมองราชครูเฒ่าอย่างไม่แยแสพลางพูดเสียงเย็น “ก็จริงอยู่ที่ข้าเป็นคนเลี้ยงดูเสือขาว และอาหารที่ข้าใช้เลี้ยงนั้นเป็นสัตว์ที่มีชีวิตทั้งหมดเพื่อรักษาความดุร้ายตามธรรมชาติของมันเอาไว้ แต่ท่านไม่ได้คำนวณเลยหรือว่ามีความเป็นไปได้ที่มันอาจจะทำร้ายเย่อวิ๋นถู?”ในดวงตาของราชครูเฒ่าทวีความโกรธเพิ่มมากขึ้น การที่เขาทำอะไรอ๋องเสวียนไม่ได้ก็เกินพอแล้ว นี่เขายังไม่สามารถทำอะไรเสือขาวนั่นได้อีกน่ะหรือ?“ฝ่าบาท สัตว์ดุร้ายเช่นนี้ควรถูกกำจัดทันที อย่าว่าแต่สัตว์ร้าย แม้จะเป็นมนุษย์ก็ควรต้องทำพ่ะย่ะค่ะ การทำร้ายองค์ชายถือเป็นอาชญากรรมร้ายแรงต้องโทษประหารเก้าชั่วโคตร ตามความเห็นของกระหม่อม

... ซูชิงอู่เอ่ยขึ้น “ในเมื่อท่านไม่เป็นอะไรหม่อมฉันก็โล่งใจ”จากนั้นนางก็หันหลังกลับไปเย่หมิงเยว่ตกตะลึงนางสงสัยว่าการกระทำของตัวเองนั้นอ้อมค้อมเกินไปหรือไม่ซูชิงอู่ถึงไม่เข้าใจคำใบ้ของนางเลยยิ่งไปกว่านั้น เห็นได้ชัดว่าเสือขาวมีความเกี่ยวข้องกับซู่ชิงอู่ ตัวเองต้องลงเอยเช่นนี้ก็เพราะเสือขาว นางควรจะรู้สึกผิดบ้างสิ?เย่หมิงเยว่คิดไม่ออก สีหน้าท่าทางของนางในสายตาของใครหลายคนมักจะเป็นความน่าสงสาร ซึ่งจะกระตุ้นความเห็นอกเห็นใจได้มาก นอกจากนี้ชีวิตของนางในวังหลังถือว่าน่าสังเวช และผู้คนจำนวนมากไม่ค่อยอยากสนิทกับนางแต่ซูชิงอู่นี่ก็เหลือเกิน พอตนเองพูดว่าไม่เป็นไรก็รีบหันหลังไปไม่กลับมามองอีกเลย ไม่แม้แต่จะขอโทษด้วยซ้ำเนี่ยนะ?ขณะที่องค์หญิงสี่กำลังจะเรียกซูชิงอู่ นางก็เห็นว่าซูชิงอู่เดินไปหาองค์หญิงห้าแล้ว“เมื่อครู่ขอบคุณท่านนะเพคะ”เย่หลิงจูมองนางด้วยความประหลาดใจพร้อมจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อยแล้วนั่งลงอีกครั้งใบหน้าที่แต่งมาอย่างจัดจ้านของนางเงยขึ้นมามอง “ขอบคุณข้าเรื่องอะไร?”ซูชิงอู่ยิ้มเล็กน้อยพลางเลิกคิ้ว เมื่อเห็นสีหน้าว่างเปล่าของเย่หลิงจูนางก็รู้สึกชื่น

ด้วยวิธีนี้องค์ชายก็จะถูกเลือกให้เป็นองค์รัชทายาทที่เหมาะสมที่สุด!ต้องบอกว่าเจียวกุ้ยเฟยฉลาดและเป็นคนที่ยืดหยุ่นมากอย่างไรก็ตาม ซูชิงอู่จะไม่ทำร้ายคนของเย่เสวียนถิง...ไม่ว่าใครก็ไม่ได้ทั้งนั้น!นางหลุบสายตาลงเล็กน้อย แสร้งทำเป็นลังเลจากนั้นนางก็เงยหน้าขึ้นพลางขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ข้อเสนอของเจียวกุ้ยเฟยทำเอาหม่อมฉันคล้อยตาม แต่ว่า…”“แต่อะไรหรือ?”เจียวกุ้ยเฟยดีใจมากที่ในที่สุดก็มีทางออกสำหรับเรื่องนี้เสียทีซูชิงอู่พูดเนิบ ๆ “สิ่งนี้จะมีประโยชน์อะไรกับหม่อมฉันและท่านอ๋องเพคะ?”รอยยิ้มบนใบหน้าของเจียวกุ้ยเฟยแข็งค้างนางไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ซูชิงอู่กล่าวต่อ “หากฮองเฮาถูกโค่นล้ม ท่านและองค์ชายใหญ่จะได้รับประโยชน์มากที่สุด องค์ชายใหญ่จะได้เป็นรัชทายาท แต่หม่อมฉันกับท่านอ๋องกลับไม่ได้อะไรเลย…”เจียวกุ้ยเฟยยิ้มอย่างฝืนใจพลางถามด้วยความระแวง “เช่นนั้นเจ้าก็บอกมา เจ้าต้องการสิ่งใด? พวกเรามาตกลงกันไว้ล่วงหน้าก่อน จะได้ไม่เกิดความขัดแย้งในภายหลัง”ซูชิงอู่ตบโต๊ะ “หม่อมฉันก็คิดเช่นนั้นอยู่พอดีเลยเพคะ”เมื่อเจียวกุ้ยเฟยฟังคำพูดของอีกฝ่าย น้ำเสียงของซูชิงอู่ก็ดูแปลกไปเล็กน้อยนาง

เจียวกุ้ยเฟยแค่นหัวเราะ นางไม่ได้ทำหน้าบูดบึ้ง แต่กลับถามด้วยรอยยิ้ม “เหตุใดพระชายาถึงพูดเช่นนั้น?”ซูชิงอู่เม้มปากไม่พูดอะไรทั้งห้องเงียบลงในทันที ความเงียบของซูชิงอู่ทำให้บรรยากาศในตำหนักดูนิ่งงันดอกบ๊วยสีชมพูที่อยู่นอกหน้าต่างปลิวไสวท่ามกลางลมหนาว แสงและเงาตกกระทบลงบนโครงตาข่ายหน้าต่าง เจียวกุ้ยเฟยรู้สึกถึงความเย็นที่คืบคลานเข้ามาตามกระดูกสันหลังนางวางใบรายการ “มันยากที่จะตัดสินใจเรื่องนี้ในทันที วันนี้พระชายากลับไปก่อน ข้าขอนำใบรายการนี้ไปปรึกษากับทางตระกูลให้เรียบร้อยแล้วจะตอบกลับไปหาพระชายา ว่าอย่างไร?”ซูชิงอู่ยืนขึ้นและกล่าวคำอำลา “หม่อมฉันรอฟังข่าวดีนะเพคะ”ทันทีที่ซูชิงอู่จากไป เจียวกุ้ยเฟยก็ฟาดใบรายการที่ซูชิงอู่ทิ้งไว้ลงบนโต๊ะด้วยความโกรธคิ้วของนางกระตุก ครู่หนึ่งนางสงสัยว่าตัวเองประมาทเกินไปหรือไม่ นางถึงได้ตั้งเงื่อนไขสูงขนาดนี้แต่ก็คงต้องบอกว่า ทางจวนอ๋องเสวียนจะมอบผลประโยชน์ให้กับตระกูลเจียวของนางได้มากมาย หากเป็นจริงดังที่ซูชิงอู่พูด นางกับอ๋องเสวียนก็คงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยชิวหมิงให้ได้ขึ้นเป็นองค์รัชทายาท…เช่นนั้นคงไม่ใช่เรื่องใหญ่หากนางจะตอบรับเ

คราวนี้นางมาพร้อมกับแม่ของนาง ฮูหยินหลินพี่สะใภ้ของพระสนมซูเฟยฮูหยินหลินมีสีหน้าจริงจังและใบหน้าที่เย็นชาซึ่งแตกต่างจากอารมณ์ที่สง่างามของสตรีส่วนใหญ่ในเมืองหลวงรูปร่างของนางยังสูงกว่าสตรีธรรมดาทั่วไปอีกด้วย รูปร่างของนางทำให้มีรัศมีที่คมชัดและเยือกเย็น และตาชั้นเดียวของนางก็ดูเฉียบคมมากเวลามองคนสมแล้วที่เป็นบุตรสาวของภรรยาเอกจากจวนแม่ทัพนางพาหลินเสวี่ยอิ๋งไปทักทายพระสนมซูเฟยก่อน จากนั้นจึงเห็นเย่เสวียนถิงกลับมาสีหน้าของฮูหยินหลินขรึมลงอย่างเห็นได้ชัด และเสียงของนางก็เย็นชาจนน่ากลัว“พระสนมซูเฟย คนบางคนได้อำนาจไปจนมีชื่อเสียงแล้วแต่กลับลืมว่าตัวเองเป็นใคร หม่อมฉันคิดว่าหากท่านมีเวลาก็ควรอบรมสั่งสอนสักหน่อย หากท่านไม่รู้จะพูดอย่างไร ในฐานะที่หม่อมฉันเป็นป้าสะใภ้ หม่อมฉันก็สามารถสั่งสอนแทนท่านได้!”คำพูดคลุมเครือเหล่านี้มีความหมายบางอย่างแฝงอยู่คนที่อยู่ในที่นี้ล้วนเป็นคนฉลาด พวกเขาเข้าใจเกือบจะในทันทีว่านางกำลังพูดถึงใครซูชิงอู่รู้สึกโกรธนางสามารถทนต่อสิ่งที่หลินเสวี่ยอิ๋งพูดเกี่ยวกับนางได้ แต่นางจะไม่ยอมให้คนอื่นมาวิพากษ์วิจารณ์เย่เสวียนถิงเด็ดขาด!นางกำลังจะก้าวไปข