บทที่ 264

... ซูชิงอู่เอ่ยขึ้น “ในเมื่อท่านไม่เป็นอะไรหม่อมฉันก็โล่งใจ”

จากนั้นนางก็หันหลังกลับไป

เย่หมิงเยว่ตกตะลึง

นางสงสัยว่าการกระทำของตัวเองนั้นอ้อมค้อมเกินไปหรือไม่

ซูชิงอู่ถึงไม่เข้าใจคำใบ้ของนางเลย

ยิ่งไปกว่านั้น เห็นได้ชัดว่าเสือขาวมีความเกี่ยวข้องกับซู่ชิงอู่ ตัวเองต้องลงเอยเช่นนี้ก็เพราะเสือขาว นางควรจะรู้สึกผิดบ้างสิ?

เย่หมิงเยว่คิดไม่ออก สีหน้าท่าทางของนางในสายตาของใครหลายคนมักจะเป็นความน่าสงสาร ซึ่งจะกระตุ้นความเห็นอกเห็นใจได้มาก นอกจากนี้ชีวิตของนางในวังหลังถือว่าน่าสังเวช และผู้คนจำนวนมากไม่ค่อยอยากสนิทกับนาง

แต่ซูชิงอู่นี่ก็เหลือเกิน พอตนเองพูดว่าไม่เป็นไรก็รีบหันหลังไปไม่กลับมามองอีกเลย ไม่แม้แต่จะขอโทษด้วยซ้ำเนี่ยนะ?

ขณะที่องค์หญิงสี่กำลังจะเรียกซูชิงอู่ นางก็เห็นว่าซูชิงอู่เดินไปหาองค์หญิงห้าแล้ว

“เมื่อครู่ขอบคุณท่านนะเพคะ”

เย่หลิงจูมองนางด้วยความประหลาดใจพร้อมจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อยแล้วนั่งลงอีกครั้ง

ใบหน้าที่แต่งมาอย่างจัดจ้านของนางเงยขึ้นมามอง “ขอบคุณข้าเรื่องอะไร?”

ซูชิงอู่ยิ้มเล็กน้อยพลางเลิกคิ้ว เมื่อเห็นสีหน้าว่างเปล่าของเย่หลิงจูนางก็รู้สึกชื่น