บทที่ 271

คำพูดของเย่เสวียนถิงนับว่าชวนตะลึงจนฮูหยินหลินไม่สามารถโต้ตอบได้ครู่หนึ่ง

ขณะที่นางกำลังนึกถึงสิ่งที่ตนต้องการจะพูด นางก็ได้เห็นว่าทุกคนในจวนอ๋องเสวียนออกไปหมดแล้ว

ใบหน้าของนางบอกบุญไม่รับ ราวกับว่ามีคนตบนางอย่างแรงถึงสองครั้ง

การแสดงออกของเขาค่อนข้างวิเศษมาก

หลินเสวี่ยอิ๋งไม่คาดคิดเลยว่ามารดาของนางจะไม่สามารถใช้ประโยชน์จากมันได้จะไม่สามารถฉวยโอกาสนี้เอาไว้ได้

ลูกพี่ลูกน้องของนางซึ่งนางชื่นชมมาตั้งแต่เด็ก บัดนี้พร้อมจะเอาเรื่องทุกคนเพราะเหตุการณ์ของซูชิงอู่ ถึงขนาดไม่สนหน้าใครทั้งนั้น

ดวงตาของนางแดง และดึงแขนเสื้อมารดาอย่างเสียใจ "ท่านแม่ ญาติผู้พี่เสวียนถิงสับสนกับถูกซูชิงอู่นั่นปั่นหัวแน่เจ้าค่ะ!"

หน้าอกของฮูหยินหลินกระเพื่อมด้วยความโกรธอย่างรุนแรง

ซูเฟยปลอบใจนางอย่างรวดเร็วและพูดว่า "พี่สะใภ้ใหญ่ อย่าถือเป็นอารมณ์ไปเลย เสวียนถิงยังอายุน้อยใช้อารมณ์เป็นใหญ่ ท่านอย่าไปถือสาผู้น้อยเลย"

ฮูหยินหลินหัวเราะด้วยความโกรธกับคำพูดเหล่านี้

แต่ยังเก็บงำสีหน้าต่อซูเฟย

“ผู้น้อยหรือ? พระนางได้ยินสิ่งที่เขาพูดต่อหน้าหม่อมฉันเมื่อครู่รึไม่? อย่างไรเสียหม่อมฉันก็เป็นป้าสะใภ้ของเขาและอาวุโสก