บทที่ 273

ซูชิงอู่ยิ้มเมื่อได้ยินสิ่งนี้ คิ้วของนางโค้งขึ้น "ท่านนี่โลภจริง ๆ"

เย่เสวียนถิงก็ได้รับผลกระทบจากอารมณ์ของนางเช่นกัน นั่นทำให้เขาหัวเราะเบา ๆ

ใบหน้าของเขายังคงความอ่อนเยาว์และความมีชีวิตชีวาที่เป็นเอกลักษณ์ของคนหนุ่มสาว และดูสดใสยิ่งขึ้นเมื่อเขาผ่อนคลายลงได้

แม้ว่าเขาจะค่อนข้างแตกต่างไปจากความเป็นผู้ใหญ่และอารมณ์ที่มั่นคงที่เขามีในไม่กี่ปีต่อจากนี้ แต่ร่างกายของเขาไร้ซึ่งกำแพงหนา อีกทั้งใบหน้าก็ไม่ได้แต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มเช่นนี้

ทุกการเคลื่อนไหวแสดงให้เห็นถึงความจริงใจและความมุ่งมั่นที่หาได้ยาก

“อย่างนั้นอย่าได้ให้รางวัลข้าเลย อย่างไรนี่ก็เป็นสิ่งที่ข้าควรทำ ข้าบอกเจ้าแล้วอย่างไรเล่าว่าข้าจะทำให้เจ้าห่างจากความกังวล ข้าจะปล่อยให้เจ้าอารมณ์ไม่ดีเพราะคนของตระกูลหลินได้อย่างไร”

ซูชิงอู่ถอนหายใจและส่ายหัว "ข้าไม่ได้รู้สึกอะไร"

เย่เสวียนถิงตกตะลึง

“ข้าไม่ชอบฟังคนอื่นพูดถึงท่านแบบนั้น ท่านอ๋องเป็นได้อย่างทุกวันนี้เพราะความอุตสาหะของท่านเอง ท่านไม่ต้องพึ่งความช่วยเหลือจากใคร ท่านไต่เต้าขึ้นมาเป็นใหญ่ในกองทัพโดยอาศัยความแข็งแกร่งของตนเอง คนที่จะทำเช่นท่านได้ มีไม่มากหรอกเจ้าค่ะ

เย่