เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 277
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 278
อย่าว่าแต่ตอนนี้นางไม่มีหลักฐานที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองเลย แม้ว่านางจะมีหลักฐานแต่ก็ยังมีปัญหามากมายนางถอนหายใจเล็กน้อยและกำลังจะยอมรับชะตากรรมของนางและถูกพาตัวไปขัง ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ไม่ไกลฮ่องเต้ได้ยินเสียงนั้นโดยธรรมชาติและหันหน้าไปมองซูชิงอู่ซูชิงอู่ทนไม่ไหวอีกต่อไป นางเม้มริมฝีปากและดวงตาของนางแทบจะปิดด้วยเสียงหัวเราะฮ่องเต้ขมวดคิ้ว "มีอะไรน่าขันหรือ?"นางยืนอยู่ข้างหลังเย่เสวียนถิงและพูดว่า "หม่อมฉันหัวเราะให้กับทักษะการแสดงของนางกำนัลน่ะเพคะ"เมื่อนางกำนัลผู้คนนั้นได้ยินดังนั้น ปากของนางก็กระตุกนางเผลอจิกบาดแผลโดยไม่ได้ตั้งใจ ทำให้สีหน้าของนางบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด“การแสดงหรือ?”ดวงตาของฮ่องเต้จ้องมองไปที่ใบหน้าของนางกำนัล และคิ้วของเขาก็ขมวดลึกยิ่งขึ้นซูชิงอู่ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวและพูดออกมาเพื่อช่วยฮุ่ยเฟย "ฮุ่ยเฟยไม่ใช่คนโง่ หากนางต้องการทำร้ายซูเฟยจริง ๆ แล้วนางจะจัดการให้ 'หนึ่งในคนของนาง' มาฆ่าใครสักคนอย่างโจ่งแจ้งได้อย่างไรกันล่ะเพคะ?"“ในตอนที่ท่านอ๋องและหม่อมฉันเข้าไปในตำหนักของซูเฟยเพื่อช่วยเหลือคน นางกำนัลผู้นี้ซ่อนตัวอยู่ท
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 279
แม้แต่หมอหลวงซุนก็ยังเคยเผชิญหน้ากับนักฆ่าหรือมือสังหารคนอื่น ๆ ที่ฆ่าตัวตายด้วยการกินยาพิษ แต่พิษที่พวกเขาได้รับนั้นแตกต่างกันออกไปดังนั้นจากองค์ประกอบของพิษจึงสามารถรู้ได้อย่างคร่าว ๆ ว่าคนเหล่านี้อยู่กลุ่มเดียวกันหรือไม่ในฐานะที่เป็นคนใหญ่คนโตในวังมาหลายปี หมอหลวงซุนเป็นผู้รอบรู้และพิษที่เขาพบในครั้งนี้ทำให้เขานึกถึงเหตุการณ์เมื่อสิบสองปีที่แล้วทันใดนั้นดวงตาของฮ่องเต้ก็เริ่มจริงจัง“สิบสองปีที่แล้ว? มันเรื่องอะไรกัน?!”เรื่องนั้นเกิดขึ้นมานานแล้ว ผ่านไปพักใหญ่ฮ่องเต้ก็ยังไม่สามารถเชื่อมโยงอะไรกับการลอบสังหารในปัจจุบันได้เสียงของหมอหลวงซุนนับว่าแผ่วเบา แต่ซูชิงอู่และเย่เสวียนถิงซึ่งอยู่ไม่ไกลยังคงได้ยินอยู่“คือ...การเสียชีวิตของฮูหยินซูจวนอัครเสนาบดีซู...”ฮูหยินซู…เมื่อซูชิงอู่ได้ยินสามคำนี้ สีหน้าของนางก็เปลี่ยนไปทันทีนางเดินไปหาหมอหลวงซุน และจ้องมองเขาด้วยสายตาที่ลึกและมืดมนโดยไม่ลังเลเลย “ท่านหมายความว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการตายของแม่ข้างั้นหรือ?”เมื่อหมอหลวงซุนเห็นซูชิงอู่เข้ามา เขาก็รีบก้มศีรษะลงแล้วพูดด้วยความเคารพ "กระหม่อมไม่รู้ว่ามันเกี่ยวข้องกันหรื
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 280
ฮ่องเต้ตกตะลึง แต่เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้ม "สาวน้อย เจ้าไม่มีความรู้ด้านการสอบสวนคน บุคคลนี้ต้องมีความลับที่สำคัญอยู่กับตัวแน่ ข้าจะมอบนางให้เจ้าง่าย ๆ ได้อย่างไร"ซูชิงอู่เงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า "อย่างไรเสีย ก็เป็นหม่อมฉันที่ช่วยนางไว้ เช่นนั้นฝ่าบาทก็ทรงปล่อยให้ชิงอู่จัดการเถิดเพคะ"“ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ เจ้าอย่าได้สร้างปัญหาเพิ่มเลย หลังจากการสอบสวนได้ผลเช่นไรไว้ข้าจะบอกเจ้า ถอยไปเสียเถอะ”ซูชิงอู่ไม่เชื่อใจใครเลยนางรู้สึกว่าทันทีที่ละสายตาจากนางกำนัลไป คนผู้นี้จะต้องตายอย่างแน่นอนตอนนั้นมีนักฆ่ามากมายและไม่มีแม้แต่คนเดียวที่รอดชีวิตไปได้ นอกจากความจริงที่ว่าพวกเขาเองเป็นหน่วยกล้าตายแล้ว ยังมีคนที่อยู่เบื้องหลังอีกด้วยสิ่งที่เรียกว่าหน่วยกล้าตายเป็นเพียงกลุ่มหุ่นเชิดที่ถูกผู้อื่นควบคุมอยู่ นับตั้งแต่วินาทีที่พวกเขาปฏิบัติภารกิจ ชีวิตพวกเขาก็พร้อมถูกพรากไป“ข้าบอกว่าไม่ได้ ก็แปลว่าไม่ได้”แม้ว่าเขาจะมีความประทับใจและความลำเอียงมาทางต่อซูชิงอู่ แต่เมื่อเป็นเรื่องสำคัญ เขาก็ไม่คิดปล่อยให้สตรีนางนี้ทำตามอำเภอใจท้ายที่สุดแล้วนางเป็นผู้หญิงและสิ่งที่นางควรทำคือใช้ชีวิตอย่างสุขสบา
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 281
อย่างไรเสีย ราชครูก็คือราชครู สถานะของเขาในแคว้นหนานเย่ทั้งหมดยากจะสั่นคลอนในเวลาอันสั้น ไม่ว่าซูชิงอู่และเย่เสวียนถิงจะพยายามเพียงใดก็ตามไม่เพียงเขาจะเคยเป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ที่ช่วยเหลือฮ่องเต้ในการขึ้นครองบัลลังก์ มันยังรวมถึงการที่เขาแสร้งทำตนเป็นเซียนและเล่นกลด้วยวิธีมากมายตลอดหลายปีที่ผ่านมาและเขายังเป็นเพียงผู้เดียวที่เป็นตัวกลางเชื่อมโยงแคว้นหนานเย่และภูเขาศักดิ์สิทธิ์บางทีคนธรรมดาอาจไม่รู้ว่าภูเขาศักดิ์สิทธิ์นั้นมีพลังแบบใด แต่บุคคลสำคัญในราชวงศ์รู้อย่างชัดเจนในใจพวกเขา คนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์คือบุคคลที่เป็นดั่งเซียนและเทพสวรรค์ผู้นำของแคว้นโดยรอบพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ผู้คนจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์พอใจเพราะดูเหมือนว่าพวกเขาสามารถเรียกลมและฝนได้และมีอำนาจทุกอย่างบุคคลหรือแคว้นใดก็ตามที่รุกรานภูเขาศักดิ์สิทธิ์ล้วนต้องพบจุดจบอันเลวร้ายชื่อเสียงของที่นั่นแพร่กระจายไปทั่วเมื่อหลายปีก่อน ผู้นำของสองแคว้นเล็ก ๆ ปฏิเสธที่จะเชื่อฟังภูเขาศักดิ์สิทธิ์และสังหารผู้คนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ เป็นผลให้ราชวงศ์ของแคว้นนั้นได้รับคำสาปแช่ง เกิดภัยไม่หยุดหย่อน ไม่นานทุกคนก็ล้มหายตายจากไป
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 282
เย่เสวียนถิงพาซูเฟยไปยังโถงด้านข้างด้วยตัวเองซูชิงอู่ตรวจดูอาการซูเฟยอย่างระมัดระวัง และหลังจากแน่ใจว่าไม่มีอะไรร้ายแรง นางก็เดินออกไปนอกตำหนักคืนนี้นับว่าดึกมากแล้วฮุ่ยเฟยไม่รีบร้อนที่จะจากไป แต่นางกลับพาผู้คนที่อยู่ในลานตำหนักไปรอซูเฟยตื่นเมื่อเห็นซูชิงอู่เดินมาทางนี้ นางก็รีบทำความเคารพ "พระชายา นี่เป็นความผิดของข้าทั้งหมด ข้าไม่ทันได้สังเกตคนรอบตัว กลับไปครานี้ข้าจะครวจสอบพวกเขาอย่างละเอียดทีเดียว... "ซูชิงอู่ตบไหล่ฮุ่ยเฟย "ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก ท่านไม่มีทางพบความผิดปกติใด เหล่าสตรีในวังเหล่านี้เข้ามาในวังผ่านช่องทางที่ถูกต้องตามกฎ อีกทั้งตัวตนและภูมิหลังของพวกเขาก็นับว่าค่อนข้างสะอาด พวกมันคือเบี้ยในกระดานที่ฆาตกรอยู่เบื้องหลังกุมไว้ บ่มเพาะมาหลายปีเช่นนั้นจะสังเกตุเห็นได้ง่าย ๆ ได้อย่างไร"“แล้ว…เราควรทำอย่างไรดี?”ฮุ่ยเฟยรู้สึกสับสนอยู่ครู่หนึ่งนางไม่คาดคิดว่าจะมีอันตรายเช่นนี้แฝงตัวอยู่ในวังหลังซูชิงอู่กล่าวว่า "หากท่านอ๋องและหม่อมฉันไม่ฝ่าเข้าไปในกองไฟ หม่อมฉันก็เกรงว่าเราจะไม่มีวันล่วงรู้ตื้นลึกหนาบางเช่นนี้"หลังจากที่นางกำนัลทำสำเร็จ มีความเป็นไปได้สูงที่นางจ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 283
องครักษ์เงาสิบเจ็ดกังวลเล็กน้อย "ท่านอ๋อง..."ขณะที่เขากำลังจะเกลี้ยกล่อมอีกฝ่ายอีกครั้ง ซูเฟยที่นอนอยู่บนเตียงก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นทันทีที่นางเห็นใบหน้าของเย่เสวียนถิงอย่างชัดเจน ซูเฟยก็รีบลุกขึ้นนั่ง "เสวียนถิง ทำไมเจ้าถึงอยู่ในตำหนักของข้า"เย่เสวียนถิงกล่าวว่า "ซูเฟยไม่รู้หรือว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นในตำหนัก"“เอาน้ำไหม?”ใบหน้าของซูเฟยซีดลงจากนั้นนางก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่าตอนนี้นางไม่ได้อยู่ในเรือนนอนเดิมของตนเขาเปิดม่านและมองออกไปข้างนอก ภายใต้แสงจันทร์มีควันหนาทึบลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าคอยบดบังใบหน้าของนางซีด "ข้าไม่รู้ ข้าเพิ่งกินอาหารเย็นเสร็จ และข้าไม่รู้อะไรอีกเลย"ซูเฟยคิดอย่างรอบคอบแต่คิดอย่างไรความทรงจำของนางก็ว่างเปล่า นางจำได้แค่ว่านางทานข้าวเย็นไปแล้วครึ่งหนึ่งและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเย่เสวียนถิงพยักหน้า "มีคนจุดไฟเผาตำหนักจิ้งอี๋ คนวางเพลิงถูกจับแล้ว เสด็จแม่ไม่ต้องกังวล"ซูเฟยรู้สึกกลัวอยู่พักหนึ่ง"ฝีมือใคร?"ในโลกนี้ใครกันที่กล้าโจมตีพระสนมถึงในวัง?เย่เสวียนถิงคิดอยู่ครู่หนึ่งและตอบตามความเป็นจริง "ราชครูเฒ่า"แม้ว่าจะไม่มีหลักฐาน แต่การคาดเดานี้
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 284
คำเหล่านี้พูดออกมาจากใจซูเฟยก็เกิดแนวคิดนี้ขึ้นมาภายใต้การแนะนำของซูชิงอู่เดิมทีนางไม่คิดจะตอบโต้ แต่แผนการที่เกิดขึ้นซ้ำซากทำให้นางโกรธมากนางไม่ใช่พระอิฐพระปูน แม่แต่หุ่นดินเผาก็ยังมีพลังงานสามด้านดวงตาหงส์ของเย่เสวียนถิงหรี่ลงเล็กน้อยเขามองไปที่มารดาและชายาของตนแล้วพยักหน้าเบา ๆ "ขอบคุณเสด็จแม่"ในวันแรกของปีใหม่ ซูเฟยได้ทำการกวาดล้างครั้งใหญ่ในหกตำหนักฝ่ายในหลังจากที่นางพักผ่อนเต็มที่แล้วนางใช้ประโยชน์จากข้อเท็จจริงที่ว่าตำหนักจิ้งอี๋ถูกไฟไหม้ จัดระเบียบทั้งภายในและภายนอกของหกตำหนักฝ่ายในเจียวกุ้ยเฟยยังคงพักผ่อนอยู่ในตำหนักในเวลานี้ นางนอนหลับจนถึงตีสาม เมื่อลืมตาขึ้น นางก็เห็นนางสนมหลายนางมารออยู่ด้านนอกประตูตำหนักเพื่อขอเข้าเฝ้าทันทีที่คนเหล่านั้นกรูกันเข้ามา พวกนางก็เริ่มระบายความขมขื่นออกมา“พระสนมเพคะ ซูเฟยส่งคนไปขับไล่คนในวังมากมายอย่างนี้ แถมตำแหน่งสำคัญบางตำแหน่งก็ถูกแทนที่ด้วยคนใหม่ นี่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่านางต้องการวางคนของนางไว้ทุกที่…”“นางสนมในวังหลังกล้าโกรธแต่ไม่กล้าพูดออกไป นางจะทำแบบนั้นโดยอาศัยความโปรดปรานของฮ่องเต้ได้อย่างไร”“ครึ่งหนึ่งของ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 285
เย่เสวียนถิงก้าวออกไปเพื่อหยิบกล่องออกมา เปิดแล้วดูมัน หลังจากตรวจสอบเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอันตรายแล้ว เขาก็ส่งมันให้ซูชิงอู่เมื่อซูชิงอู่เห็นการเคลื่อนไหวที่เป็นธรรมชาติของชายคนนั้น หัวใจของนางก็อบอุ่นขึ้นเล็กน้อยและนางก็พูดกับคนที่ส่งของไป "ข้าได้รับแล้ว พวกท่านทุกคนควรกลับไปเสีย"“พ่ะย่ะค่ะ พระชายา”สมาชิกตระกูลเจียวล่าถอยเหลือเพียงกล่องเงินไว้ซูชิงอู่ไม่สนใจเงินมากนัก ดังนั้นนางจึงขอให้คนย้ายมันไปเก็บที่คลังสมบัติและเปิดกล่องทันทีนางไม่ได้หลีกเลี่ยงเย่เสวียนถิงจากการทำเช่นนี้เพราะมันไม่จำเป็น“นี่คือรายชื่อขุนนางของตระกูลมู่หรง”เย่เสวียนถิงเลิกคิ้วเล็กน้อยและเม้มริมฝีปากบางซูชิงอู่ยกมุมริมฝีปากของนางขึ้นขณะมองดูรายชื่อเหล่านั้น คิ้วและดวงตาของนางเต็มไปด้วยความโกรธ "มีสิ่งนี้ เราจะค่อย ๆ จัดการกับพวกเขาได้ในอนาคต"นี่เป็นงานใหญ่ยังไงเสียเมื่อเห็นยอดย่อมต้องเห็นราก อำนาจของตระกูลมู่หลงนั้นหยั่งรากลึกในแคว้นหนานเย่มานานแล้วพลังอันยิ่งใหญ่และซับซ้อนก่อตัวขึ้นแม้ว่าคนหนึ่งจะถูกฆ่าตาย คนต่อไปก็จะเข้ามารับช่วงต่อในไม่ช้า ซึ่งจะไม่ส่งผลกระทบต่อตระกูลมู่หลงอันใหญ่โตเล
บทล่าสุด
