บททั้งหมดของ หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: บทที่ 281 - บทที่ 290

ในตอนนี้หลี่ซืออวี่ก็วิ่งเข้ามาประสมโรง “หวงเหมา นายไหวไหมเนี่ย? รีบดื่มสิ”เมื่อครู่เห็นของขวัญที่หลินเฟิงมอบให้ไม่มีมูลค่า หลี่ซืออวี่ก็เกิดความลำเอียงต่อหลินเฟิงอีกครั้งจึงปลุกระดมทุกคนอย่างไรซะใครเสียหน้าก็กระทบมาไม่ถึงตัวเธอเป็นการดูเรื่องสนุกและไม่กลัวว่าจะเดือดร้อน“หวงเหมาดื่มต่อสิ…”ในตอนนี้หลี่ว์เจิ้งหยางถลึงตาใส่เขา คนอื่น ๆ ก็พากันส่งเสียงให้กำลังใจหวงเหมามองดูหลินเฟิง เห็นเพียงแค่ว่าไอ้หมอนี่นั่งไขว่ห้าง หน้าไม่แดงหายใจไม่แรง ดื่มเบียร์ไปยี่สิบขวดทำเหมือนกับไม่ได้เกิดอะไรขึ้นทั้งนั้นหลินเฟิงยิ้มบางแล้วพูดขึ้น “ถ้าหากดื่มไม่ไหว นายไม่ต้องดื่มก็ได้”ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ไอ้หมอนี่ดื่มเบียร์ไปยี่สิบขวดถือว่ามีความสามารถจริง ๆ นั่นแหละแต่น่าเสียดายที่เขาเจอกับหลินเฟิงหลินเฟิงรวบรวมกำลังภายใน เบียร์ที่ดื่มเข้าไปทั้งหมดถูกขับออกจากร่างกายพร้อมกับเหงื่อหวงเหมากัดฟันแล้วพูดขึ้น “นี่เพิ่งถึงไหนเอง พวกเราดื่มกันต่อ”พูดจบก็เปิดขวดเบียร์อีกหนึ่งขวดเขาอดกลั้นอาการคลื่นไส้และดื่มต่อเพียงแต่ครั้งนี้เขาเพิ่งดื่มได้ครึ่งหนึ่งกระเพาะไม่สามารถจุได้อีกแล้วน้ำย่อยพ

หลี่ซืออวี่กลอกตามอง “โชคดีที่นายมาได้ทันเวลา ฉันก็ไม่ได้ถูกรังแกอะไร”“แต่ชุดตัวนี้ของฉันนายต้องชดใช้ด้วยเงิน”หวงเหมาทำท่าทางประจบประแจง “วางใจได้ ฉันชดใช้ ชดใช้ให้แน่นอน”ทั้งสามคนกลับไปที่ห้องส่วนตัวหลินเสวี่ยฮุ่ยเดินเข้าไปถาม “เสี่ยวหาง พวกเธอทำไมไปตั้งนานถึงเพิ่งจะกลับมา?”หวงเหมาพูดด้วยสีหน้าลำพองใจ “เมื่อครู่มีไอ้หนุ่มคนหนึ่งกล้าลวนลามหลี่ซืออวี่ ถูกฉันสั่งสอนไปยกหนึ่ง”โจวเสี่ยวหางพยักหน้าอย่างจนใจ“ห๊ะ? พวกเธอมีเรื่องกับคนอื่นเหรอ?” หลินเสวี่ยฮุ่ยพูดด้วยความเป็นห่วง“วางใจเถอะ เสวี่ยฮุ่ย ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ก็แค่คนเสเพลคนหนึ่งก็เท่านั้น”หวงเหมาตบหน้าอกของตัวเองแล้วพูดขึ้น“ถ้าหากเขากล้ามาหาเรื่อง ดูสิว่าฉันจะสั่งสอนเขาอย่างไร”ฟังน้ำเสียงของหวงเหมาเหมือนกับไม่ได้มีเรื่องใหญ่อะไร หลินเสวี่ยฮุ่ยจึงไม่ได้ซักไซ้ไล่เลียงแต่โจวเสี่ยวหางแอบรู้สึกเป็นกังวลเมื่อจบเหตุการณ์วุ่นวายเมื่อครู่ ทุกคนก็เล่นสนุกกันต่ออีกครู่หนึ่ง ในตอนที่กำลังจะกลับไปประตูของห้องส่วนตัวก็ถูกคนถีบออกทันทีหนุ่มผมสกินเฮดคนหนึ่งเดินเข้ามานักเรียนของมหาวิทยาลัยเจียงโจวต่างงุนงงในทันทีห้อง

“ที่แท้ก็พี่หวังนี่เอง ยินดีที่ได้พบครับ” หลี่ว์เจิ้งหยางเข้าไปคำนับเล็กน้อยพวกนักเรียนเห็นหลี่ว์เจิ้งหยางออกหน้าก็ถอนหายใจอย่างแรงในทันทีในเมื่อเขาเป็นลูกเศรษฐีที่แท้จริง เคยเจอโลกภายนอกมาเยอะ มีเขาออกหน้าน่าจะแก้ปัญหาเรื่องนี้ได้“แกแม่งเป็นใครวะ?” หวังข่ายมองหลี่ว์เจิ้งหยางด้วยสายตาเย็นชาหลี่ว์เจิ้งหยางแนะนำตัวด้วยความมั่นใจ “ผมคือหลี่ว์เจิ้งหยางนายน้อยตระกูลหลี่ว์”“เรื่องในวันนี้ เพื่อนของผมลงมือก่อน แต่เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันทั้งนั้น”“เอาแบบนี้ ค่ารักษาพยาบาลของพี่ชายคนนี้ผมรับผิดชอบทั้งหมด แล้วก็ให้ค่าบำรุงร่างกายห้าหมื่นบาทกับพี่ชาย พี่หวังพี่คิดว่าอย่างไรครับ?”เพื่อนนักเรียนคนอื่น ๆ เห็นแบบนี้ก็พยักหน้าติดต่อกันดูพี่หยางจัดการปัญหาสิ กระจ่างแจ้งถ้าหากเปลี่ยนเป็นพวกเขาต้องยอมรับข้อเสนอนี้แน่นอนแต่หวังข่ายไม่ได้เห็นแก่เงินด้วยซ้ำเขายกมือขึ้นฟาดไปที่ใบหน้าของหลี่ว์เจิ้งหยางเสียงดัง “เพี๊ยะ” ชัดเจนและกังวานฝ่ามือนี้ตบจนหลี่ว์เจิ้งหยางงุนงงเล็กน้อยเขาคิดไม่ถึงเลยว่าตัวเองเปิดเผยสถานะแล้ว หวังข่ายคนนี้ยังจะกล้าตบเขาอีกแม้แต่เพื่อนร่วมห้องของเขาก็คาดคิดไม่ถ

หวังข่ายจ่อมีดพกไปที่ลำคอของหลินเสวี่ยฮุ่ย และมองหลินเฟิงอย่างระแวงหลินเสวี่ยฮุ่ยตัวแข็งทื่อ เธอไม่คิดเลยว่าเธอที่เป็นแค่นักศึกษายากจนอยู่มาวันหนึ่งจะถูกจับเป็นตัวประกันตอนนี้เธอไม่กล้าขยับเขยื้อนหลินเฟิงเห็นแบบนี้ ดวงตาที่เฉียบคมหรี่ตาลงและหยุดเดินหวังข่ายยิ้มมุมปาก “หึหึ ไอ้หนุ่ม ดูท่าความสัมพันธ์กับนังหนูคนนี้ไม่ธรรมดาเลยนะ”หลินเฟิงสีหน้าอึมครึมดวงตาแฝงไปด้วยความดุดัน “ฉันเกลียดที่คนอื่นข่มขู่ฉันที่สุด ตอนนี้ปล่อยเธอไปซะ แล้วฉันจะไว้ชีวิตแก”“เชี่ย แกขู่ใครวะ?” หวังข่ายเห็นเขาแต่งกายไม่เหมือนกับบุคคลใหญ่โตอะไรต่อให้ตัวเองปล่อยให้เขาฆ่าจริง ๆ เขามีความกล้านั้นไหมล่ะ?“ไอ้หนุ่ม แกเจ๋งมากเหรอวะ? ถ้าหากอยากให้คนสวยคนนี้รอดชีวิต แกก็หักแขนข้างหนึ่งของแกซะ” หวังข่ายพูดข่มขู่เสียงเย็นชาหลินเฟิงสองมือกำหมัดแน่นหวังข่ายเห็นแบบนั้นมีดพกในมือก็ขยับเข้าใกล้หลินเสวี่ยฮุ่ยอีกสองสามเซนติเมตรหลินเสวี่ยฮุ่ยชูคอ เธอไม่กล้าขยับเขยื้อนซี้ซั้วแม้แต่นิด ถึงขั้นที่สามารถสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิเย็นเฉียบที่ส่งมาจากมีดพก“ไอ้หนุ่ม แม่งอย่าเล่นตุกติก เร็ว ๆ เลย ไม่อย่างนั้นฉันจะให้เธอตายต่อห

ศีรษะของหวังข่ายหันไปทางหลินเฟิงด้วยความอืดอาด เหมือนกับหุ่นยนต์ที่ขาดน้ำมัน เขาคิดไม่ถึงเลยว่าไอ้หมอนี่จะรู้จักกับหลินเฟิง และดูท่าทางที่เซียวคุนมีต่อหลินเฟิง จะมีความเคารพนบน้อมขนาดนี้เขาเป็นใครมาจากไหนกันแน่นะหลินเฟิงเอ่ยปากขึ้นช้า ๆ “วันนี้เป็นวันเกิดของน้องสาวของผม เดิมทีฉลองวันเกิดกันอยู่ที่นี่”“ไอ้หมอนี่กลับอยากให้น้องสาวของผมไปดื่มเป็นเพื่อนเขา”“อะไรนะ?” เซียวคุนโมโหอย่างมากไม่ต้องสนว่าน้องสาวคนนี้จะใช่น้องแท้ ๆ หรือไม่เพียงแค่หลินเฟิงเอ่ยปากพูด งั้นก็คือน้องสาวแท้ ๆ ของหลินเฟิงกล้าให้น้องสาวของหลินเฟิงไปดื่มเป็นเพื่อนเขา หวังข่ายรนหายที่ตายเหรอ?ตัวเองเมื่อครู่ไม่ควรคุยกับหวังข่ายจริง ๆดวงตาของเขาจ้องมองไปที่หวังข่าย จากนั้นถีบไปที่ใบหน้าของเขา “แกมีชีวิตอยู่จนเบื่อแล้วใช่ไหม?”“กล้าให้น้องสาวของคุณหลินไปดื่มเหล้าเป็นเพื่อนแก?”“ท่านเซียว ขอโทษครับ ขอโทษครับ ผมผิดไปแล้ว คุณช่วยผมขอความเมตตาหน่อยครับ…”หวังข่ายตัวสั่นไปหมด และตกใจจนตัวกระตุกตอนนี้เขารู้สึกกลัวจริง ๆเซียวคุนหันไปทางหลินเฟิง “คุณหลิน คุณจะจัดการไอ้หมอนี่อย่างไร?”หลินเฟิงสีหน้าเฉยเมย แล