All Chapters of หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: Chapter 271 - Chapter 280

“ตรงไหนกันครับ…เรื่องเล็กน้อยทั้งนั้น ไม่คู่ควรแก่การพูดถึงเลยครับ”ในตอนนี้คุณปู่ตระกูลหลี่กับหลินเฟิงก็เดินเข้ามาหลี่ฮุ่ยหรานก็รีบบอกข่าวนี้กับเขา “คุณปู่คะ การแบนตระกูลหลี่ตอนนี้ถูกปลดออกแล้ว”“คุณปู่ก็ไม่ต้องเป็นกังวลกับเรื่องนี้แล้วค่ะ”“ปลดออกแล้ว?” คุณปู่ตระกูลหลี่ตกตะลึงเมื่อครู่หลินเฟิงรับสาย ๆหนึ่ง นั่นต้องเป็นฝีมือของหลินเฟิงแน่นอน“ดูท่าว่าครั้งนี้โชคดีที่ได้หลินเฟิงนะ”หลินเฟิงพยักหน้าเล็กน้อย ดูท่าเซี่ยงตงเซิงคนนี้ยอมอ่อนข้อแล้วเดาว่าอีกไม่นานก็จะมาขอโทษหลี่ฮุ่ยหรานแล้วจางกุ้ยหลานได้ยินแบบนี้ก็พูดเหยียดหยาม “หลินเฟิง? เกี่ยวอะไรกับเขาด้วย? ตระกูลหลี่ของพวกเราสามารถปลดการถูกแบนได้เพราะคุณชายสวี”“เป็นไปไม่ได้ เมื่อครู่หลินเฟิงคุยโทรศัพท์ การแบนตระกูลหลี่ของเราถึงได้ถูกปลดออก”คุณปู่ตระกูลหลี่พูด“ฮ่าฮ่าฮ่า เขาโทรไปแค่สายเดียวก็ปลดออกแล้วเหรอ? เขาโทรหาใคร หรือว่าโทรหาเซี่ยงตงเซิง?”หลี่เหวินเชาชี้หน้าหลินเฟิงแล้วพูดดูถูก “เขามีคุณสมบัติโทรหาตระกูลเซี่ยงด้วยเหรอ?”“จริงด้วย…”สวีเชาหัวเราะในทันที “หลินเฟิง อีกเดี๋ยวนายก็จะพูดใช่ไหมว่า คนตระกูลเซี่ยงจะมาขอโ

จางกุ้ยหลานพยักหน้าติดต่อกัน “พูดได้ถูกต้องมาก เพื่อนร่วมชั้นควรจะช่วยเหลือซึ่งกันและกันถึงจะถูก”“หึหึ เขามีสิทธิอะไรทำให้ตระกูลเซี่ยงมาขอโทษถึงที่ได้” หลินเฟิงพูดเหยียดหยาม“ไอ้สกุลหลิน นายอิจฉาฉันใช่ไหม?” สวีเชาหัวเราะเยาะถึงแม้ตัวเองไม่ได้ทำอะไร แต่เพียงแค่คนตระกูลหลี่เชื่อใจเขาก็พอ“อิจฉาสวะอย่างนายมีความหมายอะไร?” หลินเฟิงมองเขาด้วยความเหยียดหยาม“ไอ้สกุลหลิน แกหุบปากไปเลย แกยังมีหน้ามาว่าคนอื่นว่าสวะอีกเหรอ?”จางกุ้ยหลานชี้หน้าด่าทอหลินเฟิง“จริงด้วย อยู่ฟรีกินฟรีที่ตระกูลพวกเรา ฉันดูแล้วนายนั่นหละที่เป็นคนไร้ประโยชน์มากที่สุด”หลี่เหวินเชาพยักหน้าตาม “ตอนนี้ยังกล้าใส่ความคุณชายสวี นายรีบไสหัวออกไปซะ”“หลินเฟิง คุณเลิกทำแบบนี้สักทีได้ไหม? หลี่ฮุ่ยหรานตะโกนใส่หลินเฟิงด้วยความผิดหวัง“ผมเป็นอย่างไร? ผมพูดความจริงมาโดยตลอด” หลินเฟิงขมวดคิ้ว“ความจริงอะไร? เซี่ยงจื่อหลานเป็นเพราะฟังคำพูดของคุณถึงได้มาขอโทษฉันเหรอ? ตระกูลเซี่ยงปลดการแบนก็เป็นเพราะคุณเหรอ?”หลี่ฮุ่ยหรานถลึงตาใส่“ไม่ใช่อย่างนั้นเหรอ? หรือคิดว่าเป็นเพราะเขา?”หลินเฟิงชี้หน้าสวีเชา “ดูสิว่าเขานิสัยเป็นอย่

หลินเฟิงเหลือบมองเซี่ยงจื่อหลานที่อยู่ในรถและเดินตรงไปตรงหน้าเธอเซี่ยงจื่อหลานเหมือนป่วยเป็นโรคหวาดกลัวหลินเฟิง เมื่อเธอเห็นหลินเฟิงเดินเข้ามาหา ร่างกายก็แข็งทื่อในทันทีจากนั้นก็ตัวสั่นอย่างมาก“คุณหลิน คุณจะทำอะไร?”พ่อบ้านตระกูลเซี่ยงเอ่ยถามด้วยความระแวง“ปลดผนึกจุดให้เธอ หรือคุณจะทำ?” หลินเฟิงพูดพร้อมกับเหลือบมองชายคนนี้พ่อบ้านตระกูลเซี่ยงก้าวถอยหลังด้วยความเก้กังหลินเฟิงแตะจุดฝังเข็มของเซี่ยงจื่อหลานสองครั้งแล้วค่อยทำให้จุดฝังเข็มของเซี่ยงจื่อหลานไหลเวียนทันใดนั้นเซี่ยงจื่อหลานก็รู้สึกว่าความเจ็บปวดในร่างกายของเธอนั้นได้หายไปแล้วเธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ อย่างโล่งอกหลินเฟิงพูดขึ้นมาเงียบ ๆ ว่า “ครั้งนี้ผมให้บทเรียนคุณ แต่ถ้าครั้งต่อไปคุณกล้าที่จะไม่เคารพหลี่ฮุ่ยหรานอีก คุณต้องตายแน่นอน” น้ำเสียงของหลินเฟิงเย็นชาและขู่อาฆาตเซี่ยงจื่อหลานฟังแล้วก็พยักหน้า “ไม่กล้าแล้ว ไม่กล้าแล้ว”ตอนนี้เธอถูกวิธีการของหลินเฟิงทำให้ทรมานและหวาดกลัวอย่างสิ้นเชิงหลินเฟิงสะบัดแขนเสื้อ แล้วหันหลังเดินจากไปพ่อบ้านตระกูลเซี่ยงขมวดคิ้ว “หลินเฟิงคนนี้ จะกำเริบเสิบสานเกินไปแล้ว”“เงี

ถ้าของขวัญของหลินเฟิงไม่มีค่า เขาอาจจะเยาะเย้ยใส่ก็ได้“เอ่อ…ช่างมันเถอะ ฉันจะกลับไปเปิดที่บ้าน”ด้านหลังหลี่ว์เจิ้งหยาง วัยรุ่นผมทองคนหนึ่งพูดขึ้น “อย่าสิ ครั้งที่แล้วที่ผมได้ยินว่าพี่เฟิงขับรถมายบัค ของขวัญที่มอบให้คงไม่ต่ำกว่าห้าแสนบาทหรอกนะ?ผู้ชายคนนี้ต้องเป็นลูกสมุนของหลี่ว์เจิ้งหยางแน่ ภายนอกที่ดูเหมือนกำลังชื่นชม แต่ความเป็นจริงกำลังวางกับดักหลี่ว์เจิ้งหยางยิ้มแล้วพูดว่า “ห้าแสนบาท นายดูถูกพี่เฟิงหรือไง? นาฬิกาคาร์เทียร์ที่ฉันมอบให้มีมูลค่าห้าแสนแล้ว ของขวัญของพี่เฟิงก็ต้องมีมูลค่าอย่างน้อยหนึ่งล้านบาท”“มีเหตุผล มีเหตุผล”คนกลุ่มนี้ทั้งหมดเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย แล้วก็ไม่ใช่ลูกคนรวยทั้งหมดจัดงานวันเกิดมอบของขวัญราคาหลายพันบาทให้ก็ถือว่ามีค่ามากแล้ว นาฬิกาของหลี่ว์เจิ้งหยางมูลค่าห้าแสนบาท เรียกได้ว่าโดดเด่นจากคนอื่น ๆ“จริงด้วย เสวี่ยฮุ่ย เธอรีบเปิดเร็ว ๆ เถอะ ฉันอยากรู้มาก” หลี่ซืออวี่ก็อยากลองดูว่าหลินเฟิงจะใจกว้างมากน้อยแค่ไหนหลินเสวี่ยฮุ่ยไม่ได้รีบร้อน แต่กลับทำให้หลี่ซืออวี่ร้อนใจอย่างมากหลินเฟิงที่ได้ยินหลี่ว์เจิ้งหยางกับลูกสมุนของเขาพูดอย่างมีเจตนาแฝง ก

หลี่ว์เจิ้งหยางได้ยินแบบนั้นก็เผยรอยยิ้มที่มุมปากออกมาเพียงแค่ให้หลินเฟิงอับอายขายหน้าต่อหน้าหลินเสวี่ยฮุ่ย เขาก็ดีใจแล้วหวงเหมาเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว “อ้าว คุณชายหลิน ทำไมถึงดื่มเครื่องดื่มอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะ?”“พวกเราลูกผู้ชายต้องดื่มเหล้าสิ!”หลินเฟิงส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น “ฉันขับรถ ไม่เหมาะจะดื่มเหล้า”หลี่ว์เจิ้งหยางก็เดาถึงความคิดของหวงเหมาออก จึงพูดขึ้นทันที “เห้อ ผมก็ขับรถมา นี่ก็ดื่มเหล้าแล้วไม่ใช่เหรอ?”“อีกเดี๋ยวเรียกบริการคนขับมาก็จบเรื่องแล้ว วันนี้เป็นวันเกิดของเสวี่ยฮุ่ย คุณไม่ดื่มเหล้าถือว่าไม่ให้เกียรติเสวี่ยฮุ่ยไหม?”หลินเฟิงกวาดตามองพวกเขาทั้งสองคนสองคนนี้จู่ ๆ แสดงความเป็นมิตรแบบนี้ ไม่เล่นตุกติกถึงจะเรียกว่าแปลกหลินเสวี่ยฮุ่ยดื่มเหล้าไม่เป็น แต่พี่ชายของตัวเองดื่มอยู่บ่อย ๆจากที่เธอดู ผู้ชายต่างก็ชอบดื่มเหล้าเธอก็ไม่อยากให้หลินเฟิงนั่งโดดเดี่ยวอยู่คนเดียว จึงพูดเกลี้ยกล่อม “พี่เฟิง หรือว่าพี่ดื่มหน่อยไหม?”“พี่นั่งอยู่ตรงนี้คนเดียว ฉันนึกว่าพี่ถูกรังแกอะไรซะอีก”“พี่วางใจได้ เดี๋ยวฉันจะเรียกคนขับรถให้พี่”หวงเหมาหัวเราะร่า “คุณดูสิ เสวี่ยฮุ่ยก็เรี