All Chapters of หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: Chapter 201 - Chapter 210

“เฉินหลงคนนั้นจะต้องไปเรียกคนมาแน่นอน ลูกน้องใต้อำนาจของเขามีมากมาย ถึงเวลาถ้าหากถูกพวกเขาล้อมเอาไว้ พวกคุณก็หนีไปพ้นแล้ว”ในตอนนี้ถังหว่านพูดขึ้น: “คุณป้าวางใจได้ค่ะ เขาเรียกคนได้ พวกเราก็ไม่ใช่ว่าเรียกไม่ได้”“อิ๋งอิ๋ง เรียกคน ฉันจะดูสิพวกเขาคนเยอะ หรือว่าพวกเราคนเยอะ”ฉินอิ๋งพยักหน้า จากนั้นล้วงโทรศัพท์ออกมาโทรหาพี่ใหญ่ของตัวเอง“นี่……”จ้าวเฉียวอวิ๋นเห็นพวกเขาไม่คิดจะจากไป แถมยังจะเผชิญหน้ากับเฉินหลง ชั่วขณะจึงไม่รู้ว่าจะเกลี้ยกล่อมอย่างไรหลินเฟิงสายตาจ้องมองอยู่ที่หลินเสวี่ยฮุ่ยอยู่ตลอดสาวน้อยก็สังเกตเห็นถึงสายตาของเขาแล้วถึงแม้ไม่ได้มีสายตาโรคจิตเหมือนเฉินหลง แต่ถูกจ้องอยู่แบบนี้ตลอดในใจก็มีความหวาดกลัวเล็กน้อยเธอจึงหลบไปด้านหลังของพี่ชายตัวเองอย่างอดไม่ได้ผ่านไปครู่หนึ่ง เฉินหลงพาลูกน้องกลุ่มใหญ่มุ่งหน้ากลับมา“เพล้ง” ประตูกระจกของร้านของกินเล่นถูกไม้เบสบอลตีจนแหลกละเอียดคนกลุ่มใหญ่บุกเข้าไปในร้านขายของกิน ที่เหลืออีกยี่สิบกว่าคน ทำได้แค่รออยู่ด้านนอกทำให้โซนของกินแน่นขนัดร้านค้าหลายร้านที่อยู่รอบ ๆ ตกใจจนรีบปิดร้านจ้าวเฉียวอวิ๋นปกป้องลูกทั้งสองคนเอาไว้ที

พูดจบ หลินเฟิงก็ไม่ได้อยู่ต่อไป เขาพาถังหว่านกับฉินอิ๋งและคนอื่น ๆ จากไปฉินสือเห็นแบบนี้ก็พาคนถอยกำลังออกไปจ้าวเฉียวอวิ๋นและครอบครัวที่อยู่ในร้านขายของกินสีหน้างงงวยกันหมดหลินเสวี่ยฮุ่ยสับสนอย่างมาก: “หลินเฟิงคนนี้เป็นใครกันแน่? ทำไมจะต้องให้เงินพวกเรามากขนาดนี้?”เธอไม่เข้าใจการกระทำแบบนี้อย่างมากในตอนนี้หลินฝานมองดูเบอร์โทรศัพท์ที่หลินเฟิงทิ้งเอาไว้: “ไอ้หมอนี่ ไม่ใช่ว่าชอบเสวี่ยฮุ่ยหรอกนะ?”“ห๊ะ?”หลินเสวี่ยฮุ่ยตกตะลึงอย่างมาก: “ฉันไม่เคยเจอเขามาก่อนเลยนะ”“เห็นคนสวยแล้วเกิดตกหลุมรักล่ะมั้ง” หลินฝานยักไหล่: “เมื่อครู่ฉันสังเกตเห็นไอ้หมอนั่นจ้องมองเสวี่ยฮุ่ยอยู่ตลอด”“ไม่แน่อาจจะชอบเสวี่ยฮุ่ย ถึงได้ช่วยเหลือพวกเรา จากนั้นก็ใช้วิธีแสร้งทำดีเพื่อควบคุมภายหลังฟังพี่ชายตัวเองพูดแบบนี้ หลินเสวี่ยฮุ่ยก็รู้สึกว่ามีความเป็นไปได้เมื่อครู่เธอก็สังเกตเห็นแล้ว สายตาของอีกฝ่ายจ้องมองตัวเองอยู่ตลอด“อย่าพูดจาซี้ซั้ว” ในตอนนี้จ้าวเฉียวอวิ๋นพูดตำหนิขึ้น“ผมไม่ได้พูดซี้ซั้ว ผมดูแล้วผู้หญิงสองคนที่อยู่ข้างกายเขา ไม่เพียงหน้าตาดี และยังดูเหมือนมีคนหนุนหลังด้วย”หลินฝานยังคงยืนหยัดคว

หลี่ฮุ่ยหรานขมวดคิ้ว และเดินเข้าไปจับเธอไว้: “แม่ มาตะโกนอะไรตรงนี้?”จางกุ้ยหลานพูดอย่างลุกลี้ลุกลน: “ไอหยา ลูกไปไหนมาเนี่ย แม่โทรหาลูกทำไมถึงไม่รับสาย?”หลี่ฮุ่ยหรานตอบอย่างจนใจ: “หนูกำลังประชุมอยู่”“โอ๊ย เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”“เกิดเรื่องอะไรใหญ่โตขึ้น?” หลี่ฮุ่ยหรานนิ่งเฉยไม่ได้ตกตะลึงนิสัยตื่นตูมของแม่ตัวเองเธอเคยชินตั้งนานแล้ว“แน่นอนว่าเป็นเรื่องน้องชายลูก ไม่อย่างนั้นแม่จะร้อนใจขนาดนี้เหรอ?” จางกุ้ยหลานพูดอย่างร้อนรน“เหวินเชาทำไมอีก?” หลี่ฮุ่ยหรานตื่นตระหนกกลัวว่าน้องชายของตัวเองจะสร้างเรื่องอะไรให้เธอจางกุ้ยหลานพูดอธิบาย: “เมื่อคืนน้องชายลูกไปร้านเหล้า วันนี้เช้าไม่รู้ทำไมถึงมีเรื่องต่อยตีกับคนอื่นขึ้นมา”หลี่ฮุ่ยหรานสูดหายใจเข้าลึก ๆ สองมือกำแน่น น้องชายของเธอคนนี้ทำตัวดี ๆ ให้เธอหน่อยไม่ได้เหรอ?“รู้ไหมว่าใครเป็นคนตี?”“ไม่รู้ เหมือนว่าเป็นผู้หญิงบริการคนหนึ่ง”จางกุ้ยหลานพูดเร่งรัด: “โอ๊ย ลูกไม่ต้องถามแล้ว น้องชายของลูกถูกพวกเขาจับตัวเอาไว้แล้ว”“ลูกรีบไปช่วยคนเถอะ”“หนูต้องถามอยู่แล้วสิ อย่างน้อยต้องรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร เป็นถิ่นของใคร”หลี่ฮุ่ยหรานกัดฟันพ

ในตอนนี้หลี่ฮุ่ยหรานไม่รู้จะทำอย่างไรหลี่เหวินเชาดึงแขนของพี่สาวของเขา แล้วรีบพูดขึ้น “พี่รีบคิดหาวิธีสิ!”หลี่ฮุ่ยหรานโมโหจนแทบจะตาย ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขาก่อเรื่องที่นี่ จะเกิดเรื่องวุ่นวายขนาดนี้ไหม?“หึหึ ก็แค่เว่ยป้าวนับประสาอะไรกัน?”ในตอนนี้เสียงหนึ่งดังขึ้นกะทันหันคนที่พูดจาก็คือสวีเชาทุกคนที่ได้ยินคำพูดนี้ต่างตกตะลึงกันอย่างมาก ใครกันที่ใจกล้าถึงขนาดนี้ ถึงได้ไม่เห็นท่านป้าวอยู่ในสายตา?สวีเชาเดินไปข้างหน้าทั้งสามคนจางกุ้ยหลานดวงตาเป็นประกาย เหมือนกับมองเห็นผู้ช่วยชีวิตพี่หงจ้องมองชายชุดสูทที่อยู่ตรงหน้าด้วยความแปลกใจ จากนั้นถามขึ้นด้วยความสงสัย: “คุณเป็นใคร?”เธอสังเกตุดูคนคนนี้มีออร่าที่ไม่ธรรมดา คำพูดคำจามีความมั่นใจอย่างมาก หรือว่ามีความสามารถที่จะไม่เห็นท่านป้าวอยู่ในสายตาได้?“สวีเชา บริษัทเทียนฉี่”สวีเชา?พี่หงชะงักงัน สวีเชาคนนี้เธอไม่ได้รู้จักเป็นอย่างดีแต่บริษัทเทียนฉี่เธอเคยได้ยินมาบ้างได้ยินว่าเพียงแค่ช่วงระยะเวลาสั้น ๆ ก็ตั้งหลักอย่างมั่นคงในเจียงโจว และเบื้องหลังเหมือนว่าจะมีคุณหนูตระกูลเซี่ยงคอยสนับสนุนอยู่บุคคลประเภทนี้ไม่ใช่ว่าเธอที่เป็น

เว่ยป้าวออกคำสั่ง: “กระทืบแขนขาของไอ้หมอนี่ให้หักซะ”หลี่ฮุ่ยหรานเห็นแบบนี้ก็กัดฟัน และรีบเข้าไปขวางตรงหน้าน้องชายของตัวเองแล้วพูดขึ้น: “ท่านป้าว พวกเราชดใช้เงิน ชดใช้เงินคงจะได้ใช่ไหม?”ตอนนี้ใช้เหตุผลคงจะไม่ได้ผลแล้ว เธอทำได้แค่เลือกเสียทรัพย์เพื่อเลี่ยงภัยพิบัติพี่หงพูดถากถาง: “เมื่อครู่ฉันให้พวกเธอชดใช้เงินพวกเธอไม่ชดใช้ ตอนนี้กลัวแล้วเหรอ? ถ้ารู้แต่แรกก็คงไม่ทำสินะ?”หลี่ฮุ่ยหรานฝืนพูดขึ้นมา: “ประเด็นคือตอนนี้ในมือของฉันไม่ได้มีเงินเยอะขนาดนั้น ฉันผ่อนจ่ายได้ไหม?”เงินของตัวเองลงทุนไปกับโครงการของซีเฉิงหมดแล้วในมือไม่มีเงินเหลือแล้วจริง ๆเว่ยป้าวหันหน้ามองไปทางหลี่ฮุ่ยหราน: “เธอจะออกเงินกู้เหรอ?”หลี่ฮุ่ยหรานรีบพูดอธิบาย: “แค่แบ่งจ่าย ไม่ได้ค้างชำระ เงินพวกเราจะชดใช้ให้แน่นอน”“น้องชายของฉันก็จะขอโทษพวกคุณ ทุกคนเปลี่ยนการต่อสู้ให้เป็นมิตรภาพจะดีกว่า พวกคุณคิดว่าอย่างไรคะ?”“เปลี่ยนการต่อสู้ให้เป็นมิตรภาพ?”เว่ยป้าวส่งเสียงไม่พอใจ: “เธอพูดได้ง่ายดายซะจริง วันนี้ถ้าเธอไม่มีปัญญาชดใช้เงิน พวกเธอทั้งครอบครัวก็อย่าได้คิดจะกลับไป”เว่ยป้าวพูดจบก็จับคอเสื้อของหลี่ฮุ่ยหรานเ