All Chapters of หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: Chapter 1011 - Chapter 1020

“ลาก่อน”สุดท้าย ซือหม่าเผิงหัวประสานมือไปทางหลินเฟิง ถือว่าเป็นการบอกลาแล้วถึงแม้เป็นการบอกลาแต่ในดวงตาของซือหม่าเผิงหัวมีสีหน้าที่เป็นอันตรายแวบผ่านไป เหมือนกับจดจำใบหน้าของหลินเฟิงให้ลึกในสมองของตัวเองหลินเฟิงก็ไม่ได้หวาดกลัว เขาโบกมือ เหมือนกับปัดป่ายแมลงวัน แม้แต่มองก็ยังขี้เกียจจะมองพวกเขาด้วยซ้ำ“อาจารย์หลิน คุณ...คุณสุดยอดจริงๆ เลย!”เห็นคนของตระกูลซือหม่าจากไป อวี๋จื่อเสวียนขยับมาด้านหลินเฟิง ตื่นเต้นจนไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรแล้ว ในดวงตากลับมีความเลื่อมใสเต็มเปี่ยมแวบผ่านไปถึงแม้ก่อนหน้านี้เธอก็คิดว่าหลินเฟิงเก่งกาจมาก ถึงขั้นที่มีเกี่ยวข้องกับตระกูลหนึ่งในสี่ตระกูลร่ำรวยของเมืองจิงแต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะสุดยอดกว่าที่ตัวเองคิดเอาไว้อีกถึงขั้นที่บีบบังคับให้ตระกูลซือหม่าหนึ่งในสี่ตระกูลร่ำรวยของเมืองจิง มาขอโทษพวกเขาถึงที่ได้โดยเฉพาะเพื่อให้เธอระบายความโมโห ยังต่อยคุณชายซือหม่าไปยกหนึ่งนั่นเป็นคุณชายตระกูลซือที่ทั้งเมืองจิงไม่มีใครกล้าแตะต้องเชียวนะ! นึกไม่ถึงว่าจะถูกเธอต่อไปยกหนึ่ง!”อีกทั้งคนของตระกูลซือหม่าก็ยังไม่กล้าพูดอะไรความรู้สึกแบบนี้ สะใจจริงๆ!“หึ.

แต่ทว่าหลินเฟิงกลับไม่ได้ประหลาดใจเพราะว่าหลินเฟิงรู้ตั้งนานแล้วว่าพวกเขาสองแม่ลูกเมื่อครู่แอบฟังอยู่ข้างนอก ได้ยินบทสนทนาของตระกูลซือหม่ากับเขาแล้วแต่ว่าเดิมทีหลินเฟิงคิดว่าพวกเขาจะหนีไปทันที แต่คิดไม่ถึงว่าจะกลับมาอีก“เป็นเขา!”เห็นหลินเฟิงสีหน้างุนงงงวย เก่อหงเหมยจึงชี้ไปทางพี่เลี่ยงที่อยู่ตรงประตู และฟ้องร้องว่า:“คุณหลิน เดิมพวกเราไม่กล้ารบกวนคุณอีก แต่พี่เลี่ยงของตระกูลซือหม่ากลับคุมตัวลูกชายของฉัน จะให้เขามาคิดบัญชีกับคุณให้ได้”“เชี่ย!”พี่เลี่ยงที่อยู่นอกประตูได้ยินคำฟ้องร้องของเก่อหงเหมย สีหน้าเปลี่ยนไปเป็นสีตับหมูทันทีเขาจะไปรู้ได้ยังไงว่าสองแม่ลูกนี้มีเรื่องกับหลินเฟิง?ถ้าหากเขารู้ว่าพวกเขามีเรื่องกับหลินเฟิง เช่นนั้นไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่มีทางย้อนกลับมา หาเรื่องหลินเฟิงจู่ๆ พี่เลี่ยงก็คิดถึงคำพูดติดๆ ขัดๆ ของเนี่ยหมิงคนที่พวกเขามีเรื่องด้วย ตัวเองสู้ไม่ไหวเดิมคิดว่าพึ่งพาเบื้องหลังตระกูลซือหม่าของตัวเอง เป็นไปได้ยังไงที่จะมีคนที่สู้ไม่ได้? แต่คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะหมายถึงหลินเฟิงตอนนี้พี่เลี่ยงมีความคิดที่จะฆ่าคนแล้วด้วยซ้ำ“คุณหลิน พวกเราถูกบังคับนะครับ!

เห็นได้ชัดว่าหลงเซียวมีความหงุดหงิดเล็กน้อย“มีอีกเรื่องหนึ่ง...เกรงว่าจะพาความแปลกใจมาให้คุณเล็กน้อย คุณหลิน ออกมาเถอะ”อีกาแห่งเมืองหนานไห่มองไปทางจุดมืดของเคาน์เตอร์“หือ? คุณหลิน?! หรือว่าจะเป็น หลินเฟง?!”ได้ยินคำพูดของอีกาแห่งเมืองหนานไห่ สีหน้าของหลงเซียวก็งุนงงอย่างมาก เธอเหลือบมองอีกา และก็มองไปทางผู้ชายคนนั้นที่เดินออกมาจากจุดมืดด้วยความงุนงงทันทีหลินเฟิงได้ยินเสียงเรียกของศิษย์น้องหญิง เข้าใจความหมายของเต่าได้ในทันที

“อีกาแห่งเมืองหนานไห่ได้พึ่งพาตระกูลถังของฉันแล้ว บอกเรื่องราวระหว่างคุณกับอีกาแห่งเมืองหนานไห่ให้พวกเราได้รับรู้ทั้งหมดแล้ว”“......”หลงยวนกำหมัดแน่นดังกร่อบแกร่บ เขารู้ว่า แผนการร้ายที่เขาวางแผนมานานขนาดนี้พังทลายจนถึงที่สุดแล้ว“ผู้นำตระกูลถัง หลงเซียวล่ะ?”หลงยวนก็ไม่ได้เสแสร้งอีก ใช้น้ำเสียงเย็นชาถามขึ้นมา“หลงเซียวถูกพวกเราคุมตัวเองไว้ก่อน ถึงเวลา คนของตระกูลหลงถอนตัวออกจากธุรกิจทั้งหมดของตระกูลถังของฉัน พวกเราค่อยให้คุณหลงเซียวกลับไปที่ตระกูลหลง”คำข่มขู่ของถังเจี้ยนหยวนทำให้หลงยวนเกือบจะอดกลั้นไม่ไหว ต่อโต๊ะกระจกที่อยู่ตรงหน้าจนแตกเขาคิดไม่ถึงจริงๆตระกูลถังจะกล้าต่อต้านตระกูลหลงของพวกเขาอีกทั้งไม่เพียงต่อต้าน ยังกล้าลักพาตัวคนของตระกูลหลงของพวกเขา ย้อนกลับมาข่มขู่พวกเขา“ได้ได้ได้...ผู้นำตระกูลถัง ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผมก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว”“ถ้าหากหลงเซียวอยู่ในมือของพวกคุณแล้วเกิดอะไรขึ้น ตระกูลหลงของผมไม่มีทางปล่อยพวกคุณไปแน่”“เก็บแรงไว้เถอะ คุณชายหลงชวน”น้ำเสียงของถังเจี้ยนหยวนเต็มไปด้วยความเหน็บแนม เขาพูดอย่างนิ่งเฉยว่า:“พ่อของนายรู้เรื่องเหล่านี้ที่น

หลี่ฮุ่ยหรานขมวดคิ้ว“งั้นลุงพูดแล้วนะ ฮุ่ยหราน ถ้าหนูได้ฟังแล้ว อย่าเพิ่งรีบร้อนก่อนนะ ตกลงไหม?”“อืม”หลี่ฮุ่ยหรานตอบรับหลี่กงเฉิงพูดจริงจังที่ในโทรศัพท์:“อาทั้งสองคนของหนูช่วงนี้กลับมาแล้ว พวกเขารู้เรื่องฟาร์ม จึงเอะอะโวยวายกับลุง และยังมีปู่รอง”หลี่กงเฉิงหยุดชะงักและพูดต่อ:“เมื่อคืน นักเลงกลุ่มใหญ่จู่ๆ บุกเข้าไปในฟาร์ม ทำลายข้าวของ สร้างความเสียหายให้ฟาร์มเป็นอย่างมาก”“อะไรนะ?!”ได้ยินข่าวนี้ ไม่เพียงหลี่ฮุ่ยหรานกับถังหว่าน ต่อให้เป็นหลินเฟิงก็เผยสีหน้าโมโหออกมา“เรื่องนี้ลุงบอกกับปู่รองของหนูในทันที พวกเราคาดเดาว่าเป็นอาทั้งสองของหนูส่งคนไปทำ”“ปู่รองของหนูให้คนไปจับอาทั้งสองคนของหนุแล้ว แต่ตอนนี้พวกเขาไม่ยอมรับ พวกเราก็ทำอะไรไม่ได้”ได้ยินคำพูดจนปัญญาของหลี่กงเฉิง หลินเฟิงแย่งชิงโทรศัพท์ของหลี่ฮุ่ยหรานไปทันที และถามอย่างรีบร้อน:“ลุงหลี่ น้ำยาที่ผมใส่ไว้ในห้องเก็บของที่ฟาร์มล่ะครับ? ยังอยู่ไหม?”“อ๊ะ คุณหลินเฟิงเหรอครับ...”หลี่กงเฉิงที่อยู่ในโทรศัพท์พูดด้วยความรู้สึกผิด:“ถ้าหากยาสีเขียวที่อยู่ในถังใหญ่ที่คุณพูดถึง ทั้งหมด...ทั้งหมดถูกเททิ้งแล้ว ไม่เหลือเหล