All Chapters of พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว: Chapter 131 - Chapter 140

274 Chapters

บทที่ 131

ในห้องผู้ป่วย เมื่อคุณหมอบอกซูเนี่ยนว่า พ่อของเธอพ้นอันตรายชั่วคราว ซูเนี่ยนถอนหายใจด้วยความโล่งอกเธอดูแย่ทั้งตัว แต่เธอไม่มีเวลาสนใจตัวเอง เฝ้าคุณพ่อของเธอข้างเตียงของผู้ป่วยเธอมองผมสีขาวทั่วศีรษะของพ่อ เธอก็ยิ่งเกลียดตัวเองมากยิ่งขึ้นคุณพ่อมีอายุมากแล้ว ยังต้องรับผิดชอบแทนลูกสาวเธอทำผิดเรื่องโง่ ๆ นั่นก็คือ ผู้ชายมายั่วยุลู่จิ่งสิงแต่อีกสิบกว่าวัน เขาจะแต่งงานแล้ว ทำไมเขาถึงไม่ปล่อยเธอไป? เป็นไปได้ไหมที่เขาวางแผนที่จะรักษาความสัมพันธ์แบบนี้กับเธอหลังแต่งงาน และปล่อยให้เธอกลายเป็นหญิงชู้ที่ไร้ยางอาย?ความคิดนี้ทำให้เธอรู้สึกหมั่นไส้ความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดที่เธอเคยทำในชีวิตคือการตกหลุมรักลู่จิ่งสิง ซึ่งเป็นคนเจ้าเล่ห์หลังจากผ่อนคลาย ความง่วงก็ตามมาเลยทีเดียวเมื่อเธอเลอะเลือน เธอรู้สึกหลังคอหนาว มีคนจับเอวของเธอแล้วดึงเธอขึ้นไปบนตักของใครบางคนทันใดนั้นเธอเบิกตา ชายที่ตรงหน้าเธอก็ทำให้เธอรู้สึกวิงเวียน และเธอก็ขดตัวตามธรรมชาติลู่จิ่งสิงหรี่ตาเล็กน้อย ลิ้มรสความกลัวจากดวงตากลมโตคู่นั้นเธอกลัวเขามากสิ่งนี้ทำให้เธอพอใจซูเนี่ยนพูดด้วยริมฝีปากที่สั่น “คุณมาที่นี่
Read more

บทที่ 132

"ตูม——"ด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำ ซูเหนียนกระแทกเข้ากับมุมฉากของโต๊ะข้างเตียงเธอเหงื่อแตก เธอเจ็บจนต้องขดตัว ตอนนี้เธอขดตัวเหมือนกุ้งตัวหนึ่งที่สุกแล้วเธอโดนกระแทกอย่างหนักซูเนี่ยนไม่สามารถยืนขึ้นได้เป็นครู่หนึ่ง เธอต้องพิงกำแพง เธอรู้สึกเจ็บมากดวงตาของลู่จิ่งสิงมืดลงหนึ่งวินาที เขากลับเก็บโทรศัพท์และตัดสินใจจะไม่ถ่ายรูปอีกเขากลับมาเป็นคนเข็นชาทันที เขายิ้มพูด “ตื่นเต้นทำไม เพื่อนผมอยากดูบ้าง เขาบอกว่าคุณเซ็กซี่มาก เขาอยากเจอคุณบ้าง”ดวงตาของซู่เหนียนเบิกกว้าง และใบหน้าของเขาก็ซีดลงเธอไม่เคยคาดหวังว่า Lu Jingxing จะอยากถ่ายรูปความลำบากใจของเธอโชว์ให้เพื่อน ๆ ของเขาดูมีใครเห็นมันมาก่อนหรือไม่?เมื่อเธอคิดว่าอาจมีคนเห็นภาพของเธอด้วยความเขินอาย กลิ่นของสนิมก็อบอวลไปทั่วลำคอ ร่างกายของเธอก็สั่นไม่หยุด เธอรู้สึกเหมือนจะบ้าไปแล้ว“คุณ...คุณต้องการอะไร?”เธอถามอย่างอ่อนแรงโดยไม่รู้ว่าเธอกลังกระโดดเข้าสู่กับดักของปีศาจอีกครั้ง“จะเดทกับเพื่อนผมหน่อย เป็นไง”ลู่จิ่งสิงพูดอย่างเฉยเมยราวกับว่านี่เป็นเรื่องธรรมดามากซูเนี่ยนกำลังจะบ้า ตัวเขา... คนเดียวยังไม่พอ และเขาต้องแบ่งปันกับเ
Read more

บทที่ 133

ลู่จิ่งสิงกัดริมฝีปากของเธออย่างแรงจนเลือดไหลทันทีซูเนี่ยนน้ำตาไหล แต่ตอนนี้เธอไม่รู้เลยว่า เธอเจ็บตรงไหนมากไปกว่ากัน เอว มือ และริมฝีปากของเธอได้รับบาดเจ็บหมดหลังจากกัดเธอ ลู่จิ่งสิงยังจงใจเอานิ้วถูบาดแผลนั้น ทำให้เลือดไหลมากขึ้นซูเนี่ยนร้องเสียงแหบแห้ง แต่เธอไม่กล้าหลบหนี เพราะลู่จิ่งสิงมีวิธีจัดการเธอหลายร้อยวิธี เขามีของเล่นเต็มห้อง เขาเลือกของเล่นตามใจของเขา แค่นี้อะ ก็ทำให้เธอแย่จะตายแล้ว“เจ็บไหม” เขาถามเธอทั้งที่นิ้วหัวแม่มือยังมีเลือดอยู่ซูเนี่ยนพยักหน้าอย่างหนัก การเชื่อฟังจะทำให้เธอมีชีวิตดีขึ้น และมันก็จะทำให้ตระกูลซูมีชีวิตดีขึ้นด้วยตอนนี้ ลู่จิ่งสิงเหมือนกับการต้มกบในน้ำอุ่น ค่อย ๆ ต้มไป จนกระทั่งกบทนไม่ไหว ตายไปเอง เขากดดันตระกูลซูบ้าง และปล่อยตระกูลซูบ้าง มันขึ้นอยู่กับอารมณ์ของเขาถ้าเธอทำให้เขาพอใจ ตระกูลซูจะมีเวลาพักหายใจได้ และความดันโลหิตของพ่อเธอจะไม่พุ่งสูงขึ้นถ้าเธอทำให้เขาโกรธ เขาอาจจะกำจัดตระกูลซูเลยทีเดียวตอนนี้ซูเนี่ยนรู้สึกเมื่อกี้เธอโง่เกินไปแล้ว ทำไมเธอต้องโต้เถียงเขาสิ่งที่เธอทำได้ตอนนี้คือ อดทนและรอจนกว่า ลู่จิ่งสิง และลูกสาวคนโตของตร
Read more

บทที่ 134

สองครั้งแล้ว เธอเหนื่อยล้ามาก และเธอก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วลู่จิ่งสิงเดินเข้าหาเธอ เขาเยาะเย้ยและบีบหลังคอของเธอแล้วผลักเธอชิดผนังโดยหันหลังให้เขา“เฉินเจียว เป็นชื่อที่คุณเรียกได้เหรอ?”ซูเนี่ยนรีบกล่าวคำขอโทา“ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะดูหมิ่นคุณเฉินค่ะ”ลู่จิ่งสิงขมวดคิ้ว "ที่รัก คุณควรฉลาดกว่านี้นะ จำไว้ ผมป็นคนตั้งกติกา คุณมีหน้าที่ทำตามคำสั่งแค่นั้น เข้าใจไหม?"ซูเนี่ยนพยักหน้าด้วยความยากลำบาก เพื่อแสดงให้ลู่จิ่งสิงรู้ว่า เธอเข้าใจแล้วแต่การเข้าใกล้ของลู่จิ่งสิงทำให้เธอเหงื่อแตก ทำไมเขาถึงเริ่ม... อีกครั้ง?เฉินเจียวกำลังจะมาถึง และเขายังทำแบบนี้อีก เขาอยากให้เธอตายจริง ๆเมื่อคิดถึงสิ่งนี้ในใจ ร่างกายของซูเนี่ยนก็ตึงเครียดไปหมดหลู่จิงซิ่งตบเธอแล้วพูดด้วยอารมณ์ที่เสีย "อย่าเกร็งตัวสิ"ซูเนี่ยน "..."หลังจากนั้นไม่นาน กริ่งประตูก็ดังขึ้น และลู่จิ่งสิงก็รีบเสร็จ ก่อนที่ซูเนี่ยนจะรู้ตัว เขาได้ยัดเธอเข้าไปในตู้เสื้อผ้าแล้วในตู้เสื้อผ้ามืดมาก หลังจากซูเนี่ยนถูกปล้นและตกในภูเขา ซูเนี่ยนก็เป็นโรคกลัวที่แคบเวลานี้ ความกลัวแพร่กระจายอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเธอทำได้เพียงกอดเข
Read more

บทที่ 135

มือของเฉินเจียวลูบตามแผ่นหลังอันกว้างและหนาของลู่จิ่งสิงการกระทำนี้ทำให้ลู่จิ่งสิงแข็งตัวอย่างไม่สบายใจแผ่นหลังของเขาเต็มไปด้วยรอยแผลอันน่าสยดสยอง นอกจากใบหน้าที่หล่อเหลาใบนั้นแล้ว หลังของเขาดูไม่ได้เลยความจริง เฉินเจียวรังเกียจลอยแผลเล็กน้อยจริง ๆ แต่ใบหน้านั้นทำให้เธอรู้สึกว่า เธอพอรับรอยแผลเหล่านี้ได้ อีกอย่าง ในด้านการเอาผู้หญิงทางเพศนั้น ฝีมือของลู่จิ่งสิงดีจริง ๆ และเขาดูแลเธอดีมากด้วยมันดีถึงขนาดไหนเนอะ?เธอสงสัยว่า ถ้าให้ลู่จิ่งสิงแทงตัวเอง เขาจะไม่ลังเลเลยผู้หญิงเนอะ มักชอบสุนัขซื่อสัตย์ที่ทั้งมีหน้าตาดีและมีความสามารถเมื่อคิดแบบนี้ เธอรู้สึกตอนนั้นเธอพบสมบัติจริง ๆถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงโง่คนนั้น เธอคงไม่เต็มใจไปมองลู่จิ่งสิงในโคลนหรอก แม้แต่แวบเดียว เธอยังไม่อยากมองเลยแต่คนโง่คนนั้นมันให้มากเกินไปทุกวันนี้ตระกูลเฉินล่มจน และต้องอาศัยลู่จิ่งสิงเท่านั้น พวกเขาจึงสามารถครองตำแหน่งในเมืองเป่ยเฉิงได้เพราะฉะนั้น เธอต้องเกาะชายคนนี้ให้แน่น ๆเฉินเจียวกอดชายคนนั้นจากด้านหลัง และเอาใบหน้าของเธอไปชิดหลังของชายคนนี้ เธอรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนที่มากจากใต้ลึก ๆ ของร่างก
Read more

บทที่ 136

ดีแล้วเธอได้ไปตกแต่งเยื่อพรหมจารีใหม่ ไม่อย่างนั้นด้วยระดับความสนใจของเขา เขาต้องหึงแน่ ๆแต่เวลาผ่านไปแป๊บเดียวเอง เธอก็ไม่ทันคิดอะไรแล้ว เธอปิดตาสนิท เพลิดเพลินกับความสุขที่เขานำมา......หลังจากที่ฟ้าสว่างหมิงซีเอื้อมมือไปแตะหน้าผากของฟู่ซือเยี่ยน หายไข้แล้วเธอรู้สึกโล่งใจและถอนหายใจยาว ๆ จากนั้นเธอไปล้างหน้าแปรงฟันที่ห้องน้ำทันใดนั้นเธอได้ยินเสียง"ตูม" ดังก้องจากนอกห้องน้ำหมิงซีตกใจมากเธอรีบเปิดประตูอและเดินออกไป แต่เธอกลับเห็นฟู่ซือเยี่ยน เดินไปที่ประตู และทุบเก้าอี้ตัวหนึ่งเธอเรียกชายคนนั้น “ ฟู่ซือเยี่ยน?”ชายคนนั้นหันศีรษะมามองเธอ เมื่อเขาเห็นหมิงซี ดวงตาที่สวยงามของเขาสว่างขึ้นครู่หนึ่งเขาก้าวไปข้างหน้า หมิงซี และกอดเธอไว้แน่นในอ้อมแขนของเขาโดยไม่พูดอะไรสักคำ เขากอดหมิงซีแรงมากจนหมิงซีรู้สึกซี่โครงของเธอเจ็บปวดเล็กน้อยเธออยากดิ้นรนโดยไม่รู้ตัว แต่เธอได้ยินฟู่ซือเยี่ยนพูดว่า: "ผมคิดว่าคุณหนีอีกแล้ว"ใบหน้าของหมิงซีดูแย่เล็กน้อย หนีอีกครั้ง หมายความว่าอะไรหมิงซีผลักเขาแล้วพูดว่า "คุณปล่อยฉันก่อนน่ะ คุณยังบาดเจ็บอยู่"แต่ฟู่ซือเยี่ยนไม่ยอมปล่อย แต่กลับกอดเ
Read more

บทที่ 137

ขณะที่หมิงซีกำลังจะเดินออกไป ฟู่ซือเยี่ยนกลับลากเธอไว้ เขาถามอย่างไม่พอใจ: "คุณจะไปไหน"หมิงซีไม่หลบเขา เธอมองเขาแล้วพูดว่า "ตอนนี้มีคนมาดูแลคุณแล้ว"ฟู่ซือเยี่ยนพูดต่อ "ผมให้เสี่วยเวยมา"หมิงซีงง จากนั้นเธอเห็นหลินเสวี่ยเวยเดินเข้ามาเธอและพูดว่า " หมิงซี ฉันมาที่นี่เพื่ออธิบายให้คุณฟังว่า เมื่อวานฉันบังเอิญล้มทับพี่อาเยี่ยน คุณอย่าเข้าใจฉันผิดนะ เราสองคนไม่มีอะไรกัน"หมิงซีรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่พูดอะไรหลินเสวี่ยเวยพูดต่อ"ฉันรู้ว่า ฉันทำให้พวกคุณเข้าใจกันผิดหลายเรื่อง หลายปีที่ผ่านมา พี่อาเยี่ยนปฏิบัติต่อฉันเหมือนน้องสาวของเขา คุณอย่าโกรธพี่อาเยี่ยนเพราะฉันอีกนะ"น้ำเสียงของหลินเสวี่ยเวยเต็มไปด้วยความระมัดระวังและความจริงใจ เมื่อเที่ยบก่อนนิสัยโอหังอวดดีของเมื่อก่อน คนปัจจุบันกับคนเมื่อก่อนมันเป็นคนละคนเลย"แค้ก ๆ ..."เธอยังไม่ทันพูดสองสามประโยชเลย เธอเริ่มไอแล้วฟู่ซือเยี่ยนขมวดคิ้วและถามเธอ "เป็นอะไร""เมื่อคืนหนูนอนไม่ค่อยดี เป็นหวัดนิดหนึ่ง...แค้ก ๆ ..."“กลับไปพักก่อนเลย” ฟู่ซือเยี่ยน พูดด้วยความไร้ความรู้สึกดวงตาของหลินเสวี่ยเวยฉายแววด้วยความโศกเศร้า แ
Read more

บทที่ 138

ในที่สุดเขาก็อมริมฝีปากของเธอไว้ในปาก ขยับปลายลิ้นของเขา และจูบหมิงซีจนเธอต้องหายใจแรง ๆ เขายังไม่อยากปล่อยหมิงซี ฟู่ซือเยี่ยนกดหน้าผากของเขาแนบกับเธอแล้วพูดอย่างเย้ายวนว่า "คุณอยากเอาอีกไหม?"โดยไม่รอหมิงซีตอบ ฟู่ซือเยี่ยนโน้มตัวลงมาและกัดใบหูส่วนล่างของหมิงซี เขากลิ้งปลายลิ้นของเขาไปด้านในของกระดูกอ่อนของใบหู และแหย่มันสองสามครั้ง การกระทำนี้ทำให้หมิงซี สั่นสะท้านจนทนไม่ไหวเมื่อเห็นว่าหมิงซีมีความรู้สึกว่องไวขนาดนี้ ฟู่ซือเยี่ยนยิ้มเลย เขากอดเธอแล้วพูดว่า "อย่าคิดเรื่องนี้อีก"หุ่นของหมิงซีไม่เล็ก แต่เมื่อเธอยืนตรง เธอก็ถึงแค่ลูกกระเดือกของฟู่ซือเยี่ยเท่านั้น ตอนนี้ใบหน้าของเธอหมกอยู่ในหน้าอกของฟู่ซือเยี่ยนและลมหายใจของเธอก็เต็มไปด้วยกลิ่นหอมเย็นที่น่ารื่นรมย์ความรู้สึกที่คุ้นเคยนี้ทำให้เธอจมอีกครั้งหมิงซีรู้กระจ่างว่า ถ้าเธอถูกล่อลวงด้วยความอบอุ่นของช่วงเวลานี้ สิ่งที่รอเธออยู่อาจเป็นความพึงพอใจหรือความทุกข์ที่ไม่มีที่สิ้นสุดแต่คนคนนี้เป็นคนที่เธอรักมาสิบปี และเธออยากสู้อีกครั้งเพื่อไม่เสียใจภายหลัง“ฉันกลัวจะผิดหวังอีกครั้ง”“ผมสัญญา ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง”หัวใจของหมิ
Read more

บทที่ 139

หลินเสวี่ยเวยเห็นหมิงซีไม่พูดอะไร เธอเลยพูดต่อ: "อย่าคิดว่าพี่อาเยี่ยนให้ฉันอธิบายให้เธอฟัง เธอชนะฉันแล้ว คนในเมืองเป่ยเฉิงรู้กันว่า เขาตามใจฉันมานานแค่ไหน คุณเชื่อไหม ถ้าฉันเป็นอะไรในตอนนี้ พี่อาเยี่ยนจะทิ้งคุณมาหาฉันทันที”ดวงตาอันงดงามของหมิงซีหรี่เล็กน้อย และเธอพูดเบา ๆ “คุณกลัวเหรอ?”"นี่ แก!"หลินเสวี่ยเวยพูดเยอะขนาดนี้ แสดงว่าเธอกลัวไม่ใช่เหรอพี่อาเยี่ยนสนใจนังสารเลวคนนี้มากกว่าเธอแล้ว เธอจะไม่กลัวได้ยังไงล่ะ?แต่เธอคิดอะไรบางอย่างได้ เธอรู้สึกพูดเยอะไป มันก็ไม่มีประโยชน์ในที่สุดเธอก็ยิ้มแล้วพูดว่า “เดี๋ยวคอยดูกัน”ก่อนที่หลินเสวี่ยเวยจากไป เธอจ้องมองที่ท้องของหมิงซีด้วยความโหดเหี้ยมเมื่อเธอคิดถึงนังสารเลวคนนี้สามารถนอนข้างพี่อาเยี่ยนได้ทุกเวลา นอนในในอ้อมแขนของพี่อาเยี่ยน ใต้ร่างของพี่อาเยี่ยน แม่กระทั้งนางสารเลวนี้ยังท้องลูกของพี่อาเยี่ยนด้วยเธอโกระจัดจนอยากกินเนื้อดิบ ๆ และดูดเลือดดิบ ๆ ของหมิงซีเพราะตำแหน่งนั้นควรเป็นตำแหน่างของเธอแต่แรก ๆอีกไม่นาน เธอจะต้องให้นังสารเลวนั้นรู้เลยว่ามันจะแพ้ถึงขนาดไหนหลังจากหลินเสวี่ยเวยจากไปหมิงซียืนอยู่ที่นั่นสองสามวินาที
Read more

บทที่ 140

หมิงซีตบหน้าอกของเขาแล้วพูดด้วยความโกรธเล็กน้อย "ถ้าอย่างนั้น ต่อไป คุณจะไม่โอกาศลิ้มรสมัน"ชายคนนั้นเอามือบังหน้าอกของเขาไว้ และเขาขมวดคิ้ว หมิงซี ตื่นตระหนกและถามทันที "มันเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?""เจ็บหัวใจ"หมิงซี:?“ผมรู้สึกขาดความสุขทางเพศเล็กหน่อย”หมิงซีอยากจะตีเขาจริง ๆเมื่อเธอกำลังทำท่าตีฟู่ซือเยี่ยน เอวอันอ่อนนุ่มสีขาวราวหิมะถูกเผยออกมาส่วนหนึ่ง ฟู่ซือเยี่ยนอดไม่ได้ที่ต้องหยิกเอวของหมิงซี“มีน้ำมีนวลขึ้นเล็กน้อยแล้วหรือ?”หมิงซีตื่นตระหนก เธอดึงเสื้อผ้าของเธอลงหน่อย"เปล่า"เธอเพิ่งท้องสองเดือนกว่า ๆ ท้องของเธอยังไม่แสดงออก เพียงแต่ช่วงนี้หมิงซีหิวบ่อย เธอไม่ได้อาเจียนตลอด เธอเลยทานพวกของบำรุงร่างกาย เพื่อเสริมสารอาหารให้เด็กในท้องเมื่อเทียบกับเพมื่อก่อน อวบกว่าเดิมนิดหน่อยจริง ๆหมิงซีไม่ได้วางแผนจะปิดบังเรื่องท้องตลอด แต่สำหรับความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสองคนในปัจจุบันหมิงซี หมิงซียังอยากรอให้ครบสามเดือนก่อน และให้ทารกในท้องพัฒนามั่นคงก่อน ค่อยบอกฟู่ซือเยี่ยนไม่ว่าเขาอยากได้ลูกคนนี้หรือไม่ เธอก็จะเอาลูกคนนี้ไว้"ก็ดี ตอนผมสัมผัส มันให้ความรู้สึกที่ดี"ขณะที่เข
Read more
PREV
1
...
1213141516
...
28
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status