บทที่ 136

ดีแล้วเธอได้ไปตกแต่งเยื่อพรหมจารีใหม่ ไม่อย่างนั้นด้วยระดับความสนใจของเขา เขาต้องหึงแน่ ๆ

แต่เวลาผ่านไปแป๊บเดียวเอง เธอก็ไม่ทันคิดอะไรแล้ว เธอปิดตาสนิท เพลิดเพลินกับความสุขที่เขานำมา

......

หลังจากที่ฟ้าสว่าง

หมิงซีเอื้อมมือไปแตะหน้าผากของฟู่ซือเยี่ยน หายไข้แล้ว

เธอรู้สึกโล่งใจและถอนหายใจยาว ๆ จากนั้นเธอไปล้างหน้าแปรงฟันที่ห้องน้ำ

ทันใดนั้นเธอได้ยินเสียง"ตูม" ดังก้องจากนอกห้องน้ำ

หมิงซีตกใจมาก

เธอรีบเปิดประตูอและเดินออกไป แต่เธอกลับเห็นฟู่ซือเยี่ยน เดินไปที่ประตู และทุบเก้าอี้ตัวหนึ่ง

เธอเรียกชายคนนั้น “ ฟู่ซือเยี่ยน?”

ชายคนนั้นหันศีรษะมามองเธอ เมื่อเขาเห็นหมิงซี ดวงตาที่สวยงามของเขาสว่างขึ้นครู่หนึ่ง

เขาก้าวไปข้างหน้า หมิงซี และกอดเธอไว้แน่นในอ้อมแขนของเขาโดยไม่พูดอะไรสักคำ เขากอดหมิงซีแรงมากจนหมิงซีรู้สึกซี่โครงของเธอเจ็บปวดเล็กน้อย

เธออยากดิ้นรนโดยไม่รู้ตัว แต่เธอได้ยินฟู่ซือเยี่ยนพูดว่า: "ผมคิดว่าคุณหนีอีกแล้ว"

ใบหน้าของหมิงซีดูแย่เล็กน้อย หนีอีกครั้ง หมายความว่าอะไร

หมิงซีผลักเขาแล้วพูดว่า "คุณปล่อยฉันก่อนน่ะ คุณยังบาดเจ็บอยู่"

แต่ฟู่ซือเยี่ยนไม่ยอมปล่อย แต่กลับกอดเ