บทที่ 144

หมิงซีขมวดคิ้ว “น้าขายบ้านเก่าของคุณขาย ได้เงินตั้งหนึ่งล้าน แล้วเงินล่ะ?”

“ก็ใช้หมดแล้วไง ตอนนี้ลุงกำลังจะทำธุรกิจใหญ่ น้าเอาไม่เยอะแกให้น้าห้าแสน ถ้าธุรกิจน้าได้กำไร น้าจะคืนเงินเพิ่มอีกหนึ่งเท่าให้หนู”

หมิงซียิ้มหยัง “ธุรกิจใหญ่ของน้าคือเล่นการพนันหรือเปล่า?”

โจวเหิงชานเปลี่ยนสีหน้าทันที “หนูพูดมั่วอะไร?”

“หนูเปลี่ยนเบอร์มือถือของคุณยาย เมื่อก่อนคนทวงหนี้ โทรหาคุณยายเลย”

โจวเหิงชานเห็นหมิงซีเปิดโปรงควาจริง เขาเยาะเย้ย "อ้าว น้าแค่ไปบางเวลา ตอนนี้น้าเลิกแล้วนะ เสี่ยวซี หนูรีบเอาเงินให้น้าเลย น้ารับปากหนู จะไม่กวนหนูกับคุณยายหนูอีก"

หมิงซีไม่เชื่อคำพูดของ โจวเหิงชานเลย เพราะคนรู้กันว่า โจวเหิงชานเป็นคนที่ไม่รักษาคำพูด ตอนหนุ่ม ๆ เขาก็ไม่ตั้งใจเรียน ก่อปัญหาอย่างเดียว

ตอนนี้ในวัยกลางคน เขายังติดการพนัน เขาแอบขายบ้านเก่า ของคุณยาย ให้คุณยายไม่มีที่อยู่อาศัย

เขาใช้หนึ่งล้านหยวนหมดเกี้ยงภายในเดือนเดียว

คนประเภทนี้เป็นหลุมลึกที่ไม่มีก้นบึ้ง

"โจวเหิงชาน พ่อของหนูก็เป็นเจ้าของบ้านหลังเก่าเหมือนกัน น้าขายมันได้หนึ่งล้านหยวน ในนั้นมีห้าแสนหยวนเป็นเงินหนู ถ้าน้ารับปากว่า จะไม่มาหาหนูแ