Lumapag na ang plane na sinasakyan ng bagong mag-asawa na Liset at Patrick. Nakabalik na sila sa Pilipinas sa loob ng halos magtatlong linggo na honeymoon sa France. Hindi na blonde ang buhok ni Liset. Balik itim na iyon at hindi na rin gano’n kahaba tulad ng dati, pinaputulan niya na abot hanggang balikat lang at medyo wavy ang datingan. Pinaghahandaan niya ang pagbabalik sa Ospital, nakuha na niya ang recommendation na hinihintay upang makapasok sa Saint Luke’s Hospital, kung nasaan ang kaniyang tunay na kapatid. Tunay na kapatid dahil umpisa pa lang ay alam naman niya na hindi siya birth child ng kaniyang pinakamamahal na ama. Hindi naman lingid sa kaniyang kaalaman na ampon siya, naaalala pa naman niya ang lahat noong four years old siya at kunin ng tinuring na ama sa ampunan. Nahanap niya ang kapatid mag-aapat na taon pa lang ang nakakaraan. Namukhaan niya ito nang makita ang news all about a hero doctor who save many lives in an accident of a falling bridge. Kaya magmula no’n a

Ayaw kong kumillos. Ayaw kong lumabas ng bahay. Gusto ko lang maglagi sa aking kuwarto ay magmuni-muni. Kung maaari lang na pahirapan ko ang sarili ko’y gagawin ko talaga. Narito na naman sa pahina ng buhay ko na ubos na ubos na naman ako. Ang hirap na namang magsimula sa umpisa. Hanggang ang pagtungga ko sa kawalan ay nauwi na sa pagtulo ng aking mga luha. Nilulukuban na naman ako ng takot sa buong katawan ko. Diring-diri na naman ako sa aking sarili, walang msabihan, walang makapitan. Ayaw kong ipaalam kay Dreyk ang nangyari dahil ayaw kong pati siya ay kaawaan ako. Though nagagalit ako sa kaniya dahil sa hindi niya pagsagot sa mga tawag ko ay naroon pa rin naman ang pakiramdam na ayaw kong mapag-isipan niya ako ng hindi maganda. Pero, kahit gano’n ay hindi rin maalis sa isipan ko na kung sakali na hinanap o naging attentive man lang sana siya sa akin ay baka hindi ako umabot sa ganitong sitwasyon. Sinubok na naman ako ng panahon, bakit parating ako ang dapat na makaranas ng gani

“A-ano’ng sinasabi mo Liset?” “Selene, umalis na tayo.” Hindi ko na inintindi ang sinasabi ni Leon sa akin. Inalis ko ang pagkakahawak niya sa kamay ko at dahan-dahan na lumapit sa asawa ko. “N-Nakabuntis ka, Dreyk?” ngangatal pang tanong ko sa kaniya. Hindi siya nag-iwas ng tingin sa akin, pero nanahimik siya. “Is your silence means yes, huh?” Punong-puno na ‘ko ngayon. Kotang-kota na ako sa sama ng loob. “Dreyk! Ako naman ang nagtatanong sa ‘yo ngayon, sagutin mo.” Nakita kong hinila ni Leon si Liset mula sa harapan ni Dreyk, hinayaan nila kaming magkaharap na mag-asawa. “Dreyk! Ano… do you really have a mistress? Or a child?” Hindi ko na maideretso pa ang kalmado kong emosyon. I was drowned to this unwanted anger deep inside of me. “Dreyk!” “Stop it Selene, bakit ba napunta na sa akin ang topic huh? Tungkol sa ‘yo ang usapan tapos ay nabaliktad na sa akin?” Determinado talaga siya sa pagliligtas sa kaniyang sarili. “And you Liset, would you stop poisoning my wife’s min

Ilang bote na ng alak ang naubos ni Dreyk sa kakainom niya, hindi ko siya magawang pigilan dahil labis lang itong nagwawala kapag gano’n. Ilang bote na rin ang ibinalibag niya sa tuwing sinusubok siya ng matinding emosyon. Kanina ay okay pa nang magtungo siya sa mansion, hanggang sa pag-alis niya. Nagkausap kami tungkol sa kumpaniya, pati na rin sa ilang preparations ng kasal nila n Selene. Then, malalaman ko na lang mula sa kanilang kasambahay na umalis si Selene, nag-away ang mag-asawa at ngayon ay nasa estate of depression ang anak ko. I tried calling Selene pero hindi ito sumasagot sa kahit na anong tawag ko sa kaniya. I tried sending her text message na gusto ko siyang makausap, baka sakali magbago ang isip nito at kahit sa akin ay makipag-usap siya.Hindi ko pa alam ang punot-dulo ng nangyari dahil hindi ko nga makausap ang anak ko, wala ring masabi ang mga kasamahan nila sa bahay dahil biglaan lang naman daw ang lahat, walang anumang pag-aaway mula sa loob ng bahay bago ang d

Basang-basa ko sa mukha ni Selene kung gaano siya kadismayado sa mga kinuwento ko sa kaniya. Naiyak pa siya dahil doon, hindi lang basta iyak dahil humagulgol siya ng sobra-sobra. Nagalit pa siya at kinuwestiyon kung bakit ko nagawa na ibigay ang buhay niya para sa pansarili kong interes. Hindi ko pa alam kung ano ang susunod niyang gagawin, kung balakin niyang umalis sa bahay ko dahi sa nalaman niya mula sa akin. O baka itulak niya na lang ako bigla sa pool para makaganti. Hindi ko naman siya masisisi, tama naman siya na buhay at mga pangarap niya ang naglaho dahil sa scandal na ‘yon. “Wala akong karapatan na aluhin ka dahil kasalanan ko rin naman, do whatever you want to me Selene para lang makaganti ka sa mga kawalang-hiyaan ko sa ‘yo. Handa akong tanggapin lahat ng iyon.” Nasa tabi niya lang ako, nakabantay sa susunod na mangyayari. Hindi pa rin maampat ang pag-iyak ni Selene, binabanggit niya ang pangalan ng kaniyang ina at kapatid na naiwan sa probinsiya namin noon. SIguro