Flashback of the Crime

Ayaw kong kumillos. Ayaw kong lumabas ng bahay. Gusto ko lang maglagi sa aking kuwarto ay magmuni-muni. Kung maaari lang na pahirapan ko ang sarili ko’y gagawin ko talaga. Narito na naman sa pahina ng buhay ko na ubos na ubos na naman ako. Ang hirap na namang magsimula sa umpisa.

Hanggang ang pagtungga ko sa kawalan ay nauwi na sa pagtulo ng aking mga luha. Nilulukuban na naman ako ng takot sa buong katawan ko. Diring-diri na naman ako sa aking sarili, walang msabihan, walang makapitan.

Ayaw kong ipaalam kay Dreyk ang nangyari dahil ayaw kong pati siya ay kaawaan ako. Though nagagalit ako sa kaniya dahil sa hindi niya pagsagot sa mga tawag ko ay naroon pa rin naman ang pakiramdam na ayaw kong mapag-isipan niya ako ng hindi maganda. Pero, kahit gano’n ay hindi rin maalis sa isipan ko na kung sakali na hinanap o naging attentive man lang sana siya sa akin ay baka hindi ako umabot sa ganitong sitwasyon.

Sinubok na naman ako ng panahon, bakit parating ako ang dapat na makaranas ng gani