“Si Dreyk, alam niya ang tungkol sa nangyari noon. She overheard Tiffany,” he said.“Pero kahit alam na niya ay pinabayaan lang niya. Gusto niya rin kasi na mkawala sa kasal noon, change of feelings para sa kaniya.”“W-what? S-sigurado ka ba sa sinasabi mo J-Jeriko? Woah! Totoo pa ba ang mga naririnig ko ngayon ha? Parang sobrang exaggerated na rin ata ang mga sinsabi niyo,” sai ko.Tumaas ng bahagya ang boses ko sa sinabi niya, feelling ko ay nagalit ako para kasing sinisiraan na lang nila ang asawa ko, eh. Patong-patong na espekulasyon naman ata ang binabato nila rito kasabay ng kay Tiffany.Sobra na sa akin ‘yong tungkol sa pagkakabuntis niya kay Tiffany, pagbalewala niya sa akin dahil sa babaeng ‘yon. Pero hetong sinasabi ni Jeriko na alam ni Dreyk ang tungkol sa pagkakakidnap sa amin noon at pagkakaroon ng s*x videos ay kakaiba na.“Selene, relax.” Hinawakan ni Leon ang kamay ko. Naramdaman niya ba ang biglang pag-init ng aking ulo?Naisapo ko ang aking palad sa mukha ko. I can’t
“Selene, wife… “ usal ko. Kumilos ng bahagya ang aking paa palapit sa gawi niya ng mapagtanto na naroon siya sa silid na kinaroroonan namin ni Tiffany. Balak kong lumapit pa sa kaniya, yakapin siya at hagkan ngunit nang mapansin ko na hawak ng Doktor na si Leon ang kaniyang kamay ay natigilan ako. Mukhang nagkamali si mama sa sinabi niya na mahal ako ng asawa ko’t excited pa ito sa kasal namin, dahil sa nakikita ko ngayon ay mukhang masaya siya sa piling ng lalaki na kasama niya. Lumunok ako ng laway at biglang binago ang nakakaawang ekspresyon ng aking mukha. Kumurap-kurap ako’t huminga ng malalim. “Ano’ng ginagawa niyo rito/” medyo may katapangang tanong ko sa kanila. “Dreyk!” Si Tiffany na hinila ang kamay ko. “Please, ‘wag mo na silang patulan. Selene, p’wede bang umalis na kayo? Wala naman siguro kayong magandang sasabihin kaya lumabas na kayo.” Sana ay hindi na lang nagsalita si Tiffany at nanahimik na lang siya sa kinauupuan niya, sa ugali ni Selene ay mas lalo lang niyan
“Bakit ba ang hirap-hirap sa puso mo na bigyan ako ng second chance ha? Did I not deserve it?” “Leave me alone Dreyk! Alam ko na ang tungkol sa mga kasinugalingan mo sa akin, lalo na ang isa sa pinakamabigat mong kasalanan sa ‘kin, five years ago!” Sinundan niya pa kami ni Leon sa parking lot. Doon pa nga natuloy ang mainit na usapan namin mula roon sa loob ng silid ng babae niya. “What do you mean, wife?” kunot-noo niya pang tanong. Napalunok ako, kanina niya pa sinasambit ang pagtawag niya sa ‘kin. Gusto kong magwala dahil sa tuwing naririnig ko ‘yon ay tila gustong bumigay ng tuhod ko’t yakapin siya. Hindi naman din gano’n kadali na makalimutan si Dreyk. Oo sobra akong nasasaktan ngunit sa tuwing nakikita ko siya’y para ba akong nahi-hipnotismo sa mga titig niya. Gusto ko siyang yakapin, halikan…lambingin. “Sinabi na ni Jeriko ang lahat sa akin Dreyk. How come you did not save me, huh? Tuwang-tuwa ka pa ba no’ng nakuha mo ‘ko, five years ago?” “I-I don’t get it.” “Then f*ck
Four years later. Ang sarap ng simoy ng hangin sa dumarampi sa aking pisngi. Iba talaga ang pakiramdam kapag nasa probinsiya ka, malayo sa polluted na hangin. Sobrang aliwalas lang ng araw ko lalo na’t sabado, araw ng paghaharvest ng tanim naming mga talong at kamatis sa farm. Nag-inat-inat ako ng aking kamay kasabay ang pag streatching ng aking pa-kaliwa’t kanan. “A-aray! Aray!” pag-inda ko. Paano ba naman kasi’y nabugbog ang aking katawan sa pag-aasikaso sa aking mini garden na nasa may tabi lamang hindi kalaikihan naming bahay. Nabili nga pala namin ang lupang kinatitirikan ng bahay namin ng aking asawa at ang dalawang ektarya ng sakahan sa kaniyang kakilala sa probinsiya. “Bakit ba kasi ayaw akong bilhan ng asawa ko ng massager eh, gusto parating siya ang maghihilot sa akin sa gabi. Tapos kapag natapos naman ay gagapang pa rin, aba mas lalo namang sumasakit ang likuran ko.” Panay ang bulong ko sa aking sarili. Alas otso pa lang pala sa umaga, pagkatapos kong maasikaso ang anak
Maayos na ang buhay namin sa probinsiya sa loob ng nakalipas na apat na taon. Naipanganak si Fiel at natapos ang pinapatayo kong bagong Ospital sa San Martin. Dito na namin balak maglagi kung hindi lang may nangyaring masama sa ama ng kapatid ko kaya kinailangan naming muling bumalik. Ayaw ko na sana silang isama pabalik ng Maynila kung hindi lang mapilit si Selene na gusto niya raw makita si Liset. “C’mon, where here,” sigaw ko. “Fiel, anak give me your bag please, then go with mommy sa loob ha.” dugtong ko pa. Actually ay nailibing na kahapon ang adoptive parents ni Liset, hindi na niya kami pinapapunta pa for safety na rin. Ang kaso’y mahirap lusutan ng rason ang asawako. Apat araw siyang hindi natinag sa kakakulit sa akin na pumunta nga kami rito, kahit pang-bakasyon na lang din daw tutal ay nakapag-harvest na rin sa farm. Kaya naman narito kami sa tapat ng bahay ng aking kapatid. “Liset.” I heard my wife call my sister’s name. “Hey.” iyon lang ang naisagot nito sa kaniya.
“Sorry pero nagkakamali ata kayo sir, h-hindi ko kaya kilala.” Iniwaksi ko ang kamay ng lalaking may maamong mukha’t may kaunting balbas sa kaniyang mukha. Kasing tangkad siya ng asawa kong si Leon, ang pinagkaiba lang may maganda ang mga mata ng asawa ko sa kaniya. The rest ay halos masasabi kong magkaparehas na sila ang facial percentage description. Umiiyak na sa tabi ko si Eunice habang marahang hinahagod ni Fiel ang kaniyang ulo. “Talaga bang kinalimutan mo na ako ha? Saan ka pumunta? Bakit ang tagal mong hindi nagpakita sa amin? Hinahanap ka ni mama, Selene. Hinanap kita.” Malungkot ang ekspresyon ng mukha nito na para bang labis ang kaniyang pangungulila sa akin– pero hindi ko nga siya kilala. Iniling-iling ko ang aking ulo. Naguguluhan ako sa tanong ng lalaki. Pero… parang may something din. “Sir, pasensiya na kayo, pero mukhang hindi kayo kilala ni Ma’am, baka nagkakamali lang kayo sa nakitang tao–” Pumagitna na ang guard sa amin, ang kaso’y hindi siya nagpatinag at
Dumating na ang pinakakinatatakutang oras ni Leon, at iyon ay ang muling makasalamuha ng kaniyang asawa ang mga taong naging parte ng kaniyang nakaraan. Nakaraan na kinalimutan na ng sistema nito, na siya rin naman pumabor sa kaniya. Na-estatwa siya ng mula sa kaniyang kinatatayuan ay natanaw niyang niyakap ang kaniyang asawa ng dati nitong byenan. Hindi naman lingid sa kaalaman nito na nagkaroon din ng maayos na ugnayan ang mag in-law. Sa katunayan pa’y napabalita rin ang paglatag ng ginang ng isang search team para kay Selene. Noong gabi, sa pagmamadali ni Selene na lisanin ang Ospital kung saan ay nakita niya na naging masaya si Dreyk sa resulta patungkol sa magiging anak nito ay nahulog sa isang bangin ang kotse na minamaneho niya. Binalak pa noon ni Selene na puntahan si Dreyk upang tanungin sana kung tunay ba ang at bukal sa puso nito ang paghingi ng second chance dahil napagtano ng babae na hindi niya nga talaga na wala sa tabi ng kaniyang asawa. Four years ago, naging handa
Hindi ako makapaniwala ng makita ko ang dating asawa– mali, ang asawa ko sa loob ng halos apat. Hindi ko naman puwedeng sabihin na hindi ko na siya asawa dahil sa batas ay kasal kami. Ang huling pag-uusap namin ay noong ibinalik niya ang singsing sa akin. Nakita ko pa siya ilang araw matapos nang tuluyan siyang nawala matapos ang isang aksidente. Hindi naman siya na-declared na patay dahil wala namang nakuhang katawan, pinahanap ko siya ngunit wala rin talaga akong nakuhang balita hanggang sa na-depress ako’t napabayaan na ang kumpaniya namin. Maraming nangyari matapos ang taon na ‘yon, nandiyan na tuluyan nang nanganak si Tiffany. Nakita at naalagaan ko ang aking anak na siyang nagng dahilan upang bumangon muli sa pagkalugmok na iyon. Mas itinuon ko sa kaniyang ang panahon ko, pero kahit na gano’n ay hindi naman nawala sa isipan ko ang aking asawa. Pinabantayan ko ang kilos ni Zusie nagbabakasakali na bumalik si Selene at ito ang hahanapin niya. HIndi ko na naisip pa noon na pos