“Si Dreyk, alam niya ang tungkol sa nangyari noon. She overheard Tiffany,” he said.“Pero kahit alam na niya ay pinabayaan lang niya. Gusto niya rin kasi na mkawala sa kasal noon, change of feelings para sa kaniya.”“W-what? S-sigurado ka ba sa sinasabi mo J-Jeriko? Woah! Totoo pa ba ang mga naririnig ko ngayon ha? Parang sobrang exaggerated na rin ata ang mga sinsabi niyo,” sai ko.Tumaas ng bahagya ang boses ko sa sinabi niya, feelling ko ay nagalit ako para kasing sinisiraan na lang nila ang asawa ko, eh. Patong-patong na espekulasyon naman ata ang binabato nila rito kasabay ng kay Tiffany.Sobra na sa akin ‘yong tungkol sa pagkakabuntis niya kay Tiffany, pagbalewala niya sa akin dahil sa babaeng ‘yon. Pero hetong sinasabi ni Jeriko na alam ni Dreyk ang tungkol sa pagkakakidnap sa amin noon at pagkakaroon ng s*x videos ay kakaiba na.“Selene, relax.” Hinawakan ni Leon ang kamay ko. Naramdaman niya ba ang biglang pag-init ng aking ulo?Naisapo ko ang aking palad sa mukha ko. I can’t
“Selene, wife… “ usal ko. Kumilos ng bahagya ang aking paa palapit sa gawi niya ng mapagtanto na naroon siya sa silid na kinaroroonan namin ni Tiffany. Balak kong lumapit pa sa kaniya, yakapin siya at hagkan ngunit nang mapansin ko na hawak ng Doktor na si Leon ang kaniyang kamay ay natigilan ako. Mukhang nagkamali si mama sa sinabi niya na mahal ako ng asawa ko’t excited pa ito sa kasal namin, dahil sa nakikita ko ngayon ay mukhang masaya siya sa piling ng lalaki na kasama niya. Lumunok ako ng laway at biglang binago ang nakakaawang ekspresyon ng aking mukha. Kumurap-kurap ako’t huminga ng malalim. “Ano’ng ginagawa niyo rito/” medyo may katapangang tanong ko sa kanila. “Dreyk!” Si Tiffany na hinila ang kamay ko. “Please, ‘wag mo na silang patulan. Selene, p’wede bang umalis na kayo? Wala naman siguro kayong magandang sasabihin kaya lumabas na kayo.” Sana ay hindi na lang nagsalita si Tiffany at nanahimik na lang siya sa kinauupuan niya, sa ugali ni Selene ay mas lalo lang niyan
“Bakit ba ang hirap-hirap sa puso mo na bigyan ako ng second chance ha? Did I not deserve it?” “Leave me alone Dreyk! Alam ko na ang tungkol sa mga kasinugalingan mo sa akin, lalo na ang isa sa pinakamabigat mong kasalanan sa ‘kin, five years ago!” Sinundan niya pa kami ni Leon sa parking lot. Doon pa nga natuloy ang mainit na usapan namin mula roon sa loob ng silid ng babae niya. “What do you mean, wife?” kunot-noo niya pang tanong. Napalunok ako, kanina niya pa sinasambit ang pagtawag niya sa ‘kin. Gusto kong magwala dahil sa tuwing naririnig ko ‘yon ay tila gustong bumigay ng tuhod ko’t yakapin siya. Hindi naman din gano’n kadali na makalimutan si Dreyk. Oo sobra akong nasasaktan ngunit sa tuwing nakikita ko siya’y para ba akong nahi-hipnotismo sa mga titig niya. Gusto ko siyang yakapin, halikan…lambingin. “Sinabi na ni Jeriko ang lahat sa akin Dreyk. How come you did not save me, huh? Tuwang-tuwa ka pa ba no’ng nakuha mo ‘ko, five years ago?” “I-I don’t get it.” “Then f*ck
Four years later. Ang sarap ng simoy ng hangin sa dumarampi sa aking pisngi. Iba talaga ang pakiramdam kapag nasa probinsiya ka, malayo sa polluted na hangin. Sobrang aliwalas lang ng araw ko lalo na’t sabado, araw ng paghaharvest ng tanim naming mga talong at kamatis sa farm. Nag-inat-inat ako ng aking kamay kasabay ang pag streatching ng aking pa-kaliwa’t kanan. “A-aray! Aray!” pag-inda ko. Paano ba naman kasi’y nabugbog ang aking katawan sa pag-aasikaso sa aking mini garden na nasa may tabi lamang hindi kalaikihan naming bahay. Nabili nga pala namin ang lupang kinatitirikan ng bahay namin ng aking asawa at ang dalawang ektarya ng sakahan sa kaniyang kakilala sa probinsiya. “Bakit ba kasi ayaw akong bilhan ng asawa ko ng massager eh, gusto parating siya ang maghihilot sa akin sa gabi. Tapos kapag natapos naman ay gagapang pa rin, aba mas lalo namang sumasakit ang likuran ko.” Panay ang bulong ko sa aking sarili. Alas otso pa lang pala sa umaga, pagkatapos kong maasikaso ang anak
Maayos na ang buhay namin sa probinsiya sa loob ng nakalipas na apat na taon. Naipanganak si Fiel at natapos ang pinapatayo kong bagong Ospital sa San Martin. Dito na namin balak maglagi kung hindi lang may nangyaring masama sa ama ng kapatid ko kaya kinailangan naming muling bumalik. Ayaw ko na sana silang isama pabalik ng Maynila kung hindi lang mapilit si Selene na gusto niya raw makita si Liset. “C’mon, where here,” sigaw ko. “Fiel, anak give me your bag please, then go with mommy sa loob ha.” dugtong ko pa. Actually ay nailibing na kahapon ang adoptive parents ni Liset, hindi na niya kami pinapapunta pa for safety na rin. Ang kaso’y mahirap lusutan ng rason ang asawako. Apat araw siyang hindi natinag sa kakakulit sa akin na pumunta nga kami rito, kahit pang-bakasyon na lang din daw tutal ay nakapag-harvest na rin sa farm. Kaya naman narito kami sa tapat ng bahay ng aking kapatid. “Liset.” I heard my wife call my sister’s name. “Hey.” iyon lang ang naisagot nito sa kaniya.
“Sorry pero nagkakamali ata kayo sir, h-hindi ko kaya kilala.” Iniwaksi ko ang kamay ng lalaking may maamong mukha’t may kaunting balbas sa kaniyang mukha. Kasing tangkad siya ng asawa kong si Leon, ang pinagkaiba lang may maganda ang mga mata ng asawa ko sa kaniya. The rest ay halos masasabi kong magkaparehas na sila ang facial percentage description. Umiiyak na sa tabi ko si Eunice habang marahang hinahagod ni Fiel ang kaniyang ulo. “Talaga bang kinalimutan mo na ako ha? Saan ka pumunta? Bakit ang tagal mong hindi nagpakita sa amin? Hinahanap ka ni mama, Selene. Hinanap kita.” Malungkot ang ekspresyon ng mukha nito na para bang labis ang kaniyang pangungulila sa akin– pero hindi ko nga siya kilala. Iniling-iling ko ang aking ulo. Naguguluhan ako sa tanong ng lalaki. Pero… parang may something din. “Sir, pasensiya na kayo, pero mukhang hindi kayo kilala ni Ma’am, baka nagkakamali lang kayo sa nakitang tao–” Pumagitna na ang guard sa amin, ang kaso’y hindi siya nagpatinag at
Dumating na ang pinakakinatatakutang oras ni Leon, at iyon ay ang muling makasalamuha ng kaniyang asawa ang mga taong naging parte ng kaniyang nakaraan. Nakaraan na kinalimutan na ng sistema nito, na siya rin naman pumabor sa kaniya. Na-estatwa siya ng mula sa kaniyang kinatatayuan ay natanaw niyang niyakap ang kaniyang asawa ng dati nitong byenan. Hindi naman lingid sa kaalaman nito na nagkaroon din ng maayos na ugnayan ang mag in-law. Sa katunayan pa’y napabalita rin ang paglatag ng ginang ng isang search team para kay Selene. Noong gabi, sa pagmamadali ni Selene na lisanin ang Ospital kung saan ay nakita niya na naging masaya si Dreyk sa resulta patungkol sa magiging anak nito ay nahulog sa isang bangin ang kotse na minamaneho niya. Binalak pa noon ni Selene na puntahan si Dreyk upang tanungin sana kung tunay ba ang at bukal sa puso nito ang paghingi ng second chance dahil napagtano ng babae na hindi niya nga talaga na wala sa tabi ng kaniyang asawa. Four years ago, naging handa
Hindi ako makapaniwala ng makita ko ang dating asawa– mali, ang asawa ko sa loob ng halos apat. Hindi ko naman puwedeng sabihin na hindi ko na siya asawa dahil sa batas ay kasal kami. Ang huling pag-uusap namin ay noong ibinalik niya ang singsing sa akin. Nakita ko pa siya ilang araw matapos nang tuluyan siyang nawala matapos ang isang aksidente. Hindi naman siya na-declared na patay dahil wala namang nakuhang katawan, pinahanap ko siya ngunit wala rin talaga akong nakuhang balita hanggang sa na-depress ako’t napabayaan na ang kumpaniya namin. Maraming nangyari matapos ang taon na ‘yon, nandiyan na tuluyan nang nanganak si Tiffany. Nakita at naalagaan ko ang aking anak na siyang nagng dahilan upang bumangon muli sa pagkalugmok na iyon. Mas itinuon ko sa kaniyang ang panahon ko, pero kahit na gano’n ay hindi naman nawala sa isipan ko ang aking asawa. Pinabantayan ko ang kilos ni Zusie nagbabakasakali na bumalik si Selene at ito ang hahanapin niya. HIndi ko na naisip pa noon na pos
“Love, sorry na-traffic. Tapos ay nagpa-gas pa ako kaya medyo natagalan talaga.” Bumaba si Leon mula sa BMW naming sasakyan. Aligaga siya sa pag-e-explain kung ano ang nangyari all the way here habang ako ay nakangiti lang na nakatitig sa kaniya. Isa rin siya sa super na-miss ko. Sa pag-aalala sa mga nangyari ay hindi ko na nga napigilang hindi mapaluha. Well, I was just overjoyed. “Love, are you okay? Did something happen? Inaway ka ba nila?” “No, no Love, masaya lang ako,” sabi ko sa kaniya. Nakapasok na si Fiel sa loob ng kotse habang kaming ay narito pa sa front door. “Do you missed me?” tanong ni Leon sa akin. Pinunasan niya ang tubig na dumaloy sa aking mukha. Tumango ako. Hindi ko na siya hinayaang magreact pa’t tumingkayad ako ng kaunti upang mahagkan siya sa labi. Nadama ko naman na tumugon ng halik ang mahal ko kaya napapangiti ako habang hinahalikan siya. Leon may not be my first in life, but he will be my last. I promise. I missed you, and I love you.
Flashback. After Selene’s accident. “What are you trying to tell, wife?” The situation was too hard for Dreyk to accept what Selene was saying. She wanted something that would be hard for him to give her. “Ibalik na lang natin kung ano ang dati, bago tayo nagkita ulit at bumalik ako sa ‘yo.” “Are you saying na…” “You have Sera, she needs her mother.” Napatayo si Dreyk sa kaniyang kinauupuan, napasabuhok gamit ang kanang kamay at ang kaliwa naman ay naitakip niya sa kaniyang bibig. Umayos din naman sa kaniyang pagkakaupo si Selene, gusto niyang mas maintindihan ni Dreyk na ang kapakanan ng bata ang iniisip niya rin. Pero paano nga rin ba niya ipapaliwanag sa asawa na hanggang ngayon ay nahihirapan pa rin siya sa sitwasyon nila lalo pa’t hindi pa rin nakakabalik ang alaala niya. At ang pinakatotoo sa lahat ay iba ang tinatawag ng puso niya. “But I need you, wife.” “I know, pero ayaw ko na ring magkunwari pa sa harapan mo Dreyk. I can’t remember the tings that we used
“Ready na ba ang lahat?” tanong ni Mrs. Sebastian sa kaniyang mga maids na nagpe-prepare ng venue for her niece, Sera’s 6th birthday party. Sa mansiyon lang ang kanilang handaan para mas malawak at maimbitahan lahat ang kaibigan at kaklase ni Sera. “Mamala,” sigaw ni Sera sabay yakap sa kaniyang mahal na lola. “Thank you po,” dugtong ng bata. “Everything for my princess.” Mrs. Devere Sebastian gave Sera a kiss in the forehead. Sa tabi ng magandang bata ay ang nakababatang kapatid naman niyang si Fiel. “Don’t be naughty, Fiel. Always hold ate Sera’s hand. Oka.” Pagpapaalala ng ginang sa batang lalaki. “Yes, mamala.” Mrs Devera also gave Fiel a kiss just like what she did to Sera. Nagtakbuhan na ulit ang dalawa patungo sa ilang kaibigan ng celebrant. Patapos na rin ang pag-aayos, at ilang sandali na nga lang ay magsisimula na ang event. Lumabas na rin si Dreyk kasama ni Selene at nakipag-usap sa mga bisita. Nagpasalamat ang dalawa sa pagdating nila sa kaarawan ni Sera, nagpahay
Dreyk’s Flashback Memory Isang shot pa para kay Jeriko. Narito kami sa bar, kahahatid ko lang kay Claire sa kanilang bahay. Galing kami sa pag-aasikaso ng kasal namin. Medyo exhausted dahil sa dami ng kailangang asikasuhin, at wala pa kami sa kalahati ng mga kailangan para sa event. “Mukhang pagod na pagod ka ha,” puna ni Jeriko sa akin. Sinalinan niya ako sa aking shot glass. “Oo, nakakapagod pala magpakasal,” sabi ko. Niyaya ko ang aking matalik na kaibigan para naman kahit papaano’y makaramdam ng relaxation ang katawan ko. “Gano’n talaga at ‘yan,” sabi niya pa sa akin. Ikinuwento ko nga saka kung gaano karami ang pinuntahan namin ngayong araw, sumabay pa na tinotoyo si Claire, sabi nito’y may monthly period daw kasi siya, na hindi ko naman maisip kung acceptable reason ba ‘yon. “Tiis lang pre, pagkatapos naman ng kasal niyo’y magiging kampate ka na kay Claire. Matagal niyo na rin namang plano ‘to, ‘di ba? Kasunod ay ikaw na ang magpapatakbo ng Kumpaniya niyo kaya maswerte k
Madudurog na ang kamao ko kakasuntok sa puting pader ng Ospital na pinagdalhan sa mag-ina ko. Maayos ang lagay ni Sera pero hindi ni Selene, ang sabi’y kailangan agad na ma-operahan ang asawa ko sa lalong madaling panahon. Mahigit isang oras na ang lumipas, wala pa ring balita tungkol sa operasyon ng asawa ko. “Dreyk, anak, w-what happened?” humahangos si mom na lumapit sa akin. Siya ang una kong tinawag matapos kong matanggap ang balita tungkol sa nangyari sa asawa ko. “Ang sabing nabundol sila ng kotse mom, Selene save Sera. And then I don’t know…” hindi ko na napigilan pa ang hindi mapaiyak, ngayon lang bumalik ang asawa tapos ay may nangyari pang ganito. Hinaplos ng aking ina ang aking likuran at sinubukan akong pakalmahin, I tried kanina kaso’y ang saklap lang talaga. “Wala pang sinasabi ang Doktor, sa katunayan ay hinihintay ko nga na may lumabas mula sa operating room.” Tumango-tango si Mom. “Okay, so, were is Sera, ang apo ko?” Itunuro ko kay mom kung saan ang silid ng
Ano ba’t kailangan ba akong madamay sa kaso ni Tiffany Andres? Isang pulis ang tumawag sa akin upang sabihin na nagtangkang magpakamatay ang babae habang nasa kulungan. Ang sabi’y kung hindi nga raw naabutan ng ilang kasamahan sa banyo ay baka malamig na bangkay na ito ngayon. At bakit ako rin ang tinawagan nila, bakit hindi na lang si Dreyk? Dalawang Police Officer ang nagbabantay sa silid na okupado ni Tiffany, may malay na siya pagdating ko kaya naman kinausap ko na kaaagd siya. Kailangan ko ring makabalik agad papuntang school para sa mga bata. “Ano ba ang naisip mo’t gusto mong magpakamatay?” Prangka kong tanong sa kaniya. Naupo ako sa may malapit sa kaniya. Nakaupo naman ito habang may nakatusok na aparato sa kaniyang wrist arm. Hindi sumagot si Tifany, tinapunan lang ako nito ng tinging sakka muling tumingin sa labas ng kaniyang bintana. Nag-eemote lang? “So, gusto mo nang magpakamatay?” tanong ko ulit. “Wala kang pakialam.” Napasinghap ako’t tinarayan siya, in
Napatulog ko na sina Fiel at Sera kaya sinumulan ko naman ang aking night routine bago matulog. Maghapon akong nakipaghabulan sa dalawang batang makukulit, sobrang nagkapalagayan ng loob ang dalawa siguro ay dahil sa magkapatid sila. Naayos na rin ang transfer papers ng anak ko for his schooling dito sa Maynila at bukas ay magsisimula na siyang puamsok. Ako ang umako sa paghahatid sa kanila sa eskwela, maaga rin iyon kaya kailangan na maaga rin ako sa pagising. Iba na ang routine ko ngayon, hindi katulad dati na si Leon ang naghahatid at sundo kay Fiel, na kahit na busy ito ay gagawan niya talaga ng paraan. Natigilan ako sa tapat ng salamin nang maalala na naman ang lalaki, hindi na kami nagkausap pang muli, hindi ko rin siya magawang tawagan lalopa’t ako naman ang lumayo sa kaniya. I even asked Liset pero wala rin siyang maibalita sa akin, hindi rin daw sila nagkakausap ng kapatid niya. “Ano na kayang nangyari sa kaniya?’ I asked myself. Ngunit kalaunan ay napailing-iling na ang
I was fine.Or maybe I thought I was fine.Tinunga ko ang isa shot ng brandy, nakauwi na ako sa probinsiya kanina lang pero dito na ako dumiretso sa isang Bar. Gano’n din naman dahil wala akong uuwian sa bahay namin. Umalis ako na kasama ang mag-ina ko pero heto ako’t mag-isa na lang na bumalik. I was a fool.Hindi ko na rin alam kung gaano katagal na akong narito, hangga’t kaya kong lumunok ng alak ay gagawin ko kahit panandalian lang na makalimutan ang pangungulila sa kanila. Sinensyasan ko ang bartender na bigyan pa ulit ako ng isang shot.Medyo nahihilo na ako, pero sige pa.Pumunta ako sa tinitirahan bago ako umuwi, una’y gusto ko lang naman na ibigay sa tunay na asawa nito ang USB na nakuha ko habang nag-iimbestiga sa nangyari kay Selene. I’ve found a concrete evidence to point Tiffany Andres sa mga ginawa niyia. And I am hoping na makatuloy ‘yon para mas matahimik ang buhay nila roon. Good thing na naroon si Fiel, I good say goodbye for the last time for him.I’ve missed my s
“Bitiwan niyo ‘ko sabi eh! Ano ba!”“Aray! Nasasaktan ako!”Matapos kong mapakinggan ang call recording na ibinigay ni Leon ay kaagad kong pinadampot si Tiffany sa Condo na tinutuluyan niya. Ang mga pictures ang naging ebidensiya na siya ang maysala sa pagkakakidnap kay Selene four years ago na siyang naging dahilan din kung bakit siya nagah*sa sa ikalawang pagkakataon. Iyon lang ang maisasampa ko sa kaniya, hindi na nakasama iyong pang-nine years ago dahil wala kaming makuhang ebidensiya laban sa kaniya.“Hey! Ano ba!”“Pasensiya na kayo, ma’am. Pero kailangan niyo talagang sumama sa amin sa presinto, nakita niyo na naman ang warrant hindi ho ba?” Hindi ako tuluyang pumasok sa loob, nanatili lang ako sa labas dahil panigurado na didikit lang sa akin si Tiffany kapag nagkataon. Nasabi ko rin ito sa asawa ko’t wala naman naging kaso sa kaniya. Hinayaan niya akong kumilos para sa ganitong mga sitwasyon. Ang sabi pa nga niyang hindi naman daw na kailangan pa ang may makulong, past is pa