All Chapters of Break the Casanova's Heart: Chapter 1 - Chapter 10

Nakatulog ako ng sobrang himbing. Hindi ko akalain na kailangan ko palang sirain ang araw ng iba bago ma-kompleto yung akin. Kaya, kinabukasan sobrang aga kung gumising.Tinignan ko ang phone ko ng nagring ito. It was message from Ava. One of my twin's friends. "Sorry hindi ako nakapunta, sobrang jetlag ko sa biyahe. Nakatulog agad. Ito pala ang schedule ng Casanova.Every morning, nasa cafe shop siya kasi mahilig siyang uminom. Then, school lang then after, dismissal either nasa gym or pagala-gala sa mall, jan lang sa labas ng school. Don't be surprised, maraming mga students din kasi alam ma nanjan parati si Sebastian at ang grupo nito.I started sipping my coffee.Nice. Ayaw ko namang sundan sa school kaya sa labas nalang ako."Thank you, Ava."Another message came from her."I really missed you saying my name! I badly want to hug you and see you and talk to you! Sabi din nila, bawal daw? Can you atlleast have us appointment like once a week? For fun or talk lang, pretty pleasee

Dalawang araw na akong nasa condo. Ayaw kung mahalata niya na ng mukha ay nakatambay lang sa lugar kung nasaan siya. Umalis lang ako sa condo hust to buy foods, at yun lang.Ayaw ko namang araw-arawin ang pagsulpot sa lugar kung nasaan siya. I need to be vigilant. In those two days, nakikibalita lang ako hanggang group chat. At sa dalawang araw na iyon, walang palya din pagdating sa babae. Ava and Sharon also said na nakita nila na si Sebastian malapit sa cr at may kayakap na babae, and the girl was crying.Pero...para akong tanga dito. I should do something na mapalapit sa kanya. I should earn his trust and interest. Hindi ko magagawa kung nandito lang ako. Dapat nakikita niya ako araw-araw, and The more he sees me, the sooner I will imprint on his mind. Paano ko gagawin iyon? Impossible namang lagi akong pupunta sa lugar na nandoon siya, and bakit mahalat niya at sbrang weird ko naman pag-ganon. Bmangon ako ng may naisip. Right?! Brilliant idea! Bakit hindi ko na isip iyon?!Lum

The day ended like that. Nasa loob lang ako ng computer lab at hindi na lumabas. Kahit galit na galit ako ay nagawaa ko din ng maayos ang aking trabaho. Sir Jackson even complimented me dahil sobrang bilis ko daw ginawa ang trabaho.The Satsa girls even went to me at but i’m glad they went there na wala si Sir Jackson. I’m really careful to this. Ayaw kung malaman ng iba, and I want to make sure na if may masasaktan man ako na lang at ayaw ko na silang idamay pa.Kaya kinabukasan ay hindi na ako maaga pumunta doon. Sir Jackson gave me his schedule which is my schedule, too. Sa Monday lang sobrang aga dahil sa flag ceremony, and Tuesday to Saturday ay 7:40 yung time in and it would end 5 in the afternoon.At exaclty 7 A.M ay nasa school na ako. Sir Jackson class will start at 9 am. I have the key kaya iniwan ko ang bag ko sa table, at pumunta sa canteen. Mabuti nalang ganito, hindi na ako mag-abalang magluto dahil may canteen naman.Huminto ako ng nakita ang nasa harap ng canteen. Hin

Hindi ko alam kung saang lugar ito pero napalibutan ako ng mga bulaklak.“Lili...”“Lili...”I roamed my eyes around when I hear my twin’s soft voice.Kasama ko na siya kahit nasa tiyan palang kami. I know her voice very well. Hindi ako nagkakamali when it comes to her.“Shely?” Bulong ko ng narinig ang tinig niya. Sobrang linaw ng lugar, maraming mga paro-paro at maraming bulaklak.“Shelly? Ikaw ba ya? Nasaan ka?”Narinig ko ang boses niya pero hindi ko rin siya makita.Huminto ako ng may paro-paro sa harapan ko. Hindi ko alam pero ang mga paa ko ay nakasunod sa paro-paro. I was staring at it being hypnotized. Ganito din si Shelly dati ang mga mata ay laging nakatuun sa paro-paro para bang mawawala ito pag-hindi tinitignan. Sinundan ko ang paro-paro na nakita ko.“Shelly!” Sigaw ko habang tumatakbo dahil pabilis ng pabilis ang paro-paro at baka mawala siya sa paningin ko. Tama nga siya, paghindi natitignan ng maigi ay mawawala talaga.I thought I lost that butterfly forever pero my ey

Things move fast, and my plan to make Casanova get attached to me is working. I can feel it in the way he stares, talks, and wants to be around me all the time, and the way...he ditches all his friends for me.“Nandito ka na naman.” I whispered lazily acknowleding his presence. He’s sitting on the couch lazily while playing with his phone. Him being here with me keeps the girls away at, hindi sila makatyempo dahil nandito palagi si Sebastian, nakatambay o kung wala man nakabuntot.He is wearing shorts and a shirt, while I've just woken up and am still in my pajamas. Hanggang hapon pa sana ang tulog ko kung hindi siya pumunta dito at nagdidisturbo ng maaga.“Kahapon ka pa nandito ah. Actually, everyday pala,” Parinig ko sa kanya, at ang loko nagpapatuloy sa paglalaro as if hindi ako nakikita o walang narinig. Walang epek.“My god, Sebastian!” I called him frustratedly parang hindi napapansin na ayaw ko ng kasama ngayon. “Rest day ko ngayon, please naman.”At ang loko tumingin lang sa a