All Chapters of Reincarnated As The Substitute Wife Of A Mafia Boss: Chapter 1 - Chapter 10

"Help me," the lady begged helplessly. I opened my mouth to speak, but no sound came out. All I could do was watch as she continued to cry and beg for help.I tried approaching her running figure, but my legs wouldn't budge. Once again, I could do nothing but watch as she tried to get away. From where I stood, I couldn't see what or who she was running from.Gusto ko siyang tulungan ngunit wala akong magawa. Patuloy ko na lamang siyang sinundan ng tingin habang paulit-ulit na sumisigaw sa isip na sana ay makaligtas siya.Nang mapatakbo siya sa gawi ko, unti-unti ko nang naaninagan ang kanyang mukha. Nanlaki ang aking mga mata nang tuluyang makilala kung sino siya. A girl who looked exactly like me! Her cheeks were wet with tears and her body was covered with blood.Nang makalapit siya sa akin, sunod kong namukhaan ang taong humahabol sa kanya. Sa pigura nito ay nalaman kong isa itong lalaki na may hawak na baril. Nakaangat ang kamay niyang may bitbit na baril at nakatutok ito sa akin.

"Are you dumb?" nauubusan ng pasensya niyang tanong.Ako pa talaga 'yong dumb. Siya nga 'yong walang kwentang kausap dahil hindi nagsasalita nang maayos. "Hindi. Ikaw nga diyan. Walang kwenta na ngang kausap, manyak pa," mahina kong ani.Tila tuluyan na siyang hindi nakapagtimpi. Biglang may hinigit na lamang siya sa likod niya na agad na nagpanginig ng buong katawan ko.Agad kong itinaas ang dalawang mga kamay ko. Ramdam ko 'yong tumulong pawis sa noo ko kahit malakas naman ang air-conditioning dito."Now tell me if you don't want to live anymore. I'll grant your wish," malamig at nagbabanta niyang ani habang nakatutok pa rin sa akin ang baril.Sa loob ng takot at panginginig ay nakaramdam ako na tila hindi ito ang unang beses na tinutukan niya ako ng baril."No, I'm just kidding. And put that gun down, please. I didn't mean to offend you. I'm just really confused. Why am I here? I'm supposed to be in the hospital. And where's Mary? The driver? Are they still alive?" sunod-sunod kon

"You're always welcome, my only princess. I'll miss you. I can't believe it. Ang araw na kinatatakutan ko ay nangyari na. Iiwan mo na ang tabi ng dad."I could feel the genuine sadness in his voice. After the death of the love of his life, he treasured Rendyl so much, especially because she was the only family he has left.Medyo kinakain ako ng konsensya ko at nasasaktan para sa kaniya tuwing iniisip na darating ang araw na malalaman niya ang totoo. Tuluyan na siyang nawalan ng pamilya. Ang kaisa-isang anak niya ay matagal nang wala at huwad lang ang kasama niya.I can't imagine the pain and grief he will go through after losing his only daughter.I bit my lower lip to stop the urge to apologize to him."I will always be your princess, Papa. And don't worry, I will visit you often. Don't be sad, okay?" Kahit nagpapanggap lang ako ay ramdam ko ang pagmamahal niya para sa anak niya.Lalo na't noong hinatid niya ako papuntang altar ay napansin ko pang napapaluha siya. He was hesitant abo

Kulay itim at abo na motif ang tumambad sa'kin pagkarating namin sa dining area.May kahabaan 'yong table at mamahalin 'yong nakahilera na mga gamit sa paligid. From the utensils to the equipments. Mamahalin at maganda rin ang pagkaukit ng disenyo sa mga upuan at mesa. Sumisigaw na mas mahal pa sa buhay ko.Sa haba ng table at maraming upuan, baka kasya pa 'yong buong baranggay.Mayro'ng mga maid na nakatayo sa paligid at nakayuko sa pagpasok namin.Nakita ko agad 'yong gitna ng mesa na may iba't ibang putahe. Hindi lang sumisigaw sa mamahalin 'yong gamit. Pati rin ang mga pagkain ay halatang isang legendary chef ang nagluto.Sinusubukan ko pa na manatiling nakatago ang emosyon ko kahit sobrang tuwa at halos maglaway ako sa mga pagkain na nasa harapan ko. Tiyak na masarap iyon lahat.Umupo sa pinakadulo o reign's chair sa mahabang mesa si Maetel. Habang umupo naman ako sa may right side and one seat apart from him.Ang m

Nagsimula na akong galawin ang mga pagkain na nakahanda. Wala pa ring imikan ang nagaganap sa aming dalawa.Wala rin naman akong maisip na pwedeng pag-usapan kaya mas inabala ko na lamang ang sarili sa mga pagkain.Habang kumakain ay nakikita ko sa may peripheral vision ko na hindi pa rin siya matigil sa katitingin ng mga papeles.Halos dumikit na ang pagmumukha niya sa mga papel.Kumunot ang noo ko habang tinitingnan siya. Kung hindi rin naman siya matigil sa kakatrabaho, edi sana hindi na siya kamo pumunta dito. Doon na lang siya sa opisina niya.Nakaka-distract pa naman siya ng taong kumakain. Nagmumukha kasi siyang yummy. Ang seryoso kasi ng pagmumukha niya. Tapos ang hunk pa niyang tingnan sa suot niyang kulay puti na long sleeves na nakatupi hanggang bandang siko niya. Mas nadedepina tuloy ang makisig niyang mga braso. May ilang butones ding hindi maayos ang pagkakalagay kaya may nakikita akong konting balat sa may dibdib