บททั้งหมดของ เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: บทที่ 861 - บทที่ 870

1155

บทที่ 861

จริงๆ แล้วคฤหาสน์ตระกูลหวังตั้งอยู่ในพระราชวังเก่าที่มีอายุนับพันปีฉู่เฉินบินมาที่นี่ ตามที่เหยียนหนานเทียนบอก และไม่ทำตัวกระโตกกระตาก ดึงดูความสนใจจากผู้คนแต่ฉู่เฉินก็ไม่พบกับเป้าหมายที่ตามหาเลยสักนิดเดียว แม้ว่าในดินแดนเร้นลับของตระกูลเหยียน จะสามารถใช้กระจกเพื่อส่องหาตำแหน่งของฉินเจิ้งเทียนได้ แต่พระราชวังแห่งนี้มีขนาดใหญ่มากเกินไป จนทำให้ไม่สามารถระบุตำแหน่งที่ชัดเจนจากกระจกได้ระหว่างทาง ฉู่เฉินได้พบกับลูกศิษย์ตระกูลหวังหลายคนเขาตามหามาสักพักแล้ว แต่ก็ยังหาทางไม่พบฉู่เฉินต้องปรับเปลี่ยนวิธีการค้นหาเขาติดตามลูกศิษย์ตระกูลหวังไป และหลังจากที่เขาอยู่คนเดียว ฉู่เฉินก็ปรากฏตัวขึ้นและคว้าคอไว้ด้วยมือเดียวเมื่ออยู่ในพระราชวังนั้น ลูกศิษย์คนนี้ไม่เคยคิดว่าจะมีคนนอกบุกรุกเข้ามาจนไม่มีโอกาสได้โต้ตอบ ชีวิตของเขาตอนนี้อยู่ในกำมือของฉู่เฉิน“ฉันถาม นายตอบมา ไม่งั้นฉันจะส่งนายลงไปคุยกับไส้เดือนในดินเอง!”ฉู่เฉินค่อยๆ พูดออกมาอย่างสงบ แต่กลับเต็มไปด้วยคำข่มขู่ลูกศิษย์ตระกูลหวังไม่กล้าส่งเสียงและพยักหน้าอย่างรวดเร็วฉู่เฉินคลายมือออกเล็กน้อย เพียงเพื่อให้ลูกศิษย์พูดได้ฉู่เฉิ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 862

“ฉันเป็นใครนะเหรอ ฮ่าๆ แกไม่ได้กำลังตามหาฉันอยู่หรือไง?”เมื่อเห็นฉินเจิ้งเทียนอยู่ในสภาพแบบนี้ ฉู่เฉินก็รู้สึกพึงพอใจมากและพูดด้วยการเยาะเย้ยอย่างเย็นชา“กะ... แกคือฉู่เฉิน! แกกล้าดียังไงมาปรากฏตัวต่อหน้าฉัน แกกำลังจะหาที่ตาย!”ในที่สุด ฉินเจิ้งเทียนก็จำใบหน้าที่คุ้นเคยนี้ได้ฉู่เฉิน ศัตรูที่สังหารลูกหลานของเขา!ศัตรูเผชิญหน้ากัน ความโกรธแค้นก็ระเบิดออกมาฉินเจิ้งเทียนพุ่งไปข้างหน้าอย่างไม่พูดไม่จา"ได้จังหวะพอดี!"ฉู่เฉินคิดกับตัวเองและพุ่งไปข้างหน้าเช่นกัน ทั้งสองปะทะกันทันทีห้องลับนี้ สมแล้วที่คู่ควรกับชื่อนี้จริงๆทั้งสองคนกำลังต่อสู้กัน แต่กลับไม่เปิดเผยร่องรอยใดๆแม้จะได้รับบาดเจ็บจากเผชิญหน้ากับฉู่เฉิน และยังคงต้องกำหราบหนอนไหมทองคำกู่ภายในร่างกายอีก ดังนั้นเขาจึงออกแรงได้ไม่ถึงสิบเปอร์เซ็นต์ของพลกำลังทั้งหมด แต่เขายังคงเป็นจอมยุทธระดับ 9 ในขณะที่ฉู่เฉินอยู่ที่ระดับ 3 เท่านั้นเมื่อเผชิญหน้ากับฉินเจิ้งเทียน ฉู่เฉินพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อตอบโต้กลับหลังจากออกกระบวนท่าหลายสิบครั้ง ฉู่เฉินก็ตกอยู่ในตำแหน่งเสียเปรียบโดยไม่คาดคิด“ไอ้หนู นายโง่หรือเปล่า”เหยาหล
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 863

“ฉู่เฉิน แกต้องการอะไรกันแน่ แม้แกจะซื้อเวลาไปกับฉันที่นี่ในพื้นที่ส่วนลึกสุดของตระกูลหวัง แกก็จะไม่สามารถหนีรอดออกไปได้ เมื่อตระกูลหวังเจอกับแกเข้า พวกเขาจะไม่ยอมให้แกไปไหนแน่นอน!"ฉินเจิ้งเทียนก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป และเข้าใจความตั้งใจของฉู่เฉิน ซึ่งก็คือการทำให้ตัวเขาหมดแรง“ตระกูลหวังหาฉันไม่เจอหรอก ถ้าพวกเขาเจอ พวกเขาก็คงจะเจอไปนานแล้ว แกไม่เห็นหรือว่าตั้งนานมานี้ กลับไม่มีใครมาที่นี่?”ฉู่เฉินพูดอย่างเย็นชาฉินเจิ้งเทียนพูดไม่ออก เมื่อนึกถึงคุณสมบัติของห้องลับ ก็ตระหนักว่าฉู่เฉินกำลังพูดความจริงที่นี่เดิมทีมันเป็นห้องลับที่เขาขอให้สร้างขึ้นมาโดยเฉพาะ ซึ่งออกแบบมาเพื่อปกปิดกลิ่นอายของคนที่อยู่ในห้องนี้ไม่คาดคิดว่า ตอนนี้มันกลายเป็นกับดักของตัวเขาเองหากเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาอาจจะตายที่นี่จริงๆ กู่หนอนไหมทองคำกู่ในตัวเขานั้น กำลังกระสับกระส่ายอย่างมากเมื่อลองพิจารณาอย่างละเอียดถี่ถ้วนดวงตาของฉินเจิ้งเทียนก็หรี่ลง“ฉู่เฉิน แกจะอยู่ที่นี่กับฉันจริงๆ เหรอ? ถ้าแกจากไปตอนนี้ ฉันสัญญาว่าจะไม่ตามล่าแก้แค้น และฉันไม่เอาเรื่องเกี่ยวกับตระกูลฉินด้วย แกว่ายังไง?”“ฮ่าๆ ฉินเจิ้งเทียน
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 864

หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป เมื่อระเบิดทำลายตัวเองสำเร็จ ก็อาจจะไม่เหลือแม้แต่ประกายไฟด้วยซ้ำดวงตาของฉินเจิ้งเทียนจ้องมองไปที่ฉู่เฉินตรงหน้าเขาด้วยความเกลียดชัง อย่างไม่ละสายตา "แกทำอะไรลงไป?"ฉู่เฉินดึงกริชออกจากอกของฉินเจิ้งเทียน ดาบเป็นประกายสะท้อนแสง แต่ไม่มีเลือดเปื้อนและสะบัดมือที่พันรอบตัวเองออกไปไม่มีเสียงตอบกลับจำเป็นต้องอธิบายให้คนตายฟังด้วยเหรอไม่นานนักร่างกายของฉินเจิ้งเทียนก็เหี่ยวลงอย่างรวดเร็วหนอนไหมทองคำกู่แวววาวกระโดดออกมาจากศพที่เหี่ยวเฉาและบินไปหาฉู่เฉินแม้แต่ฉู่เฉินก็ยังตกใจกับภาพตรงหน้านี้ไม่ใช่ว่าจะ "กิน" เขาด้วยอีกคน!โชคดีที่ฉู่เฉินคิดมากไปหนอนไหมทองคำกู่นอนเงียบๆ บนฝ่ามือของฉู่เฉินโดยไม่แสดงพฤติกรรมใดๆ บางทีสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคยจากฉู่เฉิน มันก็เลยขดตัวเป็นลูกบอล ทำให้ฉู่เฉินจับตัวมันเอาไว้ได้นี่...นี่ไม่ใช่เวลามาคิดถึงเรื่องพวกนี้ฉู่เฉินเปิดประตูอย่างเงียบ ๆ แอบดูผ่านรอยแง้ม และไม่เห็นใครอยู่ข้างนอก เขาก็ได้หลบหนีแล้วจากไปอย่างรวดเร็วฉู่เฉินรีบมุ่งหน้าไปยังกระท่อมตอนนี้ได้หนอนไหมทองคำกลับคืนมาแล้ว เขาแทบจะรอไม่ไหวที่จะนำ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 865

จากการอธิบายอย่างอดทนของฉู่เฉิน หนิงชิงเสว่ก็รู้เรื่องราวในช่วงหลายวันมานี้“เสี่ยวเหลียน ช่วยไปแจ้งคุณหนูของคุณว่า ชิงเสว่หายดีแล้ว ขอบคุณสำหรับการดูแลเธอในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา หากเธอต้องการอะไร ตราบใดที่ฉัน ฉู่เฉินคนนี้สามารถช่วยได้ ฉันจะบุกน้ำลุยไฟอย่างไม่ปิปากถาม”ในกระท่อม ฉู่เฉินสั่งเสี่ยวเหลียนก่อนจะพาหนิงชิงเสว่ออกไปทันทีที่พวกเขาออกจากกระท่อม ฉู่เฉินก็ได้รับโทรศัพท์จากผู้อาวุโสเฉิน“ผมต้องไปด้วยเหรอ?”ไม่มีคำตอบกลับจากปลายสาย"ตามนั้น"ฉู่เฉินวางสายไปหนิงชิงเสว่อดไม่ได้ที่จะถาม “มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น?”ในเมื่อพี่เจ็ดถาม ฉู่เฉินจึงไม่ได้ปิดบังอะไร“ผู้อาวุโสเฉินบอกว่าหินนักปราชญ์ซวนหวู่ซึ่งเป็นสมบัติของซวนหวู่ได้ปรากฏตัวที่ญี่ปุ่น เขาต้องการให้ฉันไปเอามันกลับคืนมา”“นั่นเป็นเรื่องที่ดี ทำไมนายถึงลังเล?”“แต่คุณเพิ่งหายจากอาการบาดเจ็บ…”น้ำเสียงของฉู่เฉินเต็มไปด้วยความกังวล“ฉันหายดีแล้ว และความแข็งแกร่งก็เพิ่มขึ้นด้วย เสี่ยวเฉิน คราวนี้ ฉันจะไปกับนายเอง และพวกเราจะเอาสมบัติของนายกลับมา!”หนิงชิงเสว่ยืดเส้นยืดสายอย่างมีชีวิตชีวา โดยไม่แสดงอาการบาดเจ็บใดๆวิถีแ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 866

แม้ว่าจะเป็นปรมาจารย์ระดับมหากาฬแล้ว แต่คุณยายอสรพิษก็ไม่สามารถระงับเหตุการณ์ความไม่สงบได้ นั่นเป็นเหตุผลที่เธอเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อตามหาหนิงชิงเสว่หลังจากเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วหนิงชิงเสว่ก็ลังเลใจ“พี่เจ็ด ให้ฉันไม่พากลับไปที่หนานเจียงก่อนไหม?”ฉู่เฉินเป็นฝ่ายพูดก่อน“เสี่ยวเฉิน การเดินทางไปญี่ปุ่นไม่สามารถล่าช้าได้ นายไปญี่ปุ่นก่อนเถอะ ฉันจะจัดการเรื่องในหนานเจียงด้วยตัวเอง คราวนี้ฉันคงไปกับนายไม่ได้ ผู้อาวุโสหวู่จิงใจดีกับฉันมาก และฉัน…”หนิงชิงเสว่มีอย่างอื่นที่จะพูดฉู่เฉินกอดหนิงชิงเสว่ไว้แน่นในอ้อมแขนของเขา“พี่เจ็ด ฉันข้าใจแล้วไม่ต้องอธิบายอะไรหรอก”พวกเขาทั้งสองกอดกันอย่างเงียบๆ โดยมีฉินปิงเยว่ และคุณยายอสรพิษอยู่ข้างๆ และไม่ได้รบกวน แต่เพียงเฝ้ามองอย่างเงียบๆหลังจากนั้นไม่นานทั้งสองก็แยกทางกัน“เสี่ยวเฉิน แม้ว่าฉันจะเดินทางไปกับนายไม่ได้ แต่นายสามารถพาปิงเยว่ไปด้วยได้นะ”หนิงชิงเสว่ก็พูดขึ้นมาจู่ๆ ก็เอ่ยถึงชื่อตัวเองฉินปิงเยว่ดูสับสนและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหนิงชิงเสว่เห็นแบบนี้จึงเดินไปหาฉินปิงเยว่และจับมือเธอเอาไว้“เสี่ยวเฉินต้องไปญี่ปุ่นเพื่อ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 867

เมื่อตระกูลหวังทั้งหมดระดมกองกำลังได้ ชาวเมืองก็เต็มไปด้วยความสงสัยว่าอะไรจะกระตุ้นให้เกิดการปฏิบัติการที่อึกทึกครึกโครมเช่นนี้ แต่ก็มีคนพูดเผยถึงข่าววงในจากนั้นทุกคนก็ทราบว่าตระกูลหวังทำถึงขนาดนี้ เป็นเพราะฉู่เฉิน“ฉู่เฉินต้องกล้าหาญขนาดไหนที่จะกล้าบุกเข้าไปในวังของตระกูลหวังและฆ่าใครสักคน เขาต้องได้รับการลงโทษอย่างรุนแรงอย่างแน่นอน”“ใช่ เห็นได้ชัดว่าไม่มีเคารพตระกูลใหญ่เอาเสียเลย”โดยมีตระกูลหวังเป็นผู้นำ ไม่ช้าตระกูลใหญ่อีกหลายตระกูลก็เข้าร่วมเมืองหลวงทั้งเมืองก็แทบจะถูกพลิกเพื่อตามหาตัว แต่ไม่พบฉู่เฉินและผู้หญิง“ดูเหมือนว่าแม้แต่ฉู่เฉินก็รู้ว่า เขาไม่สามารถยั่วยุตระกูลหวังได้และหนีไปแล้ว”“จริง ๆ แล้ว ฉันคิดเสมอว่าฉู่เฉินเป็นคนโง่เขลา ใครจะคิดว่าเมื่อต้องเผชิญกับอำนาจของตระกูลหวัง เขาจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหนีไป”มีคนวิพากษ์วิจารณ์เรื่องวุ่นวายนี้กินเวลานานหลายวันจนกระทั่งได้รับการยืนยันว่าฉู่เฉินไม่ได้อยู่ในเมืองหลวงแล้ว จึงทำให้สถานการณ์ค่อยๆ ผ่อนคลายลง……ในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ เรือสำราญลำหนึ่งแล่นอยู่กลางทะเลฉู่เฉินไปญี่ปุ่นในครั้งนี้ แม้ว่าผู้อาวุโศเฉ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 868

คนคนนั้นได้จากไปแล้ว และฉู่เฉินก็ไม่มีทางเลือกหลังจากยืนงงอยู่สักพัก ก็รู้ว่าดูเหมือนจะมีคนรู้จักอยู่ในญี่ปุ่นเคนอิจิ!ย้อนกลับไปที่ฐานซวนหวู่ถูกถล่ม ตัวเขาได้ปล่อยปรมาจารย์คนหนึ่งไป ตอนนี้เป็นเวลาที่ต้องการตัวเขาจริงๆจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของฉู่เฉินกระจายออกไปเขาได้ร่ายคาถาใส่ไว้กับเคนอิจิ ดังนั้นตอนนี้เมื่ออยู่ที่ญี่ปุ่นแล้ว การตามหาเขาจึงไม่ใช่เรื่องยากอย่างไรก็ตาม ก็มีเรื่องทำให้ประหลาดใจ ที่เขาไม่สามารถสัมผัสได้ถึงเคนอิจินี่จะเป็นเรื่องยุ่งยากฉู่เฉินตัดสินใจไปที่โรงแรมกับฉินปิงเยว่ในตอนนี้จะบอกว่าเป็นโรงแรม แต่ก็ไม่ใช่ซะทีเดียวถ้าบอกให้ชัด ก็คือควรจะเป็นเรียวกังในญี่ปุ่น มักจะพบโรงแรมประเภทนี้จะตั้งอยู่บริเวรริมถนนภายในไม่กี่ก้าว ฉู่เฉินก็พบสถานที่เช่นนี้หลายแห่งแม้ว่าฉู่เฉินจะไม่เข้าใจภาษาญี่ปุ่น แต่ก็น่าแปลกที่ตัวอักษรพวกนี้เป็นตัวอักษรที่ฉู่เฉินรู้จักมากกว่าครึ่งหนึ่งเป็นภาษาต้าเซี่ย“ไม่มีอะไรแปลกเกี่ยวกับเรื่องนั้น เพราะญี่ปุ่นเป็นประเทศที่มีประวัติศาสตร์ไม่ยาวนาน ในสมัยโบราณเป็นเพียงเกาะร้าง หลังจากที่ผู้คนจากต้าเซี่ยเข้ามา อารยธรรมก็เริ่มพัฒนาที
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 869

คำพูดที่ว่าลูกค้าคือพระเจ้า เป็นสิ่งที่เจ้าของร้านเข้าใจ“ทั้งหมด 250,000 บาท”เจ้าของร้านพูดเรียบๆ“อะไร ของแค่นี้ราคา 250,000 นี่มันปล้นกันชัดๆ”ก่อนที่ฉู่เฉินจะพูดได้ ฉินปิงเยว่ก็อุทานด้วยความประหลาดใจ“ราคา 250,000 คือราคาสำหรับพวกคุณ ปกติมื้อนี้ราคาแค่ 50,000 เท่านั้น คุณหนู คุณอาจไม่รู้เรื่องนี้ แต่ในญี่ปุ่น การทิ้งอาหารอย่างสิ้นเปลืองถือเป็นการดูหมิ่นอย่างแรง เนื่องจากคุณแทบจะไม่แตะต้องอาหารเลย จึงมีค่าปรับ 200,000 บาทสำหรับการสิ้นเปลือง”เจ้าของร้านอธิบายอย่างเย็นชา“คุณตั้งใจทำแบบนี้สินะ!” ฉินปิงเยว่ระเบิดความโกรธ“ช่างเถอะ”ฉู่เฉินหยุดฉินปิงเยว่ที่กำลังจะโต้เถียงและโยนเงินที่แลกไว้ล่วงหน้าจำนวนหนึ่งออกมาและดึงฉินปิงเยว่ เตรียมพร้อมที่จะออกไปในขณะนี้ คนญี่ปุ่นที่อยู่ใกล้ๆ เห็นฉู่เฉินเป็นเป้าหมายง่ายๆ จึงเริ่มเยาะเย้ยเขาจากด้านหลัง“ไอ้โง่ อย่างที่พูดกันไว้คนจากต้าเซียเป็นคนโง่ ทิ้งอาหารอร่อยๆ แบบนี้ไว้โดยไม่มีใครแตะต้อง”แม้ว่าคำพูดจะดูแข็งกระด้าง แต่ฉู่เฉินก็เข้าใจอย่างชัดเจนเท้าหยุดชะงักหันหน้าไปพูดกับคนที่พูด: “คุณพูดอะไร? ฉันได้ยินไม่ชัด พูดอีกครั้งสิ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 870

ตอนนี้ฉู่เฉินเขย่งเท้าและเตะร่างของคนญี่ปุ่นทันทีมีเสียง “แคร้ก” ดังขึ้นเสียงกระดูกหักของคนญี่ปุ่นดังก้องฉู่เฉินถาม: "นายรู้จักปรมาจารย์งั้นเหรอ?”“โอ๊ย ในเมื่อแกเป็นปรมาจารย์ แล้วจะรังแกคนธรรมดาอย่างฉันได้ยังไง?”ชายชาวญี่ปุ่นนอนอยู่บนพื้นโดยมีเลือดไหลออกมาจากทางปากเมื่อเห็นภาพนี้ ผู้คนในเรียวกังก็ไม่กล้าทำตัวเป็นญี่ปุ่นมุงและหนีไปทีละคน เหลือเพียงเพื่อนของชายคนนั้นเพียงคนเดียว ยืนอยู่ที่นั่น โดยลังเลใจว่าจะอยู่ต่อหรือหนีไปดี“นายไม่ได้ยั่วโมโหฉันเหรอ?” ฉู่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มอย่างเย็นชา“คนต้าเซี่ย ถ้านายบอกฉันว่านายเป็นปรมาจารย์ ฉันจะไปกล้ายั่วยุนายได้ยังไง”“ก็ตามที่นายพูดไป ถ้าฉันไม่ใช่ปรมาจารย์ ฉันสมควรโดนแกยั่วยุงั้นเหรอ?”คำพูดของฉู่เฉินทำให้คนญี่ปุ่นหมดคำพูดหลังจากเงียบไปสักพัก ก็ปากแข็งพูดต่อ“โอ๊ย อย่าคิดว่าเพียงเพราะนายเป็นปรมาจารย์ ก็สามารถเดินไปนู่นนั่นนี่ในญี่ปุ่นได้ ฉันแก๊งคุคุจิก็รู้จักปรมาจารย์เหมือนกัน หากนายกล้าก็รออยู่ที่นี่ก่อน”แม้ว่ากระดูกจะหัก แต่ชายชาวญี่ปุ่นก็ยังคงพูดอย่างอาจหาญแก๊งคุคุจิ?คนนี้มาจากก๊งคุคุจิ?ฉู่เฉินรู้สึกประหลาดใจอย่
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1
...
8586878889
...
116
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status