บทที่ 868

คนคนนั้นได้จากไปแล้ว และฉู่เฉินก็ไม่มีทางเลือก

หลังจากยืนงงอยู่สักพัก ก็รู้ว่าดูเหมือนจะมีคนรู้จักอยู่ในญี่ปุ่น

เคนอิจิ!

ย้อนกลับไปที่ฐานซวนหวู่ถูกถล่ม ตัวเขาได้ปล่อยปรมาจารย์คนหนึ่งไป

ตอนนี้เป็นเวลาที่ต้องการตัวเขาจริงๆ

จิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของฉู่เฉินกระจายออกไป

เขาได้ร่ายคาถาใส่ไว้กับเคนอิจิ ดังนั้นตอนนี้เมื่ออยู่ที่ญี่ปุ่นแล้ว การตามหาเขาจึงไม่ใช่เรื่องยาก

อย่างไรก็ตาม ก็มีเรื่องทำให้ประหลาดใจ ที่เขาไม่สามารถสัมผัสได้ถึงเคนอิจิ

นี่จะเป็นเรื่องยุ่งยาก

ฉู่เฉินตัดสินใจไปที่โรงแรมกับฉินปิงเยว่ในตอนนี้

จะบอกว่าเป็นโรงแรม แต่ก็ไม่ใช่ซะทีเดียว

ถ้าบอกให้ชัด ก็คือควรจะเป็นเรียวกัง

ในญี่ปุ่น มักจะพบโรงแรมประเภทนี้จะตั้งอยู่บริเวรริมถนน

ภายในไม่กี่ก้าว ฉู่เฉินก็พบสถานที่เช่นนี้หลายแห่ง

แม้ว่าฉู่เฉินจะไม่เข้าใจภาษาญี่ปุ่น แต่ก็น่าแปลกที่ตัวอักษรพวกนี้เป็นตัวอักษรที่ฉู่เฉินรู้จัก

มากกว่าครึ่งหนึ่งเป็นภาษาต้าเซี่ย

“ไม่มีอะไรแปลกเกี่ยวกับเรื่องนั้น เพราะญี่ปุ่นเป็นประเทศที่มีประวัติศาสตร์ไม่ยาวนาน ในสมัยโบราณเป็นเพียงเกาะร้าง หลังจากที่ผู้คนจากต้าเซี่ยเข้ามา อารยธรรมก็เริ่มพัฒนาที