All Chapters of เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: Chapter 841 - Chapter 850

ณ คฤหาสน์หนานหวาง ฉู่เฉินปรากฏตัวที่ประตูพร้อมกับเฉียวหานอวี่“นี่มันอะไรกัน? ”เฉียวหานอวี่อุทานด้วยความสับสน“ก็บ้านฉันไง!”ฉู่เฉินนำทางเฉียวหานอวี่เข้าไปทันใดนั้น หนิงชิงเสว่และฉินปิงเยว่ต่างก็จ้องมองด้วยความโกรธหายหน้าหายตาไปสักพัก จู่ๆ ก็ได้พาสาวสวยอีกคนกลับมาฉู่เฉินส่งโทรจิตถึงหนิงชิงเสว่อย่างรวดเร็ว“พี่เจ็ด นี่คือหมอที่ฉันได้เชิญมารักษากายามังกรขับขานของปิงเยว่โดยเฉพาะ”เรื่องที่ว่าฉินปิงเยว่ มีกายามังกรขับขานนั้นฉู่เฉินได้รู้ตั้งแต่แรกแล้วเมื่อได้ยินคำอธิบายของฉู่เฉิน ท่าทางของหนิงชิงเสว่ก็ได้ผ่อนคลายลงเล็กน้อยทันทีที่เฉียวหานอวี่เห็นฉินปิงเยว่ คิ้วก็ขมวดเป็นปมเห็นได้ชัดว่าในฐานะลูกศิษย์สายตรงเพียงคนเดียวของหมอเทวดาหลี่ชาง เฉียวหานอวี่สามารถเห็นร่างกายของฉินปิงเยว่ภายในแวบเดียวเป็นกายามังกรขับขานจริงๆ“มีวิธีรักษามั้ย?”ฉู่เฉินกระซิบถามเฉียวหานอวี่เมื่อนึกถึงคำพูดของฉู่เฉินที่เคยพูดกับตัวเองไว้ว่า ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้ว่าสภาพร่างกายของตัวเธอนั้น สามารถคร่าชีวิตได้เฉียวหานอวี่ให้ความร่วมมือและกระซิบ“ตอนนี้ยังไม่รู้ จะต้องตรวจชีพจรก่อนจึงจะรู้”ไม่นะการ

แต่เดิมก็เป็นช่วงเวลาที่ย่ำแย่อยู่แล้ว และการกลับมาบ้านแล้ว พบว่ามีผู้บุกรุกเข้ามาอีก ก็ยิ่งทำให้สถานการณ์เลวร้ายยิ่งขึ้นความเกรี้ยวกราดพุ่งปี๊ดขึ้นมา“คุณเฉียว คุณกลับมาแล้ว”เมื่อเห็นเฉียวหานอวี่ หวังซิงก็ลุกขึ้นจากม้านั่งหินทันทีและทักทายเธอ จากนั้นพยายามจะจับมือเธอ“คุณชายหวัง ช่วยรักษามารยาทด้วยนะคะ!”เฉียวหานอวี่เดินหลบไปด้านข้างอย่างเย็นชา“คุณกำลังหลบอะไร เฉียวหานอวี่ คุณเองก็ถูกกำหนดให้เป็นภรรยาของฉันในไม่ช้าก็เร็วๆนี้” หวังซิงหัวเราะแทนที่จะโกรธ“เพ้อเจ้ออะไร?” เฉียวหานอวี่โต้กลับด้วยความโกรธ“เธอรู้ดีว่าเรื่องนี้มันเพ้อเจ้อหรือไม่ ย้อนกลับไปตอนนั้นพ่อของฉันมาสู่ขอเธอกับอาจารย์เธอ เพื่อแต่งงาน แถมอาจารย์ของเธอก็เห็นดีเห็นงามด้วย ฉันเชื่อว่าเธอคงจะรู้เรื่องนี้ดี!”หวังซิงพูดอย่างไม่ใส่ใจ“ฮึ่ม ตอนนั้นฉันยังเด็กอยู่ อาจารย์ของฉันไม่ได้ถามความคิดเห็นของฉันเลยสักนิด แต่ตอนนี้อาจารย์ของฉันไม่อยู่ที่นี่แล้วฉันถึงปล่อยให้นายพูดอะไรก็ได้ที่นายต้องการ”“เฉียวหานอวี่ อย่าหยิ่งยโสเกินไปหน่อยเลย เธอควรรู้สึกเป็นเกียรติที่ฉันให้ความสนใจเธอตอนนี้ เพราะตระกูลหวังนั้นมีสถานะสูงส่

ฉู่เฉินมองดูร่างที่จากไปของหวังซิงโดยไม่ได้หยุดเขาในขณะนี้ ฉู่เฉินตระหนักได้ว่าเขาเป็นเพียงเครื่องมือของเฉียวหานอวี่ แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำให้ทัศนคติของเฉียวหานอวี่ที่มีต่อเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงแต่ในชีวิตนี้ของฉู่เฉิน เขาเกลียดการถูกหลอกใช้มากที่สุด เมื่อนึกถึงบุญคุณที่เฉียวหานอวี่เคยมารักษาตัวให้เขาก่อนหน้านี้ ฉู่เฉินก็ไม่ได้ทำให้เขาลำบากใจมากนักเพียงแค่เหลือบมองเฉียวหานอวี่ที่ยังคงดูละครอยู่โดยไม่แสดงออกซึ่งทางสีหน้าในเวลาเดียวกันก็เตรียมหันหลังกลับและไปจากที่นี่เช่นกันบางทีอาจรู้สึกผิดเล็กน้อยหรืออาจเป็นเพราะเหตุผลอื่นบางประการขณะที่ฉู่เฉินกำลังจะจากไป เฉียวหานอวี่พูดเตือนเขาหนึ่งประโยค“คุณชายฉู่ ฉันแนะนำให้คุณออกจากเมืองหลวงโดยเร็วที่สุด ภูมิหลังของตระกูลหวังในเมืองหลวงนั้น ยังห่างไกลจากสิ่งที่คนธรรมดาจะจินตนาการ แม้ว่าคุณจะเป็นผู้ฝึกยุทธที่แข็งแกร่ง แต่ก็ควรอยู่ห่าง ๆ ไว้จะดีกว่า”“ผมฉู่เฉินจะอยู่หรือไป ไม่รบกวนคุณเฉียวให้เป็นกังวล แต่ผมขอเตือนคุณว่า เรื่องอย่างในวันนี้ อย่าให้มีอีกในครั้งต่อไป”หลังจากที่ฉู่เฉินพูดจบ เขาไม่แม้แต่จะหันกลับมามอ

หลังจากพูดไปต่างๆนาๆ ในที่สุดหนิงชิงเสว่ก็เชื่อว่าพวกเขาทั้งสองจะไม่ทำร้ายเธอ พวกเขาเป็นคนสนิทของเธอ และทุกครั้งที่เธอพยายามคิดถึงบางสิ่ง เธอก็จะรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงฉู่เฉินเองก็ทนไม่ได้ที่จะปล่อยให้หนิงชิงเสว่ทนทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวดนี้ต่อไป รีบให้หนิงชิงเสว่ไปพักในสถานที่ที่ได้รับการทำความสะอาดทันทีเมื่อสักครู่นี้ ฉู่เฉินตรวจสอบร่างกายของหนิงชิงเสว่อย่างระมัดระวัง พบว่าหนอนกูชีวิตของหนิงชิงเสว่ ซึ่งเป็นหนอนไหมทองคำกู่ที่กลายพันธุ์ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอยที่พี่เจ็ดความจำเสื่อม ดูเหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกันกับหนอนไหมทองคำกู่ชีวิตฉู่เฉินไม่รู้อะไรเกี่ยวกับวิถีของหนอนไหมทองคำกู่เลย แม้ว่าจะเคยสอบถามเหยาหลิงเฉินแล้ว เหยาหลิงเฉินก็ไม่รู้อะไรเลยเช่นกันฉู่เฉินเพียงแค่พักเรื่องนี้ก่อนไว้ชั่วคราว“คุณชายฉู่ ชิงเสว่เป็นอะไรกันแน่ ? ” ฉินปิงเยว่ในฐานะเพื่อนสนิทที่สุดของหนิงชิงเสว่ เป็นเหมือนพี่สาวน้องสาวกัน เธอก็กังวลเช่นกัน“เธอ......ความจำเสื่อม”-ฉู่เฉินไม่ได้ปิดบังมัน“ห้ะ ความจำเสื่อม ทำยังไงดีล่ะ สักพักคงจะหายดีใช่ไหม ได้ยินมาว่าถ้าสมองได้รับความกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงเกินไ

“ฉันเป็นใคร ฉันยังไม่ได้พูดเลย คุณก็รู้แล้ว?” ฉู่เฉินเดิมทีไม่อยากจะสนใจและออกจากที่นี่ไปเขาไม่คิดว่าผู้จัดการคนนี้ไม่เพียงแต่จะไม่ให้เขาเข้าพักที่นี่เท่านั้น แต่ตอนนี้ยังต้องการรั้งให้หนิงชิงเสว่และฉินปิงเหย่อยู่ต่อเมื่อเห็นว่ามีการโต้เถียงกันขึ้น หนิงชิงเสว่ดูเหมือนจะหวาดกลัว เธอได้จับแขนของฉู่เฉินและร่างของเธอก็ขยับใกล้ชิดฉู่เฉินยิ่งขึ้นฉู่เฉินยังรู้สึกได้ถึงการสั่นเล็กน้อยของร่างกายหนิงชิงเสว่ตั้งแต่ความจำเสื่อม หนิงชิงเสว่ก็เหมือนกระดาษเปล่า เพียงแค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็ทำให้หนิงชิงเสว่รู้สึกกังวลและหวาดกลัวได้“ฉันกลัว”หนิงชิงเสว่ซึ่งอยู่ข้างๆ ฉู่เฉินก็พูดขึ้นอย่างเบาๆ เสียงนั้นทำให้ฉู่เฉินรู้สึกปวดใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น“ไม่ต้องกลัว ผมอยู่นี่แล้ว”ฉู่เฉินปลอบใจเธอ และเมื่อเขาหันหน้าไป เขาก็รู้สึกโกรธเล็กน้อยในใจ“ไอ้หนู เธอจะมีสถานนะแบบไหนได้ ก็แค่ชายหนุ่มตัวเล็ก ๆ ที่มีเงินเพียงเล็กน้อย ในเมืองหลวง คนอย่างเธอ ผู้คนมากมาย ในเมืองหลวงไม่มีอะไรมาก ที่มีมากก็มีแต่คนรวยมากมาย ไอ้หนู เตือนไว้ก่อน ถ้ารู้ตัวก็รีบไปซะ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจนะ”ผู้จัดการโรงแรมหั