เห็นได้ชัดว่า ตัวเขารู้ว่าไม่สามารถโน้มน้าวฉู่เฉินได้อีกต่อไป“ฉู่เฉิน แกไม่ปล่อยวางจริงๆ สินะ แกรู้ไหมว่าเมื่อแกฆ่าฉัน แกจะบาดหมางกับตระกูลหานของฉันตลอดไป ภูมิหลังของของตระกูลหานนั้นอยู่เหนือล้ำเกินจินตนาการของแก”หานฉวนซิงถาม แต่ก็ยังไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้“ปล่อยวาง? ไร้สาระชะมัด ตั้งแต่แรกฉันก็ไม่เคยไปยั่วยุแกเลย เป็นแกเองนั่นแหละที่ตามล่าฉันอย่างไม่ลดละ แถมยังส่งคนมาฆ่าฉัน แล้วตอนนี้แกกลับพูดถึงการปล่อยวาง แกไม่คิดว่ามันน่าหัวเราะเหรอ?“หานฉวนซิง แกนี่มันดื้อด้านจริงๆ ลูกชายทั้งสองของแกตายด้วยน้ำมือของฉัน แต่แกก็ยังสงบมาก ดูเหมือนว่าลูกชายของแกไม่ได้มีความหมายอะไรต่อแกมากนัก!”ฉู่เฉินพูดเย้ยหยันเล็กน้อยใบหน้าของ หานฉวนซิงตึงเครียดทันทีเมื่อฉู่เฉินพูดในเชิงนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่มีเจตนาที่จะไว้ชีวิตตัวเขาไปเมื่อตระหนักถึงเรื่องนี้ หานฉวนซิงจึงละทิ้งความคิดที่จะหลบหนี“ฉู่เฉิน แกกำลังรนหาที่ตาย! แกคิดจริงๆเหรอว่าด้วยระดับจอมยุทธขั้นสามของแก แกสามารถเขย่าตระกูลหานได้เหรอ? ไร้สาระ”ความคิดของหานฉวนซิงเปลี่ยนไป เขาก็ไม่ต้องการหลบหนีอีกต่อไป แต่กลับปลดปล่อยการฝึกฝนทั้งหมดของเขาแล
Read more