บททั้งหมดของ ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม: บทที่ 201 - บทที่ 210

ท้องฟ้ายามค่ำคืนของเมืองเอส ประดับประดาไปด้วยแสงนีออนมากมาย พวกเขาทั้งสองยืนอยู่บนถนนที่มีผู้คนคึกคัก ทว่าดูเป็นคู่สามีภรรยาที่ขาดความสนิทชิดเชื้อ มองหาถึงความสนิทสนมไม่ได้แม้แต่น้อย ใบหูของลู่เจ๋อยังคงตรึงอยู่กับคำพูดที่เฉียวซุนได้พูดออกมา เธอบอกว่า เสมือนบทเพลงนี้ได้เดินมาถึงจุดจบบริบูรณ์แล้ว...แต่ฉันคิดว่าหลังจากนี้ก็คงชอบใครสักคนที่ทำให้รู้สึกคุ้มค่าที่จะชอบ ได้ไปจัดการเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ของตัวเองสักทีลูกกระเดือกของเขาเคลื่อนไหวเล็กน้อยยามได้ยินเธอบอกว่าจากนี้คิดจะชอบคนอื่นอีกเฉียวซุนขยับกายถอยหลังมาหนึ่งก้าว เธอมองไปยังลู่เจ๋อ พลางเอ่ยเสียงเบา ฉันอยากอยู่เงียบๆ คนเดียว อย่าตามฉันมานะ แล้วก็อย่าให้คนอื่นตามฉันมาด้วย ลู่เจ๋อวิธีการสะกดรอยตามนั่นน่ะ มันทำให้ฉันขยะแขยงที่สุดเลยสายลมยามค่ำคืนที่พัดไหวเส้นผมของเขาลู่ไปตามสายลม แสงนีออนที่ส่องกระทบลงบนใบหน้าของเขายิ่งทำให้ดวงตาและคิ้วหนาดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น พลันเขาก็คิดขึ้นมาได้ว่าในความเป็นจริงแล้วพวกเขาก็เป็นแค่คู่สามีภรรยาวัยหนุ่มสาวเช่นกัน ตอนแต่งงานเธออายุยังไม่ถึง 21 ปีด้วยซ้ำ ในขณะที่ลู่เจ๋ออายุก็ยังไม่ถึง 25 ปีที่

เฉียวซุนเดินทางกลับถึงเมืองบี เธอใช้เงินจากการขายคฤหาสน์เพื่อซื้ออพาร์ทเมนท์120 ตารางเมตรให้แก่เฉียวต้าซวินและเสิ่นชิง แม้จะไม่ได้หรูหราเท่าที่ลู่เจ๋อเคยซื้อให้เธอมาก่อน แต่ก็ถือว่าอยู่กันได้อย่างสะดวกสบายเลยทีเดียวเสิ่นชิงรู้สึกไม่สบายใจเธอดึงแขนเฉียวซุนมาประจันหน้าและพูดด้วยความกังวล หนูได้ซื้อบ้านด้วยเงินทั้งหมดที่อยู่ในกำมือของหนู แล้วถ้าพี่ชายของหนูต้องการเงินในอนาคตขึ้นมา และจะเป็นยังไงถ้าหนูมีเหตุฉุกเฉินต้องใช้เงินขึ้นมาเฉียวซุนบอกกับเธอว่าไม่ต้องกังวลไป เธอหยิบสมุดบัญชีการเป็นเจ้าของหุ้นส่วนออกมาจากลิ้นชักแล้วพูดเบา ๆ ว่า นี่คือสมุดบัญชีการเป็นเจ้าของหุ้นส่วน 2 เปอร์เซนต์ ของกลุ่มบริษัทสกุลลู่ ซึ่งมีเงินปันผลประจำปีอยู่ที่ประมาณหนึ่งพันถึงหนึ่งพันห้าร้อยล้านบาทเลย ขอแค่มีสิ่งนี้... ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินอีกต่อไปแล้วนะคะแต่เสิ่นชิงยังคงไม่วางใจอยู่ดี เธอเคยติดต่อกับลู่เจ๋อหลายต่อหลายครั้ง และเธอก็รู้จักนิสัยของลู่เจ๋อดีในระดับหนึ่ง เงินที่เขาหามาเขาไม่ได้หามันมาง่าย ๆ นับประสาอะไรกับเงินจำนวนมหาศาลเช่นนี้เฉียวซุนที่เห็นถึงความอ่อนแอของเธอ จึงพูดเบา ๆ ตอนนี้เขายัง

ในอพาร์ทเมนท์เล็กๆ บรรยากาศเต็มไปด้วยความกดดัน เห็นได้ชัดว่าเมื่อไม่นานมานี้เขายังพักค้างคืนอยู่ที่นี่ ความอบอุ่นเจือจางในห้องเล็กๆ พวกเขานอนแนบชิดกันบนโซฟา ในเวลานั้นเธออาศัยความอบอุ่นของเขาและยังมีความสัมพันธ์หวานชื่นอีกด้วย ความเชื่อใจที่มีมาตลอดได้พังทลายลง จนตอนนี้พวกเขาสองคนก็ไม่สามารถย้อนกลับเป็นเหมือนในอดีตได้อีกในที่สุดเธอก็พูดว่า ฉันอยากจะชอบคนอื่นแล้วลู่เจ๋อถอยหลังหนึ่งก้าว หลังแกร่งเอนพิงเข้ากับกำแพงพลางทอดสายตามองเธอแสงสีขาวสว่างจ้าสาดส่องลงบนร่างกายของเฉียวซุนทำให้ผิวของเธองดงามขาวดุจงาช้าง ดูมีเสน่ห์จนทำให้คนลุ่มหลงเธอรวบรวมเสื้อผ้าด้วยอาการกลืนไม่เข้าคายไม่ออกหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็พูดเบา ๆ ว่า ลู่เจ๋อ ฉันอยากหย่ากับคุณแบบจริงจังเสียที ตอนนี้ไม่ใช่ว่าคุณกำลังยุ่งอยู่กับการทำโปรเจกต์เหรอ มีผู้ถือหุ้นหลายรายไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ใช่ไหม หุ้น 2 เปอร์เซนต์ ในมือของฉันก็กลายเป็นสิ่งสำคัญดวงตาสีดำของลู่เจ๋อหรี่ลงเล็กน้อยเฉียวซุนมองตาเขาแล้วพูดช้าๆ คนมักพูดว่าคู่รักก็เหมือนนกในป่าเดียวกัน แต่ลู่เจ๋อเราเป็นคู่รักที่กำลังจะหย่าร้าง คุณคิดว่าในสถานการณ์นี้ ฉันจะ

ในช่วงดึก เฉียวซุนได้รับโทรศัพท์จากลู่เจ๋อข้างนอกฝนตก เสียงของเขาดูคลุมเครือ พรุ่งนี้ตอนบ่ายสี่โมง พวกเราจะคุยกันเรื่องสำหรับการหย่าร้างเฉียวซุนยังมีความงุนงงแม้ว่าเธอจะสัมผัสได้ถึงชะตากรรมของลู่เจ๋อ เดาว่าตัวเลือกสุดท้าย แต่เธอก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นไปอย่างราบรื่นแบบนี้ ลู่เจ๋อจะยอมหย่าร้างอย่างง่ายดายเวลานั้นก็มีความรู้สึกมากมายที่เข้ามาหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็กลับมามีสติแล้วพูดว่า ไปพูดที่สำนักงานกฎหมายท่าทางของลู่เจ๋อยังคงมั่นคงมาก ระหว่างการแต่งงานของเรา ฉันไม่อยากให้คนอื่นมายุ่งเกี่ยว กลับมาคุยกันที่คฤหาสน์ ไม่อย่างงั้นเฉียวซุน... เราก็ไม่ต้องคุยเฉียวซุนลดสายตาลงแล้วพูดอย่างใจเย็น การแต่งงานของเรามันมีคนอื่นที่มายุ่งเกี่ยวตั้งแต่แรกแล้ว ลู่เจ๋อคุณพูดไปก็ไม่มีประโยชน์ คุณอยากไปคุยเรื่องนี้ที่คฤหาสน์ ฉันก็จะไปตรงเวลาพูดจบเธอก็วางสายโทรศัพท์ฝนตกอยู่นอกหน้าต่าง เฉียวซุนก็จ้องสายฝนด้วยความว่างเปล่า...……ช่วงบ่ายของวันรุ่งขึ้น เฉียวซุนมาถึงคฤหาสน์ตรงเวลาคนรับใช้ในคฤหาสน์คาดเดาเรื่องได้ ต่างพากันเงียบ เมื่อพวกเขาพาเฉียวซุนขึ้นไปชั้นบนก่อนจะพูดว่า คุณผู้ชายกลับมาตั้งแต่เ

เมื่อเฉียวซุนลงมาจากตึก ก็บังเอิญพบกับเลขาฉินเลขาฉินนั่งอยู่บนโซฟาบริเวณล็อบบี้ ใบหน้าดูเหน็ดเหนื่อยเล็กน้อยคงเพราะนั่งรอมาเป็นเวลานานแล้ว เมื่อเห็นเฉียวซุนลงมาจากตึก เธอก็รีบยืนขึ้น คุณนายลู่เฉียวซุนหยุดฝีเท้าลง เอ่ยเสียงเบาตอบกลับไป เมื่อกี้ฉันเซ็นต์ใบหย่าแล้ว นับแต่นี้ต่อไปฉันไปใช่ภรรยาของตระกูลลู่อีกต่อไปเลขาฉินรู้สึกเสียดายเป็นอย่างมากเธอยังบอกอีกว่า จริงๆแล้วประธานลู่แคร์คุณมากเลยนะคะ แล้วเขาก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์เชิงชู้สาวกับกับไป๋เซียวเซียวเลยค่ะ เฉียวซุนคุณลองกลับไปคิดทบทวนอีกสักหน่อยเถอะนะคะ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่คุณสองคนจะมาถึงจุดนี้ได้ เฉียวซุนก้มหน้ามองไปยังผ้าพันแผลบนแขนของตัวเอง แล้วพูดว่า ใช่แล้วค่ะ มันไม่ใช่เรื่องง่ายจริง ๆ ที่เราสองคนจะมาถึงจุดนี้ จุดจบที่ถูกทำลายย่อยยับแบบนี้เลขายังคงรูสึกเสียใจกับเรื่องราวที่ขึ้น เฉียวซุนปลีกตัวออกไปด้านนอกแล้วเฉียวซุนหันออกไปยังด้านนอกเธอจากไปด้วยความเด็ดขาด เธอยังบอกไว้อีกว่า เธอไม่อยากเป็นตัวอะไรไม่รู้สำหรับลู่เจ๋ออีกต่อไป!เลขาฉินยังยืนอยู่ที่ล็อบบี้เหมือนเดิม เอาแต่ทอดมองไปยังแผ่นหลังที่จากออกไปไกลเรื่อยๆ จ