All Chapters of ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม: Chapter 211 - Chapter 220

445 Chapters

บทที่ 211

“คุณแค่กลัวว่าเฉียวซุนจะตามคนอื่นไปสินะ”“แล้วทำไมคุณถึงหย่าล่ะ? ถ้าเป็นผม หากรักเธอจริง ๆ ทั้งชีวิตนี้ผมยอมตายแทนเธอได้! ในเมื่อเลือกงานก็ช่วยเลิกทำตัวเจ้าชู้เสียที!”......หลีรุ่ยด่าเขาจนพอใจรถของลู่เจ๋อมาพอดี ลู่เจ๋อมองหลีรุ่ยอย่างเย็นชา เขาเดินไปที่รถแล้วหยิบค้อนเล็ก ๆ ทุบรถมูลค่าหลายสิบล้านของหลีรุ่ย!หลีรุ่ยดึงตัวเธอออกมาจากรถเขาไม่ได้ห้ามลู่เจ๋อ เขามองดูลู่เจ๋อที่เริ่มเสียสติ มองรถของเขาถูกทุบจนแหลกละเอียดพลางเยาะเย้ย “ลู่เจ๋อ ยังกล้าพูดว่าคุณไม่รักเธออีกเหรอ? ถ้านี่ไม่ใช่รักแล้วจะเป็นอะไร? คุณมันขี้ขลาด ต้องรอให้เหล้าเข้าปากถึงจะกล้ายอมรับ คุณต้องการเธอ ถ้าคุณขาดเธอคุณจะอาละวาดแบบนี้ไง!”จากนั้นเขาก็พูดกับเลขาฉิน “ไม่มีใครห้ามหมาบ้านี้ได้ นอกจากเฉียวซุน!”เลขาฉินยิ้มอย่างขมขื่น “เช็คจะถูกส่งไปบริษัทของประธานหลีในวันพรุ่งนี้ค่ะ!”หลีรุ่ยจากไปพร้อมกับหญิงสาวในรถอย่างรวดเร็ว!เลขาฉินก้าวออกไปประคองลู่เจ๋อลู่เจ๋อที่สวมเสื้อคลุมและถือค้อนเล็ก ๆ ไว้ในมือ เขาถอยหลังไปสองก้าวแล้วมองดูกองเศษเหล็กที่อยู่ตรงหน้า ทันใดนั้นเขาก็ปิดหน้าด้วยมือข้างหนึ่งแล้วพูดเบา ๆ “เธอบอกว
Read more

บทที่ 212

ผ่านไปไม่นาน เทศกาลปีใหม่ก็มาถึงในวันส่งท้ายปีเก่า เสิ่นชิงทำเกี๊ยวและอาหารมากมายจนเต็มโต๊ะ และให้เฉียวซุนพาหลินเซียวมาฉลองปีใหม่ด้วยกัน “ตอนนี้เธอไม่มีใครแล้ว ถ้าไม่ฉลองปีใหม่กับพวกเรา แล้วจะไปฉลองกับใครล่ะ?”เฉียวซุนแอบกินเกี๊ยวไปหนึ่งชิ้น “หนูโทรไปแล้วค่ะ! ”เสิ่นชิงเหลือบมองเธอพลางตีมือเบา ๆ “รอกินพร้อมกันสิ! อย่าเพิ่งตะกละ! ”เฉียวซุนหัวเราะเธอฟื้นตัวขึ้นเยอะ เสิ่นชิงที่กำลังจะพูดต่ออย่างมีความสุขก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังมา และเมื่อเปิดประตูก็พบว่า เป็นหลินเซียวนั่นเอง!หลินเซียวถือกระเป๋าใบใหญ่และเล็กไว้ในมือ นอกจากอาหารเสริมของเฉียวต้าซวินแล้ว เธอยังซื้อผ้าพันคอแบรนด์หรูให้เฉียวซุนอีกด้วย เฉียวซุนชอบลวดลายดอกไม้บนผ้ามาก ทว่าก็รู้สึกเสียดาย “ ใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายอีกแล้วนะ! ”หลินเซียวพันผ้าพันคอให้เธอ “สวยจะตาย! มันเข้ากับเธอมากเลย”เฉียวซุนเตรียมของขวัญปีใหม่ไว้ให้หลินเซียวเช่นกัน ซึ่งเป็นกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ด หลินเซียวชอบมันมากจนต้องตะโกนออกมา “มาว่าฉัน! กระเป๋าใบนี้ราคาตั้งสองสามแสน! นี่มันหนังจระเข้เลยนะ! ”เฉียวซุนจงใจพูดต่อ “ถ้าไม่ชอบ งั้นฉันทิ้งนะ? ”หลินเซ
Read more

บทที่ 213

เฉียวซุนมองไปที่ประตู ก่อนจะเห็นของเล่น อาหารสุนัข และขนมของเซี่ยลี่ตัวน้อยถูกใส่ไว้ในกล่องขนาดเล็กลู่เจ๋อไม่ต้องการเซี่ยลี่อีกต่อไปแล้วเธอขนของเข้ามาและพูดเบา ๆ “เขาเพิ่งมีโปรเจกต์ใหญ่ คงไม่อยากมีอะไรมารบกวน! ต่อไปนี้... หนูจะเลี้ยงมันเองค่ะ! ”เซี่ยลี่มองเธอด้วยความดีอกดีใจ พลางพิงคลอเคลียเธอ แสดงความคิดถึง หลินเซียวพูดต่อ “โอเคกันแล้วเหรอ! ”ขณะนั้นเองโทรศัพท์มือถือของเฉียวซุนก็ดังขึ้น มันเป็นสายของลู่เจ๋อเฉียวซุนเดินไปรับโทรศัพท์ที่ระเบียงเสียงลมและเสียงหายใจเบา ๆ ของชายหนุ่มส่งผ่านมายังโทรศัพท์... หลังจากเงียบไปนาน ลู่เจ๋อจึงเริ่มพูดขึ้น “เฉียวซุน สวัสดีปีใหม่! ”เฉียวซุนรู้สึกเจ็บปวด เธอยังปล่อยวางไม่ได้มากนัก แต่เธอยังคงรักษาศักดิ์ศรี “สวัสดีปีใหม่คุณด้วย! ”เธอนิ่งและพูดต่อ “ฉันเลี้ยงเซี่ยลี่ได้! แต่คุณมาหามันไม่ได้ และฉันก็จะไม่ถ่ายรูปมันส่งให้คุณ ถ้าคุณไม่ต้องการแล้ว ส่งมาที่นี่ก็เท่ากับว่ามันเป็นหมาของฉัน”เสียงของลู่เจ๋อแหบแห้งเล็กน้อย “ผมไม่ได้ทิ้งมัน! ”ขณะที่พูด น้ำเสียงของเขาก็เริ่มเข้มขึ้น “ผมแค่คิดว่า มันคงจะดีกว่าถ้ามันตามแม่ของมันไป”“ลู่เจ๋อ!”
Read more

บทที่ 214

ตาของลู่เจ๋อขุ่นมัว เธอเรียกเขาว่า...คุณลู่? ทั้งคู่ตกอยู่ในภวังค์หญิงสาวที่อยู่ข้าง ๆ เห็นถึงความตึงเครียดระหว่างพวกเขา เธอโน้มตัวไปถามด้วยน้ำเสียงที่คุ้นเคย “คุณต้องการให้ฉันออกไปก่อนไหมลู่เจ๋อ? ”เธอถามโดยที่วางมือลงบนไหล่ของลู่เจ๋อตามปกติ ซึ่งดูสนิทสนมกันลู่เจ๋อกำลังจะผละออก แต่เมื่อเขาเห็นขนตาของเฉียวซุนสั่นเล็กน้อย แทนที่จะผละออก เขากลับพูดเบา ๆ ว่า “ไม่ต้อง! ”ทันทีที่พูดจบ เฉียวซุนก็เดินผ่านเขาไปที่นั่งที่จองไว้ทันทีลู่เจ๋อหรี่ตาลงช้า ๆ ทางฝ่ายหญิงก็เก็บมืออย่างโดยดีอันที่จริงเธอแค่อยากทดสอบสถานะของเธอในหัวใจของลู่เจ๋อ ตอนแรกก็ดีใจแต่พอเฉียวซุนเดินออกไป สีหน้าของเขากลับเปลี่ยนเป็นเรียบนิ่ง เธอรู้ได้ทันทีว่ามันไม่มีโอกาสสำหรับเธอ ผู้หญิงที่เคยได้รับการดูแลเป็นอย่างดีเธอสะบัดผมยาวเบา ๆ ก้มศีรษะลงเพื่อทานอาหาร และพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและมีเสน่ห์ “คุณยังห่วงเธออยู่เหรอ? ”ลู่เจ๋อไม่อยากอาหารเลยเขาวางมีดและส้อมในมือลง เอนหลังบนเก้าอี้ด้วยเสื้อเชิ้ตราคาแพง และมองเฉียวซุนซึ่งอยู่ไม่ไกลอย่างตั้งใจ...เธอถอดเสื้อคลุมออกและสวมกระโปรงยาวสีอ่อนเธอผอมเพรียวเธอส
Read more

บทที่ 215

“ลู่เจ๋อ คุณมันบ้า!”เฉียวซุนดีดดิ้นอย่างหนักแต่ก็ล้มเหลวลู่เจ๋อออกแรงเล็กน้อย ก็สามารถดึงเธอมาไว้ในอ้อมกอดได้ ทั้งสองใกล้กันขึ้นเรื่อย ๆ จนเธอได้กลิ่นบุหรี่จาง ๆ บนตัวเขา และยังมีกลิ่นครีมทาผิวหอมสดชื่นอีกด้วย“ช่วงนี้เป็นไงบ้าง?” ลู่เจ๋อหันไปดับบุหรี่ และหันกลับมาก้มลงถามเธอ เสียงของเขานุ่มนวลและอ่อนโยนเฉียวซุนไม่ตอบดวงตาของเธอแดงก่ำ “ลู่เจ๋อ คุณต้องการอะไร? เราหย่ากันแล้ว คุณไม่มีสิทธิ์ทำกับฉันแบบนี้! ”เขามองเธอ ดวงตาสีเข้มไม่สื่ออารมณ์ใด ๆเขาค่อย ๆ ปล่อยมือเธอ...ขณะที่เฉียวซุนคิดว่าเขากำลังจะปล่อยเธอไป ตัวเธอกลับโดนดันจนหลังติดกำแพง เขาวาดมือรอบหลังคอแล้วบังคับให้เธอเงยหน้าขึ้น ริมฝีปากบางถูกรุกล้ำโดยริมฝีปากหนาของเขาเฉียวซุนต่อต้านโดยทันทีแต่เขากลับจูบเธออย่างเร่าร้อน ราวกับจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว...“ลู่เจ๋อ... ”“อย่า...ปล่อยฉันไปเถอะ...”เสียงต่อต้านแหบแห้งและแผ่วเบา เธอถูกเขามอบรสจูบรุกล้ำ...จูบแห่งความสิ้นหวังทำให้ขาของเธอสั่นเขาทำอยู่แบบนั้นสักพักจึงปล่อยเธอให้เป็นอิสระ...เฉียวซุนตบเขาเธอจ้องมองเขาด้วยดวงตาแดงก่ำ “ลู่เจ๋อ คนเลว! เราหย่ากันแล้ว!
Read more

บทที่ 216

เฉียวซุนรีบกลับบ้านเซี่ยลี่ดูไม่มีชีวิตชีวาเลยสักนิดมันไม่ได้กินอาหารมาทั้งวัน แม้แต่ขนมและของเล่นที่ชอบก็ไม่ยุ่ง เสิ่นชิงกังวล “คงไม่ใช่ว่าป่วยหรอกนะ! ป้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เราพามันไปหาหมอด้วยกันเถอะ เผื่อว่ามันจะป่วยเป็นโรคอะไร”เฉียวซุนอุ้มเซี่ยลี่ขึ้นมา พลางคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูด “พ่อยังไม่แข็งแรงดี ไม่มีคนอยู่บ้านไม่ได้ หนูไปคนเดียวได้ค่ะ! ป้าเสิ่น หนูอยากจ้างคนมาดูแลบ้านและพยาบาล ปกติป้าก็เหนื่อยมากแล้ว”เสิ่นชิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ก็ดีนะ! ดึกมากแล้วระวังตัวด้วยนะลูก”เมื่อเฉียวซุนออกไป พ่อของเธอก็เดินออกมา เขาลูบหัวเซี่ยลี่เบา ๆ หลังจากที่ประตูปิดลง คุณพ่อเฉียวก็พูดกับเสิ่นชิงว่า “ปกติผมเห็นคุณรังเกียจหมาจะตาย แต่พอแบบนี้ กลับกังวลกว่าใครเลยนะ! ”เสิ่นชิงเดินไปที่ห้องครัวเพื่อรินน้ำและทานยาหลังจากนั้นครู่หนึ่งก็มีเสียงดังมาจากห้องครัว “คุณก็ด้วย? ยังกล้าว่าฉันอีกนะ”เฉียวต้าซวินยิ้ม...…...โรงพยาบาลสัตว์ฉิงหยวนแพทย์ตรวจดูเซี่ยลี่อย่างละเอียด โดยมีเฉียวซุนนั่งอยู่ข้าง ๆ เซี่ยลี่คลอเคลียเธอไม่ห่าง หัวกลมทุยวางอยู่บนฝ่ามือเธอ เผยดวงตาสีดำคู่หนึ่งที่น่าสงสารประต
Read more

บทที่ 217

เขาลงจากรถหลังจากพูดจบและเดินเข้าร้านไปในเวลาไม่ถึงห้านาทีลู่เจ๋อก็ออกมาพร้อมถุงผ้าอนามัยสัตว์เลี้ยง เขาวางมันไว้ท้ายรถ แล้วลูบหัวเซี่ยลี่เมื่อเข้ามานั่ง พลางพูดกับเฉียวซุน “ผมซื้อขนาดเล็กที่สุด กลับไปอย่าลืมใส่ให้มันด้วยล่ะ!”เฉียวซุนตอบรับในลำคอ แล้วหันออกไปมองดูทิวทัศน์ภายนอกรถรถสตาร์ทอีกครั้ง ลู่เจ๋อคุยกับเธออย่างสงบเสงี่ยม “ผมได้ยินจากคุณนายหลี่ว่าคุณอยากทำธุรกิจ? ...เงินไม่พอเหรอ? ถ้าเงินไม่พอบอกผมได้นะ”น้ำเสียงของเขานิ่งมาก แต่ยังมีท่าทางที่ดูเหนือกว่า เฉียวซุนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ลู่เจ๋อ ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของฉัน! ”“ผมแค่เป็นห่วงคุณ!”บังเอิญมีไฟแดงที่สี่แยกข้างหน้า ลู่เจ๋อจึงหยุดรถเขาหันมามองเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ถึงเราจะหย่ากันแล้ว แต่เราก็ยังถือว่าเป็นคนใกล้ตัวกัน! เฉียวซุน ฉันแค่เป็นห่วงเธอในฐานะคนใกล้ตัวคนหนึ่ง... แบบนี้ก็ไม่ได้เหรอ? ”เขาอ่อนโยนและมีน้ำใจจริง ๆ เหมือนสามีเก่าที่ดีที่สุดแต่เฉียวซุนอาศัยอยู่กับเขามาหลายปีแล้ว เธอตกหลุมรักเขาหลายครั้งและผิดหวังหลายครั้งเกินไป... เธอรู้ดีว่าสิ่งเหล่านี้เป็นกลอุบายของผู้ชายที่
Read more

บทที่ 218

เมื่อเฉียวซุนกลับมาถึงบ้าน เสิ่นชิงยังคงนั่งรออยู่เธอตกตะลึงเมื่อรู้ว่าเซี่ยลี่กำลังมีประจำเดือน “สุนัขก็มีได้เหรอเนี่ย! ”เฉียวซุนใส่ผ้าอนามัยให้เซี่ยลี่เหมาะมาก!อาจเป็นเพราะได้ใส่กางเกงตัวเล็ก ๆ เซี่ยลี่จึงรู้สึกมั่นใจขึ้น มันทั้งทานอาหาร ดื่มน้ำ และหลับไปในอ้อมแขนของเฉียวซุนไฟปิดแล้ว แต่เฉียวซุนนอนไม่หลับ กว่าจะหลับก็กลางดึก......เธอและหลินเซียวไปดูร้านที่คุณนายหลี่แนะนำในสองวันต่อมา ทุกส่วนของร้านเหมาะสมในทุกด้าน เฉียวซุนรู้สึกชอบมากเธอได้นัดหมายกับคุณเฉาจากอาคารหัวเหมาผ่านทางคุณนายหลี่คุณนายหลี่บอกเธอว่า “คุณเฉาคนนี้เป็นลูกเขยที่มีความมั่นใจในตนเองสูง ระวังอย่าทะเลาะกับเขาในเรื่องนี้ ส่วนเรื่องอื่นเขาค่อนข้างเป็นมิตร”เฉียวซุนรู้สึกโล่งใจและขอบคุณคุณนายหลี่เฉียวซุนอยากได้ร้านนี้จริง ๆ เธอตั้งใจมาก ไม่เพียงแต่นัดรวมตัวทานอาหารเย็น แต่เธอยังทำให้ขึ้นราคาตลาดได้อีก 5% คุณเฉาก็ค่อนข้างพอใจเช่นกันเขากำลังจะตกลงเมื่อบังเอิญเห็นหลินเซียวที่กำลังรินชาอย่างขยันขันแข็งคุณเฉาจำหลินเซียวได้เธอเคยเป็นนางแบบ อยู่กับลู่จิ้นเซิงมาหลายปี เขาจะหมั้นจึงไม่ต้องการเธอแล้ว ...
Read more

บทที่ 219

แม้ว่าคุณนายหลี่จะอายุเกินสี่สิบแล้ว แต่เธอยังคงมีเสน่ห์ ดวงตาของเธอเย้ายวนเกินห้ามใจช่วงนี้คุณชายหลี่เริ่มได้อยู่กับคนรักและไม่ได้ใกล้ชิดกับเธอมานานแล้ว ตอนนี้เขาราวกับกำลังถูกกระตุ้น อดไม่ได้ที่จะเข้ามาจับเอวภรรยาอย่างสนิทสนมคุณนายหลี่รู้สึกรังเกียจเมื่อคิดถึงเรื่องเลวร้ายของเขาเธอตบหลังมือเขา แสร้งทำเป็นโกรธ “คนรับใช้เดินไปมาตอนกลางวันแสก ๆ ! เดี๋ยวก็มีคนมาเห็น! อีกอย่าง... ฉันมีประจำเดือน ไม่สะดวกค่ะ! ”คุณชายหลี่รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยเขารีบหาข้ออ้างที่จะออกไปโดยบอกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับบริษัท แต่คุณนายหลี่รู้ดีว่าเขาไประบายความโกรธกับภรรยาน้อยของเขา.........เฉียวซุนมอบของขวัญให้หลินเซียวหลินเซียวรู้สึกประทับใจ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเรื่องรอง แต่ที่สำคัญที่สุดคือเธอได้รับความเคารพจากคุณนายหลี่ เธอยังบอกเฉียวซุนด้วยว่าช่วงนี้คุณเฉามักจะรบกวนเธอ แต่เขาไม่ได้ทำอะไรไม่ดี แค่ก่อกวนเธอเท่านั้นเฉียวซุนคิดว่า “เขาไม่จบแน่! ”หลินเซียวมองดูเธอ รอให้เธอตัดสินใจเฉียวซุนจ้องเธออยู่นานและพูดว่า “ฉันมีวิธีที่ไม่เพียงแต่ทำให้เขาล้มเลิกความคิดนี้ แต่ยังจะได้ร้านมาอีกด้วย เหลือแต่เธอจ
Read more

บทที่ 220

ลู่เจ๋อนั่งอยู่นานจนกระทั่งเฉียวซุนลับสายตาไปภายในรถมืดสนิท เขาสวมชุดสูทอย่างเป็นทางการ พิงเบาะหนังเบา ๆ แสดงให้เห็นถึงอารมณ์ที่เย็นชาและเงียบสงบคนขับข้างหน้าก็เงียบเช่นกัน เขาถามเบา ๆ หลังจากคิดอยู่นาน “ประธานลู่ครับ กลับคฤหาสน์เลยไหมครับ?”ขณะที่ลู่เจ๋อกำลังจะพูด โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นแม่ของเขาโทรมาลู่เจ๋อหยิบมันขึ้นมา ฝ่ามือที่ถือโทรศัพท์นั้นเรียวยาวและสวยงาม น้ำเสียงของเขาติดเย็นชาเล็กน้อย “มีอะไรครับ?”ลู่เจ๋อคุณหญิงลู่สวมชุดราตรีหรูหรา นั่งอยู่บนโซฟาที่ทำจากผ้าราคาแพง เธอถือรูปถ่ายในมือ ลู่เจ๋อนั่งอยู่ในรถกับเฉียวซุน เฉียวซุนอุ้มสุนัขไว้คุณหญิงลู่ถามลูกชาย “ลูกหย่ากับเฉียวซุนแล้ว ไม่เห็นต้องสนิทสนมกันขนาดนี้! คนอื่นจะคิดยังไง? ลูกสาวของครอบครัวอื่นที่ตั้งใจจะแต่งงานกับตระกูลลู่จะทำยังไง?”ลู่เจ๋อปรับท่าทางให้เหมาะสมและไม่พูดอะไรคุณหญิงลู่คิดว่าเขายอมอ่อนข้อลงจึงพูดต่อ “ในบรรดาผู้หญิงพวกนี้ คนที่แม่ชอบมากที่สุดคือชิงเฉิง ทั้งภูมิหลังครอบครัวและรูปลักษณ์ของเธอ เธอไม่ได้ด้อยกว่าเฉียวซุน... ลู่เจ๋อ ลูกจะลังเลอะไรอีก? ลูกก็รู้ดี ประธานลู่ซื่อกรุ๊ปจะไม่มีภรรยาไม
Read more
PREV
1
...
2021222324
...
45
DMCA.com Protection Status