Share
บทที่ 214
Related chapter
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 215
“ลู่เจ๋อ คุณมันบ้า!”เฉียวซุนดีดดิ้นอย่างหนักแต่ก็ล้มเหลวลู่เจ๋อออกแรงเล็กน้อย ก็สามารถดึงเธอมาไว้ในอ้อมกอดได้ ทั้งสองใกล้กันขึ้นเรื่อย ๆ จนเธอได้กลิ่นบุหรี่จาง ๆ บนตัวเขา และยังมีกลิ่นครีมทาผิวหอมสดชื่นอีกด้วย“ช่วงนี้เป็นไงบ้าง?” ลู่เจ๋อหันไปดับบุหรี่ และหันกลับมาก้มลงถามเธอ เสียงของเขานุ่มนวลและอ่อนโยนเฉียวซุนไม่ตอบดวงตาของเธอแดงก่ำ “ลู่เจ๋อ คุณต้องการอะไร? เราหย่ากันแล้ว คุณไม่มีสิทธิ์ทำกับฉันแบบนี้! ”เขามองเธอ ดวงตาสีเข้มไม่สื่ออารมณ์ใด ๆเขาค่อย ๆ ปล่อยมือเธอ...ขณะที่เฉียวซุนคิดว่าเขากำลังจะปล่อยเธอไป ตัวเธอกลับโดนดันจนหลังติดกำแพง เขาวาดมือรอบหลังคอแล้วบังคับให้เธอเงยหน้าขึ้น ริมฝีปากบางถูกรุกล้ำโดยริมฝีปากหนาของเขาเฉียวซุนต่อต้านโดยทันทีแต่เขากลับจูบเธออย่างเร่าร้อน ราวกับจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว...“ลู่เจ๋อ... ”“อย่า...ปล่อยฉันไปเถอะ...”เสียงต่อต้านแหบแห้งและแผ่วเบา เธอถูกเขามอบรสจูบรุกล้ำ...จูบแห่งความสิ้นหวังทำให้ขาของเธอสั่นเขาทำอยู่แบบนั้นสักพักจึงปล่อยเธอให้เป็นอิสระ...เฉียวซุนตบเขาเธอจ้องมองเขาด้วยดวงตาแดงก่ำ “ลู่เจ๋อ คนเลว! เราหย่ากันแล้ว!
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 216
เฉียวซุนรีบกลับบ้านเซี่ยลี่ดูไม่มีชีวิตชีวาเลยสักนิดมันไม่ได้กินอาหารมาทั้งวัน แม้แต่ขนมและของเล่นที่ชอบก็ไม่ยุ่ง เสิ่นชิงกังวล “คงไม่ใช่ว่าป่วยหรอกนะ! ป้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เราพามันไปหาหมอด้วยกันเถอะ เผื่อว่ามันจะป่วยเป็นโรคอะไร”เฉียวซุนอุ้มเซี่ยลี่ขึ้นมา พลางคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูด “พ่อยังไม่แข็งแรงดี ไม่มีคนอยู่บ้านไม่ได้ หนูไปคนเดียวได้ค่ะ! ป้าเสิ่น หนูอยากจ้างคนมาดูแลบ้านและพยาบาล ปกติป้าก็เหนื่อยมากแล้ว”เสิ่นชิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ก็ดีนะ! ดึกมากแล้วระวังตัวด้วยนะลูก”เมื่อเฉียวซุนออกไป พ่อของเธอก็เดินออกมา เขาลูบหัวเซี่ยลี่เบา ๆ หลังจากที่ประตูปิดลง คุณพ่อเฉียวก็พูดกับเสิ่นชิงว่า “ปกติผมเห็นคุณรังเกียจหมาจะตาย แต่พอแบบนี้ กลับกังวลกว่าใครเลยนะ! ”เสิ่นชิงเดินไปที่ห้องครัวเพื่อรินน้ำและทานยาหลังจากนั้นครู่หนึ่งก็มีเสียงดังมาจากห้องครัว “คุณก็ด้วย? ยังกล้าว่าฉันอีกนะ”เฉียวต้าซวินยิ้ม...…...โรงพยาบาลสัตว์ฉิงหยวนแพทย์ตรวจดูเซี่ยลี่อย่างละเอียด โดยมีเฉียวซุนนั่งอยู่ข้าง ๆ เซี่ยลี่คลอเคลียเธอไม่ห่าง หัวกลมทุยวางอยู่บนฝ่ามือเธอ เผยดวงตาสีดำคู่หนึ่งที่น่าสงสารประต
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 217
เขาลงจากรถหลังจากพูดจบและเดินเข้าร้านไปในเวลาไม่ถึงห้านาทีลู่เจ๋อก็ออกมาพร้อมถุงผ้าอนามัยสัตว์เลี้ยง เขาวางมันไว้ท้ายรถ แล้วลูบหัวเซี่ยลี่เมื่อเข้ามานั่ง พลางพูดกับเฉียวซุน “ผมซื้อขนาดเล็กที่สุด กลับไปอย่าลืมใส่ให้มันด้วยล่ะ!”เฉียวซุนตอบรับในลำคอ แล้วหันออกไปมองดูทิวทัศน์ภายนอกรถรถสตาร์ทอีกครั้ง ลู่เจ๋อคุยกับเธออย่างสงบเสงี่ยม “ผมได้ยินจากคุณนายหลี่ว่าคุณอยากทำธุรกิจ? ...เงินไม่พอเหรอ? ถ้าเงินไม่พอบอกผมได้นะ”น้ำเสียงของเขานิ่งมาก แต่ยังมีท่าทางที่ดูเหนือกว่า เฉียวซุนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ลู่เจ๋อ ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของฉัน! ”“ผมแค่เป็นห่วงคุณ!”บังเอิญมีไฟแดงที่สี่แยกข้างหน้า ลู่เจ๋อจึงหยุดรถเขาหันมามองเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ถึงเราจะหย่ากันแล้ว แต่เราก็ยังถือว่าเป็นคนใกล้ตัวกัน! เฉียวซุน ฉันแค่เป็นห่วงเธอในฐานะคนใกล้ตัวคนหนึ่ง... แบบนี้ก็ไม่ได้เหรอ? ”เขาอ่อนโยนและมีน้ำใจจริง ๆ เหมือนสามีเก่าที่ดีที่สุดแต่เฉียวซุนอาศัยอยู่กับเขามาหลายปีแล้ว เธอตกหลุมรักเขาหลายครั้งและผิดหวังหลายครั้งเกินไป... เธอรู้ดีว่าสิ่งเหล่านี้เป็นกลอุบายของผู้ชายที่
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 218
เมื่อเฉียวซุนกลับมาถึงบ้าน เสิ่นชิงยังคงนั่งรออยู่เธอตกตะลึงเมื่อรู้ว่าเซี่ยลี่กำลังมีประจำเดือน “สุนัขก็มีได้เหรอเนี่ย! ”เฉียวซุนใส่ผ้าอนามัยให้เซี่ยลี่เหมาะมาก!อาจเป็นเพราะได้ใส่กางเกงตัวเล็ก ๆ เซี่ยลี่จึงรู้สึกมั่นใจขึ้น มันทั้งทานอาหาร ดื่มน้ำ และหลับไปในอ้อมแขนของเฉียวซุนไฟปิดแล้ว แต่เฉียวซุนนอนไม่หลับ กว่าจะหลับก็กลางดึก......เธอและหลินเซียวไปดูร้านที่คุณนายหลี่แนะนำในสองวันต่อมา ทุกส่วนของร้านเหมาะสมในทุกด้าน เฉียวซุนรู้สึกชอบมากเธอได้นัดหมายกับคุณเฉาจากอาคารหัวเหมาผ่านทางคุณนายหลี่คุณนายหลี่บอกเธอว่า “คุณเฉาคนนี้เป็นลูกเขยที่มีความมั่นใจในตนเองสูง ระวังอย่าทะเลาะกับเขาในเรื่องนี้ ส่วนเรื่องอื่นเขาค่อนข้างเป็นมิตร”เฉียวซุนรู้สึกโล่งใจและขอบคุณคุณนายหลี่เฉียวซุนอยากได้ร้านนี้จริง ๆ เธอตั้งใจมาก ไม่เพียงแต่นัดรวมตัวทานอาหารเย็น แต่เธอยังทำให้ขึ้นราคาตลาดได้อีก 5% คุณเฉาก็ค่อนข้างพอใจเช่นกันเขากำลังจะตกลงเมื่อบังเอิญเห็นหลินเซียวที่กำลังรินชาอย่างขยันขันแข็งคุณเฉาจำหลินเซียวได้เธอเคยเป็นนางแบบ อยู่กับลู่จิ้นเซิงมาหลายปี เขาจะหมั้นจึงไม่ต้องการเธอแล้ว ...
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 219
แม้ว่าคุณนายหลี่จะอายุเกินสี่สิบแล้ว แต่เธอยังคงมีเสน่ห์ ดวงตาของเธอเย้ายวนเกินห้ามใจช่วงนี้คุณชายหลี่เริ่มได้อยู่กับคนรักและไม่ได้ใกล้ชิดกับเธอมานานแล้ว ตอนนี้เขาราวกับกำลังถูกกระตุ้น อดไม่ได้ที่จะเข้ามาจับเอวภรรยาอย่างสนิทสนมคุณนายหลี่รู้สึกรังเกียจเมื่อคิดถึงเรื่องเลวร้ายของเขาเธอตบหลังมือเขา แสร้งทำเป็นโกรธ “คนรับใช้เดินไปมาตอนกลางวันแสก ๆ ! เดี๋ยวก็มีคนมาเห็น! อีกอย่าง... ฉันมีประจำเดือน ไม่สะดวกค่ะ! ”คุณชายหลี่รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยเขารีบหาข้ออ้างที่จะออกไปโดยบอกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับบริษัท แต่คุณนายหลี่รู้ดีว่าเขาไประบายความโกรธกับภรรยาน้อยของเขา.........เฉียวซุนมอบของขวัญให้หลินเซียวหลินเซียวรู้สึกประทับใจ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเรื่องรอง แต่ที่สำคัญที่สุดคือเธอได้รับความเคารพจากคุณนายหลี่ เธอยังบอกเฉียวซุนด้วยว่าช่วงนี้คุณเฉามักจะรบกวนเธอ แต่เขาไม่ได้ทำอะไรไม่ดี แค่ก่อกวนเธอเท่านั้นเฉียวซุนคิดว่า “เขาไม่จบแน่! ”หลินเซียวมองดูเธอ รอให้เธอตัดสินใจเฉียวซุนจ้องเธออยู่นานและพูดว่า “ฉันมีวิธีที่ไม่เพียงแต่ทำให้เขาล้มเลิกความคิดนี้ แต่ยังจะได้ร้านมาอีกด้วย เหลือแต่เธอจ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 220
ลู่เจ๋อนั่งอยู่นานจนกระทั่งเฉียวซุนลับสายตาไปภายในรถมืดสนิท เขาสวมชุดสูทอย่างเป็นทางการ พิงเบาะหนังเบา ๆ แสดงให้เห็นถึงอารมณ์ที่เย็นชาและเงียบสงบคนขับข้างหน้าก็เงียบเช่นกัน เขาถามเบา ๆ หลังจากคิดอยู่นาน “ประธานลู่ครับ กลับคฤหาสน์เลยไหมครับ?”ขณะที่ลู่เจ๋อกำลังจะพูด โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นแม่ของเขาโทรมาลู่เจ๋อหยิบมันขึ้นมา ฝ่ามือที่ถือโทรศัพท์นั้นเรียวยาวและสวยงาม น้ำเสียงของเขาติดเย็นชาเล็กน้อย “มีอะไรครับ?”ลู่เจ๋อคุณหญิงลู่สวมชุดราตรีหรูหรา นั่งอยู่บนโซฟาที่ทำจากผ้าราคาแพง เธอถือรูปถ่ายในมือ ลู่เจ๋อนั่งอยู่ในรถกับเฉียวซุน เฉียวซุนอุ้มสุนัขไว้คุณหญิงลู่ถามลูกชาย “ลูกหย่ากับเฉียวซุนแล้ว ไม่เห็นต้องสนิทสนมกันขนาดนี้! คนอื่นจะคิดยังไง? ลูกสาวของครอบครัวอื่นที่ตั้งใจจะแต่งงานกับตระกูลลู่จะทำยังไง?”ลู่เจ๋อปรับท่าทางให้เหมาะสมและไม่พูดอะไรคุณหญิงลู่คิดว่าเขายอมอ่อนข้อลงจึงพูดต่อ “ในบรรดาผู้หญิงพวกนี้ คนที่แม่ชอบมากที่สุดคือชิงเฉิง ทั้งภูมิหลังครอบครัวและรูปลักษณ์ของเธอ เธอไม่ได้ด้อยกว่าเฉียวซุน... ลู่เจ๋อ ลูกจะลังเลอะไรอีก? ลูกก็รู้ดี ประธานลู่ซื่อกรุ๊ปจะไม่มีภรรยาไม
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 221
กลางคืนมาเยือน ในใจของลู่เจ๋อยิ่งอยู่ไม่สุข...…...ทำเลทองของอาคารหัวเหมา บริเวณทางเข้าร้านค้ามีพื้นที่ประมาณ 200 ตารางเมตรมีลักษณะเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส และมีการจัดระเบียบอย่างดี จึงเหมาะมากสำหรับธุรกิจขนมหวาน ด้านในกำลังปรับปรุงใหม่จากบริษัทรับตกแต่งที่มีชื่อเสียงและขึ้นชื่อเรื่องราคาแพงหลินเซียวและเฉียวซุนมาตรวจสอบด้วยกันเธอคำนวณบัญชีแล้วพูดว่า “ค่าเช่ารายปี 2 ล้าน และค่าตกแต่ง 5 ล้าน เฉียวซุน มูลค่าการซื้อขายของร้านนี้มากสุดคือ 20 ล้านต่อปี ต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ถึงจะคืนทุน? ”เฉียวซุนลูบผนังเบา ๆ แล้วตอบว่า “ร้านนี้ไม่ได้ใช้ทำเงิน! ฉันใช้มันเพื่อสร้างชื่อเสียง แล้วดึงดูดให้คนอื่นมาเป็นตัวแทนจำหน่าย หลังจากมีชื่อเสียงแล้ว ร้านแฟรนไชส์ก็ไม่ต้องการตลาดที่ดีขนาดนั้น ไม่ได้ต้องการพื้นที่เยอะ...ลดต้นทุนได้มาก! อีกอย่างคือลดคุณภาพไม่ได้! เรื่องนี้เราต้องควบคุมดี ๆ”หลินเซียวทำเสียงอ๋อสำหรับเธอธุรกิจเหล่านี้ ก็เหมือนท่องหนังสือขณะที่ทั้งสองคุยกัน แท็กซี่ก็มาจอดหน้าประตู คุณย่าของตระกูลลู่ลงจากรถ ในมือถือกล่องเครื่องประดับไม้จันทร์แดงขนาดใหญ่ไว้คุณย่ามองหลานสะใภ้ที่รักด้วย
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 222
กว่าลู่เจ๋อจะมาถึงก็หกโมงครึ่งแล้วคุณย่ากำลังนั่งอยู่บนม้านั่งหน้าร้าน ทานฮอตดอกที่หลินเซียวซื้อมาให้ เมื่อเธอเห็นลู่เจ๋อลงจากรถเธอก็บอกว่ามันอร่อยมาก เลยอยากให้ลู่เจ๋อเปิดร้าน ลู่เจ๋อทั้งโกรธทั้งตลกเขาปิดประตูรถด้วยหลังมือ เดินไปหาคุณย่าที่นั่งยอง ๆ อยู่ เขาเกลี้ยกล่อมด้วยน้ำเสียงต่ำ “คุณเพิ่งออกจากโรงพยาบาล รู้ไหมว่ามีแพทย์และพยาบาลในโรงพยาบาลที่ตามหาคุณ? แต่ที่ไหนได้กลับมานั่งกินฮอตดอกเหมือนเด็ก”เขาเอาฮอตดอกของคุณย่าออกไปเธอไม่พอใจ รีบคว้ามันกลับ “ฉันมาดูภรรยาหลานชายของฉัน!”เฉียวซุน: ......ลู่เจ๋อมองไปที่คุณย่าอย่างเงียบ ๆ สักพัก จากนั้นก็ยืนเผชิญหน้ากับเฉียวซุน ทั้งสองไม่ได้มีระยะห่างกันมากนัก แต่ก็เป็นคู่สามีภรรยาที่หย่ากันแล้ว ยังไงก็ไม่สนิทใจเท่าไหร่เฉียวซุนยื่นกล่องเครื่องประดับให้กับลู่เจ๋อ “คุณย่ามอบให้ คุณเอามันกลับไปเถอะ”ลู่เจ๋อไม่ตอบเขามองเธออย่างลึกซึ้ง มันมีบางอย่างในนั้นที่เฉียวซุนไม่เข้าใจ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พูดเสียงแหบแห้ง “เก็บไว้เถอะ! มันเป็นน้ำใจของคุณย่า”เฉียวซุนยังยัดให้เขา “มันไม่เหมาะสม”“มีอะไรที่ไม่เหมาะสม?”ลู่เจ๋อจับไว้พร้อมกับข้าว
Latest chapter
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 445
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 444
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 443
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 442
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 441
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 440
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 439
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 438
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 437
