บทที่ 222

กว่าลู่เจ๋อจะมาถึงก็หกโมงครึ่งแล้ว

คุณย่ากำลังนั่งอยู่บนม้านั่งหน้าร้าน ทานฮอตดอกที่หลินเซียวซื้อมาให้ เมื่อเธอเห็นลู่เจ๋อลงจากรถเธอก็บอกว่ามันอร่อยมาก เลยอยากให้ลู่เจ๋อเปิดร้าน

ลู่เจ๋อทั้งโกรธทั้งตลก

เขาปิดประตูรถด้วยหลังมือ เดินไปหาคุณย่าที่นั่งยอง ๆ อยู่ เขาเกลี้ยกล่อมด้วยน้ำเสียงต่ำ “คุณเพิ่งออกจากโรงพยาบาล รู้ไหมว่ามีแพทย์และพยาบาลในโรงพยาบาลที่ตามหาคุณ? แต่ที่ไหนได้กลับมานั่งกินฮอตดอกเหมือนเด็ก”

เขาเอาฮอตดอกของคุณย่าออกไป

เธอไม่พอใจ รีบคว้ามันกลับ “ฉันมาดูภรรยาหลานชายของฉัน!”

เฉียวซุน: ......

ลู่เจ๋อมองไปที่คุณย่าอย่างเงียบ ๆ สักพัก จากนั้นก็ยืนเผชิญหน้ากับเฉียวซุน ทั้งสองไม่ได้มีระยะห่างกันมากนัก แต่ก็เป็นคู่สามีภรรยาที่หย่ากันแล้ว ยังไงก็ไม่สนิทใจเท่าไหร่

เฉียวซุนยื่นกล่องเครื่องประดับให้กับลู่เจ๋อ “คุณย่ามอบให้ คุณเอามันกลับไปเถอะ”

ลู่เจ๋อไม่ตอบ

เขามองเธออย่างลึกซึ้ง มันมีบางอย่างในนั้นที่เฉียวซุนไม่เข้าใจ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พูดเสียงแหบแห้ง “เก็บไว้เถอะ! มันเป็นน้ำใจของคุณย่า”

เฉียวซุนยังยัดให้เขา “มันไม่เหมาะสม”

“มีอะไรที่ไม่เหมาะสม?”

ลู่เจ๋อจับไว้พร้อมกับข้าว