Share
บทที่ 224
Related chapter
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 225
หลังงานเลี้ยง คุณนายหลี่ก็จัดรถไปส่งเฉียวซุนกลับ เฉียวซุนเพิ่งลงจากรถ เธอเห็นรถแลนด์โรเวอร์สีดำจอดอยู่ชั้นล่างของบ้านเธอ เมิ่งเยียนหุยกำลังออกมาจากตัวรถ ยากที่เขาจะไม่สูบซิการ์แต่สูบแค่บุหรี่อย่างผู้ชายธรรมดา ๆ เมื่อเห็นเฉียวซุนลงจากรถ เขาก็เดินไปและยื่นข้อมูลให้เฉียวซุน “วันพิจารณาคดีของพี่ชายคุณถูกเลื่อนออกไปอีกสองเดือน!” เฉียวซุนรับมัน นิ้วสั่นเล็กน้อย “เป็นแบบนี้ได้ยังไง?” เมิ่งเยียนหุยสูดบุหรี่เข้าลึก ๆ “ฉันไปสืบมาแล้วแต่คนในปฏิเสธที่จะบอกฉัน! เฉียวซุน ฉันขอแนะนำให้คุณถามคุณลู่ บางทีเขาอาจมีข้อมูลที่ดีกว่า” เขาหยุดเว้นวรรคแล้วพูดต่อ “บางสิ่งอยู่นอกกฎหมาย มันอยู่นอกเหนืออำนาจของฉัน แต่คุณลู่สามารถทำได้ง่าย ๆ” เฉียวซุนเงยหน้าขึ้นมองทันที ภายใต้แสงไฟสลัว ๆ บนถนน ใบหน้าของเธอก็ซีดเซียว เมิ่งเยียนหุยรู้ว่ามันโหดร้าย แต่ก็ไม่มีทางอื่น อำนาจอยู่ในมือของคนไม่กี่คนเสมอ... ในเมืองบี ตัวตนของลู่เจ๋อมีตำแหน่งและมีอำนาจ พูดได้ว่าสั่งฟ้าสั่งลมได้ ถ้าเฉียวซุนยอมก็ไม่มีอะไรที่จะเป็นปัญหา! เขาดับบุหรี่ หันหลังขึ้นรถแล้วขับออกไปเฉียวซุนไม่ได้ขึ้นไปชั้นบน เธอกลัวว่าพ่อของเธอกับป้
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 226
เฉียวซุนไม่เต็มใจลู่เจ๋อยิ้มเบา ๆ และจงใจยั่วเธอ “ทำไม คุณไม่กล้ามองเหรอ?”เฉียวซุนพูดเสียงต่ำ "จะเป็นงั้นได้ไง?"พูดจบ เธอก็รับโทรศัพท์จากมือลู่เจ๋อ แต่เธออ่านเพียงไม่กี่บรรทัดก็ตกตะลึง——นี่คือ... นี่คือเอกสารโครงการบางส่วนที่พ่อของเธอลงนามตอนเฉียวซื่อกรุ๊ปยังไม่ปิดตัวลง บางโครงการหยุดชะงักและเคยออกข่าว หากเอกสารนี้รั่วไหล พ่อของเธอต้องติดคุกล้มป่วยจนตาย!ใบหน้าของเธอซีดมากลู่เจ๋อรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ เขาหยิบเอกสารในมือของเธอมา แล้วจุดไฟแช็กเผามันน้ำเสียงของเขาสงบเหมือนสายลม “ตอนนั้นพ่อของคุณก็ถูกมอมเมาให้เซ็นสิ่งเหล่านั้นโดยไม่ตั้งใจ! เขาก็ตกเป็นเหยื่อด้วย! ตอนนี้ต้นฉบับถูกเผาไปแล้ว พี่ชายของคุณอยู่ในช่วงพิจารณาคดีในอีกสองเดือนให้หลัง ผลลัพธ์จะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง!”เอกสารเหล่านั้น กลายเป็นเถ้าถ่านระหว่างนิ้วของลู่เจ๋อ...เฉียวซุนตกตะลึงเธอเข้าใจว่า นี่เป็นของขวัญชิ้นใหญ่ที่ลู่เจ๋อมอบให้เธอ และก็เข้าใจด้วยว่าเขาไม่ได้ทำสิ่งนี้ให้ฟรี ๆ เธอจึงยืนตรงหน้าเขา แล้วถามเบา ๆ “ลู่เจ๋อ คุณมีเงื่อนไขอะไร?”ลู่เจ๋อเข้าใจความคิดของเธอเขาทิ้งของในมือ แล้วเอนกายลงบนโซฟา มองไปที่เธ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 227
เสียงของลู่เจ๋อเบามากในตอนกลางคืน “คุณรู้ไหมว่าพอมีโอกาสก็เล่นสนุกบ้างเป็นครั้งคราวคืออะไร? หืม?”เฉียวซุนไม่รู้ และเธอก็ไม่อยากรู้เช่นกันเธออยากแยกตัวออกไป แต่ลู่เจ๋อจับตัวเธอไว้แน่น โดยให้สะโพกแตะสะโพก... ผ้าบาง ๆ สองชั้นบนร่างเธอปิดอะไรไม่มิดเธอละอายใจ “ฉันบอกคุณแล้ว ฉันไม่ใช่ผู้หญิงข้างนอกพวกนั้น!”เขาก้มศีรษะลงมองเธอ ผมยาวสีดำพาดไหล่ ใบหน้ารูปไข่เรียวเล็กและละเอียดอ่อน คิ้วที่ไม่ได้ทา จมูกตรง ริมฝีปากเป็นสีกุหลาบกำมะหยี่ ร่างกายเล็กบอบบางและอิ่มเอิบรูปร่างหน้าตาของเธอ ถือว่าเหนือชั้นคิ้วของลู่เจ๋อเลิกขึ้น อดไม่ได้ที่จะพึมพำ “เฉียวซุน คุณเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมเล่นสนุกด้วย!”เฉียวซุนได้ยินคำนี้ อยากตีเขาแต่ก็ไม่กล้า หลังจากชะงักมาได้สักพักเธอยังคงอยู่บนตักของเขาอย่างขวยเขิน ราวกับกำลังได้รับความเมตตาจากเขาอยู่ลู่เจ๋อจับมือเธอ แล้วตบหน้าตัวเขาเองเบา ๆ มันค่อนข้างลามกแต่ก็ดูสนิทสนม เป็นเรื่องตลกระหว่างสามีภรรยาแต่พวกเขาไม่ใช่คู่รักอีกต่อไปเฉียวซุนหันหลังกลับ ดวงตาแดงเล็กน้อย “ถ้าคุณไม่ทำก็ปล่อยฉัน ฉันจะกลับแล้ว!”ลู่เจ๋อลังเลที่จะปล่อยเธอไปเขากระซิบ "พักที่นี่ แล
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 228
ทั่วร่างของเฉียวซุนสั่นไปหมดเธอไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ลู่เจ๋อพูด เธอไม่เชื่อว่าความเป็นจริงจะโหดร้ายขนาดนี้... แต่เธอก็รู้ดีอยู่แก่ใจ ว่าลู่เจ๋อไม่จำเป็นต้องโกหกเธอเธอมองดูเขา เสียงของเธอค่อนข้างเบา “ลู่เจ๋อ...”ลู่เจ๋ออ่านความคิดเธอออก ว่าเธอต้องการขอร้องแทนหลินเซียวเขาปัดฝุ่นขี้เถ้าบุหรี่ออก แล้วยิ้มเบา ๆ “นี่ไม่ใช่เรื่องเล็ก ผมไม่สามารถทำให้ครอบครัวตระกูลหนิงลู่ขุ่นเคืองเพราะเธอได้โดยไร้เหตุผลได้ นอกจากนี้เฉียวซุน ผมไม่ใช่คนใจบุญ... จริงไหม? ”สามคำสุดท้าย น้ำเสียงของเขานุ่มนวลมาก และดวงตาดูลึกล้ำเฉียวซุนรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร ขอแค่เธอเต็มใจก้มหัวให้ และยอมกลับมาหาเขา เขาจะสามารถรช่วยหลินเซียวไว้ได้ และเด็กก็จะเกิดมาอย่างดีเธองอนิ้วเล็กน้อย และเงียบไปสักพักลู่เจ๋อจ้องเธออยู่นาน เดาจากสีหน้าของเธอว่าเธอไม่เต็มใจ เขาไม่ได้บังคับแต่โน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อดับบุหรี่ และพูดอย่างใจเย็น “ถ้างั้นให้หลินเซียวไปต่างประเทศ แล้วหาเกาะที่ไม่มีใครหาพบและคลอดลูกที่นั่น! เธอคงอยู่เมืองบีต่อไปไม่ได้แน่”เฉียวซุนกระซิบขอบคุณเขาเบา ๆลู่เจ๋อพยักหน้าอย่างใจเย็น แล้วเปิดประตูรถให้เธอ...ตอนเฉ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 229
คืนนี้ เฉียวซุนพักค้างคืนที่นี่เธออาบน้ำ สวมชุดนอนของหลินเซียว ทั้งสองคนพูดคุยกันเยอะมากเสียงของหลินเซียวนุ่มนวลและอ่อนโยน “ที่จริงฉันไม่สนใจลู่จิ้นเซิงแล้ว! เขาแต่งงานแล้ว ฉันก็มีลูกเป็นของตัวเอง! เฉียวซุนฉันคิดมาดีแล้ว ฉันจะออกจากเมืองบีในอีกครึ่งเดือน แล้วไปใช้ชีวิตในเมืองเล็ก ๆ ฉันจะซื้อบ้านและเปิดร้านดอกไม้อยู่กับลูกของฉัน”“แต่ฉันจะอยู่ไกลจากเธอมาก ฉันคงคิดถึงเธอแย่!”“เธอจะมาหาฉันใช่ไหม?”เฉียวซุนได้ยินแล้วเศร้าเธอทำเสียงอืม “แน่นอน! ฉันจะไปที่นั่นอย่างน้อยปีละสองสามครั้ง! ฉันจะให้หุ้น 10% ของร้านกับเธอ เป็นค่าช่วยเลี้ยงลูกให้อ้วนท้วนสมบูรณ์! รอให้ลูกโตขึ้น ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือหญิงก็ต้องโดดเด่นกว่าเพื่อน!”เฉียวซุนพูด แล้วหันไปกอดหลินเซียว “ฉันไม่อยากให้เธอไปเลย!”ในใจของหลินเซียวก็เศร้าเช่นกันทั้งสองไม่พูดอะไรอีกต่อไป แค่กอดกันอย่างเงียบ ๆ ในคืนที่มืดมิด... รอให้รุ่งสางมาถึง…...ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เฉียวซุนก็เตรียมตัวแยกทางเธอขอให้ใครสักคนซื้อบ้านเดี่ยวหลังเล็กในเมืองชั้น 3 โดยมีเนื้อที่ประมาณ 240 ตารางเมตร มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบเธอหวังว่าหลินเซียว
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 230
เธอแค่อยากจะมีญาติในที่สุดหลินเซียวก็พูดขึ้น เสียงของเธอแตกสลาย “เฉียวซุน ทำไมมันยากขนาดนี้? ทำไมถึงทำกับฉันแบบนี้? ทำไมทุกครั้งความปรารถนาเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉันถึงไม่ได้รับการเติมเต็มเลย? ฉันรักเด็กคนนี้จริง ๆ แม้กระทั่งคิด... ชื่อ...คือ หลินเซี่ยว ฉันอยากให้เขามีความสุข มีรอยยิ้มตั้งแต่เกิด และโชคดีไปทั้งชีวิต”ตอนท้ายเสียงของเธอแหบแห้ง ทำได้แค่หายใจเท่านั้นเลือดไหลออกจากร่างกายของเธอมากขึ้น กระจายไปทั่ว...เฉียวซุนกอดเธอ เสียงสั่นเครือ“ไร้สาระ! ไร้สาระ! ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาล! หลินเซียว แข็งใจไว้นะ ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาล มันจะดีขึ้น! มันจะไม่เป็นไร ได้ยินไหม? รถพยาบาล... รถพยาบาล…”…...เสียงรถจอดชั้นใต้ดิน คือน้ำเสียงร่ำไห้จนแทบจะขาดใจของเฉียวซุนจู่ ๆ ป้ายโฆษณารอบ ๆ ก็เปลี่ยนไป ทั้งหมดเป็นภาพถ่ายงานแต่งของลู่จิ้นเซิงและหนิงหลินที่แท้ วันนี้เป็นวันที่สอง!ที่แท้ วันนี้เป็นวันที่ตระกูลหนิงลู่แต่งงานกันตาของหลินเซียวพร่ามัวเธอยื่นมือออกมา พยายามที่จะจับชายที่มีความสุขให้อยู่หมัด จู่ ๆ เธอก็นึกถึงคืนสุดท้ายคืนนั้นของพวกเขา ลู่จิ้นเซิงกระซิบบางอย่างที่หูซ้ายของเธอ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 231
เฉียวซุนจ้องมองเขาอย่างเงียบ ๆ ดูท่าทางกระวนกระวายของเขาเธอรู้สึกว่ามันช่างตลกขบขันเสียจริงเธอคิดว่าเรื่องของหลินเซียวช่างน่าหัวเราะ คาดไม่ถึงว่าเธอจะชอบลู่จิ้นเซิงได้ และเธอก็รู้สึกตลกตัวเอง ดันคิดว่าตระกูลลู่จะยอมปล่อยหลินเซียวที่กำลังท้องไปง่าย ๆเฉียวซุนเดินไปข้างหน้าสองก้าว เธอเดินสะดุดระหว่างสองก้าวนี้เธอได้ยินเสียงของตัวเองในภวังค์ “ลู่จิ้นเซิง เธอตั้งท้องลูกของคุณอยู่นะ! เธอตั้งใจจะไม่บอกคุณ เธอเพียงแค่อยากจะหาเมืองเล็ก ๆ เพื่อจะคลอดลูกเท่านั้น เธอแค่อยากจะมีญาติสักคนอยู่เคียงข้าง.......”เฉียวซุนเงยหน้าขึ้นทั้งหยาดน้ำตา “เธอไม่เคยคิดที่จะทำลายงานแต่งของคุณเลย แม้คุณจะซื้อแค่หูข้างขวาของเธอด้วยเงินห้าสิบล้านบาท เธอก็ไม่เคยโกรธเคือง! ลู่จิ้นเซิง เธอยอมรับในโชคชะตาที่ไม่ยุติธรรมเหล่านี้ ไม่ใช่เพราะว่าเธอรู้สึกเฉยชา แต่เป็นเพราะเธอเกิดมาก็มีน้อยแล้ว! เธอไม่มีญาติที่ไหน ไม่มีคนรัก......เธอมีเพียงแค่ลูกคนนี้เท่านั้น! คุณรู้ไหมว่าเธอมีความสุขมากแค่ไหนหลังจากที่เธอท้อง? เธอพูดเรื่องลูกกับฉันทุกวัน เธอเป็นคนที่ประหยัดขนาดนั้น แต่กลับพูดว่าเมื่อลูกอายุห้าขวบจะหาติวเตอร์ส่วน
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 232
เสิ่นชิงกำลังเช็ดน้ำตาอยู่พูดว่า “ก็ได้! งั้นหนูล้างหน้าก่อนแล้วไปหาอะไรกินสักหน่อยที่โรงอาหาร! หากจะดูแลคนอื่น หนูต้องดูแลตัวเองให้ดีก่อนนะ!”เฉียวซุนพยักหน้า เธอก้มหน้าลงแล้วลูบมือของหลินเซียวเบา ๆ เต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์เสิ่นชิงหันหลังกลับไป รู้สึกเศร้าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด............เฉียวซุนล้างหน้าบ้วนปากง่าย ๆ แล้วจึงไปทานอาหารที่โรงอาหารชั้นสองทันทีที่เธอเดินถึงประตูลิฟต์ ก็ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อเธอเมื่อหันกลับไป เธอก็พบกับเฮ่อจี้ถังเขาสวมเสื้อกาวน์สีขาวยืนพิงอยู่ตรงริมหน้าต่างปลายทางเดิน บานหน้าต่างที่เปิดอยู่ ผมของเขายุ่งเล็กน้อยเมื่อมีลมพัดผ่าน.....ทำให้บรรยากาศรอบตัวเขาดูระทมทุกข์อีกด้วยท่าทางของเขาเหมือนกับว่าไม่ได้นอนทั้งคืนเฮ่อจี้ถังเป็นถึงหัวหน้าแพทย์ของโรงพยาบาล ถือว่าค่อนข้างมีเกียรติเลยทีเดียว เขาดูแลหลินเซียวมาไม่น้อยเลย......เฉียวซุนรู้เรื่องเหล่านี้ทั้งหมด เธอจึงเดินกลับไปขอบคุณเขาด้วยเสียงแผ่วเบาเฮ่อจี้ถังมองเธอด้วยสายตาลึกซึ้งเฉียวซุนผอมลงไปมาก ไหล่แสนบอบบางนั้นก็สั่นเล็กน้อย แต่เธอก็ยังคงแข็งแกร่ง......เฉียวซุนรู้ว่าเขาไม่มีทางเข้าใจได้
Latest chapter
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 445
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 444
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 443
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 442
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 441
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 440
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 439
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 438
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 437
