All Chapters of บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน: Chapter 391 - Chapter 400

ปฏิกิริยาแรกของโหลวฉางเยว่คือการผลักเขาออกไป!ปฏิกิริยาที่สองคือทำไมตัวเขาถึงได้ร้อนขนาดนี้?ฝ่ามือของเธอกดลงบนหน้าอกของเขา และมือนั้นก็ค่อยๆสัมผัสได้ถึงความร้อนผ่านเสื้อผ้าหลายชั้นบนร่างกายของเขาและเหวินเหยียนโจวก็ผลักเธอ ทำให้เธอ “ควบคุมตัวเองไม่ได้” จนต้องนั่งลงกับพื้นไฟในห้องนั่งเล่นถูกเปิดขึ้น ทำให้ใบหน้าที่หล่อเหลาและสง่างามของเหวินเหยียนโจวกลายเป็นสีแดงเล็กน้อยผมสั้นบนหน้าผากของเขาห้อยลงมาปกปิดดวงตาของเขา ทำให้เขาดูเข้มน้อยกว่าปกติโหลวฉางเยว่เม้มริมฝีปากล่างของเธอ ความรู้สึกที่มีต่อเขาบนริมฝีปากของเธอยังไม่หายไป และใบหน้าของเธอก็ดูน่าเกลียดนิดหน่อยเธอลืมไป ว่าเหวินเหยียนโจวมีคีย์การ์ดห้องของเธอ“คุณมาที่นี่ทำไม? ”เมื่อนึกถึงสิ่งที่หลายคนพูดคล้ายๆกันต่อเธอในคืนนี้ เธอก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ประธานเหวินก็มาโน้มน้าวฉันให้ยอมความกับเนี่ยเหลียนอี้ด้วยเหรอคะ? ราคาปัจจุบันคือห้าสิบล้าน แล้วประธานเหวินต้องการเพิ่มเท่าไหร่ดีคะ? ”เพิ่มอีกยี่สิบห้าล้านเหรอ?ไม่มีทาง ประธานเหวินรวยจะตาย เขาควรจะต้องเพิ่มเป็นเท่าตัวสิ ถึงจะถูกมุมปากของโหลวฉางเยว่โค้งงอ ถ้าเขากล้าพูดแบบนี้จริ

ทั้งสองจ้องมองกัน หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เหวินเหยียนโจวก็หลับตาลงอย่างเหนื่อยหน่ายและกระซิบ “เด็กดี คุณต้องดูแลผม ถ้าเกิดผมตายขึ้นมา ก็จะไม่เหลือคนที่ชอบคุณแล้วนะ”เพียงประโยคเดียว ความรู้สึกโกรธของโหลวฉางเยว่ก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆนี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูดอย่างชัดเจนว่าเขาชอบเธอผู้ชายคนนี้เก่งเรื่องเดาจุดอ่อนของคนอื่นจริงๆ ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก มีไม่กี่คนที่ชอบเธอพ่อแม่ของเธอชอบเธอหรือเปล่า? แต่ก็มีบางครั้งที่เธอยังนึกถึงช่วงเวลาที่พวกเขายินยอมที่จะใช้เธอเพื่อชำระหนี้ขนาดพ่อแม่ของเธอยังเป็นเช่นนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนอื่น หลิวเยี่ยนก็แค่พูดถึงแบบลอยๆ ซางสือซวี่เองก็ทิ้งเธอไปต่างประเทศแต่ไหนแต่ไรก็มีคนแค่ไม่กี่คนที่ชอบเธอจริงๆ และคำพูดของเหวินเหยียนโจวที่แทงทะลุหัวใจของเธอนั้น ทำให้เธอรู้สึกชาด้วยความเจ็บปวดแต่เขาชอบเธอจริงๆหรือเปล่า? คนที่เขาชอบ ไม่ใช่ไป๋โหยวหรอกเหรอ?ไอ้สารเลว เขาโกหกเธออีกแล้วมีผ้าห่มอยู่บนเตียงของโหลวฉางเยว่ เธอคว้าขอบผ้าห่มแล้วดึงลงอย่างแรง ทำให้เหวินเหยียนโจวถูกดึงออกจากเตียงมาพร้อมกับผ้าห่มทันทีเตียงไม่สูงมากนัก แต่น่าจะทำให้เจ็บเล็กน้อยตอนที่กระแทก

“......”โหลวฉางเยว่เม้มริมฝีปากของเธอแล้วพูดว่า “เหวินเหยียนโจว ฉันไม่เชื่อว่าคุณไม่รู้สึกกับไป๋โหยวเลย ไม่เชื่อเลยแม้แต่น้อย หากคุณไม่มีความรู้สึกอะไรเลย คุณจะยังปกปิดเธอไว้จนถึงตอนนี้อย่างงั้นเหรอ? ”“แม่ของฉัน ก็เป็นเพราะไป๋โหยวที่แย่งหัวใจไป จนตอนนี้แม่ต้องพึ่งหัวใจเทียมเพื่อรักษาชีวิตเอาไว้ และก็เป็นเพราะแผนการของไป๋โหยว สมองของแม่ถึงทำงานได้ไม่ดีนัก......ฉันหลัวว่าครั้งต่อไปที่ฉันกลับบ้าน แม่คงจะจำฉันไม่ได้แล้ว และที่ฉันก็กลัวยิ่งกว่าคือเมื่อกลับบ้านในครั้งต่อไป ฉันจะไม่ได้เจอแม่อีกแล้ว”“คุณออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้นะ ทันทีที่ฉันเห็นคุณ ฉันก็นึกขึ้นได้ ทุกครั้งที่ฉันไปหาไป๋โหยวเพื่อขอคำอธิบาย คุณก็จะยืนอยู่ตรงหน้าเธอเสมอ คุณปกป้องเธอ สนใจแต่เธอ แล้วคุณบอกว่าคุณชอบฉัน แต่การชอบใครสักคนมันไม่ใช่แบบนั้น มันไม่ควรจะเป็นแบบนั้นจริงๆ”เหวินเหยียนโจวมองดูเธอ เห็นมีน้ำอยู่ในดวงตาของเธอมันก็ ค่อนข้างจะเสียใจมากและนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอมองเขาด้วยสายตาแบบนี้ครั้งล่าสุดคือเหตุการณ์โรงงานเรือมังกร ไป๋โหยวกล่าวหาเธออย่างไม่ยุติธรรม ว่าเธอดึงเชือกทำให้เรือมังกรล้มลงจนทำให้ผู้ได้รับบา

หลังจากวางสายโทรศัพท์แล้ว โหลวฉางเยว่ยังคงยืนพิงกำแพงอยู่ก่อนหน้านี้ที่เคยแช่น้ำร้อนที่บ่อน้ำพุร้อนของคฤหาสน์ลอฟฟี่ ฮิลล์ วิลล่า เธอเคยได้ยินเนี่ยเหลียนอี้พูดว่า ซางสือซวี่ได้ซื้อบริษัทในประเทศไว้ที่หนึ่ง เตรียมการที่จะยื่นจดทะเบียนเข้าตลาดหลักทรัพย์ และเขาต้องการย้ายกิจการในต่างประเทศของเขาในช่วงหลายปีที่ผ่านมากลับมายังประเทศจีนตอนนั้นเธอไม่ได้ใส่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้มากนัก แต่ตอนนี้เสิ่นซู่ชินกลับพูดแบบนี้......ดังนั้นเขาจะกลับมาจริง ๆ เหรอ?โหลวฉางเยว่เอาหลังศีรษะพิงผนัง เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย และนึกถึงวันส่งท้ายปีเก่าปีที่แล้วในวันส่งท้ายปีเก่าปีที่แล้ว เหวินเหยียนโจวก็ได้พบกับซางสือซวี่ด้วยเหมือนกันซางสือซวี่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มักจะกลับมาที่จีนเป็นครั้งคราว ก็ใช่ว่าเธอจะไม่เคยพบเขาเลยดวงตาของเธอมองออกไปไกล เธอหมกมุ่นอยู่กับความคิดของตัวเองเกินไป จนไม่ทันสังเกตเห็นว่าเหวินเหยียนโจวได้ยืนอยู่ที่ประตูห้องแล้วในตอนนี้เหวินเหยียนโจวมองดูท่าทางครุ่นคิดของโหลวฉางเยว่ และในตอนนี้เอง เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่า เธอกำลังคิดอะไรอยู่?ไม่นานหลังจากนั้น โทรศัพท์มือถือของโหลวฉางเย

โหลวฉางเยว่ขี้เกียจเกินกว่าจะขยับตัว เธอเลยได้นัดพบกับตระกูลเนี่ยที่ร้านอาหารที่เธอกับหลี่ซิงรั่วนั่งทานอาหารกลางวัน เธอเพิ่งย้ายจากในร้าน มานั่งตรงโต๊ะใต้ร่มด้านนอกวันหยุดวันปีใหม่สิ้นสุดลง ทุกคนก็กลับไปทำงานตามปกติ ถนนก็รกร้างเล็กน้อย โหลวฉางเยว่คิดอย่างไม่มีเหตุผลเกี่ยวกับคืนวันปีใหม่ เธอจับมือกับเหวินเหยียนโจวเดินบนถนนที่มีชีวิตชีวา และไปที่ห้องโถงผิงถานเพื่อฟังเพลง เธอก็รู้สึกฟุ้งซ่านเล็กน้อยจนกระทั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามถูกดึงออก เธอจึงกลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้ง และมองไปยังทิศทางนั้นหิมะโปรยลงมาจากท้องฟ้าอีกครั้ง และคนที่นั่งอยู่คือเหวินเหยียนโจวเขาไม่ได้ดูป่วยเหมือนเมื่อคืนหรือเหมือนเช้านี้อีกแล้ว เขาเปลี่ยนเป็นชุดสูทที่เรียบร้อยและมีราคาแพง ตั้งแต่ปกเสื้อจนถึงปลายแขน ทุกอย่างประณีตและรัดกุม เขาดูเหมือนประธานเหวินผู้ที่ดูมีภูมิฐานอีกครั้งโหลวฉางเยว่หยุดชะงักชั่วคราว “นี่ประธานเหวินแบกสังขารป่วย ๆ ของคุณมาเพื่อแดกดันฉันเหรอคะ? ฉันดีใจนะคะ แต่ฉันมีทนายหลี่ก็เพียงพอแล้วล่ะค่ะ เธอไปที่สำนักงานทนายความเพื่อรับเอกสาร แล้วเดี๋ยวก็จะกลับมา ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็แค่กลับไปที่เซินเฉิง