All Chapters of บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน: Chapter 401 - Chapter 410

มือข้างหนึ่งลงนาม มืออีกหนึ่งยื่นเช็ค แล้วมีการรับรองเช็คเรียบร้อย เรื่องนี้ก็เป็นอันจบลงหลังจากที่พ่อแม่ตระกูลเนี่ยจากไป หลิวเยี่ยนก็เปลี่ยนกลับไปอยู่ข้าง ๆ โหลวฉางเยว่ และพูดด้วยรอยยิ้ม “พวกเราไปหาที่ฉลองกันเถอะ คืนนี้ผมจะเลี้ยงคุณเอง พวกเราไปที่เสมือนดั่งฝันกันเถอะ”โหลวฉางเยว่และหลี่ซิงรั่วปฏิเสธ ทั้งสามคนไปด้วยกันอย่างงั้นเหรอ? นี่มันเป็นการจับคู่แบบไหนกันเนี่ย? บรรยากาศช่างอึมครึมซะจริง“หรือคุณคิดว่ามีคนน้อยเกินไป? ” หลิวเยี่ยนหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา “ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร? ผมจะเรียกคนมาเพิ่มเอง! ”ทัศนคติของเขาที่เป็นแบบนี้ ถ้าเป็นคนที่ไม่รู้ คงคิดว่าเขาเป็นสายลับที่โหลวฉางเยว่ส่งมาแฝงตัวกับตระกูลเนี่ย ไม่งั้นเขาจะมีความสุขขนาดนี้ทั้งที่ตัวเองเพิ่งสูญเสียเงินก้อนโตไปได้อย่างไร แถมยังวางแผนที่จะเฉลิมฉลองอีกด้วย?แต่เนื่องจากเขาเป็นเจ้าแผนการขนาดนี้ โหลวฉางเยว่และหลี่ซิงรั่วจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องร่วมรับประทานอาหารร่วมกันคนที่หลิวเยี่ยนเรียกมา เป็นชายในวัยสามสิบที่ดูเป็นผู้ใหญ่และอ่อนโยนคนหนึ่ง โหลวฉางเยว่จำเขาไม่ได้ แต่หลี่ซิงรั่วก็ตกใจอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเจอ

โหลวฉางเยว่ได้ยินเสียงจากมุมข้างหน้า ได้ยินเสียงต่ำของชายคนหนึ่ง เลยแค่เดินเข้าไปโดยตรงจากนั้นเธอก็เห็นเหวินเหยียนโจวและอู๋สือเชิงที่ยืนข้างกัน ต่างคนต่างจุดบุหรี่คนละมวน ดูจากการเข้ากันได้ดีของทั้งสอง เหมือนพวกเขาจะเป็นคนรู้จักกันงั้นเหรอ?เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของเธอ ชายทั้งสองก็หันหน้ามาอู๋สือเชิงก็รู้ได้ทันทีว่าโหลวฉางเยว่มาที่นี่เพื่อพบกับเหวินเหยียนโจว ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าอย่างสุภาพ กล่าวทักทาย แล้วเขาก็ขอตัวเข้าไปก่อนเหวินเหยียนโจวทิ้งบุหรี่ แล้วเดินไปหาเธอ “คุณออกไปข้างนอกทำไม? ”โหลวฉางเยว่สับสนเล็กน้อย “คุณรู้จักอู๋สือเชิงด้วยเหรอคะ? ”เหวินเหยียนโจวพูดออกไปอย่างสบาย ๆ “คุณยังจำประธานอู๋ที่เล่นไพ่ร่วมกับคุณบนเรือสำราญได้ไหม? ”“จำได้ค่ะ”วันนั้นมีคนสี่คนที่โต๊ะไพ่นกกระจอก นักธุรกิจร่วมทุนเสิ่นไหชินจากตระกูลเสิ่นแห่งซีเฉิง นักธุรกิจรายใหญ่ เหวินเหยียนโจวจากตระกูลเหวินแห่งเซินเฉิง ผู้ประกอบการด้านอสังหาริมทรัพย์หลิวเยี่ยนจากตระกูลหลิวแห่งซ่งเฉิง ผู้ประกอบการด้านเทคโนโลยีจากตระกูลอู๋แห่งหรงเฉิง......อู๋?โหลวฉางเยว่เลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ อู๋คนนี้ก็คืออู๋สือเชิงอย

อู๋สือเชิงมองดูคิ้วที่เย็นชาของเธอ แต่ก็ยังยิ้มอย่างใจเย็น “คุณโกรธเหรอ? คุณยังแคร์ผมอยู่ เราคบกันมาเจ็ดปี และผมก็รู้จักคุณดีกว่าใคร ถ้าคุณไม่ได้สนใจผมแล้ว การที่ผมแตะต้องคุณแบบนี้ ก็คงจะไม่ทำให้คุณมีปฏิกิริยาตอบโต้ที่แรงขนาดนี้หรอก”น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนขึ้นมาก “ซิงรั่ว ผมเลิกกับเธอแล้ว พวกเรามาเริ่มต้นใหม่กันเถอะนะ”หลี่ซิงรั่วไร้ความรู้สึก “แม้ว่าเย่เหอหรานกับฉันจะไม่ได้จัดงานแต่งงาน แต่หลายคนก็รู้เรื่องการแต่งงานของพวกเราดี ทนายความอู๋ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เหรอคะ? ”อู๋สือเชิงไม่เชื่อว่าเธอจะไม่เคยคิดถึงความสัมพันธ์เจ็ดปีของพวกเขาเลย และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “ซิงรั่ว ผมยอมถอยให้คุณแล้วนะ”หลี่ซิงรั่วไม่ทันจะพูดอะไร จู่ ๆ เย่เหอหรานก็โผล่มาข้างหน้า แล้วใช้เท้าเตะอู๋สือเชิง “นี่แกชักจะได้ใจเกินไปแล้วนะ กล้ามายุ่งกับเมียฉันได้นะแก! ”ก่อนที่อู๋สือเชิงจะทันได้หลบเลี่ยงลูกเตะนี้ บนชุดสูทสีดำของเขาก็มีรอยเท้าประทับไว้แล้วอู๋สือเชิงเงยหน้าขึ้น ใบหน้าของเขาค่อนข้างอ่อนโยนและสงบ “เย่เหอหราน นายแต่งงานกับซิงรั่วเพราะอะไร อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ เมียอย่างงั้นเหรอ? นายกำลังประกาศศักดาให้ฉ

เหวินเหยียนโจวเหลือบมองเขา รู้สึกขี้เกียจเกินกว่าจะตอบเขาจิบเหล้า ภายใต้แสงสลัวของบาร์ สีหน้าของเขาดูไม่ชัดเจนเย่เหอหรานมองว่าเขาเป็นเพื่อนแท้ เขาดีดนิ้วและสั่งให้บาร์เทนเดอร์ชงเครื่องดื่มให้เขาด้วย แล้วพูดว่า “ทำไมผู้หญิงพวกนี้ถึงรับมือได้ยากนักนะ? ”เขาหยิบกล่องบุหรี่ออกมา แล้วยื่นให้เหวินเหยียนโจวทันทีที่แสงไฟแช็กสว่างขึ้น บทสนทนาระหว่างชายสองคนก็ดังมาจากเคาน์เตอร์บาร์ “ไม่ได้ ไม่ได้ ช่วงนี้กำลังเตรียมตัวปั๊มลูกอยู่ ฉันสูบบุหรี่หรือดื่มเหล้าไม่ได้ ฉันดื่มแค่น้ำมะนาวก็พอ”เมื่อได้ยินดังนั้น ชายสองคนที่กำลังดื่มและสูบบุหรี่อยู่ ต่างก็หยุดชะงักไปชั่วครู่อย่างเข้าใจยากจากนั้นก็ดับบุหรี่ของเขาในลักษณะที่เข้าใจยากเหมือนกัน และทิ้งมันไป……เหวินเหยียนโจวจะอยู่ที่ซีเฉิงตลอดก็ไม่ได้ เขาทานอาหารเช้ากับโหลวฉางเยว่ในวันรุ่งขึ้น และพาเหอชิงกลับไปที่เซินเฉิงโหลวฉางเยว่ไม่ได้ออกไปส่งเขา เธอแค่นั่งกินข้าวต่อตรงที่นั่งของตัวเองหลี่ซิงรั่วเห็นเธอตั้งแต่แรกเมื่อเดินเข้าไปในร้านอาหาร มือถืออาหาร และนั่งลงตรงข้ามเธอทั้งสองพูดคุยกันสักพัก แม้ว่าพวกเธอจะยอมความกับตระกูลเนี่ยแล้ว แต่คดียั

โหลวฉางเยว่ก็รู้สึกตกใจนิดหน่อยเนี่ยเหลียนอี้เองก็สั่นเล็กน้อย ขณะที่บริกรกำลังเสิร์ฟอาหาร เธอก็บังเอิญชนเข้ากับถาด พนักงานเสิร์ฟรีบพูดขอโทษ แต่เธอก็หยิบอาหารบนถาดขึ้นมาแล้วทุ่มมันลงบนพื้น!“พาฉันไม่กินหม้อไฟอะไรกัน พาฉันไปกินข้าวร้านริมถนนอะไรกัน ทั้งหมดนั่นมันก็เป็นเพราะเธอ เขาถึงได้ไปต่างหาก เขาตามเธอไปยังไงล่ะ! ไม่ว่าจะเดินเล่นหรือดูหนัง เขาก็ตามเธอไปทั้งนั้น! ”“เขาไม่เคยไปส่งฉันกลับหอพัก เพราะฉันกับเธอไม่ได้อยู่ตึกเดียวกัน ถ้าไม่มีโอกาสที่จะได้เจอเธอ ต่อให้ฉันจะขอร้องให้เขาไปส่งฉันกลับหอพัก แม้จะแค่ครั้งเดียว เขาก็ไม่เต็มใจ! ไม่รับปากด้วยซ้ำ ! ”เนี่ยเหลียนอี้ระบายอารมณ์ของเธออย่างสิ้นหวังตลอดครึ่งเดือนที่ผ่านมา ผู้คนรอบตัวเธอกำลังใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายรูปอยู่ เธอก็ไม่สนใจด้วยซ้ำโหลวฉางเยว่เงยหน้าขึ้นมองเธอ หัวใจก็รู้สึกสั่นไหว ดวงตาเองก็สั่นนิดหน่อย“......รวมถึง รวมถึงความจริงที่ว่าเขาคบกับฉัน นั่นเป็นเพราะวันนั้นเธอเลือกคบกับซางสือซวี่ เขาเลยอิจฉา” เนี่ยเหลียนอี้ยิ้มปนเศร้า“เธอคิดบ้างไหมว่าทำไมฉันถึงอยากให้เธอหายไป? ถ้าเธอเป็นฉัน ถ้าเธอต้องกลายมาเป็นของเล่นของคน ๆ หนึ