All Chapters of บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน: Chapter 351 - Chapter 360

“ฉันเห็นตอนลุกขึ้น ภาพเหล่านี้คือมีคนส่งมาให้ฉัน” โหลวฉางเยว่เพิ่งตื่น เสียงของเธอแหบแห้ง และตอนนี้เธอก็กลัวเล็กน้อยภาพถ่ายเหล่านั้นเป็นเรื่องที่จัดการยากเพราะดูเหมือนเธอกำลังมองหาคนที่จะรังแกเนี่ยเหลียนอี้มากเกินไป หลังจากเหตุการณ์เสร็จสิ้นอีกฝ่ายก็ส่งรูปถ่ายของเธอมายืนยันมือของเธอที่ถือโทรศัพท์กำลังสั่นนี่เป็นความกลัวอย่างหนึ่งซึ่ง "การกระทำสุ่มสี่สุ่มห้าโดยไม่ได้รับคำแนะนำที่เหมาะสมจะนำไปสู่สถานการณ์ที่เป็นอันตราย"แม้เธอกลัวแต่ก็ไม่ลนลานเท่าไหร่ เธอตรวจสอบเวลาของข้อความอีกครั้งและบอกว่า "มันส่งไปตอนสี่โมงเช้า ฉันโทรกลับแล้วหมายเลขก็ปิดไป"หลี่ซิงรั่วจัดประเด็นสำคัญว่า: "มันไม่ใช่หมายเลขออนไลน์เสมือนใช่ไหม และก็ไม่ใช่หมายเลขว่างเปล่าเหมือนกัน มันเป็นหมายเลขโทรศัพท์มือถือปกติเหรอ"โหลวฉางเยว่เม้มริมฝีปากของเธอ: "ใช่ มันเป็นตัวเลขปกติ และเป็นของเมืองเซินเฉิง"“นี่มันลึกซึ้งลุ่มลึกมาก” หลี่ซิงรั่วพ่นน้ำแร่ “ส่งเบอร์มาให้ฉันแล้วฉันจะถามเพื่อน ฉันกำลังจะไปสนามบิน เที่ยวบินสุดท้ายคือไปเมืองซีเฉิง”ไปเมืองซีเฉิงโดยนั้งรถไฟความเร็วสูงสะดวกกว่าแต่ไม่มีตั๋วจึงต้องนั่งเครื่องบินโห

โหลวฉางเยว่คิดว่ามันไร้สาระเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ และถามหลี่ซิงรั่ว: "การยุยงให้ผู้อื่นข่มขืน ยังมากกว่าสองคนอีก แม้ว่าไม่ได้ทำให้สำเร็จ แต่ก็ต้องลงโทษค่อนข้างรุนแรงใช่ไหม"หลี่ซิงรั่ว กล่าวว่า: "หากหลักฐานสามารถสรุปได้ จะใช้เวลามากกว่าสามปีและน้อยกว่าสิบปี"ใบหน้าของโหลวฉางเยว่ ซีดขึ้นไปอีก ไม่น่าแปลกใจที่เนี่ยเหลียนอี้พูดในวันนั้นว่าต้องให้เธอไปเข้าคุกเมื่อคืนมีลมหนาวอุณหภูมิลดลงอย่างรวดเร็วแม้จะอยู่ในห้องสัมภาษณ์ที่ไม่มีหน้าต่าง ก็ยังรู้สึกได้ถึงอากาศเย็นที่เข้าไปถึงกระดูกเมื่อหลี่ซิงรั่วจัดการคดี เขาเคยพูดอย่างชัดเจนและตรงไปตรงมา เมื่อเห็นสภาพที่ย่ำแย่ของโหลวฉางเยว่เขาจึงลดน้ำเสียงลงและพูดว่า "ฉันกำลังพูดถึงกรณีที่มีหลักฐานชัดเจน"“ถึงแม้จะมีลายนิ้วมือของคุณบนเงิน แต่กฎหมายของประเทศของเราเน้นหลักฐานมากกว่าคำรับสารภาพ และหลักฐานที่แยกออกมาจะไม่กล่าวโทษ ซึ่งหมายความว่าศาลจะรับฟังข้อกล่าวหาของพวกเขาตามดุลยพินิจของพวกเขา หากมีหลักฐานเพียงชิ้นเดียว หลักฐานนี้ยังไม่เป็นที่ยอมรับ อย่ากังวลมาก”เป็นการกล่าวหาโดยไม่มีหลักฐานเพียงอย่างเดียวไม่ใช่หรือ? โหลวฉางเยว่เงยหน้าขึ้น แม้ว่าใบหน้

โหลวฉางเยว่กลืนน้ำลายและถามว่า “คุณจะฉวยผลประโยชน์ตอนคนอื่นกำลังลำบากเหรอ?”เหวินเหยียนโจวมองเธอด้วยความสงสัย เธออาศัยอยู่บนชั้น 12 เมื่อลิฟต์ขึ้นไปถึงจนกระทั่งประตูลิฟต์เปิดขึ้น เขาอุ้มเธอออกไปก่อนที่จะตอบเธอกลับ“ตอนนี้ตัวคุณเหม็นมาก ไม่อยากพูดด้วย”“......” เธอก็แค่ซุกตัวอยู่ในผ้าห่มที่มีกลิ่นเหม็นสักพักนึงเท่านั้น......เหวินเหยียนโจวเดินไปที่ประตูหน้าบ้านของเธอและหยิบบัตรแสกนเข้าบ้านเธอโดยไม่รู้ว่าเอามาจากไหน โหลวฉางเยว่ไม่มีอารมณ์ที่จะถามตอนนี้และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่รู้ว่าเขาสามารถทำได้ทุกอย่างเหวินเหยียนโจวใช้ข้อเท้าเกี่ยวประตูและปิดในที่สุดเขาก็เข้าไปในห้องของเธอเหวินเหยียนโจวจับโหลวฉางเยว่วางบนโซฟา ในที่สุดโหลวฉางเยว่ก็สามารถดึงมือของตัวเองออกมาเทน้ำอุ่นและดื่มมากกว่าครึ่งแก้วได้ กริ่งประตูได้ดังขึ้นและเหวินเหยียนโจวก็หันไปเปิดประตูในไม่นานก็เดินกลับ ในมือถือกล่องอาหารอยู่ในมือน่าจะให้คนเตรียมการไว้ตั้งนานแล้ว ถึงส่งมาได้ในเวลาที่พอดิบพอดีขนาดนี้เขาเปิดกล่องอาหาร เป็นโจ๊กทะเล พอเปิดฝาออก กลิ่นอาหารทะเลก็สกิดไปที่โพรงจมูก ทําให้คนอยากกินมากเขาวางโจ๊กตรงหน้

“จะยืมห้องของคุณทํางาน” เหวินเหยียนโจวเดินไปหาเธอ “มือ ยื่นออกมา”ห้องชุดชั้นบนสุดที่เขาอาศัยอยู่ ความเร็วอินเทอร์เน็ตห้องของธอเร็วกว่า เขามีธุระอะไรก็ต้องทําที่ห้องของเธอ... โหลวฉางเยว่ยื่นมือออกมาอย่างลังเลเขาทิ้งเม็ดยาสีขาวสองเม็ดไว้“ยานอนหลับ กินแล้วนอนเลยนะ”โหลวฉางเยว่จับมือแน่น “ฉันจะนอนแล้ว... ประธานเหวิน คุณกลับไปที่ห้องของคุเถอะ”เหวินเหยียนโจวมองดูสีหน้าพะอืดพะอมและผมที่ยุ่งเหยิงของเธอ ทันใดนั้นก็ก้มหน้าลงและจูบริมฝีปากของเธอโดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า“—— ! ”โหลวฉางเยว่ก็ถอยตัวไปข้างหลังทันทีเหวินเหยียนโจวเอามือจับที่ท้ายทอยของเธอเพื่อหลีกเลี่ยงการหลบหนีของเธอ ทําให้จูบนี้รุนแรงขึ้น โหลวฉางเยว่หายใจลําบาก มือทั้งสองข้างผลักหน้าอกของเขาออกไป และอดไม่ได้ที่จะส่งเสียง "อือ"เหวินเหยียนโจวกัดเนื้อนุ่ม ๆ ที่ริมฝีปากล่างของเธอและปล่อยเธอไป โหลวฉางเยว่รีบกอดผ้าห่มอย่างรวดเร็วและกลิ้งไปที่ด้านในสุดของเตียงและมองเขาอย่างระมัดระวังเหวินเหยียนโจวไม่ได้ไล่ตาม น้ำในมือเขายังถืออย่างมั่นคงอยู่ แต่พูดเสียงแหบแห้งเล็กน้อย “ท่าทางของคุณตอนนี้ เหมือนตอนที่ผมเพิ่งเก็บคุณกลับมาเ

เหวินเหยียนโจวเงยหน้าขึ้นจากล่างขึ้นบน รู้สึกกดขี่เหมือนเสือที่แยกเขี้ยวและกางกรงเล็บจ้องตรงไปที่หน้าแม่เนี่ย!แม่เนี่ยสีหน้าเปลี่ยนไปทันที ล้มลงนั่งบนเก้าอี้ทันใดนั้นเธอก็รู้ว่า มันน่าอายมากที่เธอถูกคนที่เด็กกว่าทำเธอกลัวจนเป็นแบบนี้ เธอลุกขึ้นอีกครั้งและพยายามจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ถูกพ่อเนี่ยกดไว้พ่อเนี่ยค่อนข้างใจเย็น ในที่สุดแล้วหวินเหยียนโจวก็ไม่ได้พูดยตรง ๆ ว่าจะปกป้องโหลวฉางเยว่ ดังนั้นเรื่องนี้ยังมีที่ว่างสำหรับการปรึกษาหารือเขาทําหน้ายิ้มอีกครั้ง “เหยียนโจวพูดเกินไปแล้ว น้าของคุณค่อนข้างใจร้อน พูดก็ค่อนข้างตรงไปตรงมา......”เหวินเหยียนโจวไม่มีความอดทนที่จะฟังคําพูดของแขกต่อ “มีอะไรก็พูดตรง ๆ”หลังจากพ่อเนี่ยเงียบไปชั่วครู่ เขาก็พูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “โโหลวฉางเยว่เป็นตัวการ เธอทําร้ายลูกสาวของผม เราต้องให้เธอติดคุก!”สองคำสุดท้าย เสียงเน้นดังขึ้น!โต๊ะอาหารที่หันหลังให้เหวินเหยียนโจว ผู้หญิงที่ก้มหน้ากินข้าว ช้อนตกลงไปในชามและส่งเสียงดังเหวินเหยียนโจวเหลือบมองไปข้างหลัง“ตราบใดที่เหยียนโจวคุณไม่เข้าไปแทรกแซงเรื่องนี้ ไม่ว่าจะตระกูลเนี่ยแม้แต่ตระกูลหลิวก็จะสนับสนุ