บททั้งหมดของ บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน: บทที่ 191 - บทที่ 200

“เหวิน...”เหวินเหยียนโจวย่างเท้าออกไป ก้าวออกจากประตูหมุน โหลวฉางเยว่เองก็ถูกประตู “ผลัก” ออกไปเช่นกันโหลวฉางเยว่หันหน้ากลับไปมองเบื้องหลังของเขา จนกระทั่งได้ยินคนส่งอาหารดิลิเวอรีตะโกนขึ้นว่า “เลขท้าย 2055 ใช่ไหมครับ?”โหลวฉางเยว่ถึงชักสายตากลับมา “อืม ใช่ค่ะ”รับของดิลิเวอรีแล้ว เธอก็กลับไปยังห้อง ความอารมณ์ดีในตอนตื่นนอนของโหลวฉางเยว่ สลายหายไปราวกับเมฆหมอกแล้วแน่นอนว่าเธอรู้สึกได้ ความรู้สึกไม่ชอบหน้าเป็นอย่างมากที่เหวินเหยียนโจวมีต่อฉือสุน กระทั่งเป็นความเกลียดชัง แต่เธอไม่รู้ว่าความรู้สึกเหล่านี้ของเขาเกิดขึ้นได้ยังไง...พวกเขาเป็นเพื่อนนักเรียนมัธยมปลายกันไม่ใช่เหรอ?แต่ว่าที่ไปล่องเรือตอนนั้น ความสัมพันธ์ของเหวินเหยียนโจวกับคุณท่านซางก็ดูดีมาก ๆ ดูสนิทกว่าคุณพ่อเหวินซะอีก ทำไมจู่ ๆ ถึงมีอคติกับซางฉือสุนล่ะ?โหลวฉางเยว่ไม่ได้เอาจริงเอาจังกับตัวเองมากนัก จึงคิดว่าเป็นเพราะเธอทำให้เหวินเหยียนโจวกับซางฉือสุนผิดใจกันต่อให้มีเหตุผลของเธอจริง ๆ ก็คงเป็นส่วนที่น้อยมาก ๆ เท่านั้น ระหว่างพวกเขา ต้องมีเรื่องอื่นอีกแน่ ๆ ร้อยเปอร์เซ็นต์ที่โหลวฉางเยว่สั่งดิลิเวอรีมาคือเกี๊ยว คราวก่อนที่

โหลวฉางเยว่อึ้งไปชั่วครู่เสิ่นซู่ชินขมวดคิ้ว “เมี่ยวเมี่ยว”ใบหน้าของเสิ่นเมี่ยวเมี่ยวเต็มไปด้วยความไม่รู้อิโหน่อิเหน่ “ทำไมเหรอคะ? มาเล่นเกมที่บาร์ คำถามแบบนี้ปกติจะตายไป ไม่อย่างนั้นจะเพิ่มความสนุกสนานได้ยังไง? ไม่เชื่อคุณลองถามคนอื่นดูสิคะ”โหลวฉางเยว่ระงับอารมณ์และคำพูด “เป็นเพราะฉันไม่เข้าใจกฎของเกมเอง ถ้าเลือกรับคำท้าล่ะ นั่นต้องทำอะไรเหรอ?”เสิ่นเมี่ยวเมี่ยวหัวเราะคิกคัก “รับคำท้าก็ต้องจูบกับผู้ชายที่อยู่ทางขวามือของคุณสิบวินาที”ทางขวามือของโหลวฉางเยว่ คือคนติดต่อของฐานที่ไปวันนี้ตอนที่พวกเขาเสนอว่าจะมาเล่นที่ถนนแถวบาร์ คนติดต่อได้ยินเข้า บอกว่าเขาคือคนในพื้นที่ รู้ว่าบาร์ไหนน่าเข้ามากที่สุด และพาพวกเขามาได้ ฉะนั้นก็เลยอยู่ในทีมของพวกเขา แต่ปัญหาก็คือ ทางซ้ายมือของโหลวฉางเยว่ ก็คือเสิ่นซู่ชินแม้ว่าการท้าทายนี้จะเป็นการจูบจริง ก็ควรเสนอว่าจูบกับผู้ชายที่อยู่ทางซ้ายมือ ถึงยังไงก่อนหน้านี้ทุกคนก็เคยพากันเชียร์เสิ่นซู่ชินกับโหลวฉางเยว่เสิ่นเมี่ยวเมี่ยวดันบอกว่าทางขวามือ งั้นก็ตั้งใจแล้วสีหน้าของเสิ่นซู่ชินเคร่งขรึม “ฉันตามใจเธอจนนิสัยเสียไปแล้วจริง ๆ? เรียนถึงระดับมหาวิทยาลั

โหลวฉางเยว่กัดริมฝีปากล่างแน่น ฝืนที่จะตื่นตัว พยายามเดินไปทางเขา“เสิ่นซู่ชิน! ศาสตราจารย์เสิ่น...”ฟลอร์เต้นเสียงดังมากจริง ๆเสิ่นซู่ชินสนใจแค่เสิ่นเมี่ยวเมี่ยว โหลวฉางเยว่เบียดไปถึงตรงหน้าเขาด้วยความรวดเร็วอย่างยากลำบาก เธอยื่นมือออกไป หนึ่งเมตรสุดท้าย กั้นไว้เพียงแค่คนสองคน ก็จะคว้าตัวเขาได้แล้วทว่าเสิ่นเมี่ยวเมี่ยวกลับถูกคนชนจนล้มลงไปในช่วงเวลานี้ ล้มลงไปภายใต้สถานการณ์คนเบียดคนแบบนี้ อันตรายที่จะถูกเหยียบจนได้รับบาดเจ็บมีสูงมาก ๆในใจของเสิ่นซู่ชินร้อนดุจดังไฟไหม้ ผละคนที่ขวางทางด้านหน้าออก และสองคนที่ถูกผละออกนั้น มาชนจนปัดมือของโหลวฉางเยว่ที่ยื่นออกไปพอดีเสิ่นซู่ชินย่อตัวลง อุ้มเสิ่นเมี่ยวเมี่ยวที่ร้องไห้กระซิก ๆ ขึ้นมา แล้วออกไปจากฟลอร์เต้นจากข้าง ๆโหลวฉางเยว่ถูกคนคนนั้นชนจนล้มลงไป เสิ่นซู่ชินหันหน้ากลับมา มองอะไรไม่เห็นทั้งนั้นเหวินเหยียนโจวที่อยู่ชั้นสอง เห็นภาพนี้เข้า ก็แสยะยิ้มออกมาเสียงหนึ่งดูสิ นี่มันผู้หญิงคนนั้นนี่ ผู้ชายที่ตัวเองเลือกเนื่องจากโหลวฉางเยว่ล้มลงไป ก็รู้สึกมึนหัวหนักขึ้น เมื่อเธอได้สติกลับมา ยืนขึ้นมา ด้านหน้าก็เป็นเจ้าอ้วนเตี้ย หมุนตัวไป ด้านหลัง

โหลวฉางเยว่มีปฏิกิริยาตอบกลับอย่างลูกโซ่ คิดถึงเรื่องนี้ในเวลาแบบนี้ ยิ่งกระตุ้นการออกฤทธิ์ของยาในร่างกายเพิ่มมากขึ้น นัยน์ตาของเธอปรือ เข้าใกล้เหวินเหยียนโจวอย่างควบคุมไม่อยู่ โอบเอวเขาเอาไว้สีหน้าของเหวินเหยียนโจวเย็นชาแล้วเย็นชาอีกที่คิดคือ ถ้าเขาไม่ได้อยู่ที่บาร์พอดี เห็นเธอพอดี แล้วมาช่วยเธอ เธอก็จะตกไปอยู่ในมือของคนพวกนั้นใช่ไหม ภายใต้การขับเคลื่อนด้วยฤทธิ์ยา แนบชิดในอ้อมกอดกับคนพวกนั้น?นัยน์ตาของเขาประกายความเย็นชา มืออยู่บนคอของเธอ กดขากรรไกรของเธอเอาไว้ บีบให้เธอเงยหน้าขึ้นมา ให้เขามองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอยากเสียตัวของเธอในตอนนี้ชัด ๆ อันที่จริงเมื่อเทียบกับท่าทางตอนที่เธอมีสติสัมปชัญญะ ก็น่าสนใจกว่านิดหน่อยโหลวฉางเยว่รู้สึกเพียงว่าการกระทำ “ชื่นชมเธอ” ของเขาเต็มไปด้วยรสชาติของการดูถูก ราวกับเธอเป็นของเล่นที่น่าสนใจของเขาชิ้นหนึ่งสัมปชัญญะกดสัญชาตญาณเอาไว้ เธอผละเขาออกอย่างไม่พอใจ “...คุณอย่าแตะต้องตัวฉันเหวินเหยียนโจวกดบนร่างกายของเธออย่างตรงไปตรงมาเบื้องหลังของโหลวฉางเยว่คือมุมซ้ายขวาล้วนหนีไม่ได้ สภาพของเธอในตอนนี้ เดิมทีก็หนีไม่ได้อยู่แล้ว“ถึงขั้นนี้แล้ว ยังให้

ในขณะเดียวกัน ทางเมืองเซินเฉิง ทำไมพี่สาวคนโตถึงติดต่อโหลวฉางเยว่ไม่ได้เลยเมื่อครู่จู่ ๆ คุณแม่โหลวก็หมดสติไป คุณหมอรีบมากู้ชีพ เคยผ่านช่วงวิกฤติมามากมาย แต่ทุกครั้งที่ต้องผ่าน พี่สาวคนโตก็ไม่เคยชินเลยสักที กลับกันดันยิ่งกลัวมากขึ้นไปอีกในวินาทีนั้น เธอโยนคำสั่งของแม่โหลวไปไกล ๆ แล้วโทรหาโหลวฉางเยว่อย่างไม่ลังเล อยากให้เธอกลับมาตัดสินใจ แต่โทรศัพท์ของโหลวฉางเยว่กลับติดต่อไม่ได้พี่สาวคนโตกำลังจะโทรเป็นครั้งที่สอง คุณหมอก็กู้ชีพเสร็จแล้ว คุณหมอมาอธิบายอาการตรงหน้าเธอ “ตอนนี้คงที่แล้วครับ เมื่อกี้เป็นเพราะสมองขาดออกซิเจนก็เลยทำให้หมดสติไป”“งั้น...ก็ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?”“บอกไม่ได้ครับว่าจะไม่เป็นอะไร สมองขาดออกซิเจนจะทำให้เกิดความเสียหายของระบบประสาท ความเสี่ยงของโรคแทรกซ้อนหลังจากผ่าตัดในอนาคตก็จะเพิ่มขึ้น ญาติอย่างพวกคุณต้องเตรียมใจเอาไว้นะครับ”“...”พี่สาวคนโตมองเขาอย่างสับสนหมายความว่าอะไรคะ? อะไรคือโรคแทรกซ้อน? ความหมายคือ ความเสี่ยงในการผ่าตัดจะมีเพิ่มมากขึ้นเหรอ?เธอทำเรื่องอะไรผิดหรือเปล่า...มือของพี่สาวคนโตสั่นเล็กน้อย ไม่สิ เธอไม่ได้ผิดนี่ไม่ใช่ความผิดของเธอ แต่เป็นเพร