บทที่ 198

ใบไม้ถูกลมพัดจนสั่นไหว เงาบนพื้นเองก็ราวกับกิ่งหลิวท่ามกลางลม แกว่งไปมาอย่างควบคุมไม่ได้

โหลวฉางเยว่ถูกทำให้ขยับทั้งกระบวนการ และเหวินเหยียนโจวก็เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะเมื่อครู่เธอเรียกชื่อของซางฉือสุน ตั้งแต่ต้นจนจบนัยน์ตาถูกความเย็นยะเยือกกดเอาไว้

การกระทำทรมานเธออย่างไร้ซึ่งความปรานี ทว่าท่าทางราวกับคนนอก

ทันใดนั้น เสียงริงโทนโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา ร่างของโหลวฉางเยว่สั่นเทาเล็กน้อย เหวินเหยียนโจวเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ผ่อนคลาย”

โหลวฉางเยว่ผ่อนคลายไม่ได้

นี่เหมือนจะเป็น...โทรศัพท์ของเธอ?

โทรศัพท์ของเธอไม่ได้ถูกเจ้าอ้วนเตี้ยกับเจ้าผอมสูงเอาไป?

ไม่นึกเลยว่าจะไม่ได้เอาไป?

สมองของเธอเบลอ เมื่อคิดว่าไม่ได้ถูกเอาไปอย่างถี่ถ้วนแล้ว ฉะนั้นเมื่อครู่ก็ไม่ได้เลือกทางที่ฉลาดที่สุดซึ่งก็คือแจ้งตำรวจเลย

สุดท้ายสองคนนั้น ไม่เพียงแค่โง่จับมือเธอมามัดไว้ข้างหน้า แต่กระทั่งไม่ได้ค้นหาและเอาโทรศัพท์ของเธอไป??

ถ้ารู้ว่าไม่ได้เอาไปตั้งนานแล้ว เธอก็คงแจ้งตำรวจไปนานแล้ว ตอนนี้ก็คงไม่ถูกเหวินเหยียน

โจวกดอยู่ตรงนี้หรอก...

ผิดหนึ่งก้าว ผิดทุกก้าว!

เธอไม่ควรมาบาร์ตั้งแต่แรกเลย!

เหวินเหยียนโจวไม่รู้ว่าโหลวฉางเยว่