All Chapters of บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน: Chapter 171 - Chapter 180

โหลวฉางเยว่เดินอย่างรวดเร็วจากสวนด้านหลังไปยังล็อบบี้ของโรงแรม ด้วยหัวใจที่หวาดไหว แต่ในขณะนั้นเอง เธอก็ได้ยินเสียงเพลงเปียโนอันเร่าร้อนดังขึ้นเธอหันหน้าไปโดยไม่รู้ตัว และเห็นว่ามีคนกำลังเล่นเปียโนอยู่ที่ล็อบบี้ของโรงแรม ทำนองที่กระตุ้นอารมณ์ได้ระบายออกมาจากปลายนิ้วของบุคคลนั้น มีผู้คนเดินผ่านไปมามากมายที่หยุดชม และบางคนก็ถ่ายวิดีโอโหลวฉางเยว่ก็เดินไปเช่นกันเขาเล่นไคลแม็กซ์ของบทเพลง “Time” จาก “Inception” ซึ่งเธอชอบบทเพลงนี้มากตอนที่เธออยู่มัธยมต้น เธอเคยไปแผนกมัธยมปลายเพื่อหาซางฉือสุน เธอได้ยินเพลงนี้เป็นครั้งแรกขณะเดินผ่านห้องเรียนดนตรีและเธอก็ถูกดึงดูดทันทีเพียงแต่ตอนนั้นเธอรีบไปหาซางฉือสุน ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ดูว่าใครกำลังเล่นเปียโนอยู่...ตอนนี้เธอเบี่ยงกลุ่มผู้ดูออกไปแล้วยื่นหน้าออกไปเพื่อดูคนที่เล่นเปียโนจากนั้นเธอก็เห็นเหวินเหยียนโจวอยู่บนม้านั่งเปียโน“...”เขาไม่รู้ว่าไปเอาความสนใจมาจากไหน เขาถึงมาเล่นเปียโนต่อหน้าผู้ชมจำนวนมากแบบนี้ เปลือกตาของเขาลดลงเล็กน้อย และขนตาของเขาก็บดบังดวงตา เขาไม่ได้ดูใจร้ายเหมือนปกติ นิ้วยาวของเขาระรัวไปบนเปียโน เคาะโน้ตทีละตัวเป็นการ

ซูซูวางสายโทรศัพท์ เธอเก็บกวดเล็กน้อยก่อนจะเคาะประตูห้องถัดไปเมื่อถึงเวลาประตูปิดไม่สนิทและเปิดทันทีที่ผลักออกเธอเดินเข้าไปและเห็นเหวินเหยียนโจวนั่งอยู่บนโซฟาพร้อมกับขวดวิสกี้ที่เปิดอยู่บนโต๊ะเธอเลิกคิ้ว: “ประธานเหวินโทรหาฉันเพื่อดื่มกับคุณเหรอคะ? เสียดายที่ฉันยังแต่งหน้าฉีดน้ำหอม แล้วยังใส่ชุดเดรสที่เซ็กซี่ที่สุดด้วย คิดว่าฉันจะได้ออกเดทสุดโรแมนติกกับคุณซะอีก”เหวินเหยียนโจวเงยหน้าขึ้นและมองดูผมที่ไม่ได้หวีและใบหน้าที่ไม่ได้แต่งเธออย่างเฉยเมย ยิ่งขี้เกียจะมองดูเสื้อแจ็คเก็ตที่เธอพันไว้แน่นบนร่างกายด้วยเขายังคงเงียบและดื่มไวน์อีกแก้วหนึ่งความสัมพันธ์ระหว่างซูซูกับเขาไม่สามารถอธิบายได้ชัดเจนในไม่กี่ประโยคเธอนั่งบนโซฟาอีกตัว ไขว่ห้างและวางข้อศอกบนเข่า วางคางบนฝ่ามือ แล้วมองดูเขาด้วยความสนใจ“คุณอารมณ์ไม่ดีหรือเปล่า? เพราะอะไรเหรอ? เลขาโหลวทำให้คุณโกรธเหรอคะ? ฉันเพิ่งลงไปชั้นล่างเพื่อหยิบอาหารที่สั่งมาและเห็นพวกคุณคุยกันที่เปียโน”เหวินเหยียนโจวมองดูเธอด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ซูซูเปลี่ยนคำพูดของเธออย่างใจเย็น: “ไม่ใช่เลขาโหลวอย่างแน่นอน เธอจะส่งผลต่ออารมณ์ของคุณได้อย่างไร? งั้

โหลวฉางเยว่พูดด้วยน้ำเสียงเรียบ “เหมือนว่าเธอจะชอบคุยเรื่องส่วนตัวกับฉันมากนะ ตั้งแต่บนเครื่องบินแล้ว พอมีโอกาสก็พูดเรื่องอย่างนี้กับฉัน”“ฉันคิดว่าคนเราควรจะระวังเรื่องส่วนตัวของตนเอง เธอกลับเหมือนอยากแบ่งปันคนอื่นอย่างหน้าระรื่น เธอมีงานอดิเรกอยากจะเปิดเผยเป็นพิเศษเหรอ?”ซูซูกระตุกริมฝีปาก “เธอสนใจมากเหรอ? เพราะเป็นเรื่องของฉันกับประธานเหวิน? เธอหึงอย่างนั้นเหรอ? ที่แท้ในใจเธอยังมีเขา ในเมื่อตามเขามาตั้งสามปี ครั้งหนึ่งเคยสนิทสนมกันขนาดนั้น บอกว่าตัดก็ตัดอย่างนั้นได้อย่างไร”โหลวฉางเยว่ไม่เพียงไม่รับคำพูดของเธอ ตนกับพูดเพียงแค่ว่า “ถ้ามีล่ะก็ ฉันแนะนำเธอไปปรึกษาจิตแพทย์หน่อย ถ้าไม่ได้อ่อนไหวกับด้านนี้ บางครั้งอาจจะสร้างความรำคาญให้กับคนอื่น”“แต่ถ้าเธอเห็นว่าฉันเป็นคู่แข่ง พูดคำพูดเหล่านั้นเพื่อที่จะอวดหรือทำให้ฉันรำคาญ อย่างนั้นเธอคงเสียแรงเปล่าแล้วล่ะ”ซูซูค่อย ๆ เก็บมุมปากโค้ง　“ฉันก็โกรธอยู่นะ ฉันโกรธที่เธอไม่มีความเป็นมืออาชีพ ทั้งเป็นภาระให้ฉันอีกทั้งยังถูกคนอื่นว่าไปด้วย เมื่อวานฉันต้องทำหนังสือแผนธุรกิจทั้งคืน เพื่อที่งานวันนี้จะได้มีประสิทธิภาพมากขึ้นและเพื่อไม่ให้คนอื

โหลวฉางเยว่ชะงักไปหลังจากนั้นก็ช้อนสายตาจ้องไปที่เขา “แล้วยังไงล่ะ นั่นก็ไม่ใช่ของที่หายากอะไร โรงพยาบาลใหญ่ ๆ ล้วนมีทั้งนั้น”“แต่ยี่ห้อไม่เหมือนกัน หมอคนละระดับ ทำออกมาก็ได้ผลไม่เหมือนกัน หมอของเธอบอกเธอเรื่องอัตราการติดเชื้อเท่าไร? 50%?” เหวินเหยียนโจวท่าทีไม่เดือดไม่ร้อน “หมอของผมบอกคือ 10%”โหลวฉางเยว่หายใจติดขัด 10%คุณหมอของแม่เธอตอนนี้ เป็นผู้อำนวยการใหญ่มีชื่อเสียงติดอันดับในเมืองเฉินแล้ว เขาสามารถยับยั้งอัตราการติดเชื้อได้แค่50% เท่านั้นเขากลับมีคุณหมอที่สามารถทำได้ถึง 10% นี่หมายความว่าเขาสามารถทำให้แม่ของเธอมีโอกาสรอดชีวิต 50% เปลี่ยนเป็น90%เก้าสิบ“เลขาโหลว ครั้งนี้ฉันไม่ได้บีบบังคับเธอและไม่ได้ขวางเธอ เพียงแค่ให้ทางเลือกกับเธออีกทาง” เหวินเหยียนโจวปล่อยเธอ เรียวนิ้วยาวที่กดปุ่ม ประตูลิฟท์ก็เปิดใหม่อีกครั้ง“เลือกด้วยตนเองเถอะ”“……”โหลวฉางเยว่อยู่ในลิฟท์คนเดียว เรียวนิ้วที่กำไว้แน่น　ดูเหมือนว่าเขาจะให้ทางเลือกกับเธอ แต่ความเป็นจริงไม่ได้ให้เธอเลือกอะไรสักนิดบางครั้งเธอก็รังเกียจวิธีการของเหวินเหยียนโจวจริง ๆ เขาเล่นสงครามเย็นกับไป๋โหยว แต่อีกด้านก็มาจัดหน

“ผมไม่จำเป็นตรงใช้คุณ” เหวินเหยียนโจวไม่มีเวลาว่างจะพูดกับเธอ รีบเดินออกจากทางออกฉุกเฉินเขาหยิบโทรศัพท์โทรหาคนขับรถซูซูตามเขาไป “คุณไม่รู้สินะ ผู้หญิงน่ะซื้อมุกวีรบุษช่วยสาวงามมาก คุณรออีกสักชั่วโมง รอให้เธอเดียวดายไม่มีใครช่วย ตอนที่กำลังหวาดกลัวค่อยปรากฏตัว เธอจะต้องอ่อนยวบแน่นอนก็เข้าแผนคุณแล้ว”“มารับผมที่ประตูใหญ่” เหวินเหยียนโจวพูดจบก็วางสาย ผลักซูซูให้พ้นทาง กดลิฟท์ลงชั้นล่าง “ผมรู้แค่ว่าตอนนี้เธอขาดการอบรมสั่งสอน พรุ่งนี้เธอกลับไปอยู่กับพ่อแม่เธอ”สีหน้าของซูซูหดลง “ฉันช่วยคุณ ทำไมคุณถึงตอบแทนอย่างนี้ล่ะ!”เหวินเหยียนโจวทำเพียงแค่จ้องมองไปที่ลิฟท์ ไม่ผินหน้าอย่างผิดแปลกซูซูกลัวว่าเขาจะส่งเธอกลับไปจริง ๆ “ถ้าไม่ใช่ว่าฉันทำเพื่อคุณ ฉันก็คงไม่ต้องมาทำเรื่องเยอะแยะขนาดนี้!”ลิฟท์มาถึงแล้ว เหวินเหยียนโจวไม่ได้สนใจเธอ ตรงเข้าไปที่ลิฟท์“ไปที่ป่าด้านตะวันออก”……อีกด้านเสินซูชินรีบตามไปไซส์งานถนนซ่งเหอ ก็จอดรถหากล้องวงจรปิด ภาพชัดเจน โหลวฉางเยว่ขึ้นรถสามารถยืนยันได้ว่าซูซูไม่ได้พูดความจริง โหลวฉางเยว่ไม่ได้หายตัวไปก่อนขึ้นรถแต่เป็นหลังจากขึ้นรถก็หายตัวไป!เขาไม่มีเวล