บททั้งหมดของ บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน: บทที่ 181 - บทที่ 190

เลขาหญิงหันกลับไปมองโดยสัญชาตญาณ รถขับเข้าไปในอุโมงพอดี ใบหน้าของผู้ชายหายไปในความมืด มองไม่ค่อยชัดดังนั้นจึงเห็นมือที่วางบนตักของเขาราง ๆ หมุนไฟแช็กเป็นระยะ ๆตัวไฟแช็กสีขาวเงิน ไม่มีรูปภาพตกแต่งใด ๆ ไม่ใช่แบรนด์เนม แต่ไม่ใช่สิ่งของที่เป็นงานออกแบบ เป็นแค่ไฟแช็กรุ่นเก่าธรรมดาถ้าให้พูดว่ามีจุดไหนที่โดดเด่น อาจเป็นอัญมณีสีส้มฝังอยู่ที่ด้านล่าง เหมือนแสงสีทองของตะวันกำลังที่กำลังตกดินไฟแช็กนี้ไม่เหมาะกับฐานะของเขาอย่างมาก แต่เขาก็เก็บไว้กับตัวมานานหลายปี ไม่เคยเอาห่างจากตัวแม้แต่วันเดียวรถขับออกจากอุโมง ชายที่สวมหน้ากากมองดูกระจกข้างซ้ายขวา เมื่อไม่มีรถ ก็เหยียบคันเร่ง เร่งความเร็วโดยตรง ขับเข้าไปในป่าทางทิศตะวันออกพืชพรรณหนาแน่นในป่า ขวางทางรถ เขาพวกทำได้เพียงทิ้งรถและเดินเท้าเข้าไปเลขาหญิงชื่อซังชาน แจ็คเก็ตหนังและกางเกงหนัง รองเท้าบูทสั้นคู่หนึ่ง ผมสั้น มีความสามารถมาก หยิบไฟฉายฉุกเฉินออกมาจากช่องเก็บของข้างประตูรถพร้อมกับชายสวมหน้ากาก รีบใส่ถ่านเข้าไป ยกไฟฉายขึ้นพร้อมกัน ฉายเข้าไปในป่าเธอหันไปคุยกับผู้ชาย "เจ้านาย ฉันไปหาเธอกับฉือหนานก็พอ คุณรอพวกเราที่รถก็พอค่ะ"ยังไม่ทันสิ้น

ระหว่างเดียวกัน ประโยคที่เสียงดังกว่า "โหลวฉางเยว่" ครอบคลุมเสียงของเขา ขาของผู้ชายหยุดกะทันหันหยุดอยู่ที่เส้นทางมืดมนเส้นนั้นโหลวฉางเยว่เงยหน้าขึ้นอย่างเร่งรีบขณะที่วิ่ง คิดไปเองงั้นเหรอ?เธอเหมือนว่า ได้ยินคนตะโกนเรียกเธอ "อาเยว่""โหลวฉางเยว่"เสียงตะโกนอีกหนึ่งประโยค ไม่ใช่อาเยว่ ก็คือโหลวฉางเยว่โหลวฉางเยว่หยุดกะทันหัน เห็นไฟสองดวงจากรถเข้าใกล้เรื่อย ๆ วินาทีต่อมา ไฟของรถกลายเป็นไฟที่ใหญ่ แสงสว่างส่องจ้ามาที่เธอโดยตรงจากระยะหลาย10เมตรเหมือนแสงสว่างที่ลงมาจากฟ้าป่าที่กว้างแบบนี้ แน่นอนว่าไม่ได้มีแค่เส้นทางเดียว เพราะไม่มีป้ายบอกทาง ต้องเดินยังไง ไม่มีคนในพื้นที่คอยนำทาง ก็ได้แต่พึ่งพาโชคโชคของเหวินเหยียนโจวนั้นถือว่าไม่เลว พบเจอเส้นทางใหญ่ ขับรถมาจอดในพื้นที่ที่มีระยะห่างจากโหลวฉางเยว่20-30เมตรชายสองคนนั้นเห็นว่ามีคนมา จ้องตากันครั้งเดียว ก็รีบหันหลังวิ่งเข้าป่าโหลวฉางเยว่จึงพบว่า ตัวเองอยู่ใกล้กับเส้นทางที่ถูกต้อง เมื่อกี้ที่เธอพยายามเดินหน้า นั่นคืออีกทิศทางหนึ่งเธอเห็นเหวินเหยียนโจวลงจากรถ เดินก้าวขามาตรงหน้าเธออย่างรวดเร็ว ผมสั้นบนหน้าผากของเขาถูกลมพัดปลิวว่อน ชายเสื้อก

ยิ่งดึกหมอกยิ่งหนา ความหนาวในค่ำคืนก่อตัวเป็นหมอกบาง ๆ อยู่ใต้ไฟข้างถนน คลุมเครือ ราง ๆโหลวฉางสงบใจลง "ฉันรักษาไม่เป็น ให้ฉันดู ฉันก็ไม่สามารถรักษาได้ ประธานเหยียนไปหาหมอดีกว่านะคะ"เธอไม่รับคำพูดที่ไม่ชัดเจนของเขาเหวินเหยียนโจวกระแอมสักพัก มองดูหน้าของโหลวฉางเยว่ที่อยู่ข้างกระจกรถมืดบ้างสว่างบ้างเสื้อของเขาคลุมตัวเธออยู่ เสื้อกันหนาวตัวใหญ่ ร่างกายของเธอที่ผอมเล็กอยู่แล้ว ทำให้ยิ่งดูเล็กไปอีกเธอก็โทรมมาก ผมยุ่งเหยิง สีหน้ายังไม่กลับคืนเป็นปกติ ซีดเล็กน้อย เทียบกับสภาพคืนฝนตกเมื่อสามปีที่แล้ว เหมือนกันมากเขาหลบหน้า "ไม่มีความก้าวหน้าเลย"โหลวฉางเยว่รู้ว่าเขากำลังว่าเธอ แต่ก็สงสัยโดยไม่ได้ตั้งใจว่าทำไมเขาถึงพูดแบบนี้ จึงกล่าว "เรื่องวันนี้ ผู้จัดการซูตั้งใจทำฉันนะคะ""ดังนั้น? จพให้ผมทวงความยุติธรรมให้คุณเหรอ" เหวินเหยียนโจวเปิดเครื่องปรับความอุ่น ความร้อนที่แพร่ออกมาทำให้ได้กลิ่นหอมของไม้ บรรเทาประสาทที่ตึงเครียด"เปล่าค่ะ แค่แจ้งให้ประธานเหวินทราบ"ไม่ต้องพูดถึงว่าซูซูเป็นคนของเขา แม้เป็นคนแปลกหน้า เขาก็ไม่คิดจะช่วยเธอโหลวฉางเยว่แค่บอกเรื่องนี้กับเขา ให้เขาได้คิดไว้ในใจเท่านั้น

หืม? เหมือนใคร?ซิ่วอวี้นึกภาพใบหน้าของซูซูในสมอง เดิมทีไม่รู้สึกอะไร แต่เมื่อเขาพูดแบบนี้ ก็เหมือนว่าคล้ายกับใครหน้าใครสักคนลิฟท์มาถึงพอดี ประตูเปิดออก ซิ่วอวี้เงยหน้าขึ้นโดยสัญชาตญาณ พบว่าเป็นชั้น1“ทำไมถึงเป็นชั้น1?” พวกเขาต้องกลับชั้น19และชั้น20เหวินเหยียนโจวเดินออกจากลิฟท์ “ฉันไปเอาของที่ล็อบบี้หน่อย”ถ้าจะเอาของ งั้นก็คงไปไม่นานก็กลับมา ซิ่วอวี่จึงกดปุ่มเปิดประตูรอเขาสักพักไม่นาน เหวินเหยียนโจวก็กลับมา ในมือถือกล่องพยาบาล“คุณบาดเจ็บเหรอ?”ต่อมาเขาก็เห็น เหวินเหยียนโจวกดปุ่มชั้น17 และยิ้ม “เลขาโหลวบาดเจ็บงั้นเหรอ? คุณจะไปทำแผลให้เธอเหรอ?”เหวินเหยียนโจวเหลือบมองเขาอย่างนิ่งเฉย ไม่ได้พูดอะไรซิ่วอวี่แทงใจเขา “แต่เลขาโหลวตอนนี้มีเสิ่นซู่ชินคอยดูแลนะ คงไม่ได้ต้องการคุณหรอกมั้ง”“งั้นแกก็เรียกเขาไปซะ”ซิ่วอวี่ทำไมรู้สึกเหมือน ช่วยเพื่อน สร้างโอกาสได้เจอแฟนคนอื่นอย่างงั้นมาถึงชั้นที่17 ซิ่วอวี่เตือนเขาด้วยน้ำเสียงที่ดี “ถ้าจะจีบคนน่ะ คุณก็ต้องเปลี่ยนทศนคติของตัวเองนะ”เหวินเหยียนโจวตอบกลับเขาประโยคหนึ่ง “ฉันไม่ได้สนใจหรอก แกยอมยึดติดกับผู้หญิงคนหนึ่ง10ปี แต่คนอื่นไม่ยอม”ซิ่วอวี้

โหลวฉางเยว่ถอนหายใจเรื่องนั้นผ่านไปแค่สองเดือน ไม่ใช่สองปี ความทรงจำเธอไม่ได้คาดเคลื่อน ตอนนั้นเขาอยากนำเธอเป็นกุญแจในการแลกโครงการจริง ๆ ตอนนี้แก้ตัว คิดว่ากาลเวลาสามารถบิดเบือนผิดถูกได้งั้นเหรอ?โหลวฉางเยว่พยายามห้ามตัวเองที่ ถูกเหวินเหยียนโจวบิดเบือนความคิดอีกครั้ง เก็บกล่องยาบนโต๊ะอย่างเงียบ ๆเห็นเครื่องทำความชื้นที่เหมี่ยวฉินให้เธอ เธอเอาเข้าห้องนอน เสียบปลั๊ก ไอน้ำเล็ก ๆ พ่นออกมาทันที มีกลิ่นหอม้มจริง ๆ ทำให้รู้สึกผ่อนคลายเหวินเหยียนโจวเพื่อให้เธอปล่อยซูซู ก็สามารถชดใช้ให้เป็นเท่าตัวได้ง่าย ๆ ผู้หญิงที่อยู่กับเขา ไม่ว่าจะใคร ก็ได้รับการปกป้องจากเขามีแค่เธอ ตอนอยู่กับเขา ก็ถูกเขาใช้งานโหลวฉางเยว่เม้มปาก มองดูเวลา 5ทุ่มกว่าแล้ว เธอโทรไปหาพี่สาว อยากถามว่าวันนี้แม่เธอเป็นยังไงบ้าง?เวลานี้พี่สาวยังไม่นอน ปกติเธอโทรไป พี่สาวก็จะรับสายตลอด แต่วันนี้โทรไป กลับถูกตัดสายโหลวฉางเยว่ขมวดคิ้ว เกิดอะไรขึ้น?เวลานี้ โรงพยาบาลเซินเฉิงในวอร์ดที่ควรจะเงียบสงบ จู่ ๆ เครื่องตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจส่งเสียง ตี๊ด ๆ ดังอย่างรวดเร็ว แพทย์และพยาบาลรีบเข้ามาทันทีคนหนึ่งปรับเตียงผู้ป่วยให้ราบ อีกคนรี