All Chapters of บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ: Chapter 51 - Chapter 60

ยืมมือเขาจัดการองค์รัชทายาท อยากเป็นดั่งชาวประมงได้ประโยชน์[footnoteRef:1] ไร้สาระเหมือนความเพ้อฝันของคนปัญญาอ่อนอย่างเซี่ยงหรง [1: ชาวประมงได้ประโยชน์ มาจากสำนวนนกกระยางสู้กับหอยกาบ ชาวประมงได้ประโยชน์ ความหมายว่า สองฝ่ายที่ต่อสู้กันต่างไม่ได้รับผลประโยชน์ แต่กลับให้ฝ่ายที่สามกอบโกยผลประโยชน์ไป] “เซี่ยงหรง นำเงินภัยพิบัติที่หรงมู่หานยักยอกออกมาซิ”“ขอรับ”หรงซีกุมหลักฐานในการทุจริตของหรงมู่หานไว้ ไม่ได้ใช้ทำอะไร เพราะว่าไม่ได้ให้ค่าหรงมู่หานในเมื่อหรงมู่หานว่างเกินไปแล้ว เช่นนั้นก็หาเรื่องให้เขาทำหน่อยแล้วกันซ่างกวนอวิ๋นเฟยเก็บรอยยิ้มบนใบหน้า“ท่านพ่อส่งจดหมายมา ถามว่าท่านป้าเป็นอย่างไรบ้าง”หรงซีกำกำปั้นแน่น สิบสองปีแล้ว เรื่องของเสด็จแม่ไม่คืบหน้าเลยสักนิดเขาเชื่อว่าเสด็จแม่ยังมีชีวิตอยู่แน่ๆ นางรอเขาอยู่หรงซีไม่ได้พูดอะไร ซ่างกวนอวิ๋นเฟยถอนหายใจคราหนึ่ง“อีกไม่กี่วันท่านพ่อก็จะกลับเมืองหลวง”หรงซีตอบกลับอืม ที่ท่านลุงกลับเมืองหลวง ต้องเป็นเพราะเรื่องท่านแม่“อืม”ซ่างกวนอวิ๋นเฟยพูดขึ้นช้าๆ “เด็กเยียนหรานนั่นก็กลับมาแล้ว”สีหน้าของหรงซีไม่เปลี่ยนแปลงสักนิดซ่าง

เจียงหวานหว่านหันกายมอง แสงคบเพลิงเข้าใกล้ตัวเองขึ้นเรื่อยๆ นางใช้ไหวพริบนางถอดรองเท้าปักข้างหนึ่ง ทิ้งอยู่ตรงขอบหน้าผาแล้วปีนขึ้นบนต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ซ่อนกายอยู่บนปลายต้นไม้ นั่งนิ่งไม่กล้าขยับโจรที่ไล่ตามมาด้านหลัง พบว่าตนไล่ตามเจียงหวานหว่านไม่ทันแล้ว ตรวจหารอบสี่ทิศ“ใต้เท้า เกรงว่าแม่นางผู้นั้นจะรีบวิ่งหนีจนตกหน้าผาไปแล้ว”หนึ่งในโจรถือรองเท้าปักของเจียงหวานหว่านไว้แล้วคาดเดา“ใต้เท้า จะตายร้ายตายดียังไงก็ตายอยู่ดี คิดว่าเจ้านายคงไม่คาดโทษ”โจรอ้วนอีกคนพูดต่อว่า“จะตายช้าตายเร็วก็ต้องตายอยู่ดี”หัวหน้าโจรพูดขึ้นอย่างหนักแน่นว่า“พี่ใหญ่พูดถูก เทพสงครามหรงซีแห่งแคว้นตงหลิงถูกพิษ ขอเพียงเทพสงครามตายไป กองทัพเกรียงไกรของแคว้นซีหลิงเราจะเหยียบแคว้นตงหลิงให้ราบเป็นหน้ากลอง”โจรอ้วนพูดขึ้นอย่างได้ใจโจรทั้งหลายหัวเราะฮ่าฮ่าขึ้น ราวกับเห็นภาพที่แคว้นซีหลิงเอาชนะแคว้นตงหลิงได้แล้วอย่างไรอย่างนั้นเจียงหวานหว่านได้ยินพวกเขาสนทนากัน ตกใจจนสั่นไปทั้งตัว ที่แท้เป็นแผนการของแคว้นซีหลิงนี่เองหัวหน้าโจรโบกมือ ให้ลูกน้องทั้งหมดจากไปเจียงหวานหว่านโกรธจนขึ้นหัว ที่แท้คนที่วางยาห

เจียงหวานหว่านแอบยินดีในใจ กอดขาของหรงซีไว้แน่นไม่เช่นนั้นไม่ต้องรอให้นางเข้าใกล้หรงซีนางก็คงถูกจับข้อหาไส้ศึกแน่นอนนางเงยหน้าขึ้น หัวเราะเบาๆ กล่าวว่า “ท่านอ๋อง มีข้าอยู่ ท่านต้องอายุยืนเป็นร้อยปีเป็นแน่แท้”หรงซีมองใบหน้าเจียงหวานหว่านที่จริงจังแล้วรู้สึกว่าน่าขบขันนัก“หลังกลับจวน ออกบ้านให้น้อย มีคนจับตามองเจ้าอยู่”เจียงหวานหว่านพูดเสียงค่อย “ทราบแล้วเพคะ ข้าจะไม่เสร้างเรื่องเดือดร้อนเพิ่มให้ท่านอ๋อง”หรงซีมาช่วยชีวิตตนไว้ เปิดเผยเรื่องที่เขาไม่ถูกพิษเจียงหวานหว่านจับไปที่กำไลเชื่อมจิต ภายในใจยินดียิ่งหรงซีเห็นเจียงหวานหว่านกำลังมองกำไลบนข้อมือ จึงเปิดปากพูดว่า“กำไลนี้ให้เจ้ายืมใส่ก่อน ห้ามทำหายล่ะ”เจียงหวานหว่านพูดขึ้นอย่างไม่พอใจว่า “ท่านอ๋องไม่ได้มอบให้หม่อมฉันแล้วหรือเพคะ” หรงซีรู้สึกเสียใจที่มอบกำไลเชื่อมจิตแก่เจียงหวานหว่าน“ท่านอ๋อง ถึงจวนเจียงแล้วพ่ะย่ะค่ะ”รถม้าหยุดลง เซี่ยงหรงพูดขึ้นภายนอกรถม้าเจียงหวานหว่านยิ้มร่า เดินลงจากรถม้าไปทางประตูจวนเจียงนายประตูจวนเจียงเปิดประตูใหญ่อย่างนอบน้อม ให้เจียงหวานหว่านเดินเข้าจวนไปนายประตูเห็นแล้วว่าเป็นรถม้า

“ท่านแม่ ไม่ต้องกังวลไป ท่านพี่จะไม่เป็นไรเจ้าค่ะ”เจียงอวิ้นเห็นเจียงหวานหว่านออกมา ร้องไห้หนักกว่าเดิม “พี่หก ตอนนี้มีเพียงท่านที่ช่วยพี่ห้าได้ ด้วยความสัมพันธ์ของพี่กับท่านอ๋อง ขอเพียงพี่เปิดปากพูด พี่หกต้องไม่เป็นไรและถูกปล่อยตัวออกมา น้องขอร้องพี่ล่ะ ช่วยพี่ห้าด้วยเถิดเจ้าค่ะ”เจียงหวานหว่านให้สาวใช้ประคองตัวหลิ่วซู่ไว้ มองเจียงอวิ้นอย่างดูแคลน“เจียงอวิ้น เจียงจิ่นหนิงเป็นคุณชายของจวนเจียง เกิดเรื่องกับเขา เจ้าควรไปขอความช่วยเหลือจากท่านย่า เหตุใดจึงวิ่งมาที่เรือนเหมยเล่า”เจียงอวิ้นตอบเสียงแข็ง “ท่านย่าร่างกายอ่อนล้าเหลือคณา ข้าไม่กล้าไปรบกวนท่านย่าหรอกเจ้าค่ะ”“เจียงจิ่นหนิงทุบตีผู้อื่นจนบาดเจ็บสาหัส เขาไม่ได้ตายสักหน่อย เจ้าร้องห่มร้องไห้อะไรกัน”สายตาเจียงหวานหว่านเต็มไปด้วยการเสียดสี“เจ้าหน้าที่ศาลาว่าการจิงจ้าวอิ่นดุร้ายที่สุด ใบหน้าของพี่ห้าช้ำม่วง เลือดออกท่วมตัว ต้องถูกพวกเจ้าหน้าที่ตีแน่ๆ”เจียงหวานหว่านยิ้มเย็นเยือก “เจ้าบอกว่าเจียงจิ่นหนิงเลือดท่วมตัว จิงจ้าวอิ่นไม่ใช่ที่ๆ จะลงโทษใครได้ตามอำเภอใจ คดีความยังไม่ผ่านการไต่สวน เจียงจิ่นหนิงจะถูกตีจนเลือดท่วมตัวได

เจียงอวิ้นไม่ยอมดองญาติด้วย เจียงป๋อเหนียนจึงคิดให้ตนไปแทน เสียดายที่หรงมู่หานค้นพบว่านางเป็นผู้สืบทอดของปรมาจารย์หมอเซียน จึงลงมือไวกว่าจวนหลิวก้าวหนึ่ง สู่ขอนางไปเป็นพระชายารองนางไม่ต้องการเป็นอนุของผู้อื่นจึงตอบปฏิเสธไปทันทีหรงมู่หานไม่ต้องการให้องค์รัชทายาทในขณะนั้นคลางแคลงใจ จึงได้มาสู่ขอตนด้วยตำแหน่งพระชายาเอกหลังจากที่ตนหวั่นไหวกับการกระทำของเขา ก็ไม่ได้สนใจหรงซี ยืนหยัดจะแต่งกับมู่หรงหานไม่คิดว่าภายหลังจวนหลิวจะเกิดเรื่องขึ้น เจียงป๋อเหนียนจึงฉวยโอกาสตอบปฏิเสธเรื่องดองญาติสามวันให้หลังเซี่ยงหรงส่งของกำนัลมา ทั้งผ้าแพรผ้าไหม ไข่มุกเครื่องหยก ชาดทาหน้าและแป้งน้ำยังมีตั๋วเงินอีกกล่องหนึ่ง เจียงหวานหว่านนับดูปล้ว เป็นจำนวนเงินหนึ่งหมื่นตำลึงถ้วน“ร่างกายของท่านอ๋องเป็นอย่างไรบ้าง วันพรุ่งนี้ข้าจะไปดูอาการให้ท่านอ๋องที่จวนอ๋อง”เซี่ยงหรงตอบอย่างนอบน้อมว่า “แม่นางเจียง หลายวันมานี้ท่านอ๋องไม่อยู่ที่จวนขอรับ รอท่านอ๋องกลับมาแล้ว ข้าน้อยจะมาแจ้งแม่นางเจียงให้ทราบขอรับ”เจียงหวานหว่านทำหน้าบูดบึ้ง ในเมื่อหรงซีออกไปข้างนอก สองวันนี้นางก็จะไปจัดการธุระของตนเองชาติที่แ