All Chapters of CEO's regret; wants to take her back!: Chapter 1 - Chapter 10

Nakaupo ako ngayon sa living room kaharap ang isang lalaki na ngayon ko lamang nakita, nakasuot siya ng suit habang may dala-dalang isang kulay itim na bag. “I’m sorry for being late, Mrs. Andres.” Magalang niyang sabi at nilabas ang isang envelope sa kaniyang bag at inabot sa akin.May idea na ako kung ano ito pero hindi ko mapigilan ang pagsikip ng aking dibdib, ang nanlalamig at nanginginig kong kamay ay unti-unting inabot iyon at binuksan.“You can read the agreement, Mrs. Andres. Kung may hindi ka nagustuhan ay pwede nating baguhin iyon, kung kulang ang halaga na makukuha mo ay pwede ko rin iyon dagdagan.” Tumikhim siya, “And I’m sorry because that’s all I can do.”Madiin kong kinagat ang ibaba kong labi para pigilan ang mga luha kong gusto ng pumatak, “h-hindi man lang ba siya haharap sa akin para pag-usapan ito?”Nahihiya ako, nahihiya para sa sarili ko habang naririnig ko ang sarili kong boses na halatang desperada pa rin sa atensyon niya.Para naman siyang natigilan sa tanong

“Welcome to the philippines!” Nakangiting bati sa akin ng flight attendant bago ako lumabas ng eroplano, mainit na sinag ng araw ang sumalubong sa akin. Pati ang hangin ay napakainit din, nakakapanibago.Hinubad ko ang suot kong jacket, ayaw ko naman na mahimatay dahil sa init. Years already passed by just like that, after I inherit everything, I decided to stay for another year there. Pero dahil na rin kailangan kong asikasuhin ang business ay kinailangan kong umuwi sa pilipinas.Hindi ko akalain na lalago ang business na sinimulan ko pagkamatay ni Ms. Hilton, mas lalong hindi ko inaasahan na magkakaroon ito ng mga branches sa iba’t-ibang bansa lalo na sa pilipinas.“Ms. Hilton?” Isang boses ng lalaki ang tumawag sa akin, “you finally here.” Isang matamis na ngiti ang agad niyang binungad sa akin.“Mr. Ramirez?” Medyo hindi ko siguradong sabi, nagkakausap kami tuwing meeting pero tanging video chat lamang iyon.“Yes, but please let’s put down the formality. Call me, Raziel.” Lumakad

“What’s wrong, babe?” Tanong ni Ms. Larazo sa kaniya na hanggang ngayon ay nakatingin pa rin sa akin, hindi naman nawawala ang ngiti sa labi ko kahit ramdam ko na ang ngawit doon. Please, stop looking at me!Mabuti nalang at napigilan ko ang pag-ikot ng aking mata, argh!“Jamie, are you sure she’s the one you mentioned?” Paninigurado niya, sa wakas ay nalipat na ang kaniyang atensyon sa katabi.Jamie, pati pangalan ay maganda at tunog mabait.“Yes, I’m sure! Hindi ka lang aware about sa kanila dahil magkaiba ang line of business nyo, but she’s really popular.” Hinawakan ni Jamie ang kamay niya at ngumiti, “come on, what’s wrong?”Lumingon muli siya sa akin bago umiling, “nothing, maybe because of hang over.” Bulong niya. Inabot niya ang folder na nakaibis sa lamesa at binuklat ang mga documents doon, “the duration of this project is only for three months?”Tumango si Raziel, “Yes, actually we are not the main supplier but something happened.” Tumingin siya kay Jamie at ngumiti, “Well

“Are you insane, Jake? Mayroon ka ng fiancé, pero umaakto ka na parang wala.” Hinaplos ko ang dibdib niya kung nasaan tapat ang puso, ramdam ko ang pagtibok nito. “Hindi mo talaga magawang maging loyal sa mga taong nag i-stay sa tabi mo.”Hinawakan naman niya ang kamay ko at pinigilan ako sa ginagawa, “I can be a loyal like a dog, Lorain kung iyon ang gusto mo.” Bulong niya sa akin.Tumawa ako dahilan para may ilan na mga customers ang napatingin sa gawi namin, humakbang ako palapit na ikinabigla niya. Dinikit ko ang bibig ko sa kaniyang tenga at bumulong, “But Jake, may mga aso pa rin na kayang kagatin ang amo nila.”“Then you can put a leash on me, tie and cage me if you want.”“Kung gagawin ko iyan ay mapapagod at mababaliw lang ako, ayaw kong sirain ang buhay ko para lang sa isang tao.” Tinulak ko siya palayo, “I will take my leave now.”Confident akong naglakad palabas ng coffee shop at walang pakialam sa mga tingin ng tao sa paligid, minsan rin akong parang aso na naghihintay sa

“Jamie, wow. You look nice with casual clothes too,” inabot ni Raziel ang plato sa tindera para iluto iyon, habang ang isang kamay niya ay mabilis na humawak sa bewang ko at pinisil iyon. “What a timing, right? Naisipan namin na mag-date dahil katatapos lang namin gawin ang mga trabaho sa office.” Dagdag pa niya.Tumingin si Jamie sa akin na parang kinikilig, “magkasama kayo maghapon? Aww, I wish pwede rin naming gawin iyan ni Jake.” Sabi niya na parang ingit na ingit at yumakap sa braso ng katabi.Hindi ko mapigilan na mapangisi, pagkatapos niya akong guluhin ng umaga ay makikipag-date naman sa gabi kasama ang fiancé niya. Great, walang pagbabago.“I actually enjoy every moment, pagkatapos ng project namin sayo ay baka bumalik na ulit siya sa abroad.” Hinalikan ni Raziel ang balikat ko, “how I wish we can stay longer together, pero ayaw ko naman siyang ikulong sa tabi ko.”Tumingin ako sa kaniya at hinaplos ang kaniyang dibdib bago ngumiti, “lagi naman tayong naguusap sa video call,