“Are you insane, Jake? Mayroon ka ng fiancé, pero umaakto ka na parang wala.” Hinaplos ko ang dibdib niya kung nasaan tapat ang puso, ramdam ko ang pagtibok nito. “Hindi mo talaga magawang maging loyal sa mga taong nag i-stay sa tabi mo.”
Hinawakan naman niya ang kamay ko at pinigilan ako sa ginagawa, “I can be a loyal like a dog, Lorain kung iyon ang gusto mo.” Bulong niya sa akin.
Tumawa ako dahilan para may ilan na mga customers ang napatingin sa gawi namin, humakbang ako palapit na ikinabigla niya. Dinikit ko ang bibig ko sa kaniyang tenga at bumulong, “But Jake, may mga aso pa rin na kayang kagatin ang amo nila.”
“Then you can put a leash on me, tie and cage me if you want.”
“Kung gagawin ko iyan ay mapapagod at mababaliw lang ako, ayaw kong sirain ang buhay ko para lang sa isang tao.” Tinulak ko siya palayo, “I will take my leave now.”
Confident akong naglakad palabas ng coffee shop at walang pakialam sa mga tingin ng tao sa paligid, minsan rin akong parang aso na naghihintay sa amo. Pero inabanduna niya ako, at hindi pa siya nasayahan dahil tinapon pa niya ako palabas ng bahay kung saan lagi akong mag-isa.
~
Imbis na dumiretso sa hotel ay sa office nalang ni Raziel ako pumunta, mas mabuti ng may magawa sa project kaysa tumambay sa kwarto pero wala naman akong gagawin kundi ang mag-isip.
Pagkarating ko sa loob ng building ng company niya ay binati agad ako ng nasa front desk at guard, hindi na ako nagtaka kung kilala nila ako. Aware na siguro ang lahat tungkol sa akin, kahit pa ito ang unang punta ko dito.
“You can go straight to his office, ma’am.” Sabi ng babae sa front desk ng may malawak na ngiti sa labi.
“Thank you.” Nakaramdam ako ng kagaanan ng loob dahil sa pagtanggap nila sakin.
~
Kumatok ng lang ng ilang beses at binuksan ko na ang pinto kahit hindi pa siya sumasagot, umangat ang tingin niya sakin ng nakakunot ang noo.
“Who dare to open the door without my consent—Huh? What are you doing here, Lorain?” Nawala ang kunot ng noo niya at binaba ang hawak na ballpen bago tumayo, “ganyan mo na ba ako na miss para kusa ka ng pumunta dito?”
Napairap ako sa kawalan dahil sa muling biro niya, “Raziel, nagpunta ako dito para tapusin ang hindi pa natin natatapos sa project. Ayaw kong magahol tayo sa oras, hangga’t maari ay gusto kong matapos agad iyon.”
“Aww, such a shame hindi pala ako ang dahilan ng pagpunta mo rito. Well, if you say so. Maupo ka muna diyan at hahanapin ko ang mga documents na kailangan ng revision, actually hindi naman marami iyon dahil approved ni Jamie ang halos lahat ng idea.”
Tumango ako, “I know, pero ayaw kong magpakapanatag ng loob. Isa pa, hindi porket mabait siya ay pwede tayong ma-late sa deadline.”
Tumigil siya sa paghahanap ng documents sa kaniyang lamesa at tumingin sa akin na parang nagtataka, “bakit ang init yata ng ulo mo ngayon, may nangyari ba at ngayon mo lang nailalabas ang sama ng loob mo?”
Napatigil ako dahil sa sinabi niya, doon ko lang rin napansin na siya na pala ang nasusungitan ko dahil sa nangyari. “Oh… Sorry, maaga akong nagising kaya medyo mainit ang ulo ko.” Palusot ko.
“Then why did you come here instead of going back to your hotel and sleep?” May pag-aalalang gumuhit sa kaniyang mukha.
Bitbit ang mga papeles ay lumapit siya sa akin, “we can take our time, Lorain. Hindi naman tayo gahol sa oras, huwag mong bayaan ang sarili mo.”
Kung buti nga sana na trabaho ang dahilan bakit ako na stress ng ganito, kung una palang ay alam ko ng siya ang kasama ng business partner namin ni Raziel ay tumanggi agad ako.
“Alam ko naman iyon, hindi ko lang talaga maiwasan dahil ito ang unang project ko dito. Kung gusto ko na magkaroon ng maraming project, kailangan ay una palang ibigay ko na ang best ko.” Ngumiti ako sa kaniya.
“Hayy, pinag-aalala mo ako ng sobra.” Sumandal siya at dinipa ang kamay sa ibabaw ng sandalan ng sofa at tuminga, “sa susunod, kung may problema ka sabihin mo sakin.”
Tinitigan ko siya, hindi talaga aakalain na caring siyang tao. “I will, pero sa tingin ko ay mas marami kang problema sakin.” Tinuro ko ang mga papel na nakatambak sa lamesa niya.
“Damn!” Mura niya, “mukhang mag over night na naman ako nito, bakit ba kasi ang daming kailangang pirmahan araw-araw.” Reklamo niya.
Tumayo na siya mula sa sofa, “kung makaramdam ka ng antok ay meron akong room,”tinuro niya ang isang pintuan sa gilid, “pwede kang matulog doon hangga’t gusto mo.”
“Hmm, I will.” Maikling sagot ko at sinimulan ng basahin ang mga documents na inabot niya kanina, kung sana ay isang katulad ni Raziel ang unang lalaki na minahal ko ay hindi siguro ganoon kapait ang nakaraan.
Tahimik naming parehong ginawa ang trabaho naming dalawa, minsan ay dinadalhan kami ng pagkain ng secretary niya. Tanging tunog lang ng orasan at papel pag binubuklat ang maririnig sa paligid…
Sabay kaming napatigil sa ginagawa ng muling pumasok ang secretary niya, “hmm, well Sir uuwi na po ako.” Sabi niya sabay turo sa relong suot.
Agad akong napatingin sa orasan sa gilid at doon lang napagtanto na gabi na pala, hindi ko man lang napansin dahil sa aking ginagawa.
“Sure, take care.” Sabi ni Raziel, pagkasarado ng pintuan ay tumayo siya at sinuot ang kaniyang jacket. “Maybe let’s wrap it up for tonight.” Ngayon ay nasa akin naman ang atensyon niya.
“Pero, akala ko ba ay mag overnight ka?”
“Hindi sa ngayon, ewan ko pero parang magic ang presence mo I actually finish more than half.” Hinaplos niya ang aking mata pagkalapit sa akin, “pagkarating natin sa hotel ay bumawi ka ng tulog, pero bago tayo umuwi ay samahan mo akong mag dinner.”
“Nako, hindi na.” Pagtanggi ko, nakakahiya naman kung aabalahin ko pa siya. Meron namang room service sa hotel ni Craig, doon nalang ako kakain.
“Uhm, hindi ka pwedeng tumanggi. So, let’s go.” Hinawakan niya ako sa kamay at hindi binitawan hanggang makarating kaming parking lot, pero pareho kaming napatigil ng makita si Jake na nakatayo sa gilid ng kaniyang kotse na parang may hinihintay.
No… He better stops, ayaw ko na pati si Raziel ay malaman ang kabaliwan niya!
“Isn’t that Jake?” Nagtatakang tanong ni Raziel na mabilis ko namang tinulak para buksan na ang kotse.
“Baka may hinihintay lang, let’s go. Ngayon ay ramdam ko na ang gutom ko, bilisan natin.” Nagmamadali kong sabi.
“But I think he’s looking at us, oh… Papalapit na sya satin, baka may sasabihin siyang importante.” Dagdag pa niya.
Gusto kong sabunutan si Raziel at kaladkarin papasok sa loob ng kotse pero huli na, nakalapit na siya sa amin habang matalim ang tingin sa hanggang ngayon ay magkahawak naming kamay.
Sinubukan kong hilain ang kamay ko pero mas lalong humigpit ang kapit ni Raziel doon, pero ang mukha niya ay nakangiti kay Jake. “What’s bring you here, bro?” Tanong niya na parang close na close siya.
Mas lalo namang nangunot ang noo ni Jake sa narinig, “Bro...?” Bulong niya pero sapat pa rin para marinig namin, halata na hindi niya nagustuhan iyon. Fortunately, ay hinayaan nalang niya at sakin tinuon ang pansin.
Humakbang siya palapit at hinawakan ang braso ko kung saan din nakahawak si Raziel, “Come with me, let’s talk again.”
Sinubukan niyang hilain iyon pero hinila rin ako ni Raziel, “sorry, pero ako ang nauna. May pupuntahan kami at pumayag na siya.” Hindi pa rin nawawala ang ngiti sa labi niya pero ang mga mata ay seryosong nakatingin kay Jake.
“Then you can cancel it, we need to talk so let her go.” Pilit ni Jake at hindi nagpatalo.
Medyo ramdam ko na ang init sa balat ko dahil sa mahigpit nilang hawak, “Both of you, please bitawan nyo ang kamay ko dahil kanina pa ako nasasaktan.”
Sabay nila akong binitawan, “sorry.” Bulong ni Raziel.
Wala naman akong narinig kay Jake pero desperado pa rin siyang nakatingin sa akin, “come on, saglit lang naman.” Muli niyang sabi pero umiling ako.
“Sorry, Mr. Andres. Pero naka oo na kasi ako kay Raziel, maybe next time?” Sabi ko at ako na ang kumapit sa braso ni ng katabi ko.
“But…” Hindi niya natapos ang sasabihin ng biglang tumunog ang cellphone niya, mula sa kinatatayuan ko ay kitang-kita ko kung sino iyon.
“Mukhang hinahanap ka na ng fiancé mo, Mr. Andres. Ingat ka sa daan, aalis na kami.” Nakangiti kong sabi at hinila si Raziel papunta sa kotse, hindi naman siya nag reklamo. Naiwan si Jake doon habang nakatanaw samin habang kausap ang fiancé niyang si Jamie.
This is the right thing…
“Hmm, so can I ask you something?” Biglang tanong ni Raziel habang nagmamaneho, “is he your ex-boyfriend?”
Napakagat ako sa labi, hindi ko alam kung dapat ko ba siyang sagutin ko hindi. Pero kung lagi-lagi kaming magkikita, at guguluhin niya ako tuwing magkasama kami ni Raziel ay wala ng rason para itago ko ang katotohanan.
Tumango ako, “but rather than ex-boyfriend, the correct term is… He’s my ex-husband, Raziel.”
Tumingin ako sa kaniya ng wala siyang sinabi, diretso lang ang tingin niya sa daan. Kahit siguro ako ay magugulat, iyon naman ang tamang reaksyon.
“Then, is he chasing you now?” Muli niyang tanong.
“Maybe?” Kibit-balikat ko na sagot.
“You want to comeback to him?” Unit-unting nagiging seryoso ang boses niya.
Saglit akong tumahimik bago umiling, “walang rason para bumalik ako, tinapos niya kung anong meron kami years ago.”
“Then use me.” Hininto niya ang kotse sa gilid ng daan at tumingin sa akin, “gamitin mo ako para hindi ka na niya magulo.”
Hindi ko alam kung anong itsura ko ngayon habang nakatingin sa kaniya, pilit kong tinitignan kung may bahid ba ng biro ang sinabi niya. Pero ang mukha at mata ni Raziel ay seryoso na parang handa talaga siyang magpagamit.“Don’t joke around, Raziel.” Sagot ko at umiling, “hindi ganoon kadali iyon.” Medyo tumaas ang tono ng boses ko, pero parang wala lang iyon sa kaniya.“Anong hindi madali doon, Lorain?” May kung ano sa tono ng boses niya na hindi ko maipaliwanag, parang… Isang laro lang ang pinaguusapan namin para sa kaniya.“Gusto mo na gamitin kita para hindi na niya ako magulo, para saan?” Kunot noo ko na tanong, “Wala kang mapapala, Raziel.”Ayaw ko na pumasok sa isang bagay na alam ko na mahirap labasan, oo at ilang beses na akong nakipag-date sa iba’t-ibang lalaki sa abroad pero hindi ibig sabihin ay kaya ko na gumamit ng tao for my own convenience.“To be honest, I also need you.” Bigla niyang sabi habang tinitignan pa rin ako ng seryoso, “you see, may family gathering kami sa
“Jamie, wow. You look nice with casual clothes too,” inabot ni Raziel ang plato sa tindera para iluto iyon, habang ang isang kamay niya ay mabilis na humawak sa bewang ko at pinisil iyon. “What a timing, right? Naisipan namin na mag-date dahil katatapos lang namin gawin ang mga trabaho sa office.” Dagdag pa niya.Tumingin si Jamie sa akin na parang kinikilig, “magkasama kayo maghapon? Aww, I wish pwede rin naming gawin iyan ni Jake.” Sabi niya na parang ingit na ingit at yumakap sa braso ng katabi.Hindi ko mapigilan na mapangisi, pagkatapos niya akong guluhin ng umaga ay makikipag-date naman sa gabi kasama ang fiancé niya. Great, walang pagbabago.“I actually enjoy every moment, pagkatapos ng project namin sayo ay baka bumalik na ulit siya sa abroad.” Hinalikan ni Raziel ang balikat ko, “how I wish we can stay longer together, pero ayaw ko naman siyang ikulong sa tabi ko.”Tumingin ako sa kaniya at hinaplos ang kaniyang dibdib bago ngumiti, “lagi naman tayong naguusap sa video call,
Pagak akong napatawa, hindi ko akalain na sinayang ko lang ang oras ko para mag-alala sa isang tulad niya. “Sa tingin mo ba ay aagawin ko sayo si Jake? Tama ang alam mo na ex-wife niya ako, pero mali ka para isipin na gusto kong bumalik sa buhay niya.”Ako naman ngayon ang humakbang palapit sa kaniya, “Jamie, I already told you. Hindi worth it si Jake, at hindi ako tanga para agawin siya sayo. Go, magpakasaya ka kasama siya habang may halaga ka pa sa kaniya.”Bumuka ang bibig niya pero napahinto ng dumating si Raziel sa tabi ko, ang kaninang hindi maipinta niyang mukha ay mabilis na nagbago. “Hmm, andyan ka na pala nasaan si Jake?” Pagtatanong niya ng malambing.“Aah, I think may tumawag sa kaniya kaya nauna akong nakaalis. Parating na rin siya, hintayin na namin para hindi ka mag-isa dito.” Sabi ni Raziel at hinubad ang jacket niya at pinatong sa balikat ko, “ibalot mo sayo, malamig ang hangin.”“Oh, thank you.” Tulad ng sabi niya ay binalot ko ang jacket sa aking sarili at tumingin
Alas syete palang ay nagising na ako dahil sa alarm clock, hindi naman dapat ako mag-alarm pero dahil sa invitation ni Raziel para ngayong araw ay napilitan akong gumising ng maaga.Hanggang ngayon ay wala siyang sinasabi, kaya wala pa rin akong idea kung saan nga ba kami pupunta. Tanging alam ko lang ay importante na bagay ang pupuntahan namin, ayaw ko naman na kulitin siya.Papasok na sana ako sa banyo ng biglang mag vibrate ang cellphone ko, “what? Ang aga pa para tumawag ka, huwag mo sabihin na nasa labas ka na para sundin ako?”Mahinang tawa ang narinig ko, “ang sungit mo naman, Lorain. Gusto ko lang siguraduhin na gising ka na, baka kasi hindi mo ako sineryoso kagabi.”“Ngayon na sigurado ka ng gising ako, pwede ko na ba’ng patayin ang tawag para makapag gayak na?” Naiinip na tanong ko, nilalamig na kasi ako dahil tanging twalya na lang ang suot ko.“Well, yes. Take your time, kagigising ko lang naman.” Saglit siyang tumahimik pero hindi pa rin binababa ang tawag, “Lorain,” pagt
“Lorain, please. I need you to listen to me, just this one…”“Enough, Jake!” Binigay ko ang makakaya ko para pakawalan niya ang kamay ko, “tigilan mo na ako, may kanya-kanya na tayong buhay. Why don’t you focus on your business and fiancé?”“Jamie is---”“Anong nangyayari dito?” Bitbit ang paperbag na naglalaman ng dress ay nagtatakang lumapit samin si Raziel, “why are you here, Jake? Kasama mo ba si Jamie, namimili rin ba siya ng damit?”“I… No, hindi ko siya kasama pero bumibili ako ng panregalo na damit.” Sagot ni Jake at napahawak sa noo at saglit na hinilot ang kaniyang sintido.“Oh, is that so.” Hinila ako ni Raziel ng marahan palayo kay Jake, “it’s good to see you here, but can we go now? Katatapos lang mamili ni Lorain ng damit pero may mga kailangan pa kaming puntahan.”Tumingin sa akin si Jake na parang nagdadalawang isip pero walang magawa kundi tumango, “sure, you guys can go first.” Humakbang siya ng ilang beses paatras para bigyan ako ng space.“Thank you, sana ay makaha
“Are you okay, Lorain?” Nag-aalalang tanong ni Raziel sa akin habang tinitignan ang pasa sa aking kamay, hindi ko iyon maiiwasan dahil na rin sa higpit ng hawak ni Jake sa akin kanina.“Yes, pero hindi ko alam paano ko itatago ang mga ito para bukas.” Nahihiya kong sabi, hindi naman pwedeng i-display ko ang ganitong bagay sa family gathering nila Raziel bukas. “Also, salamat kanina pero paano mo kami nahanap?”“Nasa malapit lang si Craig that time kaya natawagan ko agad siya, luckily ay naabutan namin kayo.” Muli niyang dinikit ang cold compress sa akin, “and don’t worry, maliit lang naman ito baka bukas ay wala na rin.”Nakatingin lang samin si Craig at hindi nagsasalita, ayaw ko rin naman na maunang magpaliwanag lalo na at hindi naman siya nagtatanong. Medyo awkward lang at nakita pa niya ang ganoong klasing sitwasyon…Napatingin ako sa oras at late na, “ayos lang talaga ako, Raziel. Baka nagugutom ka na, hindi pa tayo nag-lunch.”“Oh right,” sabi niya at biglang tumayo, “Craig, mag
“Raziel!” Isang babae ang sumalubong ng yakap sa kaniya pagpasok palang namin ng gate, kung titignan ay college student palang ito. “Akala ko ay hindi ka makakarating ngayon, you have no idea how much I pleaded mom and dad to call you.”Napatingin naman si Raziel sa dalawang nasa mid forty or fifty na mag-asawa, hindi pa niya sinasabi kung sino ang mga ito ay alam ko na agad na sila ang parents niya. Kamukhang-kamukha niya si ang papa niya, na parang nakikita ko ang future.“Fortunately, ay nagpunta ka, sumasakit na ang ulo ko araw-araw dahil sa pangungulit ng kapatid mo.” Ang mama naman niya ngayon ang nagsalita, ang hinahon niyang magsalita at halatang alagang-alaga niya ang sarili.“Yes, kahit ako ay nakukulitan na rin sa paulit-ulit ninyo na pagtawag. By the way, this is for you guys.” Inabot niya ang binili na wine kahapon, alam ko na imposible pero somehow ay parang nakikita ko ang mga mata niyang mag-asawa na nag ningning.Napakagat ako ng labi para pigilan ang aking ngiti, ang
Jake’s POV“Grandpa, I heard you want to talk to me.” I stood straight in front of him, ito ang pinakahuling gusto kong mangyari. “It’s been a while since you asked me to come here.”“Are you really not aware about it, you bastard?!” He throws the ashtray in his table toward me, napabuntong hininga ako dahil doon. Ramdam ko ang pag-agos ng dugo mula sa aking noo pababa sa gilid ng mata.“Grandpa, it’s unfortunate but I’m ashamed because I have no really idea about it.” Nanatili akong nakatayo ng diretso sa harap niya, habang nakatingin sa mga matatalim niyang mata.“Gusto mo ba talagang mawala ang company na pinaghirapan ko na itayo?! Narinig ko mula sa parents ni Jamie na hindi mo na siya madalas sunduin, I did my research and I found out na may hinahabol ka na ibang babae.”I’m fully aware, yes, alam ko na malalaman at makakarating sa kaniya ang mga ginagawa ko ngayon pero hindi ko akalain na ganito kabilis. Tumango ako, “yes, you are right. I’m chasing someone else right now.”“And
Jake’s POV“Pipiliin na samahan ka kahit anong mangyari.” Mula sa kinatatayuan ko ay kitang-kita ko kung gaano kapuno ng pagmamahal ang mat ani Raziel habang nakatingin kay Loraine, gusto kong iiwas ang tingin ko.Pero may part sa akin na gusto kong panuorin sila ng mas matagal pa, masakit. Pero, kahit paano ay nakaramdam ako ng kagaanan ng loob ko. “She deserves him more.”Agad akong napayuko ng mapagtanto ang salitang pinakawalan ko, mabilis kong pinahid ang luhang nagbabadyang pumatak mula sa mata ko.“I’m so lame.” Natatawa kong bulong at napailing.Huminga ako ng malalim at marahan na kumatok sa pintuan, ito na ang oras na dapat pare-pareho naming harapin ang katotohanan. Kailangan ko ng tanggapin na hanggang dito lang talaga ako sa buhay ni Lorain at si Raziel na ang bago niyang kasama sa bagong pahina.Awkward na napatayo si Raziel, napailing-iling siya na parang sinasabi sa akin na wala siyang ibang magawa kundi ang sirain ang usapan naming dalawa.Lumakad ako malapit sa kanil
Pinagsiklop ni Raziel ang dalawa niyang kamay at naupo ng maayos, “hindi ko alam kung tamang desisyon na sabihin ko sa’yo ang lahat, wala si Jake dito na alam ko’ng mas gusto mo na marinig ang katotohanan sa kaniya higit kanino.”May sakit na dumaan sa mata niya, gusto ko na sabihing mali siya pero hindi ko nagawa na magsalita. Kahit na gustong-gusto na tanungin siya kung bakit ganoon nalang siya masaktan tuwing babanggitin ang pangalan ni Jake.“Wala akong problema kahit sino ang magsabi sa akin, ang mahalaga ay malaman ko kung ano ang totoo.” Mabilis ko na iniwas ang tingin sa kaniya, merong part sa akin na ayaw kong makita pa ang kung anong emosyon na pwede kong makita sa mukha niya.“Is that so?” Maikling tanong niya na parang inaasahan na niya ang sagot ko na iyon, “pero hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag ang side ni Jake,” ramdam ko ang titig niya sa akin, “siya ang nakasama mo, siya lang ang nakakaalam kung paano ipapaliwanag ang lahat ng maayos.”Tumango ako bilang pag s
Hindi huminto ang kamay ko sa panlalamig at panginginig, ano pa ang hindi ko alam tungkol sa akin? Simula ba noong una ay tama akong may tinatago si Jake sa akin, at ayaw niyang malaman ko ang katotohanan?Bakit hindi ko na gamit ang apilyido niya kahit suot ko pa ang wedding ring naming dalawa, panaginip ko lang bai tong lahat? Hanggang ngayon ba ay nakakulong pa rin ako sa isang bangungot?Nanatili akong nakayuko at pilit pinoproseso ang isang bagay na nalaman ko, kahit luha ay ayaw ng pumatak sa sobrang halo-halo ng nararamdaman ko. Maging katawan ko yata ay naguguluhan na kung dapat ba akong malungkot o magalit, dahil ako mismo ay hindi ko alam.Lumangitngit ang pintuan, patunay na may dumating. Pero hindi ko magawang tignan kung sino ito, dahil natatakot akong pag angat ng mata ko ay mukha ni Jake ang makita ko. Baka hindi ko mapigilan ang sarili ko, natatakot ako sa kung ano ang masabi o magawa ko.“Lorain,” halos mapaigtad ako ng marinig ko ang boses ni Raziel habang naglalakad
Alas-dyes na ng gabi, pero walang Jake na dumadating. Ilang beses ko na rin na sinabihan si Raziel na iwan na lang niya ako, pero hindi rin siya umaalis, nanatili siyang tahimik na nakahiga sa sofa habang ako naman ay sa kama.“Ayos ka lang ba talaga d’yan, pwede ka naman umuwi na. Mamaya lang ay may nurse naman ulit na mag check sa akin, you don’t need to stay here baka mamaya ay and’yan na rin naman si Jake.” Muli akong nagsalita.Alam ko naman kasing gising pa rin siya at hindi ko kinakaya ang katahimikan ng paligid, lalo na at paghinga lang namin ang maririnig. Naramdaman ko naman ang paggalaw niya para tumaligid paharap kung nasaan ako, “ayos lang, hindi naman ito ang unang beses na mag stay ako.”Para akong nanigas sa pagkakahiga, hanggang ngayon ay hindi pa rin kumakalma ang pakiramdam ko simula kanina. Hindi ko maintindihan bakit ganito nalang tumibok ng mabilis ang puso ko tuwing tinitignan ako ni Raziel.Mali, Maling-mali na maramdaman ko ang ganito para sa ibang lalaki. Hin
Lorain’s POV“Dahan-dahan, ‘wag mo masyadong biglaan o pilitin ang sarili mo.” Marahan na bulong niya habang inaalalayan ako, parang mas kabado ba siyang masaktan ako.“Raziel, hindi ko pinipilit ang sarili ko. Kumalma ka lang, Hindi ko sasaktan ang sarili ko.” Natatawa kong sabi, siya ang kasama ko ngayon sa rehabilitation ko sa paglalakad. Dapat ay si Jake pero umang-umaga palang ng tumawag ang secretary niya dahil nagkaroon ng emergency sa company.“H-Hindi naman iyon ang ibig ko na sabihin, baka lang mabigla ang muscle mo. Maybe mas maayos siguro kung ang nurse ang tutulong sa’yo, kinakabahan talaga ako.” Muli niyang sabi dahilan para hindi ko mapigilan ang sarili ko na tuluyang matawa.“Raziel, hindi ko akalain na ganyan ka pala.” Tawang-tawa kong sabi, dahilan para mamula naman ang tenga niya pati ang mukha at leeg.“Natatakot lang ako na baka mas lalo ka ma-injured, anong alam ko kung tama ba ang ginagawa natin. Sabi nung nurse babalik agad siya, bakit ang tagal naman yata.” Pa
John’s POV“What do you think you are doing here, John? Hindi ko alam kung mayroon pa bang dahilan para magpunta ka rito, tapos na ang project para sa bridal fashion show at wala na rin ang kasal namin ni Jake.” Mataray na tanong ni Jamie pagpasok niya sa kaniyang office.“Well, tama ka naman doon. Pero mag-usap tayo, may gusto akong sabihin na maging dahilan na pwedeng maging dahilan ulit para magkaroon ng meeting sa pagitan nating dalawa.” Makahulugang sabi ko habang nakangisi.Kitang-kita ko sa mukha niya ang stress, naiintindihan ko iyon. Sino nga ba ang hindi kung bigla kang iwan sa ere ng lalaking pinagkatiwalaan mo, hindi alam ni Jake kung sino ang sinasayang niya.“At ano naman iyon para maging dahilan ng pagkakaroon ulit ng dahilan para mag meeting kayo? Sa pagkakaalam ko ay wala namang kailangan talaga ang pamilya namin sa inyo, so what can you offer para hayaan kong maglabas at pasok ka ulit dito sa company ko?” Walang pakundangan saad niya sa akin, kumpara noon ay iba na a
John’s POVIsang malakas sa sampal ang natanggap ko mula kay dad, halata ang panggagalaiti nito dahil sa failed na planong ginawa ko. Idagdag pa na may idea na si Jake sa ginawa namin, but it still fortunate na mas iniisip niyang ang matandang ito ang puno’t-dulo ng plano.“Dad, kahit magalit kayo ay walang mangyayari. Isa pa, balita ko ay walang ala-ala ang babae na iyon sa lahat ng nangyari. May oras pa tayo para linisin ang pangalan natin, kung pipilitin natin si Jake ay wala siyang magagawa kundi pumayag sa gusto mo—”Hindi ko natapos ang sasabihin ko ng muli akong nakatanggap ng sampal mula sa kaniya, “naririnig mo ba ang sarili mo, John? Sa tingin mo ay susunod pa sa atin si Jake pagkatapos ang planong ginawa mo pero wala namang nangyari?”Mariin niya akong tinignan, para akong isang tangang hayop na hindi niya maaasahan. Hindi ko mapigilan na maikuyom ang dalawa kong mga kamay at napatingin sa bantay niya, kung wala lang iyon ay matagal ko ng sinakal ang matandang ito para mawa
“Lorain, wake up.” Dahan-dahan kong minulat ang mata ko ay nakita ko ang nag-aalalang mukha ni Jake na nakatanaw sa akin, “are you okay, nagsasalita ka habang tulog.” Hinaplos niya ang noo ko para punasan ang mga pawis na tumatagaktak doon.“A-Ayos lang, kanina ka pa andito?” Nagtataka kong tanong at nilibot ang tingin sa paligid, wala na si Raziel sa sofa dahilan para mapunta ang tingin ko sa orasan sa gilid. Alas syete na pala ng gabi, ganoon na ako katagal nakatulog?“Kanina pa, sabi ni Raziel ay kanina ka pa raw tulog. Tulungan kitang maupo, kailangan mo ng kumain at anong oras na rin.” Marahan niya akong tinulungan at pinasandal sa unan, “mukhang hindi pa rin nakakabawi yung katawan ko kahit ilang araw ka ng tulog.”Andoon pa rin ang pag-aalala niya para sa akin, pero hindi ko magawang matuwa. “Siguro nga.”Kahit pilit ko na magpanggap na masigla ay imposible, hindi talaga mawala ang kakaibang pakiramdam ko pag nasa tabi ko si Jake.“May problema ba, bakit ganyan ang itsura mo? S
Lorain’s POVRamdam ko ang init ng hiningi niya na tumatama sa akin, kailan ba kami huling nag kiss at grabe nalang ang tibok ng puso ko?“Lorain…” Rinig ko na tawag niya sa akin at hinawakan ako sa magkabilang balikat dahilan para mapamulat ako, “mas mabuti kung magpahinga ka muna, mas mainam kung—”“But it just a kiss,” muli na namang kumalat ang inis sa sistema ko, kahit ako ay naninibago sa inaasal ko.Pakiramdam ko ay nagkaroon ng malaking space lalo sa pagitan namin kumpara noon, ang lapit-lapit niya sa akin ngayon pero malayo pa rin. Naikuyom ko ng mahigpit ang aking kamay habang hawak ang bed sheet sa gilid, sumisikip ang dibdib ko.“I’m sorry, Lorain pero not now.” Tumaas ang kamay niya at pinatong sa ulo ko, marahan niyang hinaplos ang buhok ko na parang bata.Pero kahit anong lamyos ng hawak niya, kahit ganoon ko nararamdaman ang init ng presensya niya, hindi nababago ang pakiramdam ko na may kulang.Tumango ako, wala naman akong magagawa kung ayaw niya. Siguro ay naawa lan