All Chapters of CEO's regret; wants to take her back!: Chapter 51 - Chapter 60

Handa na ang lahat ng kailangan kong dalhin para sa pagbalik ko sa abroad, napagdesisyunan na rin namin na sa airport nalang kami magkikita ni Raziel. Asa hotel halos lahat ng gamit ko, habang siya ay nasa bahay niya.Dapat ay magkikita kami kahapon pero hindi natuloy dahil na rin sa sobrang problemang dapat niyang ayusin bago iwan ang business niya dito ng biglaan, well, hindi naman siya mag stay sa ibang bansa for good agad.Naupo ako sa sofa ng muling tumama ang paningin ko sa sobreng dumating kahapon, hindi ko alam kung matatawa ba ako o ano dahil nakatanggap ako ng invitation mula kay Jamie para sa kasal nila ni Jake ngayong araw.“Talagang pinadalhan pa niya ako ng ganito, sayang ang papel mukhang mahal pa.” Inamoy ko ito ay tulad nga ng inaasahan ay humahalimuyak doon ang bango.Napalingon ako sa pintuan ng may kumatok doon, agad akong tumayo para tignan kung sino iyon sa maliit na butas. Wala naman kasing usapan na pupuntahan ako dito ni Raziel, medyo nakaramdam ako ng kaba da

“Well, well.” Malawak ang ngiti niya habang naglalakad papasok sa kwarto kung nasaan kami, walang bahid ng awa o kung ano ang mukha niya. Sa halip ay tuwang-tuwa ito ng makita ang kalagayan ko, “sabi na nga ba, mas bagay sayo ang gan’yan na itsura.”Tumayo ang lalaking nasa harapan ko ng tuwid at yumuko, “magandang gabi boss, tulad ng usapan ay nadala namin siya dito. Siguro naman ay pwede na naming makuha ang hulihan ng bayad mo, dahil iyon naman ang usapan.” Magalang ang boses nito kumpara kanina noong ako ang kausap niya.Tinuon naman ni John ang atensyon niya sa lalaki at tinapik ito sa balikat, “h’wag kang masyadong kabahan, ibibigay ko ang pangako ko na presyo ng usapan natin. Pero hindi pa tapos ang trabaho n’yo kaya hindi ko pa ibibigay ang pera.”“A-Anong ibig mo na sabihin?” Nagtataka niyang tanong, na maging ang mga kasamahan niya ay nabahala na. “Ang usapan ay kukunin namin siya at ibibigay sa’yo, iyon lang ang usapan natin. Pagkatapos namin ay ibibigay mo ng buo ang bayad

Jake’s POVPaulit-ulit akong lumunok habang nakatingin sa maraming tao na masayang nakikipag-usap sa isa’t-isa, the day we have been waiting for. Matagal at maayos naming pinagplanuhan ni Jamie ang lahat ng ito, simula una hanggang dulo.But, standing here wearing this white suit does not make my heart happy.“Jake, at least act like you are happy.” Bulong ni Lolo sa akin na nakatayo ngayon sa aking tabi, “ayaw mo naman siguro na makita ng pamilya ni Jamie na hindi mo mahal ang unica ija nila.” Sarkastiko niya pa na dagdag.“Lo, please hayaan n’yo muna ako. Ginagawa ko na ang lahat ng gusto n’yo, isn’t it enough?” Medyo naging mas naging mabilis akong mairita, kahit ayaw ko ay hindi ko na talaga napipigilan ang pagsagot sa kaniya.Pagod na ako, ayaw ko ng maging sunod-sunuran.Gusto kong sumigaw at magwala sa harap ng lahat ng taong andito, gusto kong tumakbo palabas at puntahan si Lorain. Alam ko na ngayon ang araw ng alis niya sa bansa, pero kahit huling sulyap ay hindi ko magawa.K

Raziel’s POVMagta-tatlong oras na kaming nasa labas ng emergency room, hanggang ngayon ay tanging ang ilaw lang sa taas ang paulit-ulit kong tinitignan kung kailan mamatay hudyat na tapos na ang ginagawa niya sa loob.Para akong mababaliw habang nakaupo lang dito at walang magawa, gusto kong magwala at pumasok sa loob pero alam kong wala iyon maitutulong sa kaniya. Halos hindi ko na mabilang kung ilang beses akong nagdasal, pero kung kailangan ko na tawagan lahat ng santo ay gagawin ko.Kahit paulit-ulit akong makiusap sa panginoon ay hindi ako magsasawa, gusto kong bigyan niya pa ng pagkakataon si Lorain. Sana ay bigyan niya kami ng pagkakataon, I want to make her happy at hindi ganito ang pinangarap ko para sa kaniya.“Sir, your grandfather is calling me. Sasagutin ko ho ba o kayo na ang kakausap sa kaniya, kanina pa po sila tumatawag sa akin.” Napatingin ako sa secretary ni Jake na hindi maipinta ang mukha dahil sa kaba, sino nga ba ang hindi?Kasama niya si Jake na tumakas sa isa

Three days has passed, yet I’m still waiting for you.Umaga at gabi, araw-araw pinanunuod ko ang pagsikat at paglubog ng araw sa bintana kung nasaan kami ngayon.“Malapit na rin palang malanta ang bulaklak na nasa vase, kailangan ko nang palitan. Nakakahinayang lang at hindi mo nakita, mabuti nalang ay kinunan ko ng picture.” Nakangiti kong kwento sa kaniya, sabi ng doctor ay nakakatulong sa pasyente ang pagkausap sa kanila.“You know what, after the bridal fashion show we receive so much call from clients. Like you said, it’s really a big help to our business, and your people are reliable. Alam ko matutuwa ka paggising mo, at hindi na ako makapaghintay na makita ang tawa mo.”Nakailang bisita na rin sila mom and dad dito, habang si Jake ay bumabalik lang tuwing gabi.Kung nakikita ni lorain ang effort na ginagawa ngayon ni Jake, ano kaya ang magiging reaksyon niya? Dahil kahit ako ay hindi ko maipagkakaila na ginagawa talaga niya ang lahat ng makakaya niya para maayos ang gulo na din