Welcome back!

“Welcome to the philippines!” Nakangiting bati sa akin ng flight attendant bago ako lumabas ng eroplano, mainit na sinag ng araw ang sumalubong sa akin. Pati ang hangin ay napakainit din, nakakapanibago.

Hinubad ko ang suot kong jacket, ayaw ko naman na mahimatay dahil sa init. Years already passed by just like that, after I inherit everything, I decided to stay for another year there. Pero dahil na rin kailangan kong asikasuhin ang business ay kinailangan kong umuwi sa pilipinas.

Hindi ko akalain na lalago ang business na sinimulan ko pagkamatay ni Ms. Hilton, mas lalong hindi ko inaasahan na magkakaroon ito ng mga branches sa iba’t-ibang bansa lalo na sa pilipinas.

“Ms. Hilton?” Isang boses ng lalaki ang tumawag sa akin, “you finally here.” Isang matamis na ngiti ang agad niyang binungad sa akin.

“Mr. Ramirez?” Medyo hindi ko siguradong sabi, nagkakausap kami tuwing meeting pero tanging video chat lamang iyon.

“Yes, but please let’s put down the formality. Call me, Raziel.” Lumakad siya palapit sa akin para tulungan ako sa mga bitbit kong maleta. “Naka-reserved ka na ba ng hotel, if ever wala pa ay may kilala akong may-ari ng hotel. Though, the first floor is bar.”

“Unfortunately, wala pa. Late ko ng naalala na summer nga pala dito at maraming tourist so reservation is hard, I will very glad if you offer me some help.” Tumingin ako sa kaniya.

Mahinang tawa ang kumawala sa labi niya at namamangha na tumingin sa akin, “seriously, you’re something! And yeah, I will help you. Make sure to treat me some dinner for it.”

“Sure, I will.” Ito ang unang beses na magkita kami sa personal, but somehow, it’s really comfortable talking with him.

Pinagbuksan niya ako ng pinto ng makarating ako sa tapat ng kotse niya, siya na rin ang nag-ayos ng mga gamit ko para ilagay sa likuran. Kahit siya na ang gumawa ng lahat ng iyon ay wala akong makitang pagkairita sa kaniyang mukha, napaka-aliwalas ng atmosphere sa paligid niya.

“Why are you smiling?” Nagtataka niyang tanong pagkaupo sa driving seat, “huwag mo sabihing tinatawanan mo ako, may nagawa ba akong nakakatawa?”

Mabilis akong napailing, “hindi sa pinagtatawanan kita, nagulat lang ako na ganito ka pala sa personal. Tuwing may meeting tayo sa video call ay napakaseryoso mo, pero napakagaan mo palang kausap.”

“Oh… Well, I can say the same thing to you, Ms. Hilton.” Sagot niya.

“Akala ko ba ay tanggalin na natin ang formality, tawagin mo ako sa pangalan ko. It’s Lorain.”

Nagkibit balikat siya, “sure, bakit hindi. So, let’s go now, Lorain?”

Pareho kaming natawa bago ako tumango, nagsimula na siyang mag drive papunta sa hotel ng kakilala niya. Bar and Hotel, interesting…

~

“Hey, Craig!” Agad niyang binati ang lalaking nakaupo sa swivel chair pagpasok na pagpasok palang namin sa office nito, doon palang ay masasabi ko na talagang close sila…

“Hmm, anong ginagawa mo dito?” Parang hindi naman masaya ang itsura ng lalaking may pangalan na Craig, tumingin rin siya sa akin at pati sa mga dala ko na maleta. “huwag mo sabihing may tinakas ka at dito mo balak magtago?”

Hindi ko mapigilan na mapangiwi sa nabuo niyang kwento sa isip niya, hindi mo talaga pwedeng i-judge ang isang tao based sa itsura… Kung titignan ay parang hindi niya maiisip ang ganoong bagay.

Malakas na tawa ang nakaagaw ng pansin namin ni Craig at sabay na napatingin kay Raziel, “Anong sinasabi mo dyan, wala akong tinakas. Business partner ko siya at kagagaling lang niya abroad, andito kami para mag book ng room.”

Pinunasan niya ang mata na may kaunting luha dahil sa sobrang pagtawa, habang si Craig naman ay napatango lang.

“Well, meron kaming available na rooms pero sa fifth floor na.” Tumingin siya sa akin, “pwede nating pag-usapan ang price dahil business partner ka naman niya.”

“Thank you, I guess?” Iyon lang ang nasabi ko, hindi rin naman ako makakatangi dahil ayaw ko naman ng maghanap ng ibang hotel. Pagod na ako sa byahe, isa pa ay mas sure akong secure ako dito at worth it ang pera.

Wala rin naman akong balak magtayo ng bahay dito sa pilipinas, unang-una ay hindi ko gustong manirahan ng matagal dito. Hanggang maari ay gusto kong makabalik agad sa abroad para madalaw ko pa rin si Ms. Hilton, lalo na tuwing birthday nya.

“Well then,” tumayo ito mula sa pagkakaupo, “sasamahan kita para tignan ang kwarto, para masabi mo na rin kung may gusto ka na ipabago habang andito ka.”

Sabay-sabay kaming naglakad sa hallway para makarating sa elevator paakyat sa fifth floor, tumikhim ako at tumingin kay Craig. “Sa tingin ko ay wala naman akong ipapabago, bukod sa ilang linggo lang ako rito ay hindi naman ako mapili pagdating sa tutulugan.”

“Mabuti naman kung gano’n, still mas maganda kung makapili ka ng pasok sa taste mo.” Sabi niya, sakto naman na bumukas ang elevator at nasa fifth floor na kami.

Isa-isa niyang pinakita ang available na room, tulad ng sabi niya ay iba’t-iba nga ang design ng mga ito. Pinaka nagustuhan na sa bawat room ay ang malaking salamin na bintana, binibigyan ng laya ang mga customer na ma-enjoy ang tanawin.

“Siguro ay ito nalang ang kukunin ko.” Sabi ko ng makarating kami sa pang lima na kwarto, mas simple ang design nito kumpara sa iba. Hindi ako mahihirapan na i-arrange ang mga gamit ko, mas mararamdaman ko rin ang home vibes.

“Oh, mabuti naman at may nagustuhan ka. Maganda ito lalo na at mag-isa ka, simple design feels like home.” Sabi niya, “so let’s talk about the contract?”

~

“Thank you for trusting, Ms. Hilton.” Nakangiti niyang inabot sa akin ang kaniyang kamay para makipag-shake hands pagkatapos kong pirmahan ang contract for mutual agreements.

Tinanggap ko naman ito ng may ngiti rin sa labi ko, “I’m more than happy to stay here, at least I can sleep in peace because this place is recommended by him.” Pagtukoy ko kay Raziel.

“Oh, don’t say something like that. You making me blush, Lorain.” Pabiro niyang sabi at umakto parang nahihiya.

“Oh, c’mon bro, don’t act like that.” Nandidiring sabi ni Craig, “don’t put your trust to him too much, that guy doesn’t deserve it.” Dagdag pa niyang pambubully kay Raziel.

Their relationship is solid more than I imagined… Sweet!

Hindi niya pinansin ang pang-aasar ni Craig sa kaniya, sa halip ay tumingin siya sa akin, “Okay na ang lahat, kung may kailangan ka ay tawagan mo lang ako.” Winagayway niya ang kaniyang cellphone, “bukas natin ma-meet ang client, susunduin kita.”

“Okay, thank you!” Masigla ko na sabi, “at bukas, please make sure na free ang evening schedule mo for dinner.” Dagdag ko pa.

Mas naging maaliwalas ang mukha niya, “Sure, can’t wait!”

Kumaway siya sa amin ni Craig bago tuluyan na umalis, tanging buntong hininga lang ang narinig ko kay Craig kaya lumingon ako sa kaniya. “I will go to my room now, thank you again.”

“It’s nothing, after all business is business.” Sagot niya. “hope you will enjoy your stay here.”

Sabi niya bago ako tuluyang makalabas sa office niya, nag-inat ako ng katawan bago sumakay sa elevator. Hindi ko maintindihan kung bakit pero imbis na fifth floor ay first floor ang pinindot ko, siguro ay maganda na rin na uminom ako saglit para makatulog agad ako mamaya.

Pagdating ko sa first floor ay kaunti palang ang tao, karamihan ay mga babae, napatingin ako sa relo ko. Doon ko napagtanto na maaga pa para magkaroon ng maraming customer, pinili ko na maupo sa counter.

Tulad noong nasa abroad ako ay tanging cocktails lang ang kinuha ko, mahirap na at baka magkaroon ako ng hang over… Nakakahiya na harapin ang client ng lutang, baka masayang lang ang pagpunta ko sa pilipinas.

“Hi, bago lang?” Isang lalaking naka suit lang naupo sa gilid ko, may itsura naman siya pero masyadong gwapo para sa taste ko.

“Yes, regular?” Pagbalik kong tanong sa kaniya.

Tumango naman siya at nag-order ng panibagong cocktail, “for you.” Malandi niyang sabi.

“Thank you.” Hindi naman ako nagdalawang isip tanggapin iyon, libre at bawal tumatanggi sa grasya.

“Mag-isa ka lang ba o may hinihintay ka?” Nagsimula nan gang gumala ang kamay niya na ngayo’y nakahawak na sa kaliwa kong kamay.

“Mag-isa lang,” malamyos kong sagot at hinayaan lang siya sa kaniyang ginagawa.

Yumuko siya palapit sa akin at bumulong, “That’s good to hear, want to come with me?”

Agad akong napangisi, sabi na nga ba.

Hindi ako sumagot sa halip ay hinila ko ang kaniyang kwelyo at ako na ang nagsimula ng halik, well, kababalik ko lang dito sa pilipinas hindi naman siguro mali na tumikim ako ng putahe.

“Naughty.” Muli niyang bulong ng maghiwalay ang labi namin, pero saglit lang iyon dahil muli niya akong hinapit palapit sa kaniya at hinalikan ng mas malalim. “come on, let’s go somewhere more private.”

Hinila niya ako sa isang sulok na hindi ganoon kaliwanag, tama pa rin para makita namin ang expression ng isa’t-isa.

“Aah!” Isang impit na ungol ang kumawala sa labi ko ng mag iwan siya ng kiss mark sa aking dibdib, mabuti nalang at sa medyo tago na parte kung hindi ay problema ko pa ito para itago bukas.

Naramdaman ko rin ang pag gala ng kamay niya sa katawan ko, mula sa hita ay unti-unti itong tumaas sa aking bewang. Muli akong napaungol ng mas umangat ito sa aking dibdib, ng mapamulat ako ng bigla siyang humiwalay sa akin.

“Why did you sto—” Maging ako ay napatigil ng makita ko siyang hawak ng isang lalaki na masama ang timpla ng mukha, why is he here?...

“You… Why are you touching my wife?!” Mariin niyang sabi at sinuntok ito.

Wife? Sino ang tinatawag mo na wife, Jake…