All Chapters of ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย: Chapter 421 - Chapter 430

"คนนี้คือใคร?" ผู้อำนวยการเจียงมองไปที่หลินตงแล้วถามเขาจำหลินตงไม่ได้จริง ๆในฐานะผู้อำนวยการของโรงเรียนมัธยมชูเฉิงยุนซีเป็นแชมป์มณฑลคนแรกในประวัติศาสตร์ของมัธยมชูเฉิง เขาถึงจำได้หลินตงที่สอบเข้าโรงเรียนที่มีชื่อเสียงสิบอันดับแรกของต้าเซี่ย แม้ว่าก็ไม่เลว แต่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา มัธยมชูเฉิงก็สอบได้ไม่น้อยตอนนั้นเขาอาจจะจำได้ แต่เวลานานนิดหน่อยก็จำไม่ได้แล้ว"ผู้อำนวยการ นักเรียนคนนี้ก็เป็นรุ่นยุนซี ชื่อหลินตง เขาสอบเข้ามหาวิทยาลัยเจียงหนานได้" เหอกวงหรงแนะนำ"โอ้? สอบติดมหาวิทยาลัยเจียงหนานเหรอ? ก็ไม่เลวเลย ก็นำความรุ่งโรจน์มาสู่โรงเรียนด้วยเหมือนกัน ฉันต้องขอบใจหลินตงด้วย""ผู้อำนวยการเจียงการเกรงใจเกินไปแล้ว! ผมต่างหากที่ควรขอบคุณโรงเรียนที่สั่งสอนผมมา" หลินตงกล่าว"ในเมื่อพวกเธอสองคนกลับมาแล้ว ก็เรียกนักเรียนที่กำลังเลื่อนชั้นมัธยมปลายปีที่สามมารวมตัวกัน พวกเธอสองคนเล่าประสบการณ์การเรียนของตัวเองให้รุ่นน้องฟัง และชีวิตในวิทยาลัยเป็นอย่างไรบ้าง? ให้กำลังใจทุกคน ให้พวกเขาสู้ให้เต็มที่""เอ่อ...ก็ได้ครับ!" หลินตงลังเลก่อนที่จะตกลงเนื่องจากเป็นโรงเรียนเก่าของตัวเองช่ว

ผู้อำนวยการเจียงถือไมโครโฟนไว้ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเขาไม่กล้าพูดสิ่งที่หลินตงพูดเกี่ยวกับมูลนิธิช่วยเหลือนักเรียนถ้าหลินตงไม่สามารถทำได้ นี่จะเป็นเรื่องใหญ่หลินตงสามารถกลับไปแล้วไปเลยได้ ในฐานะผู้อำนวยการของโรงเรียนมัธยมชูเฉิง เขาจะต้องแบกรับคำสบประมาทที่ว่าพูดแล้วทำไม่ได้ในเวลานี้เหอกวงหรงซึ่งอยู่ข้างล่างก็มีสีหน้าหมองคล้ำเช่นกัน ในขณะเดียวกันก็กังวลมากเช่นกันในฐานะครูประจำชั้นของหลินดงเป็นเวลาสามปี เธอรู้สถานการณ์ครอบครัวของหลินตงในทุกด้าน เรียกได้ว่ารู้ทุกอย่างเป็นอย่างดีสิ่งที่หลินตงเพิ่งพูดเมื่อกี้ แต่ต่อหน้านักเรียนมัธยมปลายปีที่สามกว่าพันคนในโรงเรียน ด้วยความเข้าใจของเธอเกี่ยวกับหลินตง มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำได้แม้ว่าจะไม่ได้เจอเขามาสามปีแล้ว แต่นักศึกษามหาวิทยาลัยที่ยากจนจะทำอะไรได้ในสามปี? แค่งานช่วงวันหยุดก็จะมีรายได้สักเท่าไหร่?เมื่อกี้หลินตงพูดแบบนี้ แต่มันต้องใช้เงินจำนวนมากในการทำสิ่งนี้ อาจจะหลายล้านต่อปีแต่หลินตงได้พูดต่อหน้าครูและนักเรียนมากกว่าพันคนแล้ว เรื่องนี้จะจบลงอย่างไร เธอก็ไม่มีความคิดที่ดีอะไร ได้แต่หวังว่าผู้อำนวยการจะจัดการได้"วันนี้พอแค่

หลินตงเพิ่งพูดจบ!ผู้อำนวยการเจียงและเหอกวงหรงต่างมองดูเขาด้วยดวงตาเบิกกว้างพวกเขาทั้งสองคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติกับหูของพวกเขาเมื่อกี้หลินตงพูดว่าจะบริจาคเงินร้อยล้านให้โรงเรียนเหรอ???จะเป็นไปได้ยังไง???นี่เป็นพวกเขาฟังผิด!หรือว่าหลินตงพูดผิด!ต้องถามให้ชัดเจน!"เอ่อ...เอ่อ หลินตง นาย...เมื่อกี้นายบอกว่าจะบริจาคเท่าไหร่นะ?" ผู้อำนวยการเจียงถามอย่างตะกุกตะกัก"ร้อยล้าน!!!" หลินตงตอบอย่างใจเย็น"ร้อย... ร้อยล้าน???" ผู้อำนวยการเจียงอุทานเสียงดังในเมืองเล็ก ๆ ระดับนี้ที่ยากจนข้นแค้นอย่างชูเฉิง ร้อยล้านเป็นตัวเลขมหาศาลซื้อบ้านที่นี่ราคาแค่สามสี่แสนเท่านั้น ร้อยล้านซื้อบ้านได้กี่หลัง?สามร้อยหลัง???หลินตงกลับบอกว่าเขาจะบริจาคเงินร้อยล้านให้โรงเรียนจริง???สิ่งนี้ส่งผลกระทบต่อเขามากและเหอกวงหรงที่อยู่ข้าง ๆ ก็ชาไปหมดแล้วเธอไม่เข้าใจอดีตนักเรียนคนนี้อีกต่อไปนักเรียนคนหนึ่งในชั้นเรียนที่ใช้เวลาพักผ่อนส่งอาหารเดลิเวอรี่ทุกวันเมื่อสามปีก่อนหลังจากเรียนมหาวิทยาลัยสามปี มาบอกว่าจะบริจาคเงินร้อยล้านให้โรงเรียน???ใครจะเชื่อ? ? ?กล้าพูดว่าบริจาคร้อยล้านถ้าตัวเองไม

ยุนซีกอดแขนของหลินตง และทั้งสองก็เดินไปด้วยกัน ดึงดูดความสนใจของผู้คนนับไม่ถ้วนเมื่อเดินไปที่ถนนขายของว่าง หลินตงชี้ไปที่ร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดที่อยู่ตรงข้ามพวกเขาและพูดกับยุนซี ด้วยรอยยิ้ม "ยุนซี จำอาหารเดลิเวอรี่สิบกว่ากล่องที่ผมทำคว่ำตอนที่ผมช่วยคุณได้ไหม? เป็นของร้านนี้!""ขอโทษนะ หลินตง ตอนนั้นทำให้คุณสูญเสียเงินไปมากเลยใช่ไหม?" ยุนซีกล่าวขอโทษ"เด็กโง่ อย่าเอาแต่พูดขอโทษผม ระหว่างเราไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนี้ จริง ๆ แล้วไม่เท่าไหร่ ตอนนั้นเจ้าของร้านแค่ให้ผมชดเชยในราคาต้นทุนเท่านั้น และท้ายที่สุดแล้วผมก็ยังได้กำไล ได้นางฟ้าอย่างคุณมา!!!"ทั้งสองก็เดินต่อไปอีก เดินไปซื้อขนมไปทุกครั้งที่ไปสถานที่ที่คุ้นเคย หลินตงจะแนะนำเรื่องราวอันรุ่งโรจน์ที่เขาเคยอยู่ที่นี่ให้ยุนซีฟังยุนซีชอบความรู้สึกนี้มากเธออยากเดินไปกับหลินตงแบบนี้ตลอดกลับถึงโรงแรมหลินตงได้รับโทรศัพท์จากป้าหลินกั๋วยิง ให้เขาและยุนซีไปเยี่ยมบ้านของเธอในวันพรุ่งนี้หลังจากนั้นไม่นาน ป้าหลิวแย่นเหมยก็โทรมาอีก และให้พวกเขาไปบ้านในวันมะรืนนี้ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะคุยเรื่องนี้กันแล้วสองคนนี้โทรมาเชิญ หลินตงย่อมไม่ไปไ

วันรุ่งขึ้นหลินตงพายุนซีไปเยี่ยมบ้านป้าใหญ่หลินตงขับรถและพายุนซีเข้าไปในชุมชนที่ครั้งหนึ่งเคยคุ้นเคยมากหลังจากจอดรถแล้ว ก็ขึ้นไปชั้นบนด้วยกันกับยุนซีมาที่บ้านของป้าใหญ่หลินกั๋วยิงและเคาะประตูไม่นานประตูก็เปิดออกเป็นพี่สาวจูจู"เสี่ยวตงกับน้องยุนซีมาแล้ว เข้ามาเร็วเข้า"หลังจากที่หลินตงกับยุนซีเข้าไปในบ้าน พวกเขาพบว่ามีคนจำนวนมากอยู่ในบ้านอย่างน้อยสิบกว่าคนแต่แม้ว่าบ้านของป้าจะเก่าไปหน่อย แต่สถานที่ค่อนข้างกว้างขวางและมีคนมากกว่าสิบคนในห้องรับแขกก็ไม่รู้สึกแออัดหลินตงรู้จักคนเหล่านี้ทั้งหมดหลินตงไม่แปลกใจเลยที่ลุงคนที่สี่ของเขาหลินกั๋วเวยและครอบครัวของเขาอยู่ที่นี่เพราะทั้งสองครอบครัวติดต่อกันมาตลอดแต่ครอบครัวหลินกั๋วปังก็อยู่ด้วย ดังนั้นหลินตงจึงสับสนเล็กน้อยป้ากับลุงสองคนขัดแย้งกันมากเพราะเรื่องของเขาไม่ใช่เหรอ?ทำไมจู่ ๆ พวกเขาก็คืนดีกัน?หลินตงสับสนเล็กน้อย!!!เห็นหลินตงเข้ามาการแสดงออกของหลินกั๋วเวยและหลินกั๋วปังดูไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อยนับตั้งแต่หลินกั๋วยิงเจริญรุ่งเรือง น้องชายทั้งสองก็อิจฉามากหลินกั๋วปังถึงกับซื้อของมากมายและพาครอบครัวของเขาไปท