เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 423
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-07-03 17:00:01
บทที่เกี่ยวข้อง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 424
การได้ไปเรียนโดยไม่ต้องจ่ายเงิน เรียนเก่งเป็นพิเศษ ยังได้ทุนการศึกษามาอุดหนุนครอบครัวด้วย นี่เป็นเรื่องที่ดีมากจริง ๆ"เอาล่ะ แยกย้ายไปได้แล้ว! พวกครูรักษาความสงบเรียบร้อย นักเรียนเข้าแถวแยกย้าย ทุกคนอย่าแย่งกันนะ!"ครึ่งชั่วโมงต่อมาหลินตง ยุนซี เหอกวงหรง และผู้อำนวยการเจียง กำลังนั่งอยู่ในห้องประชุมของโรงเรียนมัธยมชูเฉิงเนื่องจากเป็นช่วงเรียนพิเศษปิดเทอมผู้นำโรงเรียนของโรงเรียนมัธยมชูเฉิงผลัดกันมาอยู่เวร และวันนี้ก็ถึงเวรผู้อำนวยการเจียงตอนนี้ผู้อำนวยการเจียงมีสีหน้าซึมเศร้าสองคนนี้มาก็มาเถอะ!!!ตัวเองจะให้พวกเขาไปพูดอะไรทำไม?นี่ไม่ใช่การแกว่งเท้าหาเสี้ยนเหรอ?หากจัดการเรื่องนี้ไม่ดีจะส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของโรงเรียนตอนนี้มัธยมชูเฉิงสร้างชื่อให้กับทั้งเมืองและมณฑลแล้วเมื่อนักเรียนในโรงเรียนกระจายข่าวออกไปแล้วถึงตอนนั้นทำไม่ได้ ถ้าระดับสูงสอบสวน เขาซึ่งเป็นผู้อำนวยการจะต้องรับผิดชอบหากผลกระทบหนัก เขาผู้อำนวยการคาดว่าจะเกษียณก่อนกําหนดแล้ว"หลินตง นายพูดถึงเรื่องของมูลนิธิช่วยเหลือนักเรียนนี้หน่อยได้ไหม นายจะจบอย่างไร?" ผู้อำนวยการเจียงเอ่ยปากถามหลินตงมองดูสีหน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-03ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 425
หลินตงเพิ่งพูดจบ!ผู้อำนวยการเจียงและเหอกวงหรงต่างมองดูเขาด้วยดวงตาเบิกกว้างพวกเขาทั้งสองคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติกับหูของพวกเขาเมื่อกี้หลินตงพูดว่าจะบริจาคเงินร้อยล้านให้โรงเรียนเหรอ???จะเป็นไปได้ยังไง???นี่เป็นพวกเขาฟังผิด!หรือว่าหลินตงพูดผิด!ต้องถามให้ชัดเจน!"เอ่อ...เอ่อ หลินตง นาย...เมื่อกี้นายบอกว่าจะบริจาคเท่าไหร่นะ?" ผู้อำนวยการเจียงถามอย่างตะกุกตะกัก"ร้อยล้าน!!!" หลินตงตอบอย่างใจเย็น"ร้อย... ร้อยล้าน???" ผู้อำนวยการเจียงอุทานเสียงดังในเมืองเล็ก ๆ ระดับนี้ที่ยากจนข้นแค้นอย่างชูเฉิง ร้อยล้านเป็นตัวเลขมหาศาลซื้อบ้านที่นี่ราคาแค่สามสี่แสนเท่านั้น ร้อยล้านซื้อบ้านได้กี่หลัง?สามร้อยหลัง???หลินตงกลับบอกว่าเขาจะบริจาคเงินร้อยล้านให้โรงเรียนจริง???สิ่งนี้ส่งผลกระทบต่อเขามากและเหอกวงหรงที่อยู่ข้าง ๆ ก็ชาไปหมดแล้วเธอไม่เข้าใจอดีตนักเรียนคนนี้อีกต่อไปนักเรียนคนหนึ่งในชั้นเรียนที่ใช้เวลาพักผ่อนส่งอาหารเดลิเวอรี่ทุกวันเมื่อสามปีก่อนหลังจากเรียนมหาวิทยาลัยสามปี มาบอกว่าจะบริจาคเงินร้อยล้านให้โรงเรียน???ใครจะเชื่อ? ? ?กล้าพูดว่าบริจาคร้อยล้านถ้าตัวเองไม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-03ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 426
ตอนนี้เขานึกขึ้นได้แล้วที่แท้ก่อนหน้านี้ที่ใช้เงินไปเป็นแสนล้าน ในพื้นที่ยากจนต่าง ๆ ทั่วประเทศ ที่สร้างโรงเรียนก็คือบริษัทลงทุนตงไหลในฐานะที่เป็นคนที่อุทิศชีวิตให้กับกิจการการศึกษา เขาย่อมใส่ใจกับปัญหาด้านนี้มากแต่ความร้อนแรงของเรื่องนั้นก็ผ่านไปแล้ว เวลาก็นานมากแล้ว ทำให้เขาคิดไม่ออกสักพักนี่คือบริษัทลงทุนตงไหล!!!บริษัทที่มีมูลค่าเกินหนึ่งล้านล้านบริษัทขนาดใหญ่เช่นนี้ถูกควบคุมโดยชายหนุ่มวัยยี่สิบคนนี้จริง ๆเขายังเป็นนักเรียนเก่าของโรงเรียนมัธยมชูเฉิงอีกด้วยเมื่อพวกเขาเห็นว่าตัวแทนทางกฎหมายและประธานบริษัทลงทุนตงไหลต่างก็ชื่อหลินตง ผู้อำนวยการเจียงและเหอกวงหรงต่างก็รู้สึกเหมือนอยู่ในความฝันหลินตงบริจาคทีหนึ่งก็บริจาคได้เป็นแสนล้านการบริจาคเงินหนึ่งร้อยล้านให้กับโรงเรียนเก่าของเขาดูเหมือนจะสมเหตุสมผลอย่างสมบูรณ์"เป็นยังไงบ้างครับ? ผู้อำนวยการเจียง ตอนนี้คุณเชื่อแล้วหรือยัง?" หลินตงถามด้วยรอยยิ้ม"หลิน... หลินตงล้อเล่นแล้ว เวลาสามปีไม่คิดว่าหลินตงจะประสบความสำเร็จเช่นนี้ ผมไม่รู้จะเอาคำศัพท์อะไรมาบรรยายคุณแล้ว" ผู้อำนวยการเจียงกล่าวด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น"ผู้อำนวยกา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-03ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 427
ยุนซีกอดแขนของหลินตง และทั้งสองก็เดินไปด้วยกัน ดึงดูดความสนใจของผู้คนนับไม่ถ้วนเมื่อเดินไปที่ถนนขายของว่าง หลินตงชี้ไปที่ร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดที่อยู่ตรงข้ามพวกเขาและพูดกับยุนซี ด้วยรอยยิ้ม "ยุนซี จำอาหารเดลิเวอรี่สิบกว่ากล่องที่ผมทำคว่ำตอนที่ผมช่วยคุณได้ไหม? เป็นของร้านนี้!""ขอโทษนะ หลินตง ตอนนั้นทำให้คุณสูญเสียเงินไปมากเลยใช่ไหม?" ยุนซีกล่าวขอโทษ"เด็กโง่ อย่าเอาแต่พูดขอโทษผม ระหว่างเราไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนี้ จริง ๆ แล้วไม่เท่าไหร่ ตอนนั้นเจ้าของร้านแค่ให้ผมชดเชยในราคาต้นทุนเท่านั้น และท้ายที่สุดแล้วผมก็ยังได้กำไล ได้นางฟ้าอย่างคุณมา!!!"ทั้งสองก็เดินต่อไปอีก เดินไปซื้อขนมไปทุกครั้งที่ไปสถานที่ที่คุ้นเคย หลินตงจะแนะนำเรื่องราวอันรุ่งโรจน์ที่เขาเคยอยู่ที่นี่ให้ยุนซีฟังยุนซีชอบความรู้สึกนี้มากเธออยากเดินไปกับหลินตงแบบนี้ตลอดกลับถึงโรงแรมหลินตงได้รับโทรศัพท์จากป้าหลินกั๋วยิง ให้เขาและยุนซีไปเยี่ยมบ้านของเธอในวันพรุ่งนี้หลังจากนั้นไม่นาน ป้าหลิวแย่นเหมยก็โทรมาอีก และให้พวกเขาไปบ้านในวันมะรืนนี้ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะคุยเรื่องนี้กันแล้วสองคนนี้โทรมาเชิญ หลินตงย่อมไม่ไปไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-03ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 428
นี่เป็นโอกาสที่ดีมากงานเลี้ยงรุ่นมีไว้เพื่ออะไร?ไม่ใช่แค่กินข้าวและคุยกันเหรอ?ถึงตอนนั้นหลังอาหารเย็น จัดให้ทุกคนร้องเพลงด้วยกันตามที่ว่ากันว่าผู้หญิงไม่เมาผู้ชายไม่มีโอกาส!!!หาเพื่อนชายเพื่อนหญิงอีกสองสามคน และชักชวนยุนซีให้ดื่มเยอะ ๆ โอกาสก็ไม่มาแล้วเหรอ?นี่เป็นโอกาสทองในชีวิต ผ่านไปแล้วก็จะไม่มีอีกแล้วยุนซีไม่เคยพบปะกับพวกเขาเลยตอนที่เธออยู่มัธยมปลาย เธอไม่ได้มาร่วมงานเรียนจบการศึกษาด้วยซ้ำไม่คิดว่าครั้งนี้เธอจะมาถังอู่รู้สึกตื่นเต้นไม่ใช่แค่เขา แต่เด็กผู้ชายทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ตื่นเต้นพวกเขาไม่เคยคิดว่าจะสามารถได้ยุนซีแต่สำหรับเทพธิดาประเภทนี้ตราบใดที่พวกเขาสามารถแตะต้องได้ พวกเขาก็มีความสุขไปหลายวันยุนซี "สวัสดีเพื่อน ๆ ทุกคน! เนื่องจากตารางเรียนค่อนข้างแน่น จึงไม่ค่อยได้พูดคุยกับทุกคน ยุนซีต้องขอโทษทุกคนด้วย หวังว่าทุกคนจะไม่รังเกียจ""ไม่รังเกียจ! ไม่รังเกียจ! จะรังเกียจได้ยังไง!""ใช่ ใช่ ใช่ ใช่ ใช่!!!! พวกเราไม่รังเกียจอย่างแน่นอน!""เทพธิดายุนซียังจำเพื่อนร่วมชั้นเก่าอย่างพวกเราได้ พวกเราดีใจมาก จะรังเกียจได้อย่างไร!"ทันใดนั้นถังอู่ก็เอาใจว่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-04ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 429
วันรุ่งขึ้นหลินตงพายุนซีไปเยี่ยมบ้านป้าใหญ่หลินตงขับรถและพายุนซีเข้าไปในชุมชนที่ครั้งหนึ่งเคยคุ้นเคยมากหลังจากจอดรถแล้ว ก็ขึ้นไปชั้นบนด้วยกันกับยุนซีมาที่บ้านของป้าใหญ่หลินกั๋วยิงและเคาะประตูไม่นานประตูก็เปิดออกเป็นพี่สาวจูจู"เสี่ยวตงกับน้องยุนซีมาแล้ว เข้ามาเร็วเข้า"หลังจากที่หลินตงกับยุนซีเข้าไปในบ้าน พวกเขาพบว่ามีคนจำนวนมากอยู่ในบ้านอย่างน้อยสิบกว่าคนแต่แม้ว่าบ้านของป้าจะเก่าไปหน่อย แต่สถานที่ค่อนข้างกว้างขวางและมีคนมากกว่าสิบคนในห้องรับแขกก็ไม่รู้สึกแออัดหลินตงรู้จักคนเหล่านี้ทั้งหมดหลินตงไม่แปลกใจเลยที่ลุงคนที่สี่ของเขาหลินกั๋วเวยและครอบครัวของเขาอยู่ที่นี่เพราะทั้งสองครอบครัวติดต่อกันมาตลอดแต่ครอบครัวหลินกั๋วปังก็อยู่ด้วย ดังนั้นหลินตงจึงสับสนเล็กน้อยป้ากับลุงสองคนขัดแย้งกันมากเพราะเรื่องของเขาไม่ใช่เหรอ?ทำไมจู่ ๆ พวกเขาก็คืนดีกัน?หลินตงสับสนเล็กน้อย!!!เห็นหลินตงเข้ามาการแสดงออกของหลินกั๋วเวยและหลินกั๋วปังดูไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อยนับตั้งแต่หลินกั๋วยิงเจริญรุ่งเรือง น้องชายทั้งสองก็อิจฉามากหลินกั๋วปังถึงกับซื้อของมากมายและพาครอบครัวของเขาไปท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-04ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 430
พวกเขายังต้องการสัมผัสกับสายตาอิจฉาของผู้อื่นด้วยทั้งสองกำลังจะพูดแต่มีคนอื่นแย่งพูดก่อน"เสี่ยวตงมาแล้ว นั่งลงเร็วเข้า!!!" ป้าคนที่สองจางกุ้ยฟางเห็นหลินตงเข้ามาก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อสละที่นั่งให้หลินตงหลินกั๋วปังรู้สึกเขินอาย เขาไม่รู้สึกว่าตราบใดที่เขาได้รับการให้อภัยจากหลินตง เขาก็สามารถขับรถหรู อาศัยอยู่ในคฤหาสน์เหมือนบ้านพี่สาวคนโต และยังมีงานที่ไม่ต้องทำงานมากก็ได้เงินจำนวนมากวันแบบนี้ ช่วงนี้เขาฝันทุกวันหลินกั๋วเวยเห็นว่าพี่สะใภ้คนที่สองของเขากระตือรือร้นและเอาใจใส่มาก เขาจึงมองดูภรรยาของเขาด้วยสายตาของเขาสั่งให้อีกฝ่ายเลียนแบบจางกุ้ยฟางหากต้องการขับรถหรูและอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ จะได้ได้ไงถ้าคุณไม่กระตือรือร้น?หลินตงไม่ได้พูดหรือทักทายคนเหล่านี้ แต่ดึงยุนซีไปอีกด้านหนึ่ง"พี่สาว เบียด ๆ กันหน่อย!" หลินตงพูดกับจูจูจูจูรีบลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า "พวกนายนั่งลงเถอะ ฉันจะไปช่วยในครัว"หลินตงดึงยุนซีให้นั่งลงเขาไม่มีอะไรจะพูดกับครอบครัวของหลินกั๋วปังทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตยังคงชัดเจนอยู่ในใจถ้าเขาไม่รอดจากเงื้อมมือของพวกเขาได้ทันเวลาและอาศัยอยู่ในบ้านป้า ก็ยา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-04ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 431
ทันทีที่คำพูดของหลินตงออกมา ทุกคนในห้องโถงก็หายใจทันทีไม่ใช่คำพูดเด็ดขาดของหลินตงที่ทำให้เกิดปฏิกิริยาครั้งใหญ่ แต่หลินตงกลับพูดว่าเขาบริจาคสองล้านให้กับมัธยมชูเฉิงเมื่อวานนี้นั่นคือสองร้อยล้านนะ!!!เมื่อพิจารณาจากข้อเท็จจริงที่ว่าหลินตงซื้อคฤหาสน์มูลค่าพันล้านให้กับสองป้าของเขา และยังเป็นเจ้าของโรงแรมระดับแปดดาวมูลค่าหลายหมื่นล้าน ตอนนี้ที่เขาพูดไปแล้ว มันจะไม่เท็จอย่างแน่นอนดวงตาของหลินกั๋วปังและหลินกั๋วเวยเป็นประกายมันจะดีแค่ไหนถ้าให้พวกเขา???กลับถูกหลินตงบริจาคออกไป!!!หลินฉวนรู้สึกตื่นเต้นมากในเวลานี้หลังจากได้เห็นรถคันหรูที่ขับโดยลูกพี่ลูกน้องและลุงเขาใฝ่ฝันที่จะได้ขับรถหรูและโอ้อวดทุกวันเมื่อถึงเวลานั้น สาวสวยยังคงเข้าแถวเพื่อขึ้นรถของเขาความรู้สึกนั้นช่างวิเศษจริง ๆแต่ถ้าอยากได้รับสิ่งเหล่านี้ ต้องมีความสัมพันธ์ที่ดีกับหลินตงก่อนตราบใดที่เขาสามารถเป็นเจ้าของรถหรูและคฤหาสน์ได้เหมือนกับครอบครัวของป้าของเขา หลินตงก็สามารถทุบตีเขาได้มากเท่าที่เขาต้องการ แต่เขาจะไม่ตอบโต้หรือดุด่าเขา"พี่ชาย!!! เอ่อ..."หลินฉวนเพิ่งพูดไม่กี่คำก็ถูกหลินตงเถียงกลับ"หลินฉวนอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-04
บทล่าสุด
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1201
ชายหนุ่มในห้องรับรองพิเศษชื่อจูหงจื่อ ซึ่งเป็นทายาทของตระกูลใหญ่ในอาณาเขตจักรพรรดิแม้ว่าตระกูลจูจะยังห่างไกลเมื่อเทียบกับแปดตระกูลใหญ่ แต่พวกเขาก็ยังถือว่ามีอำนาจในอาณาเขตจักรพรรดิพรสวรรค์ของจูหงจื่อไม่สูงนัก ซึ่งทำให้ต้องใช้ความพยายามเป็นสองเท่าและได้ผลลัพธ์เพียงครึ่งเดียวในทางปฏิบัติ นอกจากนี้ ตัวเขาเองยังขี้เกียจและชอบผู้หญิงมาก เขาอยู่ไม่ได้แม้แต่วันเดียวหากขาดพวกเธอเขาจึงเลิกคิดที่จะพัฒนาตัวเองมานานแล้ว แทนที่จะเป็นเช่นนั้น เขากลับพึ่งพาชื่อเสียงของตระกูลเพื่อใช้ชีวิตที่เสเพลภายในอาณาเขตของพวกเขาอย่างไรก็ตาม ความสามารถของจูหงจื่อในการอยู่รอดจนถึงวันนี้ก็เป็นสิ่งที่ล้ำลึกมากเช่นกัน เขาไม่เคยยั่วยุผู้ที่มีภูมิหลังที่เขาไม่เข้าใจท้ายที่สุดแล้ว อาณาเขตจักรพรรดิในฐานะศูนย์กลางของกาแล็กซีทางช้างเผือกทั้งหมด เต็มไปด้วยผู้คนที่เขาไม่สามารถล่วงเกินได้ความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยอาจนำไปสู่การล่มสลายของตระกูลได้เมื่อเขาด้ยินอีกฝ่ายพูดว่าเขามาจากหนึ่งในแปดตระกูลใหญ่ ตระกูลเฟิงนั่นกลับทำให้จูหงจื้อหัวเราะเขาพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย "แกมาจากตระกูลเฟิงเหรอ? แกคิดจะหลอกฉันหรือไง? ตระ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1200
หลังจากที่ทั้งสองพูดจบ พวกเขาก็กำลังจะเอาตัวชายหนุ่มไปชายหนุ่มก็รู้ถึงผลที่ตามมาจากการถูกพาตัวไปเช่นกัน และพยายามดิ้นรนหลบหนีทันทีแต่ชายวัยกลางคนสองคนจะปล่อยให้เขาทำสำเร็จได้อย่างไร?คนหนึ่งคว้าแขนเขา ยกขึ้น และดึงออกไปโดยใช้กำลังผู้ชมรอบข้างไม่เพียงแต่ไม่พูดอะไรเพื่อหยุด แต่ยังมีท่าทีเยาะเย้ย เหยียดหยาม และไม่สนใจ"ปล่อยฉัน ปล่อยนะ ฉันอยากพบเจ้านายของคุณ ฉันมีข่าวสำคัญมากที่จะขายให้เขา ข่าวนี้ใหญ่มาก ถ้าคุณไม่พาฉันไปด้วย คุณจะต้องเสียใจ เมื่อเจ้านายของคุณสืบสวน เขาจะฆ่าคุณแน่นอน" ชายหนุ่มพยายามดิ้นรนเสียงดังชายทั้งสองเพิกเฉยต่อเขาและลากเขาไปข้างหน้าต่อไป“ฉันสาบาน! ฉันสาบานว่าครั้งนี้เป็นเรื่องจริง! โปรดเชื่อฉัน! ถ้าฉันโกหก ฉันจะยอมถูกประหารชีวิตด้วยการแขวนคอ!”เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชายทั้งสองก็หยุดลง สบตากัน และถามว่า “แกพูดจริงเหรอ?”“ฉันพูดจริง! พูดจริงสุดๆ!” ชายหนุ่มตอบอย่างรีบร้อน"หนูน้อย แกต้องคิดให้ดี ถ้าเจ้านายรู้ว่าแกโกหกเขา ไม่เพียงแต่แกจะเจอสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย แต่เรายังจะถูกพาดพิงไปด้วย อย่าโทษเราที่ระบายความโกรธของเราต่อครอบครัวของแก" ชายวัยกลางคนคนหน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1199
เรื่องราวบนดาวเคราะห์ปาเค่อเสร็จสิ้นลงอย่างสมบูรณ์แล้วเดิมที หลินตงเห็นใจปาหรู่ในการเดินทางครั้งนี้ ดังนั้นจึงยอมไปกับเขาด้วยไม่เคยคาดหวังว่าจะได้รับผลประโยชน์มากมายเช่นนี้เขาไม่เพียงแต่ได้รับสมบัติวิเศษอีกชิ้นหนึ่งคือศิลาแห่งมวลชีวิตเท่านั้น แต่เขายังได้รับแต้มศักดิ์สิทธิ์ 50,000 แต้มด้วยสิ่งนี้ทำให้เขาก้าวไปอีกขั้นหนึ่งในการก้าวผ่านด่านปัจจุบันของเขาฉันเชื่อว่าอีกไม่นานเขาจะกลายเป็นผู้พิชิตจักรวาลอย่างแท้จริงในกาแล็กซีทางช้างเผือกเช้าวันรุ่งขึ้น หลินตงออกจากดาวเคราะห์ปาเค่อพร้อมกับเย่ชิงหวู่และปาหรู่ ภายใต้การจ้องมองและความเคารพของผู้คนนับล้านบนดาวเคราะห์ปาเค่อเหลือเวลาอีกสามเดือนก่อนงานเลี้ยงระดับรัฐตอนนี้ยังเร็วเกินไปที่จะรีบกลับหลินตงตรวจสอบข้อมูลทั้งหมดที่ชายชราหลินตงจากอีกมิติเวลาทิ้งไว้ให้เขาเขาพบดาวเคราะห์พื้นเมืองที่อยู่ใกล้เคียง ด้วยความเร็วของยานรบดวงดารา ใช้เวลาเดินทางเพียงครึ่งเดือนเท่านั้น เขาไม่แน่ใจว่าผู้อยู่อาศัยบนดาวเคราะห์ถูกค้นพบและถูกประทับตราทาสหรือไม่ จึงตัดสินใจสืบสวนก่อนยานรบดวงดารากำหนดเส้นทางและออกเดินทางอย่างรวดเร็ว............หลัง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1198
เหรียญกาแลกติกห้าล้านล้านเหรียญสามารถติดอาวุธให้ดาวเคราะห์ขนาดเล็กที่มีประชากรเพียงไม่กี่ล้านคนได้ ซึ่งแน่นอนว่าสามารถติดอาวุธให้ทุกคนได้แม้แต่ผู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมทุกคนบนดาวเคราะห์ปาเค่อก็สามารถมีหุ่นยนต์หนักได้ในกรณีนั้น ความแข็งแกร่งของดาวเคราะห์ปาเค่อสามารถเพิ่มขึ้นแบบทวีคูณได้อย่างแน่นอนอูทัวปังเงียบไปหลังจากฟังคำพูดของหลินตงแนวคิดเดิมของเขาคือการมอบศิลาแห่งมวลชีวิตให้กับหลินตงโดยตรงเพื่อเป็นการตอบแทนความเมตตาอันยิ่งใหญ่ของเขาในการช่วยดาวเคราะห์ปาเค่อแต่ข้อเสนอแนะที่หลินตงเสนอมาทำให้เขาปฏิเสธได้ยากจริงๆนี่คือโอกาสที่จะทำให้ดาวเคราะห์ปาเค่อแข็งแกร่งขึ้นและแข่งขันได้มากขึ้น โดยมีความสามารถในการป้องกันตัวเองเมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูอูทัวปังในฐานะผู้ปกครองดาวเคราะห์ปาเค่อในปัจจุบัน ไม่สามารถปฏิเสธได้เพราะเขาเคยประสบกับความรู้สึกไร้พลังเมื่อถูกกองกำลังอันทรงพลังรุกราน และเห็นผู้คนของเขาล้มตายทีละคน จากเกือบพันล้านเหลือเพียงไม่กี่ล้านคนในตอนนี้ แต่เขากลับไร้พลังอย่างไรก็ตาม หากเห็นด้วยก็จะขัดแย้งกับเจตนาเดิมของอูทัวปังดังนั้น เขาจึงกำลังดิ้นรนทางอุดมการณ์อย่างดุเ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1197
ศิลาศักดิ์สิทธิ์?นี่คืออะไร?ความอยากรู้กระตุ้นให้หลินตงมองดูการแนะนำด้านล่างระบบต่อไป!“ศิลาแห่งมวลชีวิตเป็นสสารพิเศษที่เติบโตในจักรวาล มันมีค่ามากและเป็นของสมบัติที่หายากของจักรวาล”"การก่อตัว: การกำเนิดศิลาศักดิ์สิทธิ์นั้นยากมาก ต้องตกผลึกจากน้ำอมตะในจักรวาล....""หน้าที่: ศิลาศักดิ์สิทธิ์จะปล่อยลมหายใจแห่งชีวิตที่แข็งแกร่ง ซึ่งสามารถดูดซับได้โดยเผ่าพันธุ์ทั้งหมดในจักรวาลและช่วยเพิ่มพลังชีวิต.....""มูลค่า: เหรียญกาแลกติกห้าล้านล้านเหรียญ"ระบบให้คำแนะนำโดยละเอียดเกี่ยวกับศิลาแห่งมวลชีวิตอย่างไรก็ตาม หลินตงได้พูดถึงการแนะนำสั้นๆ เท่านั้น และในที่สุดก็โฟกัสไปที่มูลค่ามูลค่าห้าล้านล้านเหรียญ?แม้จะไม่ดีเท่าเหล็กดาวเก้าแฉก แต่ก็ยังเป็นสิ่งที่พิเศษ!ไม่คาดคิดว่าจะพบสมบัติหายากเช่นนี้ในสถานที่เล็กๆ แห่งนี้ศิลาแห่งมวลชีวิตนั้น แทบไม่มีประโยชน์สำหรับหลินตงเลยแม้แต่น้อยแต่มันก็เป็นสิ่งที่มีค่าอย่างยิ่งสำหรับการขยายอายุขัยของคนๆ หนึ่ง ซึ่งจะต้องมีประโยชน์ในที่สุดและที่สำคัญที่สุด เขาสามารถรับ 50,000 แต้มศักดิ์สิทธิ์จากสิ่งนี้ได้นี่คือสิ่งที่หลินตงต้องการมากที่สุดในขณะนี
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1196
ล้อเล่นหรือเปล่า ตอนนี้เขาก้าวเข้าสู่อาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้นไปแล้ว เขาต้องการอะไรอีกเหรอ?เขาไม่ได้ขาดอะไรเลยนอกจากแต้มศักดิ์สิทธิ์ของเขานอกจากนี้ ยังมีอะไรดีๆ จากสถานที่เล็กๆ อย่างดาวเคราะห์ปาเค่อล่ะ?อย่างไรก็ตาม ทันทีที่หลินตงพูดจบสายตาของเขาก็ถูกดึงดูดไปที่สิ่งของในกล่องที่อูทัวปังถือไว้ทันทีนี่คืออะไร?หินรูปวงรีเหรอ?หินรูปวงรีที่แผ่รัศมีออกมาจางๆทันทีที่อูทัวปังเปิดกล่อง ห้องก็เต็มไปด้วยบรรยากาศที่สดชื่นหลินตงรู้สึกว่าเซลล์ของเขากระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุราวกับว่าเขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความสบายใจนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสประสบการณ์แบบนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ต้องเป็นของดี!!!"นายท่าน ได้โปรดอย่าปฏิเสธเลย สิ่งที่ท่านทำเพื่อดาวเคราะห์ปาเค่อของเรา เราไม่มีอะไรจะตอบแทน นี่คือสมาชิกในเผ่าของเราที่ค้นพบมันเมื่อหลายสิบปีก่อนในเหมือง ตอนนั้นฉันเกือบจะตายแล้ว เมื่อหินก้อนนี้ถูกส่งมาให้ ฉันดีใจมากที่ได้เห็นและเก็บมันไว้ข้างกาย ฉันไม่เคยคิดว่าสุขภาพของฉันจะดีขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ตั้งแต่นั้นมาและจะมีชีวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้""ฉันค่อยๆ เรียนรู้ว่าทุกอย่างเป็นเพราะหิน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1195
สามวันต่อมาหลินตงพบปาหรู่และบอกเขาว่าเขากำลังจะออกจากดาวเคราะห์ปาเค่อ"นายท่านกำลังจะไปที่ไหนเหรอ?" ปาหรู่ถาม"อืม! ดาวเคราะห์ปาเค่อกำลังไปในทิศทางที่ถูกต้อง ฉันควรจะจากไปแล้ว" หลินตงตอบ"นายท่านรออีกวันได้ไหม ปล่อยให้ฉันจัดการเรื่องต่างๆ เสร็จก่อน แล้วฉัันจะไปกับท่าน""ปาหรู่! นายควรอยู่ที่นี่ ประชาชนของดาวเคราะห์ปาเค่อต้องการนาย""นายท่าน! ฉันต้องไปกับท่าน ไม่ใช่แค่เพื่อตอบแทนความเมตตาของท่าน แต่เพื่อสิ่งนี้ด้วย"ปาหรู่ชี้ไปที่ตราทาสบนหน้าผากของเขาและพูดต่อ "ฉันจะปลดข้อจำกัดของตราทาสได้ก็ต่อเมื่อติดตามท่านเท่านั้น และให้เผ่าได้รับอิสรภาพอย่างแท้จริง"หลินตงมองดูท่าทางจริงใจของปาหรู่เมื่อรู้ว่าเขาได้ตัดสินใจในใจแล้ว"เอาล่ะ! ฉันจะให้เวลานายหนึ่งวันในการเตรียมตัว พรุ่งนี้เราจะออกจากดาวเคราะห์ปาเค่อ เนื่องจากนายจะติดตามฉัน จากนี้ไป ก็อย่าเรียกข้าว่านายท่านเลย เรียกฉันว่าคุณชายอย่างชิงหวู่ก็แล้วกัน"หลังจากหลินตงพูดจบ เขาก็หันหลังแล้วจากไปปาหรู่คำนับอย่างขอบคุณอยู่ด้านหลังเขาและกล่าวว่า "ขอบคุณคุณชาย!"ตอนกลางคืนหลินตงกำลังเตรียมตัวพักผ่อน"ก๊อกๆ!!"เสียงเคาะประตูดังข
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1194
“นี่มัน...นี่มัน...นี่มันเป็นเรื่องจริงเหรอ?”"จริงสิ! ลุงอู ถ้าไม่เชื่อฉัน มาดูกับฉันก็ได้""ฮ่าๆ...ในที่สุดสวรรค์ก็ลืมตาแล้ว! ฉันคิดว่าดาวเคราะห์ปาเค่อของเราจะไม่มีวันฟื้นคืนได้ในชีวิตนี้ แม้ว่าฉันจะตาย ฉันก็จะตายตาไม่หลับ ฉันไม่คาดหวังว่าตระกูลหยินจะต้องได้รับการชดใช้กรรมเร็วขนาดนี้ มันน่าพอใจจริงๆ ฮ่าๆ...."หลังจากยืนยันว่าสิ่งที่ปาหรู่พูดเป็นความจริง ชายชราก็หัวเราะออกมาปาหรู่ใช้ชีวิตเหมือนทาสภายใต้ตระกูลหยิน และผู้คนที่ยังคงอยู่บนดาวบัคก็ไม่ได้ดีไปกว่านี้เลยจากประชากรเกือบพันล้านคนในอดีต ประชากรลดลงเหลือเพียงไม่กี่ล้านคนในช่วง 300 ปีที่ผ่านมา ชัดเจนว่าผู้คนในดาวเคราะห์ปาเค่อต้องทนทุกข์ทรมานกับชีวิตแบบไหนพวกเขาใช้ชีวิตทุกวันด้วยความหวาดกลัวการต่อต้านหมายถึงความตาย ส่วนการยอมจำนนหมายถึงการเป็นทาสในเหมืองแร่ ทำงานอย่างไม่รู้จักจบสิ้นทั้งกลางวันและกลางคืนหลังจากหัวเราะ ชายชราก็ลุกขึ้น เข้าหาหลินตง และคุกเข่าลงเพื่อคุกเข่าคำนับสามครั้งหลินตงไม่ได้ห้ามเขาเขายอมรับการคำนับนี้แม้ว่าชายชราจะแก่มากแล้วแต่เมื่อความแข็งแกร่งของหลินตงไปถึงอาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้น เขาก็กลา
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1193
ชายชราและปาหรู่เดินลึกเข้าไปในป่าหลินตงและเย่ชิงหวู่ก็เดินเข้ามาเช่นกันภายใต้ร่มเงาของต้นไม้สูงตระหง่าน สภาพถนนค่อนข้างมืดมนแต่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อหลินตงเลยในระดับของเขา ไม่มีความแตกต่างระหว่างกลางวันและกลางคืนและยังมีพลังจิตวิญญาณช่วยเหลือด้วยแม้แต่มดที่อยู่ใต้ใบไม้บนพื้นดินก็สามารถมองเห็นได้ชัดเจนเย่ชิงหวู่เดินตามหลังหลินตงอย่างใกล้ชิดเมื่อผ่านทางเดินที่มืดมิด ดวงตาของเธอก็เริ่มสว่างขึ้นอย่างช้าๆตลอดทาง ยอดไม้รอบๆ เต็มไปด้วยผู้คนจากดาวเคราะห์ปาเค่อทุกคนต่างมองหลินตงและเย่ชิงหวู่ด้วยความสงสัยพวกเขาอยู่บนดาวแห่งนี้ ยกเว้นคนของดาวเคราะห์ปาเค่อที่มีตราทาสบนหน้าผาก พวกเขาเห็นแต่คนจากตระกูลหยินที่มาจับพวกเขาไปเป็นทาสในเหมือง คนเหล่านี้แต่ละคนล้วนดุร้ายหลินตงและเย่ชิงหวู่ไม่มีตราทาสบนหน้าผากของพวกเขา และพวกเขาไม่ดุร้ายและโหดร้ายเหมือนตระกูลหยินและพวกเขาก็ดูสวยหล่อมากพวกเขาไม่เคยเห็นคนที่สง่ามงามแบบนี้บนดาวเคราะห์ปาเค่อมาก่อนดังนั้นหลินตงและกลุ่มของเขาจึงเกือบจะดึงดูดความสนใจของทุกคนบนดาวเคราะห์ปาเค่อได้พวกเขาเดินต่อไปอีกสักพักชายชราและปาหรู่หยุดอยู่ใต้ต้น
