Share
บทที่ 422
Related chapters
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 423
ผู้อำนวยการเจียงถือไมโครโฟนไว้ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเขาไม่กล้าพูดสิ่งที่หลินตงพูดเกี่ยวกับมูลนิธิช่วยเหลือนักเรียนถ้าหลินตงไม่สามารถทำได้ นี่จะเป็นเรื่องใหญ่หลินตงสามารถกลับไปแล้วไปเลยได้ ในฐานะผู้อำนวยการของโรงเรียนมัธยมชูเฉิง เขาจะต้องแบกรับคำสบประมาทที่ว่าพูดแล้วทำไม่ได้ในเวลานี้เหอกวงหรงซึ่งอยู่ข้างล่างก็มีสีหน้าหมองคล้ำเช่นกัน ในขณะเดียวกันก็กังวลมากเช่นกันในฐานะครูประจำชั้นของหลินดงเป็นเวลาสามปี เธอรู้สถานการณ์ครอบครัวของหลินตงในทุกด้าน เรียกได้ว่ารู้ทุกอย่างเป็นอย่างดีสิ่งที่หลินตงเพิ่งพูดเมื่อกี้ แต่ต่อหน้านักเรียนมัธยมปลายปีที่สามกว่าพันคนในโรงเรียน ด้วยความเข้าใจของเธอเกี่ยวกับหลินตง มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำได้แม้ว่าจะไม่ได้เจอเขามาสามปีแล้ว แต่นักศึกษามหาวิทยาลัยที่ยากจนจะทำอะไรได้ในสามปี? แค่งานช่วงวันหยุดก็จะมีรายได้สักเท่าไหร่?เมื่อกี้หลินตงพูดแบบนี้ แต่มันต้องใช้เงินจำนวนมากในการทำสิ่งนี้ อาจจะหลายล้านต่อปีแต่หลินตงได้พูดต่อหน้าครูและนักเรียนมากกว่าพันคนแล้ว เรื่องนี้จะจบลงอย่างไร เธอก็ไม่มีความคิดที่ดีอะไร ได้แต่หวังว่าผู้อำนวยการจะจัดการได้"วันนี้พอแค่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 424
การได้ไปเรียนโดยไม่ต้องจ่ายเงิน เรียนเก่งเป็นพิเศษ ยังได้ทุนการศึกษามาอุดหนุนครอบครัวด้วย นี่เป็นเรื่องที่ดีมากจริง ๆ"เอาล่ะ แยกย้ายไปได้แล้ว! พวกครูรักษาความสงบเรียบร้อย นักเรียนเข้าแถวแยกย้าย ทุกคนอย่าแย่งกันนะ!"ครึ่งชั่วโมงต่อมาหลินตง ยุนซี เหอกวงหรง และผู้อำนวยการเจียง กำลังนั่งอยู่ในห้องประชุมของโรงเรียนมัธยมชูเฉิงเนื่องจากเป็นช่วงเรียนพิเศษปิดเทอมผู้นำโรงเรียนของโรงเรียนมัธยมชูเฉิงผลัดกันมาอยู่เวร และวันนี้ก็ถึงเวรผู้อำนวยการเจียงตอนนี้ผู้อำนวยการเจียงมีสีหน้าซึมเศร้าสองคนนี้มาก็มาเถอะ!!!ตัวเองจะให้พวกเขาไปพูดอะไรทำไม?นี่ไม่ใช่การแกว่งเท้าหาเสี้ยนเหรอ?หากจัดการเรื่องนี้ไม่ดีจะส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของโรงเรียนตอนนี้มัธยมชูเฉิงสร้างชื่อให้กับทั้งเมืองและมณฑลแล้วเมื่อนักเรียนในโรงเรียนกระจายข่าวออกไปแล้วถึงตอนนั้นทำไม่ได้ ถ้าระดับสูงสอบสวน เขาซึ่งเป็นผู้อำนวยการจะต้องรับผิดชอบหากผลกระทบหนัก เขาผู้อำนวยการคาดว่าจะเกษียณก่อนกําหนดแล้ว"หลินตง นายพูดถึงเรื่องของมูลนิธิช่วยเหลือนักเรียนนี้หน่อยได้ไหม นายจะจบอย่างไร?" ผู้อำนวยการเจียงเอ่ยปากถามหลินตงมองดูสีหน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 425
หลินตงเพิ่งพูดจบ!ผู้อำนวยการเจียงและเหอกวงหรงต่างมองดูเขาด้วยดวงตาเบิกกว้างพวกเขาทั้งสองคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติกับหูของพวกเขาเมื่อกี้หลินตงพูดว่าจะบริจาคเงินร้อยล้านให้โรงเรียนเหรอ???จะเป็นไปได้ยังไง???นี่เป็นพวกเขาฟังผิด!หรือว่าหลินตงพูดผิด!ต้องถามให้ชัดเจน!"เอ่อ...เอ่อ หลินตง นาย...เมื่อกี้นายบอกว่าจะบริจาคเท่าไหร่นะ?" ผู้อำนวยการเจียงถามอย่างตะกุกตะกัก"ร้อยล้าน!!!" หลินตงตอบอย่างใจเย็น"ร้อย... ร้อยล้าน???" ผู้อำนวยการเจียงอุทานเสียงดังในเมืองเล็ก ๆ ระดับนี้ที่ยากจนข้นแค้นอย่างชูเฉิง ร้อยล้านเป็นตัวเลขมหาศาลซื้อบ้านที่นี่ราคาแค่สามสี่แสนเท่านั้น ร้อยล้านซื้อบ้านได้กี่หลัง?สามร้อยหลัง???หลินตงกลับบอกว่าเขาจะบริจาคเงินร้อยล้านให้โรงเรียนจริง???สิ่งนี้ส่งผลกระทบต่อเขามากและเหอกวงหรงที่อยู่ข้าง ๆ ก็ชาไปหมดแล้วเธอไม่เข้าใจอดีตนักเรียนคนนี้อีกต่อไปนักเรียนคนหนึ่งในชั้นเรียนที่ใช้เวลาพักผ่อนส่งอาหารเดลิเวอรี่ทุกวันเมื่อสามปีก่อนหลังจากเรียนมหาวิทยาลัยสามปี มาบอกว่าจะบริจาคเงินร้อยล้านให้โรงเรียน???ใครจะเชื่อ? ? ?กล้าพูดว่าบริจาคร้อยล้านถ้าตัวเองไม
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 426
ตอนนี้เขานึกขึ้นได้แล้วที่แท้ก่อนหน้านี้ที่ใช้เงินไปเป็นแสนล้าน ในพื้นที่ยากจนต่าง ๆ ทั่วประเทศ ที่สร้างโรงเรียนก็คือบริษัทลงทุนตงไหลในฐานะที่เป็นคนที่อุทิศชีวิตให้กับกิจการการศึกษา เขาย่อมใส่ใจกับปัญหาด้านนี้มากแต่ความร้อนแรงของเรื่องนั้นก็ผ่านไปแล้ว เวลาก็นานมากแล้ว ทำให้เขาคิดไม่ออกสักพักนี่คือบริษัทลงทุนตงไหล!!!บริษัทที่มีมูลค่าเกินหนึ่งล้านล้านบริษัทขนาดใหญ่เช่นนี้ถูกควบคุมโดยชายหนุ่มวัยยี่สิบคนนี้จริง ๆเขายังเป็นนักเรียนเก่าของโรงเรียนมัธยมชูเฉิงอีกด้วยเมื่อพวกเขาเห็นว่าตัวแทนทางกฎหมายและประธานบริษัทลงทุนตงไหลต่างก็ชื่อหลินตง ผู้อำนวยการเจียงและเหอกวงหรงต่างก็รู้สึกเหมือนอยู่ในความฝันหลินตงบริจาคทีหนึ่งก็บริจาคได้เป็นแสนล้านการบริจาคเงินหนึ่งร้อยล้านให้กับโรงเรียนเก่าของเขาดูเหมือนจะสมเหตุสมผลอย่างสมบูรณ์"เป็นยังไงบ้างครับ? ผู้อำนวยการเจียง ตอนนี้คุณเชื่อแล้วหรือยัง?" หลินตงถามด้วยรอยยิ้ม"หลิน... หลินตงล้อเล่นแล้ว เวลาสามปีไม่คิดว่าหลินตงจะประสบความสำเร็จเช่นนี้ ผมไม่รู้จะเอาคำศัพท์อะไรมาบรรยายคุณแล้ว" ผู้อำนวยการเจียงกล่าวด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น"ผู้อำนวยกา
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 427
ยุนซีกอดแขนของหลินตง และทั้งสองก็เดินไปด้วยกัน ดึงดูดความสนใจของผู้คนนับไม่ถ้วนเมื่อเดินไปที่ถนนขายของว่าง หลินตงชี้ไปที่ร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดที่อยู่ตรงข้ามพวกเขาและพูดกับยุนซี ด้วยรอยยิ้ม "ยุนซี จำอาหารเดลิเวอรี่สิบกว่ากล่องที่ผมทำคว่ำตอนที่ผมช่วยคุณได้ไหม? เป็นของร้านนี้!""ขอโทษนะ หลินตง ตอนนั้นทำให้คุณสูญเสียเงินไปมากเลยใช่ไหม?" ยุนซีกล่าวขอโทษ"เด็กโง่ อย่าเอาแต่พูดขอโทษผม ระหว่างเราไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนี้ จริง ๆ แล้วไม่เท่าไหร่ ตอนนั้นเจ้าของร้านแค่ให้ผมชดเชยในราคาต้นทุนเท่านั้น และท้ายที่สุดแล้วผมก็ยังได้กำไล ได้นางฟ้าอย่างคุณมา!!!"ทั้งสองก็เดินต่อไปอีก เดินไปซื้อขนมไปทุกครั้งที่ไปสถานที่ที่คุ้นเคย หลินตงจะแนะนำเรื่องราวอันรุ่งโรจน์ที่เขาเคยอยู่ที่นี่ให้ยุนซีฟังยุนซีชอบความรู้สึกนี้มากเธออยากเดินไปกับหลินตงแบบนี้ตลอดกลับถึงโรงแรมหลินตงได้รับโทรศัพท์จากป้าหลินกั๋วยิง ให้เขาและยุนซีไปเยี่ยมบ้านของเธอในวันพรุ่งนี้หลังจากนั้นไม่นาน ป้าหลิวแย่นเหมยก็โทรมาอีก และให้พวกเขาไปบ้านในวันมะรืนนี้ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะคุยเรื่องนี้กันแล้วสองคนนี้โทรมาเชิญ หลินตงย่อมไม่ไปไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 428
นี่เป็นโอกาสที่ดีมากงานเลี้ยงรุ่นมีไว้เพื่ออะไร?ไม่ใช่แค่กินข้าวและคุยกันเหรอ?ถึงตอนนั้นหลังอาหารเย็น จัดให้ทุกคนร้องเพลงด้วยกันตามที่ว่ากันว่าผู้หญิงไม่เมาผู้ชายไม่มีโอกาส!!!หาเพื่อนชายเพื่อนหญิงอีกสองสามคน และชักชวนยุนซีให้ดื่มเยอะ ๆ โอกาสก็ไม่มาแล้วเหรอ?นี่เป็นโอกาสทองในชีวิต ผ่านไปแล้วก็จะไม่มีอีกแล้วยุนซีไม่เคยพบปะกับพวกเขาเลยตอนที่เธออยู่มัธยมปลาย เธอไม่ได้มาร่วมงานเรียนจบการศึกษาด้วยซ้ำไม่คิดว่าครั้งนี้เธอจะมาถังอู่รู้สึกตื่นเต้นไม่ใช่แค่เขา แต่เด็กผู้ชายทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ตื่นเต้นพวกเขาไม่เคยคิดว่าจะสามารถได้ยุนซีแต่สำหรับเทพธิดาประเภทนี้ตราบใดที่พวกเขาสามารถแตะต้องได้ พวกเขาก็มีความสุขไปหลายวันยุนซี "สวัสดีเพื่อน ๆ ทุกคน! เนื่องจากตารางเรียนค่อนข้างแน่น จึงไม่ค่อยได้พูดคุยกับทุกคน ยุนซีต้องขอโทษทุกคนด้วย หวังว่าทุกคนจะไม่รังเกียจ""ไม่รังเกียจ! ไม่รังเกียจ! จะรังเกียจได้ยังไง!""ใช่ ใช่ ใช่ ใช่ ใช่!!!! พวกเราไม่รังเกียจอย่างแน่นอน!""เทพธิดายุนซียังจำเพื่อนร่วมชั้นเก่าอย่างพวกเราได้ พวกเราดีใจมาก จะรังเกียจได้อย่างไร!"ทันใดนั้นถังอู่ก็เอาใจว่า
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 429
วันรุ่งขึ้นหลินตงพายุนซีไปเยี่ยมบ้านป้าใหญ่หลินตงขับรถและพายุนซีเข้าไปในชุมชนที่ครั้งหนึ่งเคยคุ้นเคยมากหลังจากจอดรถแล้ว ก็ขึ้นไปชั้นบนด้วยกันกับยุนซีมาที่บ้านของป้าใหญ่หลินกั๋วยิงและเคาะประตูไม่นานประตูก็เปิดออกเป็นพี่สาวจูจู"เสี่ยวตงกับน้องยุนซีมาแล้ว เข้ามาเร็วเข้า"หลังจากที่หลินตงกับยุนซีเข้าไปในบ้าน พวกเขาพบว่ามีคนจำนวนมากอยู่ในบ้านอย่างน้อยสิบกว่าคนแต่แม้ว่าบ้านของป้าจะเก่าไปหน่อย แต่สถานที่ค่อนข้างกว้างขวางและมีคนมากกว่าสิบคนในห้องรับแขกก็ไม่รู้สึกแออัดหลินตงรู้จักคนเหล่านี้ทั้งหมดหลินตงไม่แปลกใจเลยที่ลุงคนที่สี่ของเขาหลินกั๋วเวยและครอบครัวของเขาอยู่ที่นี่เพราะทั้งสองครอบครัวติดต่อกันมาตลอดแต่ครอบครัวหลินกั๋วปังก็อยู่ด้วย ดังนั้นหลินตงจึงสับสนเล็กน้อยป้ากับลุงสองคนขัดแย้งกันมากเพราะเรื่องของเขาไม่ใช่เหรอ?ทำไมจู่ ๆ พวกเขาก็คืนดีกัน?หลินตงสับสนเล็กน้อย!!!เห็นหลินตงเข้ามาการแสดงออกของหลินกั๋วเวยและหลินกั๋วปังดูไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อยนับตั้งแต่หลินกั๋วยิงเจริญรุ่งเรือง น้องชายทั้งสองก็อิจฉามากหลินกั๋วปังถึงกับซื้อของมากมายและพาครอบครัวของเขาไปท
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 430
พวกเขายังต้องการสัมผัสกับสายตาอิจฉาของผู้อื่นด้วยทั้งสองกำลังจะพูดแต่มีคนอื่นแย่งพูดก่อน"เสี่ยวตงมาแล้ว นั่งลงเร็วเข้า!!!" ป้าคนที่สองจางกุ้ยฟางเห็นหลินตงเข้ามาก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อสละที่นั่งให้หลินตงหลินกั๋วปังรู้สึกเขินอาย เขาไม่รู้สึกว่าตราบใดที่เขาได้รับการให้อภัยจากหลินตง เขาก็สามารถขับรถหรู อาศัยอยู่ในคฤหาสน์เหมือนบ้านพี่สาวคนโต และยังมีงานที่ไม่ต้องทำงานมากก็ได้เงินจำนวนมากวันแบบนี้ ช่วงนี้เขาฝันทุกวันหลินกั๋วเวยเห็นว่าพี่สะใภ้คนที่สองของเขากระตือรือร้นและเอาใจใส่มาก เขาจึงมองดูภรรยาของเขาด้วยสายตาของเขาสั่งให้อีกฝ่ายเลียนแบบจางกุ้ยฟางหากต้องการขับรถหรูและอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ จะได้ได้ไงถ้าคุณไม่กระตือรือร้น?หลินตงไม่ได้พูดหรือทักทายคนเหล่านี้ แต่ดึงยุนซีไปอีกด้านหนึ่ง"พี่สาว เบียด ๆ กันหน่อย!" หลินตงพูดกับจูจูจูจูรีบลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า "พวกนายนั่งลงเถอะ ฉันจะไปช่วยในครัว"หลินตงดึงยุนซีให้นั่งลงเขาไม่มีอะไรจะพูดกับครอบครัวของหลินกั๋วปังทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตยังคงชัดเจนอยู่ในใจถ้าเขาไม่รอดจากเงื้อมมือของพวกเขาได้ทันเวลาและอาศัยอยู่ในบ้านป้า ก็ยา
Latest chapter
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 432
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 431
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 430
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 429
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 428
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 427
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 426
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 425
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 424
