ВойтиShare
บทที่ 425
Related chapter
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 426
ตอนนี้เขานึกขึ้นได้แล้วที่แท้ก่อนหน้านี้ที่ใช้เงินไปเป็นแสนล้าน ในพื้นที่ยากจนต่าง ๆ ทั่วประเทศ ที่สร้างโรงเรียนก็คือบริษัทลงทุนตงไหลในฐานะที่เป็นคนที่อุทิศชีวิตให้กับกิจการการศึกษา เขาย่อมใส่ใจกับปัญหาด้านนี้มากแต่ความร้อนแรงของเรื่องนั้นก็ผ่านไปแล้ว เวลาก็นานมากแล้ว ทำให้เขาคิดไม่ออกสักพักนี่คือบริษัทลงทุนตงไหล!!!บริษัทที่มีมูลค่าเกินหนึ่งล้านล้านบริษัทขนาดใหญ่เช่นนี้ถูกควบคุมโดยชายหนุ่มวัยยี่สิบคนนี้จริง ๆเขายังเป็นนักเรียนเก่าของโรงเรียนมัธยมชูเฉิงอีกด้วยเมื่อพวกเขาเห็นว่าตัวแทนทางกฎหมายและประธานบริษัทลงทุนตงไหลต่างก็ชื่อหลินตง ผู้อำนวยการเจียงและเหอกวงหรงต่างก็รู้สึกเหมือนอยู่ในความฝันหลินตงบริจาคทีหนึ่งก็บริจาคได้เป็นแสนล้านการบริจาคเงินหนึ่งร้อยล้านให้กับโรงเรียนเก่าของเขาดูเหมือนจะสมเหตุสมผลอย่างสมบูรณ์"เป็นยังไงบ้างครับ? ผู้อำนวยการเจียง ตอนนี้คุณเชื่อแล้วหรือยัง?" หลินตงถามด้วยรอยยิ้ม"หลิน... หลินตงล้อเล่นแล้ว เวลาสามปีไม่คิดว่าหลินตงจะประสบความสำเร็จเช่นนี้ ผมไม่รู้จะเอาคำศัพท์อะไรมาบรรยายคุณแล้ว" ผู้อำนวยการเจียงกล่าวด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น"ผู้อำนวยกา
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 427
ยุนซีกอดแขนของหลินตง และทั้งสองก็เดินไปด้วยกัน ดึงดูดความสนใจของผู้คนนับไม่ถ้วนเมื่อเดินไปที่ถนนขายของว่าง หลินตงชี้ไปที่ร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดที่อยู่ตรงข้ามพวกเขาและพูดกับยุนซี ด้วยรอยยิ้ม "ยุนซี จำอาหารเดลิเวอรี่สิบกว่ากล่องที่ผมทำคว่ำตอนที่ผมช่วยคุณได้ไหม? เป็นของร้านนี้!""ขอโทษนะ หลินตง ตอนนั้นทำให้คุณสูญเสียเงินไปมากเลยใช่ไหม?" ยุนซีกล่าวขอโทษ"เด็กโง่ อย่าเอาแต่พูดขอโทษผม ระหว่างเราไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนี้ จริง ๆ แล้วไม่เท่าไหร่ ตอนนั้นเจ้าของร้านแค่ให้ผมชดเชยในราคาต้นทุนเท่านั้น และท้ายที่สุดแล้วผมก็ยังได้กำไล ได้นางฟ้าอย่างคุณมา!!!"ทั้งสองก็เดินต่อไปอีก เดินไปซื้อขนมไปทุกครั้งที่ไปสถานที่ที่คุ้นเคย หลินตงจะแนะนำเรื่องราวอันรุ่งโรจน์ที่เขาเคยอยู่ที่นี่ให้ยุนซีฟังยุนซีชอบความรู้สึกนี้มากเธออยากเดินไปกับหลินตงแบบนี้ตลอดกลับถึงโรงแรมหลินตงได้รับโทรศัพท์จากป้าหลินกั๋วยิง ให้เขาและยุนซีไปเยี่ยมบ้านของเธอในวันพรุ่งนี้หลังจากนั้นไม่นาน ป้าหลิวแย่นเหมยก็โทรมาอีก และให้พวกเขาไปบ้านในวันมะรืนนี้ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะคุยเรื่องนี้กันแล้วสองคนนี้โทรมาเชิญ หลินตงย่อมไม่ไปไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 428
นี่เป็นโอกาสที่ดีมากงานเลี้ยงรุ่นมีไว้เพื่ออะไร?ไม่ใช่แค่กินข้าวและคุยกันเหรอ?ถึงตอนนั้นหลังอาหารเย็น จัดให้ทุกคนร้องเพลงด้วยกันตามที่ว่ากันว่าผู้หญิงไม่เมาผู้ชายไม่มีโอกาส!!!หาเพื่อนชายเพื่อนหญิงอีกสองสามคน และชักชวนยุนซีให้ดื่มเยอะ ๆ โอกาสก็ไม่มาแล้วเหรอ?นี่เป็นโอกาสทองในชีวิต ผ่านไปแล้วก็จะไม่มีอีกแล้วยุนซีไม่เคยพบปะกับพวกเขาเลยตอนที่เธออยู่มัธยมปลาย เธอไม่ได้มาร่วมงานเรียนจบการศึกษาด้วยซ้ำไม่คิดว่าครั้งนี้เธอจะมาถังอู่รู้สึกตื่นเต้นไม่ใช่แค่เขา แต่เด็กผู้ชายทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ตื่นเต้นพวกเขาไม่เคยคิดว่าจะสามารถได้ยุนซีแต่สำหรับเทพธิดาประเภทนี้ตราบใดที่พวกเขาสามารถแตะต้องได้ พวกเขาก็มีความสุขไปหลายวันยุนซี "สวัสดีเพื่อน ๆ ทุกคน! เนื่องจากตารางเรียนค่อนข้างแน่น จึงไม่ค่อยได้พูดคุยกับทุกคน ยุนซีต้องขอโทษทุกคนด้วย หวังว่าทุกคนจะไม่รังเกียจ""ไม่รังเกียจ! ไม่รังเกียจ! จะรังเกียจได้ยังไง!""ใช่ ใช่ ใช่ ใช่ ใช่!!!! พวกเราไม่รังเกียจอย่างแน่นอน!""เทพธิดายุนซียังจำเพื่อนร่วมชั้นเก่าอย่างพวกเราได้ พวกเราดีใจมาก จะรังเกียจได้อย่างไร!"ทันใดนั้นถังอู่ก็เอาใจว่า
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 429
วันรุ่งขึ้นหลินตงพายุนซีไปเยี่ยมบ้านป้าใหญ่หลินตงขับรถและพายุนซีเข้าไปในชุมชนที่ครั้งหนึ่งเคยคุ้นเคยมากหลังจากจอดรถแล้ว ก็ขึ้นไปชั้นบนด้วยกันกับยุนซีมาที่บ้านของป้าใหญ่หลินกั๋วยิงและเคาะประตูไม่นานประตูก็เปิดออกเป็นพี่สาวจูจู"เสี่ยวตงกับน้องยุนซีมาแล้ว เข้ามาเร็วเข้า"หลังจากที่หลินตงกับยุนซีเข้าไปในบ้าน พวกเขาพบว่ามีคนจำนวนมากอยู่ในบ้านอย่างน้อยสิบกว่าคนแต่แม้ว่าบ้านของป้าจะเก่าไปหน่อย แต่สถานที่ค่อนข้างกว้างขวางและมีคนมากกว่าสิบคนในห้องรับแขกก็ไม่รู้สึกแออัดหลินตงรู้จักคนเหล่านี้ทั้งหมดหลินตงไม่แปลกใจเลยที่ลุงคนที่สี่ของเขาหลินกั๋วเวยและครอบครัวของเขาอยู่ที่นี่เพราะทั้งสองครอบครัวติดต่อกันมาตลอดแต่ครอบครัวหลินกั๋วปังก็อยู่ด้วย ดังนั้นหลินตงจึงสับสนเล็กน้อยป้ากับลุงสองคนขัดแย้งกันมากเพราะเรื่องของเขาไม่ใช่เหรอ?ทำไมจู่ ๆ พวกเขาก็คืนดีกัน?หลินตงสับสนเล็กน้อย!!!เห็นหลินตงเข้ามาการแสดงออกของหลินกั๋วเวยและหลินกั๋วปังดูไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อยนับตั้งแต่หลินกั๋วยิงเจริญรุ่งเรือง น้องชายทั้งสองก็อิจฉามากหลินกั๋วปังถึงกับซื้อของมากมายและพาครอบครัวของเขาไปท
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 430
พวกเขายังต้องการสัมผัสกับสายตาอิจฉาของผู้อื่นด้วยทั้งสองกำลังจะพูดแต่มีคนอื่นแย่งพูดก่อน"เสี่ยวตงมาแล้ว นั่งลงเร็วเข้า!!!" ป้าคนที่สองจางกุ้ยฟางเห็นหลินตงเข้ามาก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อสละที่นั่งให้หลินตงหลินกั๋วปังรู้สึกเขินอาย เขาไม่รู้สึกว่าตราบใดที่เขาได้รับการให้อภัยจากหลินตง เขาก็สามารถขับรถหรู อาศัยอยู่ในคฤหาสน์เหมือนบ้านพี่สาวคนโต และยังมีงานที่ไม่ต้องทำงานมากก็ได้เงินจำนวนมากวันแบบนี้ ช่วงนี้เขาฝันทุกวันหลินกั๋วเวยเห็นว่าพี่สะใภ้คนที่สองของเขากระตือรือร้นและเอาใจใส่มาก เขาจึงมองดูภรรยาของเขาด้วยสายตาของเขาสั่งให้อีกฝ่ายเลียนแบบจางกุ้ยฟางหากต้องการขับรถหรูและอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ จะได้ได้ไงถ้าคุณไม่กระตือรือร้น?หลินตงไม่ได้พูดหรือทักทายคนเหล่านี้ แต่ดึงยุนซีไปอีกด้านหนึ่ง"พี่สาว เบียด ๆ กันหน่อย!" หลินตงพูดกับจูจูจูจูรีบลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า "พวกนายนั่งลงเถอะ ฉันจะไปช่วยในครัว"หลินตงดึงยุนซีให้นั่งลงเขาไม่มีอะไรจะพูดกับครอบครัวของหลินกั๋วปังทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตยังคงชัดเจนอยู่ในใจถ้าเขาไม่รอดจากเงื้อมมือของพวกเขาได้ทันเวลาและอาศัยอยู่ในบ้านป้า ก็ยา
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 431
ทันทีที่คำพูดของหลินตงออกมา ทุกคนในห้องโถงก็หายใจทันทีไม่ใช่คำพูดเด็ดขาดของหลินตงที่ทำให้เกิดปฏิกิริยาครั้งใหญ่ แต่หลินตงกลับพูดว่าเขาบริจาคสองล้านให้กับมัธยมชูเฉิงเมื่อวานนี้นั่นคือสองร้อยล้านนะ!!!เมื่อพิจารณาจากข้อเท็จจริงที่ว่าหลินตงซื้อคฤหาสน์มูลค่าพันล้านให้กับสองป้าของเขา และยังเป็นเจ้าของโรงแรมระดับแปดดาวมูลค่าหลายหมื่นล้าน ตอนนี้ที่เขาพูดไปแล้ว มันจะไม่เท็จอย่างแน่นอนดวงตาของหลินกั๋วปังและหลินกั๋วเวยเป็นประกายมันจะดีแค่ไหนถ้าให้พวกเขา???กลับถูกหลินตงบริจาคออกไป!!!หลินฉวนรู้สึกตื่นเต้นมากในเวลานี้หลังจากได้เห็นรถคันหรูที่ขับโดยลูกพี่ลูกน้องและลุงเขาใฝ่ฝันที่จะได้ขับรถหรูและโอ้อวดทุกวันเมื่อถึงเวลานั้น สาวสวยยังคงเข้าแถวเพื่อขึ้นรถของเขาความรู้สึกนั้นช่างวิเศษจริง ๆแต่ถ้าอยากได้รับสิ่งเหล่านี้ ต้องมีความสัมพันธ์ที่ดีกับหลินตงก่อนตราบใดที่เขาสามารถเป็นเจ้าของรถหรูและคฤหาสน์ได้เหมือนกับครอบครัวของป้าของเขา หลินตงก็สามารถทุบตีเขาได้มากเท่าที่เขาต้องการ แต่เขาจะไม่ตอบโต้หรือดุด่าเขา"พี่ชาย!!! เอ่อ..."หลินฉวนเพิ่งพูดไม่กี่คำก็ถูกหลินตงเถียงกลับ"หลินฉวนอ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 432
แม้ว่าหลินเฟยจะไม่พูด แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอไม่ต้องการเป็นเหมือนครอบครัวของป้าใครบ้างจะไม่ต้องการรถยนต์หรูหราและคฤหาสน์? ??ใครบ้างจะไม่อยากมีรายได้นับล้านต่อปีโดยไม่ต้องทำงาน?แต่เธอรู้ว่ามันไม่สมจริงมากที่อยากให้หลินตงให้อภัยครอบครัวของพวกเขาเนื่องจากพ่อแม่ทำกับหลินตงเกินไปมากจริง ๆดังนั้นในครอบครัวนี้ เธอจึงเป็นคนเดียวที่ไม่มีความหวังสูงหลินกั๋วปังอ้าปากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรเลยในเวลานี้หลินกั๋วยิงก็เดินออกมา"เสี่ยวตง! เรื่องในอดีตก็ปล่อยให้ผ่านไปเถอะ! พ่อแม่ของนายก็ไม่อยู่แล้ว ยังไงพวกเขาก็เป็นญาติของนาย คนเราไม่สามารถอยู่ในความเกลียดชังได้ตลอดไป นายได้ดีแล้ว ต้องมองโลกในแง่ดีบ้าง" หลินกั๋วยิงแนะนำครอบครัวหลินกั๋วปังต่างก็มองดูหลินกั๋วยิงอย่างรู้สึกขอบคุณ"ป้า! ป้าไม่ต้องขอร้องให้พวกเขาอีกแล้ว ผมรู้จักครอบครัวของพวกเขาดี ไม่ต้องพูดว่าพวกเขาเคยทำกับผมยังไง ถ้าตอนนี้ผมยังเป็นนักเรียนที่ยากจน พวกเขาจะมายอมรับผิดกับผมแบบนี้เหรอ? ไม่แน่นอน บางทีถ้าผมตายพวกเขาอาจจะไม่ไปดูผมเลย นี่เป็นเรื่องที่ลุงแท้ ๆ ควรทำเหรอ? และผมไม่ได้มีชีวิตอยู่ในความเกลียดช
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 433
ในห้องรับแขกเหลือครอบครัวหลินกั๋วปังกับหลินกั๋วเวย และพวกจูฮวากุ้ยหลินกั๋วปังและหลินกั๋วเวยทั้งสองครอบครัวมองกันไปมา สีหน้าดูน่าเกลียดเล็กน้อยคำพูดของหลินตงเมื่อกี้สามารถพูดได้ว่าเป็นน้ำเย็นหยดหนึ่ง ดับความหลงใหลทั้งหมดของพวกเขาเดิมทีคิดถึงการได้รับผลประโยชน์ สามารถขับรถหรู อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ และมีงานที่ดีเหมือนครอบครัวหลินกั๋วยิงไม่คิดว่าหลินตงจะไม่ไว้หน้าพวกเขาเลยบริจาคเงินสองร้อยล้านตามอำเภอใจ แต่ไม่ยอมให้ประโยชน์แก่พวกเขาแม้แต่น้อยความเสียใจอย่างไม่มีที่สิ้นสุดก็เกิดขึ้นในใจของทั้งสองครอบครัวถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าหลินตงจะได้ดี คงดีกับเขามากกว่านี้ตอนนั้นทุ่มเทหน่อยหรือใส่ใจบ้าง ผลประโยชน์ที่ไม่จํากัดก็จะแลกเปลี่ยนกลับมาในวันนี้ดูที่หลินกั๋วยิงและหลิวแย่นเหมยทั้งสองตระกูลไม่เพียงแต่แจกคฤหาสน์หลายร้อยล้านเท่านั้น แต่ยังจัดงานสบายที่มีเงินรายปีมากกว่าหนึ่งล้านอีกด้วยไม่ต้องทำอะไรก็ได้เงินเยอะขนาดนี้ใคร ๆ ก็รู้ว่าหลินตงหาทางมอบเงินให้พวกเขาชีวิตแบบนี้ใครล่ะจะไม่อิจฉา???คนที่เสียใจมากที่สุดคือหลินกั๋วเวยและภรรยาของเขาพวกเขามีโอกาสมากมายที่จะช่วยเหลือหลินตงตอ
Latest chapter
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1411
ป้าเทียนหลบหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานได้เพียงฉิวเฉียด แต่ยังไม่ทันได้โต้กลับ หมัดอีกข้างของเฉินจิ้งจื่อหานหมัดอีกข้างก็พุ่งเข้าใส่ทันทียังคงเป็นหมัดดาวสวรรค์สยบมารอันทรงพลัง ป้าเทียนถึงกับมองเห็นอย่างลางๆ ที่เหนือหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานมีดาวเคราะห์สีแดงเพลิงขนาดมหึมาความร้อนแผ่ซ่าน ทำให้เขารู้สึกว่าผิวหนังกำลังร้อนแสบหมัดนี้ เขาหลบไม่ทัน จึงทำได้แค่รับมันไว้อย่างเต็มแรงหมัดราชันย์!!!แต่ป้าเทียนก็ไม่ยอมแพ้สวนกลับด้วยหมัดราชันย์ สุดยอดไม้ตายของมังกรทลายฟ้าฟาดใส่เเฉินจิงจื่อหานเต็มแรงเฉินจิงจื่อหานเผยสีหน้าเหยียดหยามถึงหมัดของป้าเทียนจะดูทรงพลังไม่น้อยแต่หากเทียบกับ หมัดดาวสวรรค์สยบมาร หนึ่งในสุดยอดวิชาของสำนักดาวสวรรค์แล้ว ยังห่างกันเกินไป และไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันด้วยซ้ำและที่สำคัญ ตอนนี้เฉินจิงจื่อหานยังมีศาสตราเทพมายาที่พ่อมอบให้---เปลวตะวันสนับมือถูกสร้างขึ้นมาโดยเฉพาะ เพื่อใช้คู่กับหมัดดาวสวรรค์สยบมาร เมื่อทั้งสองผสานรวมกัน พลังจะยิ่งรุนแรงยิ่งกว่าเดิมแม้จะยังเทียบไม่ได้กับตอนที่หลินตงใช้ดาบกำราบมารร่ายวิชาดาบกำราบมารแต่ถึงอย่างนั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1410
ไม่แน่อาจจะมีชิ้นที่สาม หรือชิ้นที่สี่ก็ได้และคนที่ดีใจที่สุดท่ามกลางทุกคน คงหนีไม่พ้นป้าเทียนแห่งมังกรทลายฟ้าเขามีวิชาหมัดราชันย์ ซึ่งต้องอาศัยสนับมือช่วยเสริมพลัง จึงจะสามารถปลดปล่อยพลังออกมาอย่างเต็มที่ไม่ทันได้ออกแรง ก็มีคนเอามาประเคนถึงหน้าสนับมือศาสตราเทพมายาคู่นั้น ต้องเป็นของเขาป้าเทียนเมื่อได้สนับมือมาครอบครองแล้ว พลังของหมัดราชันย์ จะต้องเพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดดอย่างแน่นอน“ฮ่าๆ นึกไม่ถึงจริงๆ พวกแกรู้ได้ยังไงว่า ฉันกำลังต้องการสนับมือศาสตราเทพมายาอยู่? ถึงกับรีบเอามาส่งให้ฉันถึงที่ ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่เกรงใจล่ะนะ สนับมือคู่นี้ ใครก็ห้ามแย่ง ส่วนของอย่างอื่น ฉันไม่ต้องการ” ป้าเทียนพูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง“ได้เลย! ป้าเทียน! สนับมือคู่นี้ให้คุณ ส่วนศาสตราเทพมายาชิ้นอื่น ไม่ว่าจะมีอีกกี่ชิ้น คุณห้ามแตะต้องเด็ดขาด”“ใช่! ป้าเทียน สนับมือคู่นั้นให้คุณ แล้วต่อให้หลินตงไม่มีศาสตราเทพมายาเหลืออีก เราก็จะไม่แย่งกับคุณ แต่คุณก็ต้องให้สัญญาว่า จะเอาแค่สนับมือเท่านั้น”“ตกลง!!! ฉันจะเอาแค่สนับมือ ส่วนของชิ้นอื่นให้พวกคุณ” ป้าเทียนตอบกลับ"สัญญา!!!""สัญญา!!!"“ดูท่าพวกแก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1409
ท่ามกลางฝูงอสูรยักษ์สีทองอาณาจักรนิรันดระดับเซียนเดินดินกว่าสิบตัวที่ล้อมรอบอยู่ ทุกตัวดูฮึกเหิมและพร้อมเปิดฉากโจมตีหลินตงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย และพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ฉันคิดไว้อย่างดีแล้ว ก็อยากให้พวกนายได้ศาสตราเทพมายามากกว่านี้เหมือนกัน แต่มันก็ช่วยไม่ได้! หามาได้แค่อันเดียวเอง ฉันก็ไม่ใช่นักมายากล จะเสกของตามใจพวกนายได้ยังไง""ทุกคน! ดูท่าหลินตงจะไม่คิดยกศาสตราเทพมายาให้ พวกเราจะรออะไรกันอีก ลงมือเลยเถอะ! แค่ฆ่าหลินตงให้ได้ ไม่ว่าเขาจะมีศาสตราเทพมายากี่ชิ้น สุดท้ายก็เป็นของพวกเราทั้งนั้นแหละ!" หยวนหมิงที่อยู่ข้างๆ เร่งเร้าเขาอยากจัดการหลินตงให้จบๆ โดยเร็วถ้าปล่อยไว้นานเกินไป อาจมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นก็ได้เพราะหยวนหมิงสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติเมื่อต้องเผชิญหน้ากับปรมาจารย์ระดับเดียวกันมากมายขนาดนี้หลินตงไม่เผยความกลัวแม้แต่น้อย มีเพียงความเยือกเย็นส่วนชายหนุ่มที่มากับเขา ก็แสดงสีหน้าเหยียดหยามออกมาแค่แวบเดียวแม้สีหน้านั้นจะปรากฏเพียงแวบเดียว แต่ก็ยังถูกหยวนหมิงสังเกตเห็นที่เกิดสถานการณ์แบบนี้ไม่อย่างนั้นสองคนนี้ก็ซื่อบื้อมากหรือไม่ก็ยังไม่ได้เอาไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1408
แผนฆ่าคนไม่ให้มือตัวเองเปื้อยนเลือด เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบแทบไม่ต้องเปลืองแรงใด ๆ ก็สามารถกำจัดมังกรเก้าหัวได้อย่างไรก็ตาม วิกฤตนั้นได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดายโดยหยวนหมิงหลินตงมองดูท่าทางของอสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวที่อยู่รอบตัวเขาเขารู้ว่าคำพูดของหยวนหมิงมีอิทธิพลต่อพวกเขาแล้วศาสตราเทพมายาชิ้นเดียว ก็สามารถทำให้พวกเขาต่อสู้จนตายได้ไม่ต้องพูดถึงหลายชิ้นหรือแม้แต่สิบชิ้นประเด็นสำคัญคือหลินตงไม่มีทางอธิบายสถานการณ์นี้ได้เดิมทีตั้งใจจะยืมมีดฆ่าศัตรู แต่จู่ ๆ ก็ถูกตลบหลังโดยไม่ทันตั้งตัวตอนนี้กลับกลายเป็นเขาเองที่จนมุม ไม่มีทางให้ถอยแล้วหลินตงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แน่นอนว่าหยวนหมิง ผู้ซึ่งสามารถขึ้นสู่อาณาจักรนิรันดรและกลายเป็นผู้นำเผ่ามังกรเก้าหัว ไม่ใช่คนโง่ในขณะเดียวกัน เฉินจิงจื่อหานเฝ้าดูทุกอย่างดำเนินไปด้วยความสนใจอย่างยิ่งด้วยฐานะของเขา จึงไม่จริงจังกับอารยธรรมระดับกลางเช่นนี้มากนักแม้ว่าคู่ต่อสู้จะมีจำนวนมากและทรงพลัง แต่ถ้าเขาต่อสู้อย่างจริงจังและใช้ไพ่เด็ดทั้งหมด เขาก็ไม่กลัวสัตว์ร้ายมากกว่าสิบตัวเหล่านี้ท้ายที่สุดแล้ว อารยธรรมระดับสูงนั้นเกินกว่าที่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1407
ปรมาจารย์อาณาจักรนิรันดรของอสูรกาแล็กซีต่างก็พยักหน้ารับรู้ขณะที่พวกเขากำลังเตรียมโจมตีและสังหารหยวนหมิงและหยวนเซิงจู่ๆ หยวนหมิงก็คิดวิธีที่ดีในการหาทางออกขึ้นมาเขาตะโกนทันที "ทุกคน ได้โปรดอย่าหลงกลอุบายของหลินตง เป้าหมายของเขา คือการใช้ศาสตราเทพมายาเพื่อล่อพวกเราอสูรกาแล็กซีให้ต่อสู้กันเอง ตราบใดที่เราร่วมมือกันฆ่าเขา ศาสตราเทพมายาก็จะเป็นของทุกคนไม่ใช่เหรอ? มังกรเก้าหัวของฉันสัญญาว่าจะไม่เข้าร่วมการแย่งชิงนี้ พวกคุณได้ไตร่ตรองยัง? มีศาสตราเทพมายาเพียงหนึ่งเดียว แล้วทุกคนจะแบ่งกันอย่างไร? มันจะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดอีกครั้งภายใอสูรกาแล็กซี ซึ่งหลินตงได้วางแผนไว้แล้ว จิตใจของเขาชั่วร้ายเกินกว่าจะปล่อยไว้ได้"หลังจากหยุดชั่วครู่ หยวนหมิงก็พูดต่อ "นอกจากนี้ หลินตงยังเจอศาสตราเทพมายาในซากปรักหักพังโบราณอีกด้วย ใครเล่าจะรับประกันได้ว่าเขาเจอเพียงชิ้นเดียว? ถ้าเขาเจอเพียงชิ้นเดียวจริง ๆ แล้วศาสตราเทพมายาล้ำค่าขนาดนี้ เขาจะเต็มใจเอาออกมาให้ทุกคนเหรอ? ฉันคิดว่า เขาต้องพบหลายชิ้นแน่ๆ ตอนนี้เอาออกมาเพียงชิ้นหนึ่งเพียง เพื่อกระตุ้นความขัดแย้งภายในอสูรกาแล็กซีของเรา"“สิ่งที่เราควรทำตอนน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1406
พวกมันก็ไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวอีกต่อไป"หลินตง! ในเมื่อแกรู้แล้ว ก็จงคิดให้ดีและมอบศาสตราเทพมายาในมือของแกมา ด้วยวิธีนี้ แกจะยังสามารถรักษาชีวิตของแกได้ อย่ารอให้พวกเราลงมือ มิฉะนั้นแล้ว แม้ว่าแกจะอยู่ในอาณาจักรนิรันดร แกก็จะไม่สามารถหยุดยั้งการโจมตีของผู้แข็งแกร่งมากมายเช่นเราได้""ใช่แล้ว! หลินตง ตราบใดที่แกมอบศาสตราเทพมายาในมือของแก เราสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายแกและจะส่งแกออกจากอสูรกาแล็กซีอย่างปลอดภัย ไม่อย่างนั้นก็อย่าโทษเราที่หยาบคาย""มอบศาสตราเทพมายามา แล้วจะไว้ชีวิตแก!!!"กลุ่มปรมาจารย์ทรงพลังแห่งอาณาจักรนิรันดรพูดขึ้นบังคับให้หลินตงส่งมอบดาบกำราบมารในมือของเขาหยวนหมิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติถ้าหลินตงส่งมอบศาสตราเทพมายาจริงๆ เขาจะได้รับอนุญาตให้ออกจากอสูรกาแล็กซีได้หรืออย่างไรแล้วมังกรเก้าหัวของเขาจะเกิดอะไรขึ้น?ไม่เพียงแต่พวกเขาต้องเสียหายอย่างหนักเท่านั้น แถมยังปล่อยเสือกลับเข้าป่าอีก เท่ากับว่าทิ้งปัญหาไว้ให้ระเบิดทีหลังไม่แน่นอน!!!ไม่สามารถปล่อยให้หลินตงมอบศาสตราเทพมายาได้!ในขณะนั้น หลินตงก็พูดขึ้นอย่างกะทันหัน "ถ้าพวกแกทุกคนต้องการดาบเล่มนี้ ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1405
"พี่หง หลินตงจะตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่า? ได้โปรดช่วยหลินตงด้วยพี่หง" หวงฝู่ซีเยว่พูดเสียงดังคำพูดของเธอทำให้ยุนซีและคนอื่นๆ นึกขึ้นได้คนเดียวที่สามารถช่วยหลินตงได้ในตอนนี้ คงจะเป็นไป๋หลี่เหยียนหงผู้แสนจะลึกลับทุกคนพูดขึ้นเพื่อขอความช่วยเหลือจากเธอ"พี่หง ได้โปรดช่วยหลินตงด้วย""ใช่แล้ว! พี่หง! ได้โปรดช่วยหลินตงด้วย...."เมื่อทุกคนรีบร้อนขอความช่วยเหลือเสียงของไป๋หลี่เหยียนหงก็ดังก้องอยู่ในหูของทุกคน"ไม่ต้องกังวล ในเมื่อมีจื่อหานอยู่ที่นี่ หลินตงก็จะไม่เป็นไรแน่นอน พวกเขาไม่มีความกล้าที่จะทำร้ายหลินตง"เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋หลี่เหยียนหงทุกคนสามารถคลายความกังวลได้ชั่วคราวอย่างไรก็ตาม พวกเธอยังคงจ้องมองร่างของหลินตงข้างหน้าด้วยความกังวลหลินตงมองไปที่อสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวรอบตัวเขาอย่างอธิบายไม่ถูกสถานการณ์แบบนี้มันอะไรกัน?เมื่อสักครู่ไม่มีใครสนใจคำพูดของหยวนหมิงทำไมทุกคนถึงเปลี่ยนใจกะทันหัน?อาจเป็นเพราะการโจมตีก่อนหน้านี้ของเขามีรัศมีกว้างเกินไปงั้นเหรอ?แต่จากข้อมูลที่หลินตงได้รับมาอาณาจักรนิรันดรอันสูงส่งเหล่านี้ไม่สนใจความเป็นหรือความตายของสิ่งมีชีวิ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1404
คนแบบเดียวกันมักจะดึงดูดกันเองเผ่ามังกรเก้าหัวก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันมากนักไม่ต้องพูดถึงสองคนนี้หากอยู่บนโลก คงทำให้เด็กๆ กลัวจนร้องไห้กลางดึกแน่ๆ แถมอาจใช้เป็นยันต์กันเลยทีเดียวหยวนหมิงมองอสูรยักษ์สีทองทั้งสองตัว ที่เข้าร่วมสนามรบด้วยความรู้สึกขุ่นเคืองในใจพวกเขาคงมาถึงนานแล้ว แต่เพิ่งจะลงมือตอนนี้ถ้าไม่ใช่เพราะหลินตงหยิบศาสตราเทพมายาออกมา ก็ยังไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะปรากฏตัวหรือไม่!ล้วนเป็นพวกเลวทรามทำได้ทุกอย่างถ้าแลกกับผลประโยชน์แต่หยวนหมิงลืมคิดไปว่ามังกรเก้าหัวก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?ต่างก็ไม่มีใครดีไปกว่าใครสถานการณ์ปัจจุบันกลายเป็นสี่ต่อสามแม้ว่าหยวนเซิงจะได้รับบาดเจ็บบ้าง แต่ก็ยังมีแรงเหลือพอสู้ได้แม้ว่าในใจจะไม่พอใจ แต่หยวนหมิงก็พูดอย่างสุภาพว่า "ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ! หากวันนี้ฉันฆ่าศัตรูได้ มังกรเก้าหัวของฉันจะตอบแทนคุณอย่างงาม""ฮ่าๆ พี่หยวนหมิงไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้ สองเผ่าของเราเป็นเพื่อนเก่ากัน เผ่ามังกรเก้าหัวของคุณกำลังมีปัญหา เราจะยืนดูเฉยๆ ได้อย่างไร!" หมาป่านรกสามหัวหัวเราะและพูด"พี่หมาป่า! มิตรภาพก็ส่วนมิตรภาพ แต่บุญคุณก็ต้องชดใช้ให้ชัด
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1403
หลินตงใช้ศาสตราเทพมายาโจมตีเพียงครั้งเดียว จนทำให้มังกรเก้าหัวได้รับความเสียหายอย่างหนัก ซ้ำยังทำให้พวกเขาเสียหน้าหนักมากในอสูรกาแล็กซี“หลินตง! แกดูถูกกันเกินไปแล้ว!!! ที่นี่คืออสูรกาแล็กซี ไม่ใช่กาแล็กซี่ทางช้างเผือก แกอยากจะจุดชนวนสงครามหรือไง?” หยวนหมิงจ้องเขม็งไปยังหลินตงที่ยืนอยู่ไกล พูดพร้อมกัดฟันด้วยความโกรธหลินตงเหวี่ยงดาบกำราบมารในมือเป็นวง และเก็บเข้าฝักไป เขาหัวเราะอย่างเย็นชา จากนั้นตอบกลับด้วยเสียงเรียบนิ่งว่า "หยวนหมิง! แกเลิกขู่ได้แล้ว! คิดว่าตัวเองเป็นแทนอสูรกาแล็กซีทั้งหมดเหรอ! แล้วที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ฉันก็แค่ป้องกันตัวเท่านั้นเอง ส่วนผลที่ตามมา ไม่ใช่ความผิดของฉัน แต่เป็นพวกแกต่างหาก ที่แกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง"“แก…”หยวนหมิงถึงจุกจนพูดไม่ออก เมื่อโดนหลินตงตอกกลับจากนั้นหันไปยังความว่างเปล่า ตะโกนดังเสียงหนักแน่นว่า "ทุกท่าน! หลินตง ไอ้คนนอกผู้นี้ ได้กระทำการอุกอาจในอสูรกาแล็กซีของฉัน! ยิ่งไปกว่านั้น ยังทำให้มังกรเก้าหัวของฉันตายเจ็บนับไม่ถ้วน เพื่อชำระแค้นให้แก่พี่น้องของฉัน และเพื่อรักษาศักดิ์ศรีของอสูรกาแล็กซีแห่งนี้ ฉันหยวนหมิง ขอวิงวอนต่อทุกท่าน ได้โปรดร่วมม
