LOGINShare
บทที่ 432
Related chapters
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 433
ในห้องรับแขกเหลือครอบครัวหลินกั๋วปังกับหลินกั๋วเวย และพวกจูฮวากุ้ยหลินกั๋วปังและหลินกั๋วเวยทั้งสองครอบครัวมองกันไปมา สีหน้าดูน่าเกลียดเล็กน้อยคำพูดของหลินตงเมื่อกี้สามารถพูดได้ว่าเป็นน้ำเย็นหยดหนึ่ง ดับความหลงใหลทั้งหมดของพวกเขาเดิมทีคิดถึงการได้รับผลประโยชน์ สามารถขับรถหรู อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ และมีงานที่ดีเหมือนครอบครัวหลินกั๋วยิงไม่คิดว่าหลินตงจะไม่ไว้หน้าพวกเขาเลยบริจาคเงินสองร้อยล้านตามอำเภอใจ แต่ไม่ยอมให้ประโยชน์แก่พวกเขาแม้แต่น้อยความเสียใจอย่างไม่มีที่สิ้นสุดก็เกิดขึ้นในใจของทั้งสองครอบครัวถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าหลินตงจะได้ดี คงดีกับเขามากกว่านี้ตอนนั้นทุ่มเทหน่อยหรือใส่ใจบ้าง ผลประโยชน์ที่ไม่จํากัดก็จะแลกเปลี่ยนกลับมาในวันนี้ดูที่หลินกั๋วยิงและหลิวแย่นเหมยทั้งสองตระกูลไม่เพียงแต่แจกคฤหาสน์หลายร้อยล้านเท่านั้น แต่ยังจัดงานสบายที่มีเงินรายปีมากกว่าหนึ่งล้านอีกด้วยไม่ต้องทำอะไรก็ได้เงินเยอะขนาดนี้ใคร ๆ ก็รู้ว่าหลินตงหาทางมอบเงินให้พวกเขาชีวิตแบบนี้ใครล่ะจะไม่อิจฉา???คนที่เสียใจมากที่สุดคือหลินกั๋วเวยและภรรยาของเขาพวกเขามีโอกาสมากมายที่จะช่วยเหลือหลินตงตอ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 434
ตอนนี้พวกเขาไม่เพียงแต่ไม่ได้รับสองล้านเท่านั้น แต่ยังได้รับความสูญเสียมหาศาลอีกด้วยยี่สิบสี่ล้านต่อปี!!!พวกเขาทั้งสองต้องการที่จะตบตัวเองอย่างหนักอะไรก็ไม่ได้เลยสักอย่างไม่ใช่แค่พวกเขาต้องการตบตัวเองหลินกั๋วเวยและภรรยาของเขาก็อยากจะตบตัวเองเช่นกัน"นับแบบนี้ไม่ได้! เสี่ยวตงเคยบอกว่าต้องการเงินเท่าไหร่สามารถไปเอาที่การเงินได้โดยตรง ให้เราเรียนบริหารให้ดี ยังไงโรงแรมนี้ก็ต้องมอบให้เราในอนาคต"หลินกั๋วปังและหลินกั๋วเวยทั้งสองครอบครัวรู้สึกเวียนหัว"ปากของคุณมีหูรูดนิดหน่อยได้ไหม พูดออกไปข้างนอกทุกอย่างจริง ๆ!!!" จูฮวากุ้ยพูดอยู่ข้าง ๆ ด้วยน้ำเสียงหนัก"ทั้งหมดเป็นครอบครัวเดียวกัน กลัวอะไร!!!" หลินกั๋วยิงกลับพูดเฉย ๆ"ฮึ่ม!!!" จูฮวากุ้ยส่งเสียงโกรธคนอื่นไม่อวดความมั่งคั่งภรรยาฉันกับดีพูดออกไปทุกอย่างไม่เคยเห็นคนในสังคมเป็นคนชั่วร้าย"ป้า พี่หลินตงให้โรงแรมพวกคุณแล้ว เขาจะทำอะไร?" หลินฉวนถามต่อ"ฉันได้ยินจากผู้จัดการทั่วไปของโรงแรมว่า โรงแรมโกลเด้นลิฟเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ของเสี่ยวตง ว่ากันว่าอุตสาหกรรมอื่น ๆ เสี่ยวตงมีคุณค่ามากกว่าโรงแรมโกลเด้นลิฟ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 435
หลังจากที่หลินตงและยุนซีออกจากบ้านของหลินกั๋วยิง พวกเขาก็ขับรถไปทั่วชานเมืองชูเฉิงทิวทัศน์รอบ ๆ ชูเฉิงนั้นสวยงามมาก ทั้งสองคนก็มีช่วงเวลาที่ดี และไม่ได้กลับไปจนกว่าจะมืดหลังจากกลับมาถึงโรงแรม หลินตงโทรหาป้าของเขาหลิวแย่นเหมย บอกเธอว่าเขามีเรื่องต้องทำพรุ่งนี้ และจะพบกันอีกครั้งเมื่อเขากลับมาที่เจียงเฉิงหลังจากผ่านเรื่องราวต่าง ๆ ของครอบครัวป้าหลินกั๋วยิงแล้ว หลินตงอาจจะเดาได้ว่าป้าของเขาหลิวแย่นเหมยหมายถึงอะไรอาจจะแนะนำงายให้ลุงสองคนของหลินตงด้วยลุงสองคนนี้มีความคล้ายคลึงกับหลินกั๋วเวย นับตั้งแต่การตายของพ่อแม่ของหลินตง พวกเขายังได้เข้าร่วมค่ายแข่งขันเพื่อเรียกร้องค่าสินไหมทดแทนสุดท้ายหลินตงเลือกหลินกั๋วปัง และพวกเขาก็ไม่เคยมองหลินตงดีเลยหลินตงไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับคนที่เห็นคุณค่าของเงินมากกว่าความสัมพันธ์ทางครอบครัวหลิวแย่นเหมยอาจเดาได้ว่าหลินตงต้องถูกกระตุ้นโดยบ้านของหลินกั๋วยิงในวันนี้ ก็ไม่ได้บังคับอีกต่อไปทำได้แค่ถอนหายใจ ดูเหมือนว่าหลินตงยังคงไม่สามารถละทิ้งความขุ่นเคืองของเขาได้ในวันรุ่งขึ้นหลินตงยังคงพายุนซี ไปเยี่ยมชมภูเขาและแม่น้ำรอบ ๆ ชูเฉิงยุนซีชอบควา
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 436
โอ้พระเจ้า!!!หนุ่ม ๆ ทุกคนรู้สึกใจสลายสำหรับสาว ๆ ทันทีที่พวกเธอเห็นหลินตง ดวงตาก็เต็มไปด้วยประกายหล่อมาก!!!ดีงามมาก!!!หลินตงตอนเรียนมัธยมปลายก็หล่อ เพียงแต่ร่างกายผอมไปหน่อย ประกอบกับแววตาที่เศร้าหมองในตอนนั้น ก็เป็นที่โดนใจเพื่อนนักเรียนหญิงหลายคนแม้ว่าจะส่งอาหารทุกวัน แต่เพื่อนร่วมชั้นหญิงในโรงเรียนมัธยมปลายก็ไม่สมจริงเท่ากับเพื่อนร่วมชั้นหญิงในวิทยาลัยในเวลานั้น ยังมีสาว ๆ หลายคนที่ตามจีบหลินตงถังอู่จ้องมองอย่างหนักที่หลินตงและยุนซีเขาวางแผนไว้นับครั้งไม่ถ้วนแล้ว การรวมตัวของเพื่อนร่วมชั้นครั้งนี้ต้องจูบยุนซีนี่คือความฝันของเขาในสมัยเรียนมัธยมเขายังตามจีบยุนซีอยู่แนวหน้าด้วยแต่ยุนซีไม่เคยสนใจเขาเลยในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาก็ไม่เคยลืมยุนซี ได้ยุนซีปรากฏตัวในความฝันของเขานับครั้งไม่ถ้วนอย่างไรก็ตามทันทีที่หลินตงพายุนซีเข้ามา แผนการทั้งหมดก็ดูซีดเซียวไปช้า ๆ ดวงตาของถังอู่กลายเป็นสีแดงเลือดเล็กน้อยเทพธิดาในฝันของตัวเอง คาดไม่ถึงว่าจะถูกอดีตเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งจูงไปเขาจวนจะระเบิดแล้ว"สวัสดีเพื่อน ๆ! ไม่ได้เจอกันหลายปี รู้สึกคิดถึงพวกคุณมาก คิดถึงชีว
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 437
"ถังข้าว ตอนนี้คุณกำลังทำอะไรอยู่?" หลินตงถามเพื่อนร่วมชั้นตัวเตี้ยและอ้วนที่อยู่ข้าง ๆถังข้าวชื่อฟ่านถง และเขาเป็นหนึ่งในเพื่อนที่ดีที่สุดของหลินตง ในโรงเรียนมัธยมปลายเนื่องจากครอบครัวของพวกเขาไม่ค่อยดีนัก พวกเขาจึงมักทำงานพาร์ทไทม์ร่วมกันชื่อฟ่านถงนี้ตั้งได้ดี ทุกคนจึงตั้งชื่อเล่นให้เขาว่าถังข้าวเขาก็ไม่โกรธและยิ้มทุกวันมีเพียงหลินตงเท่านั้นที่รู้ว่าไอ้หมอนี่มีปมด้อยกว่าเขาหากสามารถทำให้เพื่อนร่วมชั้นพอใจและเข้ากับทุกคนได้ การเรียกชื่อเล่นก็ไม่มีอะไรเลย"พี่ตง! ตอนนี้ฉันทำงานไซต์ก่อสร้างกับพ่ออยู่! อยู่ที่ชูเฉิง! ฉันเทียบกับนายไม่ได้หรอก สมองของฉันไม่ดีเหมือนนาย เรียนไปด้วยทำงานไปด้วยก็ยังสอบเข้ามหาวิทยาลัยเจียงหนานที่มีชื่อเสียงระดับประเทศได้อีกด้วย" ฟ่านถงอิจฉาเขาอิจฉาหลินตงจริง ๆไม่เพียงแต่เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเจียงหนานเท่านั้น แต่ตอนนี้ยังได้เทพธิดายุนซีมาอยู่ในมืออีกด้วยพ่อของเขาเคยเปรียบเทียบเขากับหลินตง และขอให้เขาเรียนรู้เพิ่มเติมจากหลินตงแต่เขาจะทำอะไรได้?การเรียนรู้ขึ้นอยู่กับพรสวรรค์ หลินตงสมองดี แต่เขาโง่เมื่อทั้งสองคนทำงานพาร์ทไทม์ด้วยกัน เจ้านาย
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 438
"นักเรียนมาถึงกันหมดแล้วใช่ไหม? ขออภัย เพราะติดธุระนิดหน่อย เลยมาช้าไป" เหอกวงหรงเข้าประตูมาพูดขอโทษเล็กน้อย"ครูเหอมาแล้ว!!! เชิญนั่งก่อน!!!""ไม่ช้า ไม่ช้า เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ครูเหอมา" ถังอู่กล่าวเหอกวงหรงเหลือบมองโต๊ะหลายตัว และหลังจากเห็นหลินตงและยุนซีก็เดินตรงไปที่โต๊ะของหลินตงจากนั้นเขาก็นั่งข้างฟ่านถง"สวัสดีครูเหอ!!!""สวัสดีครูเหอ!!!""สวัสดีครูเหอ!!!"ทุกคนที่โต๊ะต่างกล่าวทักทายเหอกวงหรง"สวัสดีนักเรียนทุกคน!!!" เหอกวงหรงตอบด้วยรอยยิ้มหลังจากนั้นทันที เธอพูดกับหลินตงและยุนซีเป็นการส่วนตัว "สวัสดีหลินตง ยุนซี!!! ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนโรงเรียน!!! ครูและนักเรียน มัธยมชูเฉิงทุกคนต้องขอบคุณคุณ"เธอรู้สึกขอบคุณหลินตงและยุนซีจริง ๆเพราะหลินตงบริจาคเงินสองล้านให้กับมัธยมชูเฉิงเมื่อสองวันก่อนเธอได้หน้าไปด้วย เนื่องจากเป็นนักเรียนที่เธอสอนเดิมทีเรื่องที่เธอได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการยังต้องรออีกหนึ่งหรือสองปี แต่อีกหนึ่งหรือสองปีจะเป็นอย่างไร ไม่มีใครรู้แต่หลังจากที่หลินตงบริจาคเงิน ผู้นำโรงเรียนก็ได้คุยกับเธอแล้วและขอให้เธอเตรียมรับงานผู้อำนวยการและใ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 439
"ถังอู่ นายอยากทำอะไร?" เหอกวงหรงถามเธอก็พบว่าไอ้หมอนี่กำลังหาเรื่องในฐานะอดีตครูประจำชั้นของนักเรียนเหล่านี้ แม้ว่านักเรียนเหล่านี้จะเรียนจบไปแล้วเมื่อสามปีที่แล้ว แต่อิทธิพลยังคงอยู่เมื่อก่อนเคยควบคุมมันได้ ตอนนี้ก็ยังทำได้อยู่"ครูเหอ ผมไม่ต้องการทำอะไรเลย นี่ไม่ใช่สิ่งที่หลินตงยอมทำเองเหรอ? ผมไม่ได้บังคับเขา" ถังอู่พูดด้วยท่าทางไร้เดียงสา"ฮึ่ม!!! ขอบอกก่อนว่า หลินตงเป็นคนรู้แจ้งมากกว่านาย เขาได้ดีแล้ว สามารถคิดจะทำอะไรบางอย่างให้กับโรงเรียนได้ แล้วนายล่ะ?""ใช่ ใช่ ใช่!!!! ครูเหอพูดถูก หลินตงเป็นนักเรียนที่ดีในใจคุณมาโดยตลอด แต่เรา! ไม่มีใครเทียบเขาได้""ตอนที่ฉันสอนพวกนาย ฉันไม่ได้เข้าข้างหลินตงคนเดียว ทุกคนได้รับการปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกัน มันเป็นปัญหาของคุณเองที่คุณไม่สามารถเปรียบเทียบกับคนอื่นได้ หลินตงยังคงทำงานและเรียนไปพร้อม ๆ กัน! และในฐานะหัวหน้าห้อง ฉันปฏิบัติต่อนายดีไม่น้อย"ถังอู่พูดไม่ออก!เหอกวงหรงปฏิบัติต่อเขาอย่างดีตั้งแต่เริ่มต้นอย่างน้อยถ้าเรียนอย่างเดียว ตำแหน่งหัวหน้าห้องก็ไม่ถึงคิวเขาอยู่แล้ว"ทุกคนจะมารวมตัวกันสักครั้ง อย่าทำร้ายความรู้สึกกัน ค
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 440
หลินตงหลีกเลี่ยงไม่ให้เจียงซานมองเห็นเขาอย่างไรก็ตามมีโต๊ะอีกตัวหนึ่งอยู่ระหว่างพวกเขาทั้งสอง และเจียงซานก็ก้มหน้าลงและไม่มองไปรอบ ๆ ดังนั้นเธอจึงไม่เคยสังเกตเห็นเขาเลยเมื่อมื้ออาหารเริ่มต้น ทุกคนลืมเรื่องความไม่พึงใจเมื่อกี้ไปและเริ่มมีชีวิตชีวาดื่มได้ก็ดื่มดื่มไม่ได้ก็ดื่มน้ำผลไม้นักเรียนบางคนที่กระตือรือร้นและดื่มดีเริ่มดื่มอวยพรแต่ละโต๊ะถังอู่ก็ดื่มอวยพรเช่นกันเมื่อพวกเขามาถึงโต๊ะของหลินตง ถังอู่ก็ดื่มอวยพรให้เหอกวงหรงก่อน"ครูเหอ เมื่อกี้ผมผิดเอง ผมขอโทษ ผมไม่ควรพูดกับครูแบบนั้น ดังคำกล่าวที่ว่า เป็นครูวันหนึ่ง เป็นพ่อตลอดชีวิต แม้ว่าเราจะเรียนจบแล้ว แต่ก็จะไม่ลืมคำสอนของครู""ถังอู่ นายเป็นคนฉลาด ถ้าใส่ใจกับการเรียน อาจจะไม่แย่ไปกว่าหลินตง เพียงแต่สนใจด้านสังคมมากกว่า ดังนั้นตำแหน่งหัวหน้าห้องฉันจึงให้นายเป็น ให้นายติดต่อนักเรียนในชั้นเรียนมากขึ้น จัดกิจกรรมกับชั้นเรียนอื่น ๆ ฝึกให้ดี ๆ ก็เห็นดีกับนายเหมือนกัน" เหอกวงหรงถือเครื่องดื่มแก้วหนึ่งแล้วพูด"ผมรู้!!! ขอบคุณครับครูเหอ สำหรับการฝึกฝนของครู เมื่อกี้ผมประมาท ผมขอโทษ!!! ผมขอโทษคุณ" ถังอู่กล่าวอย่างจริงใจ"ไ
Latest chapter
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1411
ป้าเทียนหลบหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานได้เพียงฉิวเฉียด แต่ยังไม่ทันได้โต้กลับ หมัดอีกข้างของเฉินจิ้งจื่อหานหมัดอีกข้างก็พุ่งเข้าใส่ทันทียังคงเป็นหมัดดาวสวรรค์สยบมารอันทรงพลัง ป้าเทียนถึงกับมองเห็นอย่างลางๆ ที่เหนือหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานมีดาวเคราะห์สีแดงเพลิงขนาดมหึมาความร้อนแผ่ซ่าน ทำให้เขารู้สึกว่าผิวหนังกำลังร้อนแสบหมัดนี้ เขาหลบไม่ทัน จึงทำได้แค่รับมันไว้อย่างเต็มแรงหมัดราชันย์!!!แต่ป้าเทียนก็ไม่ยอมแพ้สวนกลับด้วยหมัดราชันย์ สุดยอดไม้ตายของมังกรทลายฟ้าฟาดใส่เเฉินจิงจื่อหานเต็มแรงเฉินจิงจื่อหานเผยสีหน้าเหยียดหยามถึงหมัดของป้าเทียนจะดูทรงพลังไม่น้อยแต่หากเทียบกับ หมัดดาวสวรรค์สยบมาร หนึ่งในสุดยอดวิชาของสำนักดาวสวรรค์แล้ว ยังห่างกันเกินไป และไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันด้วยซ้ำและที่สำคัญ ตอนนี้เฉินจิงจื่อหานยังมีศาสตราเทพมายาที่พ่อมอบให้---เปลวตะวันสนับมือถูกสร้างขึ้นมาโดยเฉพาะ เพื่อใช้คู่กับหมัดดาวสวรรค์สยบมาร เมื่อทั้งสองผสานรวมกัน พลังจะยิ่งรุนแรงยิ่งกว่าเดิมแม้จะยังเทียบไม่ได้กับตอนที่หลินตงใช้ดาบกำราบมารร่ายวิชาดาบกำราบมารแต่ถึงอย่างนั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1410
ไม่แน่อาจจะมีชิ้นที่สาม หรือชิ้นที่สี่ก็ได้และคนที่ดีใจที่สุดท่ามกลางทุกคน คงหนีไม่พ้นป้าเทียนแห่งมังกรทลายฟ้าเขามีวิชาหมัดราชันย์ ซึ่งต้องอาศัยสนับมือช่วยเสริมพลัง จึงจะสามารถปลดปล่อยพลังออกมาอย่างเต็มที่ไม่ทันได้ออกแรง ก็มีคนเอามาประเคนถึงหน้าสนับมือศาสตราเทพมายาคู่นั้น ต้องเป็นของเขาป้าเทียนเมื่อได้สนับมือมาครอบครองแล้ว พลังของหมัดราชันย์ จะต้องเพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดดอย่างแน่นอน“ฮ่าๆ นึกไม่ถึงจริงๆ พวกแกรู้ได้ยังไงว่า ฉันกำลังต้องการสนับมือศาสตราเทพมายาอยู่? ถึงกับรีบเอามาส่งให้ฉันถึงที่ ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่เกรงใจล่ะนะ สนับมือคู่นี้ ใครก็ห้ามแย่ง ส่วนของอย่างอื่น ฉันไม่ต้องการ” ป้าเทียนพูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง“ได้เลย! ป้าเทียน! สนับมือคู่นี้ให้คุณ ส่วนศาสตราเทพมายาชิ้นอื่น ไม่ว่าจะมีอีกกี่ชิ้น คุณห้ามแตะต้องเด็ดขาด”“ใช่! ป้าเทียน สนับมือคู่นั้นให้คุณ แล้วต่อให้หลินตงไม่มีศาสตราเทพมายาเหลืออีก เราก็จะไม่แย่งกับคุณ แต่คุณก็ต้องให้สัญญาว่า จะเอาแค่สนับมือเท่านั้น”“ตกลง!!! ฉันจะเอาแค่สนับมือ ส่วนของชิ้นอื่นให้พวกคุณ” ป้าเทียนตอบกลับ"สัญญา!!!""สัญญา!!!"“ดูท่าพวกแก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1409
ท่ามกลางฝูงอสูรยักษ์สีทองอาณาจักรนิรันดระดับเซียนเดินดินกว่าสิบตัวที่ล้อมรอบอยู่ ทุกตัวดูฮึกเหิมและพร้อมเปิดฉากโจมตีหลินตงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย และพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ฉันคิดไว้อย่างดีแล้ว ก็อยากให้พวกนายได้ศาสตราเทพมายามากกว่านี้เหมือนกัน แต่มันก็ช่วยไม่ได้! หามาได้แค่อันเดียวเอง ฉันก็ไม่ใช่นักมายากล จะเสกของตามใจพวกนายได้ยังไง""ทุกคน! ดูท่าหลินตงจะไม่คิดยกศาสตราเทพมายาให้ พวกเราจะรออะไรกันอีก ลงมือเลยเถอะ! แค่ฆ่าหลินตงให้ได้ ไม่ว่าเขาจะมีศาสตราเทพมายากี่ชิ้น สุดท้ายก็เป็นของพวกเราทั้งนั้นแหละ!" หยวนหมิงที่อยู่ข้างๆ เร่งเร้าเขาอยากจัดการหลินตงให้จบๆ โดยเร็วถ้าปล่อยไว้นานเกินไป อาจมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นก็ได้เพราะหยวนหมิงสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติเมื่อต้องเผชิญหน้ากับปรมาจารย์ระดับเดียวกันมากมายขนาดนี้หลินตงไม่เผยความกลัวแม้แต่น้อย มีเพียงความเยือกเย็นส่วนชายหนุ่มที่มากับเขา ก็แสดงสีหน้าเหยียดหยามออกมาแค่แวบเดียวแม้สีหน้านั้นจะปรากฏเพียงแวบเดียว แต่ก็ยังถูกหยวนหมิงสังเกตเห็นที่เกิดสถานการณ์แบบนี้ไม่อย่างนั้นสองคนนี้ก็ซื่อบื้อมากหรือไม่ก็ยังไม่ได้เอาไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1408
แผนฆ่าคนไม่ให้มือตัวเองเปื้อยนเลือด เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบแทบไม่ต้องเปลืองแรงใด ๆ ก็สามารถกำจัดมังกรเก้าหัวได้อย่างไรก็ตาม วิกฤตนั้นได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดายโดยหยวนหมิงหลินตงมองดูท่าทางของอสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวที่อยู่รอบตัวเขาเขารู้ว่าคำพูดของหยวนหมิงมีอิทธิพลต่อพวกเขาแล้วศาสตราเทพมายาชิ้นเดียว ก็สามารถทำให้พวกเขาต่อสู้จนตายได้ไม่ต้องพูดถึงหลายชิ้นหรือแม้แต่สิบชิ้นประเด็นสำคัญคือหลินตงไม่มีทางอธิบายสถานการณ์นี้ได้เดิมทีตั้งใจจะยืมมีดฆ่าศัตรู แต่จู่ ๆ ก็ถูกตลบหลังโดยไม่ทันตั้งตัวตอนนี้กลับกลายเป็นเขาเองที่จนมุม ไม่มีทางให้ถอยแล้วหลินตงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แน่นอนว่าหยวนหมิง ผู้ซึ่งสามารถขึ้นสู่อาณาจักรนิรันดรและกลายเป็นผู้นำเผ่ามังกรเก้าหัว ไม่ใช่คนโง่ในขณะเดียวกัน เฉินจิงจื่อหานเฝ้าดูทุกอย่างดำเนินไปด้วยความสนใจอย่างยิ่งด้วยฐานะของเขา จึงไม่จริงจังกับอารยธรรมระดับกลางเช่นนี้มากนักแม้ว่าคู่ต่อสู้จะมีจำนวนมากและทรงพลัง แต่ถ้าเขาต่อสู้อย่างจริงจังและใช้ไพ่เด็ดทั้งหมด เขาก็ไม่กลัวสัตว์ร้ายมากกว่าสิบตัวเหล่านี้ท้ายที่สุดแล้ว อารยธรรมระดับสูงนั้นเกินกว่าที่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1407
ปรมาจารย์อาณาจักรนิรันดรของอสูรกาแล็กซีต่างก็พยักหน้ารับรู้ขณะที่พวกเขากำลังเตรียมโจมตีและสังหารหยวนหมิงและหยวนเซิงจู่ๆ หยวนหมิงก็คิดวิธีที่ดีในการหาทางออกขึ้นมาเขาตะโกนทันที "ทุกคน ได้โปรดอย่าหลงกลอุบายของหลินตง เป้าหมายของเขา คือการใช้ศาสตราเทพมายาเพื่อล่อพวกเราอสูรกาแล็กซีให้ต่อสู้กันเอง ตราบใดที่เราร่วมมือกันฆ่าเขา ศาสตราเทพมายาก็จะเป็นของทุกคนไม่ใช่เหรอ? มังกรเก้าหัวของฉันสัญญาว่าจะไม่เข้าร่วมการแย่งชิงนี้ พวกคุณได้ไตร่ตรองยัง? มีศาสตราเทพมายาเพียงหนึ่งเดียว แล้วทุกคนจะแบ่งกันอย่างไร? มันจะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดอีกครั้งภายใอสูรกาแล็กซี ซึ่งหลินตงได้วางแผนไว้แล้ว จิตใจของเขาชั่วร้ายเกินกว่าจะปล่อยไว้ได้"หลังจากหยุดชั่วครู่ หยวนหมิงก็พูดต่อ "นอกจากนี้ หลินตงยังเจอศาสตราเทพมายาในซากปรักหักพังโบราณอีกด้วย ใครเล่าจะรับประกันได้ว่าเขาเจอเพียงชิ้นเดียว? ถ้าเขาเจอเพียงชิ้นเดียวจริง ๆ แล้วศาสตราเทพมายาล้ำค่าขนาดนี้ เขาจะเต็มใจเอาออกมาให้ทุกคนเหรอ? ฉันคิดว่า เขาต้องพบหลายชิ้นแน่ๆ ตอนนี้เอาออกมาเพียงชิ้นหนึ่งเพียง เพื่อกระตุ้นความขัดแย้งภายในอสูรกาแล็กซีของเรา"“สิ่งที่เราควรทำตอนน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1406
พวกมันก็ไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวอีกต่อไป"หลินตง! ในเมื่อแกรู้แล้ว ก็จงคิดให้ดีและมอบศาสตราเทพมายาในมือของแกมา ด้วยวิธีนี้ แกจะยังสามารถรักษาชีวิตของแกได้ อย่ารอให้พวกเราลงมือ มิฉะนั้นแล้ว แม้ว่าแกจะอยู่ในอาณาจักรนิรันดร แกก็จะไม่สามารถหยุดยั้งการโจมตีของผู้แข็งแกร่งมากมายเช่นเราได้""ใช่แล้ว! หลินตง ตราบใดที่แกมอบศาสตราเทพมายาในมือของแก เราสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายแกและจะส่งแกออกจากอสูรกาแล็กซีอย่างปลอดภัย ไม่อย่างนั้นก็อย่าโทษเราที่หยาบคาย""มอบศาสตราเทพมายามา แล้วจะไว้ชีวิตแก!!!"กลุ่มปรมาจารย์ทรงพลังแห่งอาณาจักรนิรันดรพูดขึ้นบังคับให้หลินตงส่งมอบดาบกำราบมารในมือของเขาหยวนหมิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติถ้าหลินตงส่งมอบศาสตราเทพมายาจริงๆ เขาจะได้รับอนุญาตให้ออกจากอสูรกาแล็กซีได้หรืออย่างไรแล้วมังกรเก้าหัวของเขาจะเกิดอะไรขึ้น?ไม่เพียงแต่พวกเขาต้องเสียหายอย่างหนักเท่านั้น แถมยังปล่อยเสือกลับเข้าป่าอีก เท่ากับว่าทิ้งปัญหาไว้ให้ระเบิดทีหลังไม่แน่นอน!!!ไม่สามารถปล่อยให้หลินตงมอบศาสตราเทพมายาได้!ในขณะนั้น หลินตงก็พูดขึ้นอย่างกะทันหัน "ถ้าพวกแกทุกคนต้องการดาบเล่มนี้ ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1405
"พี่หง หลินตงจะตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่า? ได้โปรดช่วยหลินตงด้วยพี่หง" หวงฝู่ซีเยว่พูดเสียงดังคำพูดของเธอทำให้ยุนซีและคนอื่นๆ นึกขึ้นได้คนเดียวที่สามารถช่วยหลินตงได้ในตอนนี้ คงจะเป็นไป๋หลี่เหยียนหงผู้แสนจะลึกลับทุกคนพูดขึ้นเพื่อขอความช่วยเหลือจากเธอ"พี่หง ได้โปรดช่วยหลินตงด้วย""ใช่แล้ว! พี่หง! ได้โปรดช่วยหลินตงด้วย...."เมื่อทุกคนรีบร้อนขอความช่วยเหลือเสียงของไป๋หลี่เหยียนหงก็ดังก้องอยู่ในหูของทุกคน"ไม่ต้องกังวล ในเมื่อมีจื่อหานอยู่ที่นี่ หลินตงก็จะไม่เป็นไรแน่นอน พวกเขาไม่มีความกล้าที่จะทำร้ายหลินตง"เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋หลี่เหยียนหงทุกคนสามารถคลายความกังวลได้ชั่วคราวอย่างไรก็ตาม พวกเธอยังคงจ้องมองร่างของหลินตงข้างหน้าด้วยความกังวลหลินตงมองไปที่อสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวรอบตัวเขาอย่างอธิบายไม่ถูกสถานการณ์แบบนี้มันอะไรกัน?เมื่อสักครู่ไม่มีใครสนใจคำพูดของหยวนหมิงทำไมทุกคนถึงเปลี่ยนใจกะทันหัน?อาจเป็นเพราะการโจมตีก่อนหน้านี้ของเขามีรัศมีกว้างเกินไปงั้นเหรอ?แต่จากข้อมูลที่หลินตงได้รับมาอาณาจักรนิรันดรอันสูงส่งเหล่านี้ไม่สนใจความเป็นหรือความตายของสิ่งมีชีวิ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1404
คนแบบเดียวกันมักจะดึงดูดกันเองเผ่ามังกรเก้าหัวก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันมากนักไม่ต้องพูดถึงสองคนนี้หากอยู่บนโลก คงทำให้เด็กๆ กลัวจนร้องไห้กลางดึกแน่ๆ แถมอาจใช้เป็นยันต์กันเลยทีเดียวหยวนหมิงมองอสูรยักษ์สีทองทั้งสองตัว ที่เข้าร่วมสนามรบด้วยความรู้สึกขุ่นเคืองในใจพวกเขาคงมาถึงนานแล้ว แต่เพิ่งจะลงมือตอนนี้ถ้าไม่ใช่เพราะหลินตงหยิบศาสตราเทพมายาออกมา ก็ยังไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะปรากฏตัวหรือไม่!ล้วนเป็นพวกเลวทรามทำได้ทุกอย่างถ้าแลกกับผลประโยชน์แต่หยวนหมิงลืมคิดไปว่ามังกรเก้าหัวก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?ต่างก็ไม่มีใครดีไปกว่าใครสถานการณ์ปัจจุบันกลายเป็นสี่ต่อสามแม้ว่าหยวนเซิงจะได้รับบาดเจ็บบ้าง แต่ก็ยังมีแรงเหลือพอสู้ได้แม้ว่าในใจจะไม่พอใจ แต่หยวนหมิงก็พูดอย่างสุภาพว่า "ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ! หากวันนี้ฉันฆ่าศัตรูได้ มังกรเก้าหัวของฉันจะตอบแทนคุณอย่างงาม""ฮ่าๆ พี่หยวนหมิงไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้ สองเผ่าของเราเป็นเพื่อนเก่ากัน เผ่ามังกรเก้าหัวของคุณกำลังมีปัญหา เราจะยืนดูเฉยๆ ได้อย่างไร!" หมาป่านรกสามหัวหัวเราะและพูด"พี่หมาป่า! มิตรภาพก็ส่วนมิตรภาพ แต่บุญคุณก็ต้องชดใช้ให้ชัด
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1403
หลินตงใช้ศาสตราเทพมายาโจมตีเพียงครั้งเดียว จนทำให้มังกรเก้าหัวได้รับความเสียหายอย่างหนัก ซ้ำยังทำให้พวกเขาเสียหน้าหนักมากในอสูรกาแล็กซี“หลินตง! แกดูถูกกันเกินไปแล้ว!!! ที่นี่คืออสูรกาแล็กซี ไม่ใช่กาแล็กซี่ทางช้างเผือก แกอยากจะจุดชนวนสงครามหรือไง?” หยวนหมิงจ้องเขม็งไปยังหลินตงที่ยืนอยู่ไกล พูดพร้อมกัดฟันด้วยความโกรธหลินตงเหวี่ยงดาบกำราบมารในมือเป็นวง และเก็บเข้าฝักไป เขาหัวเราะอย่างเย็นชา จากนั้นตอบกลับด้วยเสียงเรียบนิ่งว่า "หยวนหมิง! แกเลิกขู่ได้แล้ว! คิดว่าตัวเองเป็นแทนอสูรกาแล็กซีทั้งหมดเหรอ! แล้วที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ฉันก็แค่ป้องกันตัวเท่านั้นเอง ส่วนผลที่ตามมา ไม่ใช่ความผิดของฉัน แต่เป็นพวกแกต่างหาก ที่แกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง"“แก…”หยวนหมิงถึงจุกจนพูดไม่ออก เมื่อโดนหลินตงตอกกลับจากนั้นหันไปยังความว่างเปล่า ตะโกนดังเสียงหนักแน่นว่า "ทุกท่าน! หลินตง ไอ้คนนอกผู้นี้ ได้กระทำการอุกอาจในอสูรกาแล็กซีของฉัน! ยิ่งไปกว่านั้น ยังทำให้มังกรเก้าหัวของฉันตายเจ็บนับไม่ถ้วน เพื่อชำระแค้นให้แก่พี่น้องของฉัน และเพื่อรักษาศักดิ์ศรีของอสูรกาแล็กซีแห่งนี้ ฉันหยวนหมิง ขอวิงวอนต่อทุกท่าน ได้โปรดร่วมม
