หลังจากที่หลินตงและยุนซีออกจากบ้านของหลินกั๋วยิง พวกเขาก็ขับรถไปทั่วชานเมืองชูเฉิงทิวทัศน์รอบ ๆ ชูเฉิงนั้นสวยงามมาก ทั้งสองคนก็มีช่วงเวลาที่ดี และไม่ได้กลับไปจนกว่าจะมืดหลังจากกลับมาถึงโรงแรม หลินตงโทรหาป้าของเขาหลิวแย่นเหมย บอกเธอว่าเขามีเรื่องต้องทำพรุ่งนี้ และจะพบกันอีกครั้งเมื่อเขากลับมาที่เจียงเฉิงหลังจากผ่านเรื่องราวต่าง ๆ ของครอบครัวป้าหลินกั๋วยิงแล้ว หลินตงอาจจะเดาได้ว่าป้าของเขาหลิวแย่นเหมยหมายถึงอะไรอาจจะแนะนำงายให้ลุงสองคนของหลินตงด้วยลุงสองคนนี้มีความคล้ายคลึงกับหลินกั๋วเวย นับตั้งแต่การตายของพ่อแม่ของหลินตง พวกเขายังได้เข้าร่วมค่ายแข่งขันเพื่อเรียกร้องค่าสินไหมทดแทนสุดท้ายหลินตงเลือกหลินกั๋วปัง และพวกเขาก็ไม่เคยมองหลินตงดีเลยหลินตงไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับคนที่เห็นคุณค่าของเงินมากกว่าความสัมพันธ์ทางครอบครัวหลิวแย่นเหมยอาจเดาได้ว่าหลินตงต้องถูกกระตุ้นโดยบ้านของหลินกั๋วยิงในวันนี้ ก็ไม่ได้บังคับอีกต่อไปทำได้แค่ถอนหายใจ ดูเหมือนว่าหลินตงยังคงไม่สามารถละทิ้งความขุ่นเคืองของเขาได้ในวันรุ่งขึ้นหลินตงยังคงพายุนซี ไปเยี่ยมชมภูเขาและแม่น้ำรอบ ๆ ชูเฉิงยุนซีชอบควา
โอ้พระเจ้า!!!หนุ่ม ๆ ทุกคนรู้สึกใจสลายสำหรับสาว ๆ ทันทีที่พวกเธอเห็นหลินตง ดวงตาก็เต็มไปด้วยประกายหล่อมาก!!!ดีงามมาก!!!หลินตงตอนเรียนมัธยมปลายก็หล่อ เพียงแต่ร่างกายผอมไปหน่อย ประกอบกับแววตาที่เศร้าหมองในตอนนั้น ก็เป็นที่โดนใจเพื่อนนักเรียนหญิงหลายคนแม้ว่าจะส่งอาหารทุกวัน แต่เพื่อนร่วมชั้นหญิงในโรงเรียนมัธยมปลายก็ไม่สมจริงเท่ากับเพื่อนร่วมชั้นหญิงในวิทยาลัยในเวลานั้น ยังมีสาว ๆ หลายคนที่ตามจีบหลินตงถังอู่จ้องมองอย่างหนักที่หลินตงและยุนซีเขาวางแผนไว้นับครั้งไม่ถ้วนแล้ว การรวมตัวของเพื่อนร่วมชั้นครั้งนี้ต้องจูบยุนซีนี่คือความฝันของเขาในสมัยเรียนมัธยมเขายังตามจีบยุนซีอยู่แนวหน้าด้วยแต่ยุนซีไม่เคยสนใจเขาเลยในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาก็ไม่เคยลืมยุนซี ได้ยุนซีปรากฏตัวในความฝันของเขานับครั้งไม่ถ้วนอย่างไรก็ตามทันทีที่หลินตงพายุนซีเข้ามา แผนการทั้งหมดก็ดูซีดเซียวไปช้า ๆ ดวงตาของถังอู่กลายเป็นสีแดงเลือดเล็กน้อยเทพธิดาในฝันของตัวเอง คาดไม่ถึงว่าจะถูกอดีตเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งจูงไปเขาจวนจะระเบิดแล้ว"สวัสดีเพื่อน ๆ! ไม่ได้เจอกันหลายปี รู้สึกคิดถึงพวกคุณมาก คิดถึงชีว
"ถังข้าว ตอนนี้คุณกำลังทำอะไรอยู่?" หลินตงถามเพื่อนร่วมชั้นตัวเตี้ยและอ้วนที่อยู่ข้าง ๆถังข้าวชื่อฟ่านถง และเขาเป็นหนึ่งในเพื่อนที่ดีที่สุดของหลินตง ในโรงเรียนมัธยมปลายเนื่องจากครอบครัวของพวกเขาไม่ค่อยดีนัก พวกเขาจึงมักทำงานพาร์ทไทม์ร่วมกันชื่อฟ่านถงนี้ตั้งได้ดี ทุกคนจึงตั้งชื่อเล่นให้เขาว่าถังข้าวเขาก็ไม่โกรธและยิ้มทุกวันมีเพียงหลินตงเท่านั้นที่รู้ว่าไอ้หมอนี่มีปมด้อยกว่าเขาหากสามารถทำให้เพื่อนร่วมชั้นพอใจและเข้ากับทุกคนได้ การเรียกชื่อเล่นก็ไม่มีอะไรเลย"พี่ตง! ตอนนี้ฉันทำงานไซต์ก่อสร้างกับพ่ออยู่! อยู่ที่ชูเฉิง! ฉันเทียบกับนายไม่ได้หรอก สมองของฉันไม่ดีเหมือนนาย เรียนไปด้วยทำงานไปด้วยก็ยังสอบเข้ามหาวิทยาลัยเจียงหนานที่มีชื่อเสียงระดับประเทศได้อีกด้วย" ฟ่านถงอิจฉาเขาอิจฉาหลินตงจริง ๆไม่เพียงแต่เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเจียงหนานเท่านั้น แต่ตอนนี้ยังได้เทพธิดายุนซีมาอยู่ในมืออีกด้วยพ่อของเขาเคยเปรียบเทียบเขากับหลินตง และขอให้เขาเรียนรู้เพิ่มเติมจากหลินตงแต่เขาจะทำอะไรได้?การเรียนรู้ขึ้นอยู่กับพรสวรรค์ หลินตงสมองดี แต่เขาโง่เมื่อทั้งสองคนทำงานพาร์ทไทม์ด้วยกัน เจ้านาย
"นักเรียนมาถึงกันหมดแล้วใช่ไหม? ขออภัย เพราะติดธุระนิดหน่อย เลยมาช้าไป" เหอกวงหรงเข้าประตูมาพูดขอโทษเล็กน้อย"ครูเหอมาแล้ว!!! เชิญนั่งก่อน!!!""ไม่ช้า ไม่ช้า เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ครูเหอมา" ถังอู่กล่าวเหอกวงหรงเหลือบมองโต๊ะหลายตัว และหลังจากเห็นหลินตงและยุนซีก็เดินตรงไปที่โต๊ะของหลินตงจากนั้นเขาก็นั่งข้างฟ่านถง"สวัสดีครูเหอ!!!""สวัสดีครูเหอ!!!""สวัสดีครูเหอ!!!"ทุกคนที่โต๊ะต่างกล่าวทักทายเหอกวงหรง"สวัสดีนักเรียนทุกคน!!!" เหอกวงหรงตอบด้วยรอยยิ้มหลังจากนั้นทันที เธอพูดกับหลินตงและยุนซีเป็นการส่วนตัว "สวัสดีหลินตง ยุนซี!!! ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนโรงเรียน!!! ครูและนักเรียน มัธยมชูเฉิงทุกคนต้องขอบคุณคุณ"เธอรู้สึกขอบคุณหลินตงและยุนซีจริง ๆเพราะหลินตงบริจาคเงินสองล้านให้กับมัธยมชูเฉิงเมื่อสองวันก่อนเธอได้หน้าไปด้วย เนื่องจากเป็นนักเรียนที่เธอสอนเดิมทีเรื่องที่เธอได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการยังต้องรออีกหนึ่งหรือสองปี แต่อีกหนึ่งหรือสองปีจะเป็นอย่างไร ไม่มีใครรู้แต่หลังจากที่หลินตงบริจาคเงิน ผู้นำโรงเรียนก็ได้คุยกับเธอแล้วและขอให้เธอเตรียมรับงานผู้อำนวยการและใ
"ถังอู่ นายอยากทำอะไร?" เหอกวงหรงถามเธอก็พบว่าไอ้หมอนี่กำลังหาเรื่องในฐานะอดีตครูประจำชั้นของนักเรียนเหล่านี้ แม้ว่านักเรียนเหล่านี้จะเรียนจบไปแล้วเมื่อสามปีที่แล้ว แต่อิทธิพลยังคงอยู่เมื่อก่อนเคยควบคุมมันได้ ตอนนี้ก็ยังทำได้อยู่"ครูเหอ ผมไม่ต้องการทำอะไรเลย นี่ไม่ใช่สิ่งที่หลินตงยอมทำเองเหรอ? ผมไม่ได้บังคับเขา" ถังอู่พูดด้วยท่าทางไร้เดียงสา"ฮึ่ม!!! ขอบอกก่อนว่า หลินตงเป็นคนรู้แจ้งมากกว่านาย เขาได้ดีแล้ว สามารถคิดจะทำอะไรบางอย่างให้กับโรงเรียนได้ แล้วนายล่ะ?""ใช่ ใช่ ใช่!!!! ครูเหอพูดถูก หลินตงเป็นนักเรียนที่ดีในใจคุณมาโดยตลอด แต่เรา! ไม่มีใครเทียบเขาได้""ตอนที่ฉันสอนพวกนาย ฉันไม่ได้เข้าข้างหลินตงคนเดียว ทุกคนได้รับการปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกัน มันเป็นปัญหาของคุณเองที่คุณไม่สามารถเปรียบเทียบกับคนอื่นได้ หลินตงยังคงทำงานและเรียนไปพร้อม ๆ กัน! และในฐานะหัวหน้าห้อง ฉันปฏิบัติต่อนายดีไม่น้อย"ถังอู่พูดไม่ออก!เหอกวงหรงปฏิบัติต่อเขาอย่างดีตั้งแต่เริ่มต้นอย่างน้อยถ้าเรียนอย่างเดียว ตำแหน่งหัวหน้าห้องก็ไม่ถึงคิวเขาอยู่แล้ว"ทุกคนจะมารวมตัวกันสักครั้ง อย่าทำร้ายความรู้สึกกัน ค
หลินตงหลีกเลี่ยงไม่ให้เจียงซานมองเห็นเขาอย่างไรก็ตามมีโต๊ะอีกตัวหนึ่งอยู่ระหว่างพวกเขาทั้งสอง และเจียงซานก็ก้มหน้าลงและไม่มองไปรอบ ๆ ดังนั้นเธอจึงไม่เคยสังเกตเห็นเขาเลยเมื่อมื้ออาหารเริ่มต้น ทุกคนลืมเรื่องความไม่พึงใจเมื่อกี้ไปและเริ่มมีชีวิตชีวาดื่มได้ก็ดื่มดื่มไม่ได้ก็ดื่มน้ำผลไม้นักเรียนบางคนที่กระตือรือร้นและดื่มดีเริ่มดื่มอวยพรแต่ละโต๊ะถังอู่ก็ดื่มอวยพรเช่นกันเมื่อพวกเขามาถึงโต๊ะของหลินตง ถังอู่ก็ดื่มอวยพรให้เหอกวงหรงก่อน"ครูเหอ เมื่อกี้ผมผิดเอง ผมขอโทษ ผมไม่ควรพูดกับครูแบบนั้น ดังคำกล่าวที่ว่า เป็นครูวันหนึ่ง เป็นพ่อตลอดชีวิต แม้ว่าเราจะเรียนจบแล้ว แต่ก็จะไม่ลืมคำสอนของครู""ถังอู่ นายเป็นคนฉลาด ถ้าใส่ใจกับการเรียน อาจจะไม่แย่ไปกว่าหลินตง เพียงแต่สนใจด้านสังคมมากกว่า ดังนั้นตำแหน่งหัวหน้าห้องฉันจึงให้นายเป็น ให้นายติดต่อนักเรียนในชั้นเรียนมากขึ้น จัดกิจกรรมกับชั้นเรียนอื่น ๆ ฝึกให้ดี ๆ ก็เห็นดีกับนายเหมือนกัน" เหอกวงหรงถือเครื่องดื่มแก้วหนึ่งแล้วพูด"ผมรู้!!! ขอบคุณครับครูเหอ สำหรับการฝึกฝนของครู เมื่อกี้ผมประมาท ผมขอโทษ!!! ผมขอโทษคุณ" ถังอู่กล่าวอย่างจริงใจ"ไ
ในขณะที่ทุกคนกำลังจะถามหลินตงว่าเจ้านายใหญ่ที่ครูเหอพูดถึงหมายถึงอะไรเจียงซานก็ลุกขึ้นยืนทันที"ซานซาน เป็นอะไร?" หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เจียงซานถามทุกคนมุ่งความสนใจไปที่เจียงซาน"ฉินฉิน ขอบคุณนะ!!!" เจียงซานกล่าว"ซานซาน เธอหายแล้วเหรอ??? เยี่ยมมาก หมอพูดถูกต้องจริง ๆ พาเธอมางานเลี้ยงรุ่นถือว่าทำถูกแล้ว ต่อไปลุงป้ารู้ต้องดีใจมากแน่นอน" ผู้หญิงที่ชื่อฉินฉินพูดด้วยความดีใจ"ขอบคุณ ขอบคุณทุกคน!!!"หลังจากที่เจียงซานพูดจบ เธอก็ออกจากที่นั่งแล้วเดินตรงไปที่หลินตงหลินตงทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อยถูกค้นพบแล้วจริง ๆ"หลินตง คุณยกโทษให้ฉันได้ไหม? ฉันรู้ว่าตัวเองผิดไปแล้ว! ตอนนั้นฉันน่าจะฟังคุณ" เจียงซานพูดพร้อมกับสะอื้น"จริง ๆ แล้วผมไม่โทษคุณหรอก! ทุกคนมีสิทธิ์เลือกความสุขของตัวเองได้!" หลินตงพูดอย่างจริงจัง"แต่ความสุขของฉันอยู่กับคุณ เรายังมีความหวังไหม? ขอโอกาสฉันอีกครั้งได้ไหม?""ขอโทษด้วย!!! ตอนนี้ผมมียุนซีแล้ว ตอนนี้ยุนซีเป็นแฟนของผมแล้ว ผมหวังว่าคุณจะพบความสุขของตัวเองเช่นกัน" หลินตงพูดพร้อมกับจับมือของยุนซีเจียงซานมองไปที่ยุนซียุนซีก็มองไปที่เจียงซานเช่นกัน"ยุนซี ฉัน
งั้นเขามีเงินเท่าไหร่กันแน่???ร้อยล้าน???หรือสองร้อนล้าน???"เอ่อ...เอ่อ หลินตง คุณ...ล้อเล่นหรือเปล่า?" เพื่อนร่วมชั้นอีกคนถาม"นี่จะล้อเล่นตรงไหน ครูเหออยู่ที่นี่ไม่ใช่เหรอ ฉันจะกล้าพูดเลอะเทอะที่ไหน!" หลินตงพูดจนใจเล็กน้อยทุกคนมุ่งความสนใจไปที่เหอกวงหรงอีกครั้ง"เป็นเรื่องจริง!!! หลังจากหลินตงได้ดีแล้ว ยังสามารถใส่ใจกับโรงเรียนเก่าได้ ในนามของมัธยมชูเฉิง ฉันขอขอบคุณหลินตงมาก ทุกคนควรเอาหลินตงเป็นตัวอย่าง" เหอกวงหรงกล่าวบูม!!!!!ห้องส่วนตัวทั้งหมดระเบิดทุกคนตกใจมากหลินตงบริจาคเงินสองร้อยล้านให้กับโรงเรียนจริง ๆนี่... นี่คือหลินตงคนเดียวกับที่ยังส่งอาหารเมื่อสามปีก่อนหรือเปล่า???คาดไม่ถึงว่าจะใช้เวลาเพียงสามปีก็บรรลุเป้าหมายนี้"หลินตง คุณทำได้ยังไง?" เพื่อนร่วมชั้นถามนี่เป็นคำถามที่อยู่ในใจของทุกคนเช่นกันเป็นไปได้อย่างไรที่เด็กยากจนที่ยังส่งอาหารเดลิเวอรี่เมื่อสามปีก่อน จะบริจาคเงินสองร้อยล้านให้กับโรงเรียนในเวลาเพียงสามปี?และตัวเขาเองอาจไม่สามารถระบุจำนวนเงินที่เหลือ!!!เหลือเชื่อ!!!คิดไม่ถึง!!!ไม่เข้าใจ!!!ไม่น่าเชื่อ!!!คำพูดนับไม่ถ้วนเข้ามาในใจ