บทที่ 440

หลินตงหลีกเลี่ยงไม่ให้เจียงซานมองเห็นเขา

อย่างไรก็ตามมีโต๊ะอีกตัวหนึ่งอยู่ระหว่างพวกเขาทั้งสอง และเจียงซานก็ก้มหน้าลงและไม่มองไปรอบ ๆ ดังนั้นเธอจึงไม่เคยสังเกตเห็นเขาเลย

เมื่อมื้ออาหารเริ่มต้น ทุกคนลืมเรื่องความไม่พึงใจเมื่อกี้ไปและเริ่มมีชีวิตชีวา

ดื่มได้ก็ดื่ม

ดื่มไม่ได้ก็ดื่มน้ำผลไม้

นักเรียนบางคนที่กระตือรือร้นและดื่มดีเริ่มดื่มอวยพรแต่ละโต๊ะ

ถังอู่ก็ดื่มอวยพรเช่นกัน

เมื่อพวกเขามาถึงโต๊ะของหลินตง ถังอู่ก็ดื่มอวยพรให้เหอกวงหรงก่อน

"ครูเหอ เมื่อกี้ผมผิดเอง ผมขอโทษ ผมไม่ควรพูดกับครูแบบนั้น ดังคำกล่าวที่ว่า เป็นครูวันหนึ่ง เป็นพ่อตลอดชีวิต แม้ว่าเราจะเรียนจบแล้ว แต่ก็จะไม่ลืมคำสอนของครู"

"ถังอู่ นายเป็นคนฉลาด ถ้าใส่ใจกับการเรียน อาจจะไม่แย่ไปกว่าหลินตง เพียงแต่สนใจด้านสังคมมากกว่า ดังนั้นตำแหน่งหัวหน้าห้องฉันจึงให้นายเป็น ให้นายติดต่อนักเรียนในชั้นเรียนมากขึ้น จัดกิจกรรมกับชั้นเรียนอื่น ๆ ฝึกให้ดี ๆ ก็เห็นดีกับนายเหมือนกัน" เหอกวงหรงถือเครื่องดื่มแก้วหนึ่งแล้วพูด

"ผมรู้!!! ขอบคุณครับครูเหอ สำหรับการฝึกฝนของครู เมื่อกี้ผมประมาท ผมขอโทษ!!! ผมขอโทษคุณ" ถังอู่กล่าวอย่างจริงใจ

"ไ