สามชั่วโมงต่อมา หลินตงได้รับโทรศัพท์จากฟางเจิ้งกั๋วผู้ว่ามณฑลเจียงหนานหลินตงไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระกับเขาและบอกเรื่องนี้กับเขาโดยตรง คนที่เกี่ยวข้องกับภูมิหลังทางการให้เขาจัดการตามสมควรพร้อมทั้งบอกกับสมาชิกเอสซีซีทุกคนที่เดินทางมาถึงเมืองชูเฉิงว่า ให้ใช้วิธีของตนเองกดดันหลู่เจี้ยน มหาเศรษฐีอันดับหนึ่งของเมืองชูเฉิง และเจ้าพ่อพานจนกว่าพวกเขาจะหายใจไม่ออกเมืองชูเฉิงเป็นเพียงเมืองเล็ก ๆ ระดับอำเภอเท่านั้นแต่หลู่เจี้ยนและเจ้าพ่อพานเป็นเพียงเครือข่ายบางอย่างในเมืองชูเฉิงเท่านั้น แต่ก็ไม่ถือว่าเป็นครอบครัวแถวหน้าของเมืองชูเฉิงเมื่อเผชิญกับแรงกดดันจากครอบครัวในเมืองใกล้เคียงมากกว่าสิบครอบครัว พวกเขาไม่มีกำลังที่จะต่อสู้และล่มสลายในทุกด้านไม่ว่าจะเป็นธุรกิจหรือพื้นที่สีเทาก็สามารถขับไล่พวกเขาไปสู่นรกได้โดยตรงประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมาโรงน้ำชาที่หลินตงอยู่เต็มไปด้วยรถยนต์หรูหราทั้งหมดเป็นรถหรูหลักร้อยล้านรถยนต์หรูหราจำนวนมากปรากฏในเมืองเล็ก ๆ ระดับอำเภอ ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนแน่นอนในเวลานี้หลินตงก็ได้รับข่าวเช่นกันเขายืนขึ้นและพูดว่า "ไปกันเถอะ! คนมาถึงแล้ว"หลินตงจูงมือยุนซี
"คุณหลิน เพื่อนของคุณถูกส่งไปรักษาที่โรงพยาบาลแล้ว ร่างกายของเขาอ่อนแอมาก ต้องดูแลระยะหนึ่ง คนอื่นคุณคิดว่าจะจัดการอย่างไร?" ฟางเจิ้งกั๋วถาม"ผู้ว่าฟาง ผมหวังว่าจะจับทุกคนที่เกี่ยวข้องให้หมด เรื่องที่ใช้อำนาจในมือรังแกคนธรรมดาแบบนี้ ผมไม่อยากให้เกิดขึ้นอีก""ครับครับครับ!!!! หลังจากผมกลับไปแล้ว ผมจะปรับปรุงทั้งมณฑลเจียงหนานทันที เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก""งั้นก็ขอบคุณผู้ว่าฟางด้วย ไม่รู้ว่าประธานฟางมีเวลาไหม? เราไปทานข้าวด้วยกันหน่อย?" หลินตงเชิญเนื่องจากอีกฝ่ายลดตัวและให้เกียรติเขามาก งั้นหลินตงก็ไม่ใช่คนประเภทที่ไม่เข้าใจเหตุผล"งั้นผมก็จะทำตามที่ท่านต้องการ!" ฟางเจิ้งกั๋วตอบโอกาสแบบนี้ที่จะใกล้ชิดกับหลินตงมากขึ้น เขาจะปฏิเสธได้อย่างไรการมาที่นี่ด้วยตัวเองก็เพื่อสร้างความประทับใจที่ดีให้กับหลินตงไม่ใช่เหรอ?"งั้นก็เชิญครับ! ผู้ว่าฟาง!!!""คุณหลินเชิญวครับ!!!"หลายคนจากไปพร้อมกันขณะที่สมาชิกเอสซีซีที่อยู่ข้างหลังเห็นฟางเจิ้งกั๋วที่คุยกับหลินตง"ให้ตายเถอะ นั่นไม่ใช่ผู้ว่าฟางของมณฑลเจียงหนานของเราเหรอ?""จริงด้วย! ลูกพี่ก็คือลูกพี่! สุดยอดมาก แม้แต่
หลินตงพาทุกคนไปที่ร้านอาหาร "จวี้เซียงหลาย" เหมาร้านโดยตรงและจ่ายค่าอาหารของงานเลี้ยงรุ่นด้วยหลินตง ยุนซี ฟ่านถงและฟางเจิ้งกั๋วนั่งอยู่ที่โต๊ะพร้อมกับบุคคลสำคัญหลายคนจากมณฑลเจียงหนานที่เป็นผู้นำสมาชิกเอสซีซีคนอื่น ๆ นั่งอยู่ด้วยกันที่โต๊ะสามตัวสําหรับพวกเขา ขอแค่ได้เห็นหลินตงและสร้างความประทับใจให้เขาเล็กน้อย มาเมืองชูเฉิงในครั้งนี้ถือว่าไม่เสียเที่ยวยิ่งไปกว่านั้นยังได้เจอกับผู้ว่าฟางนี่คือบุคคลที่มีอำนาจมากที่สุดในมณฑลเจียงหนานสมกับเป็นคนที่ระดับลูกพี่ที่พูดลอย ๆ ก็สามารถกระตุ้นการตอบสนองของนายใหญ่ทั้งสองได้ แม้แต่ผู้ว่าการมณฑลเจียงหนานก็ต้องสุภาพ ตัวตนสามารถจินตนาการได้แม้ว่านายใหญ่ทั้งสามของเอสซีซีจะมา พวกเขาก็จะไม่มีวันได้รับความอนุเคราะห์จากผู้ว่าฟางเลย เนื่องจากฟางเจิ้งกั๋วก็เป็นบุคคลในรุ่นพ่อของพวกเขาแม้ฐานะจะเทียบไม่ได้กับพ่อนายใหญ่ทั้งสามคน แต่ก็ไม่เกรงใจคนรุ่นเล็กขนาดนี้แน่นอน บอกได้เพียงว่าตัวตนของหลินตงนั้นลึกลับเกินไปจริง ๆที่โต๊ะอาหาร หลินตงยังได้พูดคุยกับฟางเจิ้งกั๋วอีกด้วยสำหรับคนอื่น ๆ ยกเว้นยุนซี พวกเขาทั้งหมดมีความกังวลใจเล็กน้อยคนหนึ่งคือผู้ว่
"บอสหลินเกรงใจไปแล้ว ต่อไปยังต้องส่งเสริมเพื่อนร่วมชั้นอย่างพวกเราให้มากขึ้น""ใช่แล้ว! ประธานหลิน ธุรกิจของคุณใหญ่ขนาดนั้น ต่อไปจะหาคุณ อย่าบอกว่าคุณไม่รู้จักเพื่อนยากจนอย่างเรา""ประธานหลิน ตอนนี้บริษัทยังต้องการคนอยู่ไหม? พวกเราหลายคนเรียนจบมัธยมปลายและไม่ได้เข้ามหาวิทยาลัย จนถึงตอนนี้ก็ยังหางานที่เหมาะสมไม่ได้""ทุกคนวางใจได้!!! ใครอยากหางาน อีกไม่กี่วันก็ติดต่อผมได้ มีโปรเจ็กต์ดี ๆ อะไรที่ต้องการให้ผมลงทุน ก็ติดต่อผมได้ ผมหลินตงจะไม่ปฏิเสธเด็ดขาด""งั้นพวกเราก็ต้องขอบคุณประธานหลินแล้ว!!! ทุกคนยกแก้วให้ประธานหลินร่วมกัน""โอเค!!! ไชโย!!!"ทุกคนยืนขึ้นและตะโกนพร้อมกันหลินตงก็ดื่มเครื่องดื่มแก้วในมือจนหมดแม้ว่าการดื่มแอลกอฮอล์เพียงเล็กน้อยก็จะไม่เกิดผลแต่อย่างใดแต่เนื่องจากอีกเดี๋ยวเขาต้องขับรถ เขาจึงคิดว่าไม่ดื่มจะดีกว่าหลักการขับไม่ดื่ม ดื่มไม่ขับเขายังเข้าใจและด้วยฐานะปัจจุบันของเขา เขาบอกว่าในแก้วเป็นเหล้าก็คือเหล้า ซึ่งไม่มีใครกล้าบอกว่าไม่ใช่ และไม่มีใครกล้ามาตรวจสอบหลินตงดื่มอวยพรเสร็จกำลังจะหันหลังกลับและจากไปประตูห้องส่วนตัวถูกเปิดออกฟางเจิ้งกั๋วเดินเข้
ข้าวมื้อหนึ่งกินเวลานานกว่าสองชั่วโมงจึงจบหลินตงให้คนอื่น ๆ กลับไปหมด และจัดการส่วนที่เหลือได้ด้วยตัวเองฟางเจิ้งกั๋วก็กลับเจียงเฉิงเช่นกันหลินตงค่อย ๆ ขับรถไปโรงพยาบาลเพื่อรับกอริลลาทิศทางสุดท้ายของเรื่องนี้ยังคงขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของกอริลลาเมื่อมาถึงโรงพยาบาล หลินตงก็หาห้องผู้ป่วยของกอริลลาหลังจากได้รับการรักษาไปครึ่งวัน กอริลลาก็ฟื้นตัวไม่น้อย แต่อาการบาดเจ็บที่ซ่อนอยู่ในร่างกายยังมีอีกมากมาย ต้องใช้เวลาในการรักษาอย่างช้า ๆกอริลลายังคงสับสนเล็กน้อยขณะนอนอยู่บนเตียงตอนพาเขาออกมา เขาคิดว่าตัวเองจะถูกส่งลงนรกแล้วสรุปกลับพาเขามาส่งที่โรงพยาบาลจนถึงตอนนี้เขายังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่จนกระทั่งเห็นพวกหลินตงเข้ามา เขาจึงตระหนักได้ทันทีว่าพี่ตงต้องช่วยเขาไว้ ไม่เช่นนั้นเขาคิดไม่ออกว่าจะมีใครช่วยเขาได้อีก"พี่ตง!!! ถังข้าว!!!" กอริลลาตะโกนอย่างตื่นเต้น"กอริลลา! รู้สึกยังไงบ้าง?" หลินตงถาม"กอริลลา!!! ในที่สุดคุณก็ออกมาได้!!! ฮ่าฮ่า... ในที่สุดเราสามคนก็กลับมารวมตัวกันอีกครั้งแล้ว" ฟ่านถงก็พูดเสียงดังอย่างตื่นเต้นเดินไปกอดกอริลลาอย่างยกใหญ่"ขอบคุณ ฟ่านถง
พวกหลู่เจี้ยนหกคนเงยหน้าขึ้นและมองไปที่พวกหลินตงทั้งหกคนส่ายหัว แสดงให้ว่าไม่รู้จักพวกหลินตง"นายน้อยท่านนี้! ดูเหมือนเราไม่รู้จักกัน ไม่ทราบว่าเราทำให้คุณขุ่นเคืองตรงไหน? ผมขอโทษคุณมา ณ ที่นี้ด้วย" หลู่เจี้ยนกล่าว"ใช่ไหม? ถามลูกชายพวกคุณดูเถอะ! พวกเขาทำสิ่งเลวร้ายมากมายจนอาจจำไม่ได้ในเวลาสักพัก ให้พวกเขาคิดดี ๆ หน่อย" หลินตงกล่าว"ไอ้สารเลว!!! พวกนายทำอะไรลงไปกันแน่ ยังไม่รีบขอโทษอีก" หลู่เจี้ยนตบหัวหลู่จื่อเฉียงแล้วพูดเสียงดัง"ขอโทษครับ!!! นายน้อย พวกเราได้ทำให้ท่านขุ่นเคืองตรงไหน ก็ต้องขอโทษท่านด้วย และขอให้ท่านใจกว้างปล่อยเราไปสักครั้งด้วย" หลู่จื่อเฉียงโขกหัวไปพลางพูดไปพลางข่งฝานและพานเจี๋ยก็ก้มหัวและขอโทษเช่นกัน"ขอโทษฉันไม่มีประโยชน์ กอริลลา มอบให้คุณแล้ว อยากทำอะไรก็ได้ พี่ตงเป็นที่พึ่งให้คุณ แม้ว่าคุณจะฆ่าพวกเขาตอนนี้ พี่ตงรับประกันว่าคุณก็จะไม่เป็นไร!!!"กอริลลาก้าวไปข้างหน้าโดยได้รับการพยุงจากฟ่านถง"พวกนายยังจำฉันได้ไหม?" กอริลลาพูดด้วยรอยยิ้มกวนโอ๊ยหลู่จื่อเฉียงสามคนมองไปที่กอริลลา พวกเขาจำไม่ได้ว่ารู้จักคนนี้เมื่อไหร่ประการแรกกอริลลาเปลี่ยนไปมากจากครึ่งปี
หลังจากที่หลินตงและยุนซีกลับไปที่เจียงเฉิง พวกเขาก็บินตรงไปยังจิงตูเนื่องจากลุงซ่งให้เขารีบไปจิงตูภายในสามวัน ต้องมีอะไรบางอย่างที่สำคัญมากแน่ ๆหลังจากมาถึงจิงตูและส่งยุนซีกลับบ้าน หลินตงก็โทรกลับหาซ่งซือหมิน บอกว่าตัวเองมาถึงจิงตูแล้วซ่งซือหมินส่งคนไปรับหลินตงยังคงเป็นบ้านใหญ่ครั้งที่แล้วหลินตงผลักประตูเปิดออกแล้วเข้าไปข้างในซ่งซือหมินยังคงหลับตารอเขาอยู่บนเก้าอี้ในลานบ้านความแตกต่างก็คือซ่งเจียหลานสาวของซ่งซือหมินไม่อยู่ที่นี่ในเวลานี้ มีเพียงซ่งซือหมินเท่านั้น"ลุงซ่ง!!!" หลินตงเรียกด้วยความเคารพสำหรับชายชราในตำนานคนนี้ หลินตงชื่นชมเขามากทั้งในแง่ของความแข็งแกร่งและการเสียสละของเขาต่อต้าเซี่ย"มาแล้วเหรอ!!!" ซ่งซือหมินตอบทั้งที่หลับตา"ครับ!!!""ไปยกเก้าอี้ในบ้านมานั่ง!""ครับ!!!"หลินตงพูดจบก็เข้าไปในบ้าน ยกเก้าอี้ตัวหนึ่งออกมา นั่งถัดจากซ่งซือหมิน"หลินตง ในเมื่อคุณมาถึงระดับความแข็งแกร่งนี้แล้ว มีบางสิ่งที่คุณควรรู้""ลุงซ่งเชิญกล่าว!!!""คุณคิดว่าสถานการณ์ของต้าเซี่ยตอนนี้เป็นอย่างไร?" ซ่งซือหมินถามหลินตงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ต้าเซี่ยเป็นหนึ่งในส
หลินตงตกใจมากเขาไม่คิดว่าลุงซ่งจะเชื่อมั่นในตัวเขาขนาดนี้ตัวเขาเองมีความมั่นใจที่จะทำขั้นตอนนี้ได้ แต่นั่นเป็นเพราะเขารู้ว่าเขามีระบบตราบใดที่มีระบบอยู่ คนอื่นต้องพึ่งพาพรสวรรค์และความพยายาม เขาแค่ต้องใช้เงินก็พอเขาต้องการเพียงแต้มศักดิ์สิทธิ์ให้มากพอที่จะเพิกเฉยต่อปัญหาคอขวดที่อาจต้องใช้เวลาหลายปีหรือสิบปีกว่าจะทะลุผ่านได้ต่อไปบริษัทลงทุนตงไหลจะกระจายธุรกิจไปทั่วโลก เมื่อถึงเวลาเงินจะถูกใช้เร็วขึ้นมาก แต้มศักดิ์สิทธิ์จะยังคงเติบโตอย่างบ้าคลั่งอีกไม่นานเขาก็สามารถยกระดับทั้งร่างกายและจิตวิญญาณให้อยู่ในระดับเทพได้และสามารถปรับปรุงต่อไปได้ซ่งซือหมินก็จะถูกเขาแซงหน้าเช่นกันเพียงแต่เขาไม่เข้าใจ ซ่งซือหมินมั่นใจได้อย่างไรว่าเขาจะทำได้ขนาดนี้?ไม่ว่าจะด้านใดก็ตามก็ไม่ควรถึงเขา"ลุงซ่งไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม? ผมหลินตงจะทำได้ยังไง! ตอนนี้ผมเป็นแค่ระดับครึ่งเทพ อยากจะฝ่าด่านนี้ก็ไม่รู้ว่าจะปีเดือนไหน และต้าเซี่ยยังมีผู้พิทักษ์ระดับเทพสองคนไม่ใช่เหรอ? ยังไงก็น่าจะไม่ถึงผม" หลินตงพูดอย่างจริงจัง"หลินตง! คุณไม่จำเป็นต้องดูถูกตัวเอง ผมเคยรู้ประวัติย่อของคุณแล้ว คุณเป็นคนที่มีพรสวร