LOGINShare
บทที่ 450
Related chapters
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 451
"บอสหลินเกรงใจไปแล้ว ต่อไปยังต้องส่งเสริมเพื่อนร่วมชั้นอย่างพวกเราให้มากขึ้น""ใช่แล้ว! ประธานหลิน ธุรกิจของคุณใหญ่ขนาดนั้น ต่อไปจะหาคุณ อย่าบอกว่าคุณไม่รู้จักเพื่อนยากจนอย่างเรา""ประธานหลิน ตอนนี้บริษัทยังต้องการคนอยู่ไหม? พวกเราหลายคนเรียนจบมัธยมปลายและไม่ได้เข้ามหาวิทยาลัย จนถึงตอนนี้ก็ยังหางานที่เหมาะสมไม่ได้""ทุกคนวางใจได้!!! ใครอยากหางาน อีกไม่กี่วันก็ติดต่อผมได้ มีโปรเจ็กต์ดี ๆ อะไรที่ต้องการให้ผมลงทุน ก็ติดต่อผมได้ ผมหลินตงจะไม่ปฏิเสธเด็ดขาด""งั้นพวกเราก็ต้องขอบคุณประธานหลินแล้ว!!! ทุกคนยกแก้วให้ประธานหลินร่วมกัน""โอเค!!! ไชโย!!!"ทุกคนยืนขึ้นและตะโกนพร้อมกันหลินตงก็ดื่มเครื่องดื่มแก้วในมือจนหมดแม้ว่าการดื่มแอลกอฮอล์เพียงเล็กน้อยก็จะไม่เกิดผลแต่อย่างใดแต่เนื่องจากอีกเดี๋ยวเขาต้องขับรถ เขาจึงคิดว่าไม่ดื่มจะดีกว่าหลักการขับไม่ดื่ม ดื่มไม่ขับเขายังเข้าใจและด้วยฐานะปัจจุบันของเขา เขาบอกว่าในแก้วเป็นเหล้าก็คือเหล้า ซึ่งไม่มีใครกล้าบอกว่าไม่ใช่ และไม่มีใครกล้ามาตรวจสอบหลินตงดื่มอวยพรเสร็จกำลังจะหันหลังกลับและจากไปประตูห้องส่วนตัวถูกเปิดออกฟางเจิ้งกั๋วเดินเข้
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 452
ข้าวมื้อหนึ่งกินเวลานานกว่าสองชั่วโมงจึงจบหลินตงให้คนอื่น ๆ กลับไปหมด และจัดการส่วนที่เหลือได้ด้วยตัวเองฟางเจิ้งกั๋วก็กลับเจียงเฉิงเช่นกันหลินตงค่อย ๆ ขับรถไปโรงพยาบาลเพื่อรับกอริลลาทิศทางสุดท้ายของเรื่องนี้ยังคงขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของกอริลลาเมื่อมาถึงโรงพยาบาล หลินตงก็หาห้องผู้ป่วยของกอริลลาหลังจากได้รับการรักษาไปครึ่งวัน กอริลลาก็ฟื้นตัวไม่น้อย แต่อาการบาดเจ็บที่ซ่อนอยู่ในร่างกายยังมีอีกมากมาย ต้องใช้เวลาในการรักษาอย่างช้า ๆกอริลลายังคงสับสนเล็กน้อยขณะนอนอยู่บนเตียงตอนพาเขาออกมา เขาคิดว่าตัวเองจะถูกส่งลงนรกแล้วสรุปกลับพาเขามาส่งที่โรงพยาบาลจนถึงตอนนี้เขายังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่จนกระทั่งเห็นพวกหลินตงเข้ามา เขาจึงตระหนักได้ทันทีว่าพี่ตงต้องช่วยเขาไว้ ไม่เช่นนั้นเขาคิดไม่ออกว่าจะมีใครช่วยเขาได้อีก"พี่ตง!!! ถังข้าว!!!" กอริลลาตะโกนอย่างตื่นเต้น"กอริลลา! รู้สึกยังไงบ้าง?" หลินตงถาม"กอริลลา!!! ในที่สุดคุณก็ออกมาได้!!! ฮ่าฮ่า... ในที่สุดเราสามคนก็กลับมารวมตัวกันอีกครั้งแล้ว" ฟ่านถงก็พูดเสียงดังอย่างตื่นเต้นเดินไปกอดกอริลลาอย่างยกใหญ่"ขอบคุณ ฟ่านถง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 453
พวกหลู่เจี้ยนหกคนเงยหน้าขึ้นและมองไปที่พวกหลินตงทั้งหกคนส่ายหัว แสดงให้ว่าไม่รู้จักพวกหลินตง"นายน้อยท่านนี้! ดูเหมือนเราไม่รู้จักกัน ไม่ทราบว่าเราทำให้คุณขุ่นเคืองตรงไหน? ผมขอโทษคุณมา ณ ที่นี้ด้วย" หลู่เจี้ยนกล่าว"ใช่ไหม? ถามลูกชายพวกคุณดูเถอะ! พวกเขาทำสิ่งเลวร้ายมากมายจนอาจจำไม่ได้ในเวลาสักพัก ให้พวกเขาคิดดี ๆ หน่อย" หลินตงกล่าว"ไอ้สารเลว!!! พวกนายทำอะไรลงไปกันแน่ ยังไม่รีบขอโทษอีก" หลู่เจี้ยนตบหัวหลู่จื่อเฉียงแล้วพูดเสียงดัง"ขอโทษครับ!!! นายน้อย พวกเราได้ทำให้ท่านขุ่นเคืองตรงไหน ก็ต้องขอโทษท่านด้วย และขอให้ท่านใจกว้างปล่อยเราไปสักครั้งด้วย" หลู่จื่อเฉียงโขกหัวไปพลางพูดไปพลางข่งฝานและพานเจี๋ยก็ก้มหัวและขอโทษเช่นกัน"ขอโทษฉันไม่มีประโยชน์ กอริลลา มอบให้คุณแล้ว อยากทำอะไรก็ได้ พี่ตงเป็นที่พึ่งให้คุณ แม้ว่าคุณจะฆ่าพวกเขาตอนนี้ พี่ตงรับประกันว่าคุณก็จะไม่เป็นไร!!!"กอริลลาก้าวไปข้างหน้าโดยได้รับการพยุงจากฟ่านถง"พวกนายยังจำฉันได้ไหม?" กอริลลาพูดด้วยรอยยิ้มกวนโอ๊ยหลู่จื่อเฉียงสามคนมองไปที่กอริลลา พวกเขาจำไม่ได้ว่ารู้จักคนนี้เมื่อไหร่ประการแรกกอริลลาเปลี่ยนไปมากจากครึ่งปี
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 454
หลังจากที่หลินตงและยุนซีกลับไปที่เจียงเฉิง พวกเขาก็บินตรงไปยังจิงตูเนื่องจากลุงซ่งให้เขารีบไปจิงตูภายในสามวัน ต้องมีอะไรบางอย่างที่สำคัญมากแน่ ๆหลังจากมาถึงจิงตูและส่งยุนซีกลับบ้าน หลินตงก็โทรกลับหาซ่งซือหมิน บอกว่าตัวเองมาถึงจิงตูแล้วซ่งซือหมินส่งคนไปรับหลินตงยังคงเป็นบ้านใหญ่ครั้งที่แล้วหลินตงผลักประตูเปิดออกแล้วเข้าไปข้างในซ่งซือหมินยังคงหลับตารอเขาอยู่บนเก้าอี้ในลานบ้านความแตกต่างก็คือซ่งเจียหลานสาวของซ่งซือหมินไม่อยู่ที่นี่ในเวลานี้ มีเพียงซ่งซือหมินเท่านั้น"ลุงซ่ง!!!" หลินตงเรียกด้วยความเคารพสำหรับชายชราในตำนานคนนี้ หลินตงชื่นชมเขามากทั้งในแง่ของความแข็งแกร่งและการเสียสละของเขาต่อต้าเซี่ย"มาแล้วเหรอ!!!" ซ่งซือหมินตอบทั้งที่หลับตา"ครับ!!!""ไปยกเก้าอี้ในบ้านมานั่ง!""ครับ!!!"หลินตงพูดจบก็เข้าไปในบ้าน ยกเก้าอี้ตัวหนึ่งออกมา นั่งถัดจากซ่งซือหมิน"หลินตง ในเมื่อคุณมาถึงระดับความแข็งแกร่งนี้แล้ว มีบางสิ่งที่คุณควรรู้""ลุงซ่งเชิญกล่าว!!!""คุณคิดว่าสถานการณ์ของต้าเซี่ยตอนนี้เป็นอย่างไร?" ซ่งซือหมินถามหลินตงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ต้าเซี่ยเป็นหนึ่งในส
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 455
หลินตงตกใจมากเขาไม่คิดว่าลุงซ่งจะเชื่อมั่นในตัวเขาขนาดนี้ตัวเขาเองมีความมั่นใจที่จะทำขั้นตอนนี้ได้ แต่นั่นเป็นเพราะเขารู้ว่าเขามีระบบตราบใดที่มีระบบอยู่ คนอื่นต้องพึ่งพาพรสวรรค์และความพยายาม เขาแค่ต้องใช้เงินก็พอเขาต้องการเพียงแต้มศักดิ์สิทธิ์ให้มากพอที่จะเพิกเฉยต่อปัญหาคอขวดที่อาจต้องใช้เวลาหลายปีหรือสิบปีกว่าจะทะลุผ่านได้ต่อไปบริษัทลงทุนตงไหลจะกระจายธุรกิจไปทั่วโลก เมื่อถึงเวลาเงินจะถูกใช้เร็วขึ้นมาก แต้มศักดิ์สิทธิ์จะยังคงเติบโตอย่างบ้าคลั่งอีกไม่นานเขาก็สามารถยกระดับทั้งร่างกายและจิตวิญญาณให้อยู่ในระดับเทพได้และสามารถปรับปรุงต่อไปได้ซ่งซือหมินก็จะถูกเขาแซงหน้าเช่นกันเพียงแต่เขาไม่เข้าใจ ซ่งซือหมินมั่นใจได้อย่างไรว่าเขาจะทำได้ขนาดนี้?ไม่ว่าจะด้านใดก็ตามก็ไม่ควรถึงเขา"ลุงซ่งไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม? ผมหลินตงจะทำได้ยังไง! ตอนนี้ผมเป็นแค่ระดับครึ่งเทพ อยากจะฝ่าด่านนี้ก็ไม่รู้ว่าจะปีเดือนไหน และต้าเซี่ยยังมีผู้พิทักษ์ระดับเทพสองคนไม่ใช่เหรอ? ยังไงก็น่าจะไม่ถึงผม" หลินตงพูดอย่างจริงจัง"หลินตง! คุณไม่จำเป็นต้องดูถูกตัวเอง ผมเคยรู้ประวัติย่อของคุณแล้ว คุณเป็นคนที่มีพรสวร
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 456
แล้วในต้าเซี่ยมีครอบครัวแบบนี้ไหมเกิดคำถามแบบนี้ขึ้นในใจของหลินตง"ลุงซ่ง แล้วต้าเซี่ยของเราล่ะ???" หลินตงถาม"ถูกต้อง ต้าเซี่ยก็มีตระกูลที่ซ่อนอยู่ในความลับมากมาย แต่ก่อนต้าเซี่ยมีกองกำลังทหารที่แข็งแกร่งพอที่จะยับยั้งพวกเขาได้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าออกมาตามอำเภอใจ แต่เมื่อสนามแม่เหล็กขยายตัว อาวุธขนาดใหญ่กำลังจะถูกคัดออก ตระกูลเหล่านี้ก็เริ่มโผล่ออกมาแล้ว เห้อ... มีปัญหาทั้งในและนอกนะ!!!" ซ่งซือหมินถอนหายใจ"ลุงซ่ง พวกเขาควรนับว่าเป็นส่วนหนึ่งของต้าเซี่ยของเราไหม? ทำไมไม่ช่วยเราต่อต้านศัตรูต่างชาติ กลับกลายเป็นปัญหาภายในของต้าเซี่ย เมื่อต้าเซี่ยถูกทำลาย ชีวิตของพวกเขาก็จะไม่ดีขึ้นไหม?" หลินตงถามแบบไม่เข้าใจเล็กน้อยเขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมครอบครัวที่ซ่อนอยู่ในความลับเหล่านี้ถึงกลายเป็นปัญหาภายในของต้าเซี่ยทุกคนอยู่ในเรือลำเดียวกันเมื่อเรือลำใหญ่อย่างต้าเซี่ยล่มไม่มีใครบนเรือจะรอดไปได้"เห้อ...คุณไม่เข้าใจ!!! จริง ๆ แล้วตระกูลพวกนี้..."หลินตงออกจากบ้านลุงซ่งวันนี้เขาได้สัมผัสกับด้านที่ซ่อนอยู่ของโลกตามที่ลุงซ่งกล่าว มีตระกูลที่ทรงอำนาจมากมายซ่อนตัวอยู่ในความลับใน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 457
หลังจากที่หลินตงออกจากลานบ้านของซ่งซือหมินแล้ว ซ่งซือหมินก็โทรหาเลขาของเขาแล้วแจ้งให้สมาชิกสภาต้าเซี่ยทุกคนทราบว่าพรุ่งนี้เช้าจะมีการประชุมและเรื่องสำคัญจะประกาศให้ทราบในเวลาเดียวกัน ผู้ว่าราชการมณฑลทุกมณฑลในต้าเซี่ย ให้ชมการถ่ายทอดสดการประชุมเมื่อถึงเวลาการเพิ่มสมาชิกรัฐสภาต้าเซี่ยถือเป็นเรื่องสำคัญที่สุดอย่างแน่นอนแม้ว่าเพื่อปกป้องหลินตง ให้เขาไม่จำเป็นต้องปรากฏตัว แต่ขั้นตอนอื่น ๆ ก็ยังต้องดำเนินการหลินตงขับรถไปตามถนนในจิงตู และพบว่าตัวเองไม่มีที่จะไปโรงแรมแกรนด์สตาร์ได้เช็กเอาต์แล้ว อาคารสำนักงานก็ซื้อแล้ว และพนักงานทุกคนก็ย้ายออกจากโรงแรมแกรนด์สตาร์แล้วหลินตงคิดอยู่พักหนึ่ง และดูเหมือนจะไม่เหมาะสมที่จะพักที่บ้านยุนซี เขาไม่ต้องการพักโรงแรมอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงหากุญแจหมู่บ้าน "ลอยฟ้าวิลล่า" ท่ามกลางกุญแจมากมายในหลังรถ เตรียมไปพักที่นั่นคืนหนึ่งหมู่บ้านนี้ดูเหมือนจะอยู่ใกล้กับเขามากตอนแรกที่ซื้อบ้านเหล่านี้ ล้วนตกแต่งอย่างประณีต และทุกสัปดาห์มีคนทำความสะอาด ห้องสะอาดมาก แต่ไม่มีแค่อาหารเท่านั้นหาอะไรข้างถนนกินก็ได้หลินตงมาที่หมู่บ้าน "ลอยฟ้าวิลล่า"เขาซื้อแฟล
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 458
เดินตรงไปที่โซฟานั่งลงแล้วโยนกุญแจในมือลงบนโต๊ะชา โต๊ะชายังมีเค้กวางอยู่หนึ่งก้อนอีกด้วย"พูดมา! นี่มันเรื่องอะไรกัน?" หลินตงกล่าวคนหนุ่มสาวสิบกว่าคนมองไปที่ชายชื่อซุนหาวที่เพิ่งถามคำถามหลินตงในขณะนี้ใบหน้าของซุนหาวก็แดงก่ำ แต่เขาไม่ได้พูดอะไร"ถ้าพวกคุณไม่พูด งั้นผมจะโทรแจ้งตำรวจแล้วนะ แม้ว่าบ้านหลังนี้ผมไม่ค่อยมาพัก แต่ข้อหาบุกรุกบ้านส่วนตัวนี้ก็เพียงพอสำหรับพวกคุณที่จะเข้าไปอยู่สองสามวันแล้ว และผมคิดว่าพวกคุณน่าจะยังเป็นนักเรียนใช่ไหม? นี่ถ้าโรงเรียนรู้ จะเรียนต่อได้หรือไม่ก็พูดยากนะ"ทันทีที่หลินตงพูดสิ่งนี้ทุกคนเริ่มกังวลเห็นใบหน้าของซุนหาวแดงก่ำและไม่กล้าพูดอะไร ทุกคนไม่ใช่คนโง่และพอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้านหลังนี้ไม่ได้เป็นของซุนหาวเลยแต่มันเป็นของชายตรงหน้าไม่เช่นนั้นซุนหาวจะไม่กล้าพูดอะไรเลยได้อย่างไรเห็นได้ชัดว่าไม่รู้ไปใช้วิธีไหนมายึดบ้านของคนอื่น ตอนนี้เจ้าของบ้านกลับมาแล้ว เขาตกใจมากจนไม่กล้าพูดอะไรเลย"ลูกพี่! นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเราเลย! เราเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยการสื่อสารใกล้ ๆ วันนี้เป็นวันเกิดของซุนหาว เขาบอกว่าจะพาเรามาเป็นแขกที่บ้านของเขา เรา
Latest chapter
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1281
แม้ว่าสงครามใหญ่ระหว่างอาณาจักรสวรรค์และอาณาจักรกาแล็กซีจะสิ้นสุดลงชั่วคราวแต่รู้ดีว่านี่ยังไม่ถึงจุดจบ ไม่นานอาณาจักรสวรรค์จะกลับมาอีกครั้งเมื่อถึงเวลานั้น จะเป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้ายที่แท้จริงในที่สุด อาณาจักรสวรรค์จะยึดคืนทุกสิ่งที่เคยเป็นของตนได้หรือไม่ หรืออาณาจักรจะรักษาตำแหน่งของตนไว้และทำลายอาณาจักรสวรรค์จนสิ้นซากไม่มีใครสามารถพูดได้แน่ชัดเพราะความแข็งแกร่งของทั้งสองฝ่ายไม่ด้อยกว่ากันอาณาจักรสวรรค์มีปรามจารย์ระดับอาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้นถึงห้าคนและอาณาจักรก็มีสามคนที่มีความสำคัญเช่นกันประเด็นสำคัญคือมีหลินตง ผู้ที่แข็งแกร่งมากซึ่งสามารถเอาชนะคู่ปรมาจารย์ทั้งห้าคนด้วยตัวคนเดียวอย่างไรก็ตาม คนส่วนใหญ่ยังคงหวังว่า อาณาจักรจะชนะได้ท้ายที่สุดแล้ว กาแล็กซีทางช้างเผือกอยู่ภายใต้การปกครองของอาณาจักรในปัจจุบันถือว่าพัฒนาไปได้อย่างดีอย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีการกดขี่ข่มเหงคนทั่วไปสามารถมีชีวิตที่สงบสุขได้มหาอำนาจใหญ่ๆ ก็ถูกข่มขู่ด้วยความแข็งแกร่งของอาณาจักรไม่กล้าทำสงครามอย่างไม่ใส่ใจเพื่อหลีกเลี่ยงการก่อให้เกิดการสูญเสียครั้งใหญ่แค่นี้ก็เพียงพอแล้วหากอาณาจั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1280
“ลุงจิ่ว ให้หลินตงลองดูเถอะ ฉันเชื่อใจเขา” เซี่ยอวิ๋นชวนกล่าวถ้าหลินตงต้องการทำร้ายเขาก็ไม่จำเป็นต้องเสี่ยงบาดเจ็บเพื่อช่วยเขาสำหรับตัวหลินตง เซี่ยอวิ๋นชวนจึงมั่นใจมากเนื่องจากเซี่ยอวิ๋นชวนเองที่รับการรักษา ตอบตกลงเซี่ยจิ่วโหยวจึงไม่มีเหตุผลที่จะคัดค้านพอดีเขาก็อยากเห็นเหมือนกันว่า หลินตงจะมีความสามารถอะไรบ้างอีกฝ่ายจึงกล้าตั้งคำถามถึงทักษะทางการแพทย์ ที่เขาศึกษามาหลายร้อยปีหลินตงรับหน้าที่รักษาขั้นแรก เขาให้เเซี่ยอวิ๋นชวนถอดเสื้อผ้าออก เพื่อเปิดเผยลำตัวที่ได้รับบาดเจ็บของเขา จากนั้น เขาก็เริ่มฝังเข็มทุกคนในห้องเฝ้าดูอย่างตั้งใจไม่นาน เข็มเงินของหลินตงก็ปกคลุมร่างกายของเซี่ยอวิ๋นชวนหลังจากฝังเข็มเสร็จ หลินตงก็ไปเตรียมยาอาการบาดเจ็บของเซี่ยอวิ๋นชวนเกิดจากภายในดังนั้นเขาจึงต้องการยาภายในเท่านั้นเขาจึงรวบรวมสมุนไพร เตรียมสูตรยา และต้มยาจนกระทั่งการรักษาทั้งหมดเสร็จสิ้นเซี่ยอวิ๋นชวนสูดหายใจเข้าลึกๆ กระอักเอาเลือดเสียออกมาหมดทั้งหมด รู้สึกเบาสบายขึ้นทันที“เสด็จพ่อ ท่านรู้สึกอย่างไรบ้าง?” เซี่ยมู่อดไม่ได้ที่จะถาม“ฉันสบายดี ดีขึ้นมาก”หลังจากเซี่ยอวิ๋นชว
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1279
หลินตงและครอบครัวอวิ๋นชวนรีบกลับไปที่พระราชวังทันทีที่พวกเขามาถึง เซี่ยอวิ๋นชวนก็รีบพาหลินตงเข้าไปในห้องลับของพระราชวังนี่คือสถานที่ที่เซี่ยจิ่วโหยวใช้ศึกษายาและปรุงยาเป็นประจำสมุนไพรล้ำค่าเกือบทั้งหมด ที่พบในกาแล็กซีทางช้างเผือกมีอยู่ที่นี่แม้ว่าอาการบาดเจ็บของหลินตงจะไม่ร้ายแรงแต่เซี่ยอวิ๋นชวนได้รับบาดเจ็บอย่างเร่งด่วนหลังจากเข้าไปในห้องลับแล้วหลิวนิ่งเหยียนกับเซี่ยมู่ช่วยเซี่ยอวิ๋นชวนเข้าไปในห้องหนึ่งเซี่ยจิ่วโหยวพาหลินตงและเย่ชิงหวู่ไปที่ห้องอื่นเซี่ยจิ่วโหยวกำลังเตรียมที่จะให้การรักษาหลินตงเล็กน้อยก่อน จากนั้นจึงช่วยรักษาเซี่ยอวิ๋นชวนอย่างไรก็ตาม หลินตงปฏิเสธเขาเชี่ยวชาญเทคนิคการแพทย์แผนจีนโบราณจนเชี่ยวชาญถึงขีดสุดแล้ว ยังจำเป็นต้องให้คนอื่นมารักษาอีกหรือ?ไม่มีใครรู้จักร่างกายของตัวเองดีไปกว่าตัวเอง"หลินตง นายรู้จักทักษะทางการแพทย์ด้วยงั้นเหรอ? "เซี่ยจิ่วโหยวถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ"ใช่! ผู้อาวุโสเซี่ย ฉันเคยเรียนรู้มาบ้างแล้ว ดังนั้นคุณควรไปช่วยลุงเซี่ยรักษาเขา! อาการบาดเจ็บของเขาค่อนข้างร้ายแรง และหากไม่ได้รับการรักษาในเวลาที่เหมาะสม อาจ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1278
หลี่เทียนลังเลเขาไม่กล้าเอาทุกสิ่งในอาณาจักรสวรรค์ไปเสี่ยงรอจนกว่ากองกำลังเสริมจากเผ่ามังกรเก้าหัวจะมาถึงก่อน แล้วค่อยว่ากัน!"หลินตง! เร็วๆ นี้ แกจะต้องชดใช้ในสิ่งที่แกทำไปในวันนี้ ฉันหวังว่าแกจะไม่เสียใจในภายหลัง เซี่ยอวิ๋นชวน แม้ว่าแกจะรอดพ้นจากภัยพิบัติมาได้ในวันนี้ แต่ก็อย่าดีใจจนเกินไป เราจะกลับมาอีกครั้ง"หลังจากพูดจบ หลี่เทียนก็หันหลังกลับและจากไปหยวนหลินและคนอื่นๆ มองหลินตงอย่างครุ่นคิด จากนั้นก็หันหลังกลับและจากไปรอจนกว่าหลี่เทียนและคนอื่นๆ จะจากไปในที่สุดรัศมีของหลินตงก็อ่อนลงเอามือซ้ายปิดหน้าอกและไออย่างรุนแรงหลายครั้ง"แค่กๆ!!"บ้าเอ๊ย ไอ้พวกนี้ไม่ยั้งมือกันเลยจริงๆถ้าไม่ใช่เพราะร่างกายของเขาถูกระบบยกระดับให้แข็งแกร่งถึงขนาดนี้วันนี้คงจบลงด้วยหายนะสำหรับเขาเสียงโห่ร้องดังลั่นมาจากหอคอยทองคำดวงดาวจักรพรรดิ"นายท่านหลินไร้เทียมทาน!!!""นายท่านหลินเป็นผู้ยิ่งใหญ่!!!”"จากนี้ไป นายท่านหลินคือต้นแบบของฉัน"องค์จักรพรรดิเซี่ยอวิ๋นชวนและจักรพรรดินีหลิวนิ่งเหยียน ต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกมีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่รู้ว่า ตอนนี้มันอันตรายแค่ไหนถ้าไม่ใช
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1277
การต่อสู้บนท้องฟ้าได้หยุดลงชั่วคราว!รูปลักษณ์ที่ดูยุ่งเหยิงของหลินตงก็ปรากฏอยู่ในสายตาของทุกคนเช่นกัน"นายท่านหลินได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า?""นายท่านหลิน อดทนไว้!!!""นายท่านหลิน ฉันมียารักษาอยู่ที่นี่!""ฉันก็มีเหมือนกัน!!!"เสียงต่างๆ ดังขึ้นทีละเสียงจากผู้คนบนหอคอยทองคำเย่ชิงหวู่มองไปที่บาดแผลบนร่างกายของหลินตง หัวใจของเธอเจ็บปวดเล็กน้อยเธอติดตามหลินตงมาเป็นเวลานาน แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเขาได้รับบาดเจ็บแต่ศัตรูคือตัวตนที่เทียบเท่ากับองค์จักรพรรดิถึงห้าพระองค์เว้นแต่ว่าจะไปถึงระดับอาณาจักรนิรันดรอย่างแท้จริงแล้ว ไม่อย่างนั้นก็ไม่มีใครสามารถอ้างชัยชนะได้อย่างง่ายดายเซี่ยมู่ก็เห็นเช่นกันน้ำตาคลอเบ้าในดวงตาที่สวยงามคู่หนึ่งหลินตงได้รับบาดเจ็บเช่นนี้ จากเศษซากอาณาจักรสวรรค์ ก็เพราะเพื่อช่วยครอบครัวของเธอเซี่ยอวิ๋นชวนกับเซี่ยจิ่วโหยวมีสายตาที่เฉียบคมกว่าคนอื่นๆ มากแม้ว่าอาการบาดเจ็บของหลินตงจะดูร้ายแรงเมื่อมองเผินๆแต่ในความเป็นจริง เขาไม่ได้รับบาดแผลร้ายแรงใดๆ เลยเขายังคงมีพละกำลังที่จะต่อสู้นอกจากนี้ เหล่าผู้รอดชีวิตจากเศษซากอาณาจักรสวรรค์ ยกเว้นหล
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1276
บริเวณที่นิ้วของคนในชุดดำถูกตัดขาด ดูเหมือนจะมีพลังบางอย่างมาเกาะที่แผล ทำให้ไม่สามารถงอกนิ้วขึ้นมาใหม่ได้ทั้งสองฝ่ายได้หยุดการต่อสู้ชั่วคราวหลินตงยืนอยู่ในอากาศ โดยถือดาบกำราบมารอย่างไรก็ตาม เขาไม่สงบนิ่งและไร้กังวลเหมือนเมื่อไม่กี่นาทีก่อนอีกต่อไปเลือดหยดหนึ่งไหลซึมจากมุมปากของเขาเสื้อผ้าของเขาขาดรุ่งริ่งเขาถูกหยวนหลินและคนอื่นๆ ข่วนด้วยกรงเล็บที่แหลมคม เผยให้เห็นผิวหนังด้านในแม้แต่บนผิวหนังก็มีคราบเลือดมากมาย บางรอยก็ซึมลึกเข้าไปในกล้ามเนื้อ ดูน่ากลัวมากอย่างไรก็ตาม สำหรับหลินตง สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงบาดแผลผิวเผินเท่านั้น และไม่ทำอันตรายต่ออวัยวะสำคัญนอกจากความเจ็บปวดแล้ว มันไม่มีผลกระทบต่อประสิทธิภาพการต่อสู้มากนักในที่สุด เขาจึงสามารถต้านทานการโจมตีของหยวนหลินกับหลี่เทียนได้สำเร็จ และใช้ฝ่ามือถล่มฟ้าจนได้รับความเสียหายหลินตงมองดูบาดแผลบนร่างกายของเขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจในใจการเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ห้าคนในคราวเดียวนั้นฝืนเกินไปนี่เป็นผลของการใช้พลังจิตวิญญาณเป็นเครื่องมือในการเล่นไม่ซื่อ เพื่อจัดการกับศัตรูคนหนึ่งก่อน จากนั้นจึงทำร้ายคนอื่นโดยไม่คาดคิดไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1275
แม้ว่าหลินตงจะใช้พลังจิตวิญญาณ เพื่อควบคุมดาบกำราบมาร และตัดนิ้วของชายชุดคลุมดำคนหนึ่งโดยไม่ให้ตั้งตัวได้ นั่นทำให้ฝ่ายตรงข้ามกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดไม่หยุดแต่เขาก็ยังไม่สามารถวางใจได้ในตอนนี้ ระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายใกล้เข้ามาแล้วชายชุดดำที่เหลือสองคนพร้อมกับหลี่เทียน โจมตีหลินตงเข้ามาในเวลาเดียวกันไม่มีการคุกคามจากดาบกำราบมารอีกต่อไปทั้งสามคนพึ่งพาการป้องกันที่แข็งแกร่งของเผ่ามังกรเก้าหัว และต่อสู้แบบประชิดตัวกับหลินตงพวกเขาต้องการที่จะฉีกหลินตงเป็นชิ้นๆ เพื่อระบายความแค้นในใจของตัวเองในขณะนี้ มันสายเกินไปสำหรับหลินตงที่จะดึงดาบกำราบมารกลับมาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเผชิญหน้าโดยตรงโชคดีที่เขาได้ยกระดับความแข็งแกร่งของร่างกายไปถึงปรมาจารย์มหาจักรวาลขั้นสิบ ร่างกายของเขาแข็งแกร่งไม่น้อยไปกว่าของเผ่ามังกรเก้าหัวนอกจากนี้ยังมีฝ่ามือถล่มฟ้า ที่สามารถเจาะทะลุการป้องกันของศัตรูและทำให้ได้รับบาดเจ็บภายในทันทีหลินตงไม่กลัวการต่อสู้ระยะประชิดกับคู่ต่อสู้ในไม่ช้า ทั้งสองฝ่ายก็เข้าสู่การต่อสู้"ปังๆๆๆ......."เสียงปะทะกันนับไม่ถ้วนดังขึ้นตามคำกล่าวที่ว่า จำนวนมากก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1274
การกระทำของเขาทำให้เซี่ยอวิ๋นชวนและเซี่ยจิ่วโหยว ที่กำลังเฝ้าดูอย่างตึงเครียดอยู่ด้านล่างรู้สึกงุนงงไปหมดทุกคนรู้ว่าข้อได้เปรียบของหลินตง คือดาบยาวสีแดงในมือของเขาดาบเล่มนี้ถูกโยนออกไปแล้วเขาจะสู้ต่อไปได้อย่างไร?สำหรับคนอื่นๆ พวกเขาไม่สามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวของหลินตงได้อย่างชัดเจน รู้เพียงว่าการต่อสู้ได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้งแล้วหยวนหลินและคนอื่นๆ ยังเห็นหลินตงขว้างดาบของเขาด้วย และหัวใจของพวกเขาก็ดีใจทันทีเมื่อสูญเสียอาวุธนี้ไป ซึ่งเป็นภัยคุกคามครั้งใหญ่หลินตงจะใช้อะไรในในการต่อสู้กับพวกเขา?เด็กคนนี้โง่หรือเปล่า?ดาบกำราบมารไปถึงชายชุดดำคนหนึ่งเป็นคนแรกเผชิญหน้ากับดาบยาวสีแดงนี้แม้แต่ชายชุดดำก็ไม่กล้าประมาทด้วยระยะที่ใกล้ขนาดนี้ เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความคมของดาบที่ส่องประกายอย่างสว่างไสว ทำให้ผิวใต้ชุดคลุมสีดำของเขาเจ็บปวดเล็กน้อยนี่เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์อย่างแน่นอน ซึ่งสามารถตัดเกล็ดแข็งของเผ่ามังกรเก้าหัวได้อย่างง่ายดายในขณะที่เขาเคลื่อนไหว ชายในชุดคลุมสีดำก็หลบไปอย่างรวดเร็ว ทำให้ดาบกำราบมารพุ่งผ่านไปขณะที่เขากำลังคิดว่าตัวเองหนีจากอันตรายได้และกำลังจะห
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1273
ท้องฟ้าตกอยู่ในความเงียบงันไม่มีใครพูดอะไร ทุกคนต่างมุ่งความสนใจไปที่การปรับสภาพของตัวเองตอนนี้เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว พูดอะไรไปก็เปล่าประโยชน์ทั้งสองฝ่ายเป็นศัตรูคู่อาฆาตกันอยู่แล้วมีทางเลือกสองทางคือ ต้องฆ่าหรือไม่ก็ถูกฆ่าพูดตามตรง เมื่อเผชิญหน้ากับอาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้นสี่คน หลินตงรู้สึกเครียดมากแม้ว่าเมื่อครู่เขาจะสู้กับห้าคนเพียงลำพัง และตัดแขนของหนึ่งในนั้นได้แต่มีเพียงสองคนเท่านั้น ที่ต่อสู้กับเขาจริงๆหากคนห้าคนร่วมมือกันจริงๆ ผลลัพธ์ก็ยากที่จะบอกได้แต่ตอนนี้ เขาต้องสู้กับสี่คนจริงๆ แล้วคนที่สามารถไปถึงระดับอาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้น ล้วนไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ง่ายดายยิ่งไปกว่านั้น จิตวิญญาณที่เคยไร้เทียมทานของเขา เมื่อเผชิญหน้ากับคนพวกนี้กลับใช้ได้อย่างจำกัดแค่สามารถยับยั้งพวกมันได้ชั่วขณะ ก่อนที่จะถูกสลัดหลุดออกไปอย่างไรก็ตาม จากชายชุดดำที่เขาตัดแขนทิ้งไป ดูเหมือนว่าหลินตงจะค้นพบบางอย่างหากเขาต้องการเอาชนะคู่ต่อสู้เหล่านี้เขาจะต้องพึ่งดาบกำราบมารดาบเล่มนี้ดูเหมือนว่า จะมีพลังที่สามารถสยบเผ่ามังกรเก้าหัวไม่อย่างนั้น แค่ฟันแขนขาดไปเพียงข้างเดียว คนชุดดำ
