บทที่ 452

ข้าวมื้อหนึ่งกินเวลานานกว่าสองชั่วโมงจึงจบ

หลินตงให้คนอื่น ๆ กลับไปหมด และจัดการส่วนที่เหลือได้ด้วยตัวเอง

ฟางเจิ้งกั๋วก็กลับเจียงเฉิงเช่นกัน

หลินตงค่อย ๆ ขับรถไปโรงพยาบาลเพื่อรับกอริลลา

ทิศทางสุดท้ายของเรื่องนี้ยังคงขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของกอริลลา

เมื่อมาถึงโรงพยาบาล หลินตงก็หาห้องผู้ป่วยของกอริลลา

หลังจากได้รับการรักษาไปครึ่งวัน กอริลลาก็ฟื้นตัวไม่น้อย แต่อาการบาดเจ็บที่ซ่อนอยู่ในร่างกายยังมีอีกมากมาย ต้องใช้เวลาในการรักษาอย่างช้า ๆ

กอริลลายังคงสับสนเล็กน้อยขณะนอนอยู่บนเตียง

ตอนพาเขาออกมา เขาคิดว่าตัวเองจะถูกส่งลงนรกแล้ว

สรุปกลับพาเขามาส่งที่โรงพยาบาล

จนถึงตอนนี้เขายังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

จนกระทั่งเห็นพวกหลินตงเข้ามา เขาจึงตระหนักได้ทันทีว่าพี่ตงต้องช่วยเขาไว้ ไม่เช่นนั้นเขาคิดไม่ออกว่าจะมีใครช่วยเขาได้อีก

"พี่ตง!!! ถังข้าว!!!" กอริลลาตะโกนอย่างตื่นเต้น

"กอริลลา! รู้สึกยังไงบ้าง?" หลินตงถาม

"กอริลลา!!! ในที่สุดคุณก็ออกมาได้!!! ฮ่าฮ่า... ในที่สุดเราสามคนก็กลับมารวมตัวกันอีกครั้งแล้ว" ฟ่านถงก็พูดเสียงดังอย่างตื่นเต้น

เดินไปกอดกอริลลาอย่างยกใหญ่

"ขอบคุณ ฟ่านถง