로그인공유
บทที่ 452
관련 챕터
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 453
พวกหลู่เจี้ยนหกคนเงยหน้าขึ้นและมองไปที่พวกหลินตงทั้งหกคนส่ายหัว แสดงให้ว่าไม่รู้จักพวกหลินตง"นายน้อยท่านนี้! ดูเหมือนเราไม่รู้จักกัน ไม่ทราบว่าเราทำให้คุณขุ่นเคืองตรงไหน? ผมขอโทษคุณมา ณ ที่นี้ด้วย" หลู่เจี้ยนกล่าว"ใช่ไหม? ถามลูกชายพวกคุณดูเถอะ! พวกเขาทำสิ่งเลวร้ายมากมายจนอาจจำไม่ได้ในเวลาสักพัก ให้พวกเขาคิดดี ๆ หน่อย" หลินตงกล่าว"ไอ้สารเลว!!! พวกนายทำอะไรลงไปกันแน่ ยังไม่รีบขอโทษอีก" หลู่เจี้ยนตบหัวหลู่จื่อเฉียงแล้วพูดเสียงดัง"ขอโทษครับ!!! นายน้อย พวกเราได้ทำให้ท่านขุ่นเคืองตรงไหน ก็ต้องขอโทษท่านด้วย และขอให้ท่านใจกว้างปล่อยเราไปสักครั้งด้วย" หลู่จื่อเฉียงโขกหัวไปพลางพูดไปพลางข่งฝานและพานเจี๋ยก็ก้มหัวและขอโทษเช่นกัน"ขอโทษฉันไม่มีประโยชน์ กอริลลา มอบให้คุณแล้ว อยากทำอะไรก็ได้ พี่ตงเป็นที่พึ่งให้คุณ แม้ว่าคุณจะฆ่าพวกเขาตอนนี้ พี่ตงรับประกันว่าคุณก็จะไม่เป็นไร!!!"กอริลลาก้าวไปข้างหน้าโดยได้รับการพยุงจากฟ่านถง"พวกนายยังจำฉันได้ไหม?" กอริลลาพูดด้วยรอยยิ้มกวนโอ๊ยหลู่จื่อเฉียงสามคนมองไปที่กอริลลา พวกเขาจำไม่ได้ว่ารู้จักคนนี้เมื่อไหร่ประการแรกกอริลลาเปลี่ยนไปมากจากครึ่งปี
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 454
หลังจากที่หลินตงและยุนซีกลับไปที่เจียงเฉิง พวกเขาก็บินตรงไปยังจิงตูเนื่องจากลุงซ่งให้เขารีบไปจิงตูภายในสามวัน ต้องมีอะไรบางอย่างที่สำคัญมากแน่ ๆหลังจากมาถึงจิงตูและส่งยุนซีกลับบ้าน หลินตงก็โทรกลับหาซ่งซือหมิน บอกว่าตัวเองมาถึงจิงตูแล้วซ่งซือหมินส่งคนไปรับหลินตงยังคงเป็นบ้านใหญ่ครั้งที่แล้วหลินตงผลักประตูเปิดออกแล้วเข้าไปข้างในซ่งซือหมินยังคงหลับตารอเขาอยู่บนเก้าอี้ในลานบ้านความแตกต่างก็คือซ่งเจียหลานสาวของซ่งซือหมินไม่อยู่ที่นี่ในเวลานี้ มีเพียงซ่งซือหมินเท่านั้น"ลุงซ่ง!!!" หลินตงเรียกด้วยความเคารพสำหรับชายชราในตำนานคนนี้ หลินตงชื่นชมเขามากทั้งในแง่ของความแข็งแกร่งและการเสียสละของเขาต่อต้าเซี่ย"มาแล้วเหรอ!!!" ซ่งซือหมินตอบทั้งที่หลับตา"ครับ!!!""ไปยกเก้าอี้ในบ้านมานั่ง!""ครับ!!!"หลินตงพูดจบก็เข้าไปในบ้าน ยกเก้าอี้ตัวหนึ่งออกมา นั่งถัดจากซ่งซือหมิน"หลินตง ในเมื่อคุณมาถึงระดับความแข็งแกร่งนี้แล้ว มีบางสิ่งที่คุณควรรู้""ลุงซ่งเชิญกล่าว!!!""คุณคิดว่าสถานการณ์ของต้าเซี่ยตอนนี้เป็นอย่างไร?" ซ่งซือหมินถามหลินตงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ต้าเซี่ยเป็นหนึ่งในส
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 455
หลินตงตกใจมากเขาไม่คิดว่าลุงซ่งจะเชื่อมั่นในตัวเขาขนาดนี้ตัวเขาเองมีความมั่นใจที่จะทำขั้นตอนนี้ได้ แต่นั่นเป็นเพราะเขารู้ว่าเขามีระบบตราบใดที่มีระบบอยู่ คนอื่นต้องพึ่งพาพรสวรรค์และความพยายาม เขาแค่ต้องใช้เงินก็พอเขาต้องการเพียงแต้มศักดิ์สิทธิ์ให้มากพอที่จะเพิกเฉยต่อปัญหาคอขวดที่อาจต้องใช้เวลาหลายปีหรือสิบปีกว่าจะทะลุผ่านได้ต่อไปบริษัทลงทุนตงไหลจะกระจายธุรกิจไปทั่วโลก เมื่อถึงเวลาเงินจะถูกใช้เร็วขึ้นมาก แต้มศักดิ์สิทธิ์จะยังคงเติบโตอย่างบ้าคลั่งอีกไม่นานเขาก็สามารถยกระดับทั้งร่างกายและจิตวิญญาณให้อยู่ในระดับเทพได้และสามารถปรับปรุงต่อไปได้ซ่งซือหมินก็จะถูกเขาแซงหน้าเช่นกันเพียงแต่เขาไม่เข้าใจ ซ่งซือหมินมั่นใจได้อย่างไรว่าเขาจะทำได้ขนาดนี้?ไม่ว่าจะด้านใดก็ตามก็ไม่ควรถึงเขา"ลุงซ่งไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม? ผมหลินตงจะทำได้ยังไง! ตอนนี้ผมเป็นแค่ระดับครึ่งเทพ อยากจะฝ่าด่านนี้ก็ไม่รู้ว่าจะปีเดือนไหน และต้าเซี่ยยังมีผู้พิทักษ์ระดับเทพสองคนไม่ใช่เหรอ? ยังไงก็น่าจะไม่ถึงผม" หลินตงพูดอย่างจริงจัง"หลินตง! คุณไม่จำเป็นต้องดูถูกตัวเอง ผมเคยรู้ประวัติย่อของคุณแล้ว คุณเป็นคนที่มีพรสวร
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 456
แล้วในต้าเซี่ยมีครอบครัวแบบนี้ไหมเกิดคำถามแบบนี้ขึ้นในใจของหลินตง"ลุงซ่ง แล้วต้าเซี่ยของเราล่ะ???" หลินตงถาม"ถูกต้อง ต้าเซี่ยก็มีตระกูลที่ซ่อนอยู่ในความลับมากมาย แต่ก่อนต้าเซี่ยมีกองกำลังทหารที่แข็งแกร่งพอที่จะยับยั้งพวกเขาได้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าออกมาตามอำเภอใจ แต่เมื่อสนามแม่เหล็กขยายตัว อาวุธขนาดใหญ่กำลังจะถูกคัดออก ตระกูลเหล่านี้ก็เริ่มโผล่ออกมาแล้ว เห้อ... มีปัญหาทั้งในและนอกนะ!!!" ซ่งซือหมินถอนหายใจ"ลุงซ่ง พวกเขาควรนับว่าเป็นส่วนหนึ่งของต้าเซี่ยของเราไหม? ทำไมไม่ช่วยเราต่อต้านศัตรูต่างชาติ กลับกลายเป็นปัญหาภายในของต้าเซี่ย เมื่อต้าเซี่ยถูกทำลาย ชีวิตของพวกเขาก็จะไม่ดีขึ้นไหม?" หลินตงถามแบบไม่เข้าใจเล็กน้อยเขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมครอบครัวที่ซ่อนอยู่ในความลับเหล่านี้ถึงกลายเป็นปัญหาภายในของต้าเซี่ยทุกคนอยู่ในเรือลำเดียวกันเมื่อเรือลำใหญ่อย่างต้าเซี่ยล่มไม่มีใครบนเรือจะรอดไปได้"เห้อ...คุณไม่เข้าใจ!!! จริง ๆ แล้วตระกูลพวกนี้..."หลินตงออกจากบ้านลุงซ่งวันนี้เขาได้สัมผัสกับด้านที่ซ่อนอยู่ของโลกตามที่ลุงซ่งกล่าว มีตระกูลที่ทรงอำนาจมากมายซ่อนตัวอยู่ในความลับใน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 457
หลังจากที่หลินตงออกจากลานบ้านของซ่งซือหมินแล้ว ซ่งซือหมินก็โทรหาเลขาของเขาแล้วแจ้งให้สมาชิกสภาต้าเซี่ยทุกคนทราบว่าพรุ่งนี้เช้าจะมีการประชุมและเรื่องสำคัญจะประกาศให้ทราบในเวลาเดียวกัน ผู้ว่าราชการมณฑลทุกมณฑลในต้าเซี่ย ให้ชมการถ่ายทอดสดการประชุมเมื่อถึงเวลาการเพิ่มสมาชิกรัฐสภาต้าเซี่ยถือเป็นเรื่องสำคัญที่สุดอย่างแน่นอนแม้ว่าเพื่อปกป้องหลินตง ให้เขาไม่จำเป็นต้องปรากฏตัว แต่ขั้นตอนอื่น ๆ ก็ยังต้องดำเนินการหลินตงขับรถไปตามถนนในจิงตู และพบว่าตัวเองไม่มีที่จะไปโรงแรมแกรนด์สตาร์ได้เช็กเอาต์แล้ว อาคารสำนักงานก็ซื้อแล้ว และพนักงานทุกคนก็ย้ายออกจากโรงแรมแกรนด์สตาร์แล้วหลินตงคิดอยู่พักหนึ่ง และดูเหมือนจะไม่เหมาะสมที่จะพักที่บ้านยุนซี เขาไม่ต้องการพักโรงแรมอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงหากุญแจหมู่บ้าน "ลอยฟ้าวิลล่า" ท่ามกลางกุญแจมากมายในหลังรถ เตรียมไปพักที่นั่นคืนหนึ่งหมู่บ้านนี้ดูเหมือนจะอยู่ใกล้กับเขามากตอนแรกที่ซื้อบ้านเหล่านี้ ล้วนตกแต่งอย่างประณีต และทุกสัปดาห์มีคนทำความสะอาด ห้องสะอาดมาก แต่ไม่มีแค่อาหารเท่านั้นหาอะไรข้างถนนกินก็ได้หลินตงมาที่หมู่บ้าน "ลอยฟ้าวิลล่า"เขาซื้อแฟล
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 458
เดินตรงไปที่โซฟานั่งลงแล้วโยนกุญแจในมือลงบนโต๊ะชา โต๊ะชายังมีเค้กวางอยู่หนึ่งก้อนอีกด้วย"พูดมา! นี่มันเรื่องอะไรกัน?" หลินตงกล่าวคนหนุ่มสาวสิบกว่าคนมองไปที่ชายชื่อซุนหาวที่เพิ่งถามคำถามหลินตงในขณะนี้ใบหน้าของซุนหาวก็แดงก่ำ แต่เขาไม่ได้พูดอะไร"ถ้าพวกคุณไม่พูด งั้นผมจะโทรแจ้งตำรวจแล้วนะ แม้ว่าบ้านหลังนี้ผมไม่ค่อยมาพัก แต่ข้อหาบุกรุกบ้านส่วนตัวนี้ก็เพียงพอสำหรับพวกคุณที่จะเข้าไปอยู่สองสามวันแล้ว และผมคิดว่าพวกคุณน่าจะยังเป็นนักเรียนใช่ไหม? นี่ถ้าโรงเรียนรู้ จะเรียนต่อได้หรือไม่ก็พูดยากนะ"ทันทีที่หลินตงพูดสิ่งนี้ทุกคนเริ่มกังวลเห็นใบหน้าของซุนหาวแดงก่ำและไม่กล้าพูดอะไร ทุกคนไม่ใช่คนโง่และพอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้านหลังนี้ไม่ได้เป็นของซุนหาวเลยแต่มันเป็นของชายตรงหน้าไม่เช่นนั้นซุนหาวจะไม่กล้าพูดอะไรเลยได้อย่างไรเห็นได้ชัดว่าไม่รู้ไปใช้วิธีไหนมายึดบ้านของคนอื่น ตอนนี้เจ้าของบ้านกลับมาแล้ว เขาตกใจมากจนไม่กล้าพูดอะไรเลย"ลูกพี่! นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเราเลย! เราเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยการสื่อสารใกล้ ๆ วันนี้เป็นวันเกิดของซุนหาว เขาบอกว่าจะพาเรามาเป็นแขกที่บ้านของเขา เรา
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 459
ซุนหาวจ้องมองหลินตงอย่างหนัก เพราะความโกรธอย่างรุนแรงดวงตาจึงกลายเป็นสีแดงเลือดหลินตงรู้สึกถึงความผันผวนอย่างมากในอารมณ์ของซุนหาว เต็มไปด้วยความโกรธ และแม้กระทั่งร่องรอยของเจตนาฆ่า???ไอ้หมอนี่เกินไปหน่อยแล้ว!!!ตัวเองทำผิดไม่คิดว่าตัวเองมีปัญหา แต่กลับโยนสาเหตุไปที่ผู้เสียหายนี่เจอคนอย่างเขาถ้าเจอคนธรรมดาไม่แน่ว่าสุดท้ายอาจจะใช้เส้นทางสุดโต่ง แก้แค้นคนอื่นได้จริง ๆจิตใจแบบนี้ไม่ได้โดยเฉพาะคนที่ชื่อซุนหาวนี้ยังเป็นนักเรียนอยู่เมื่อกี้หลินตงได้ยินสิ่งที่คนเหล่านี้พูดพอจะเดาได้ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นน่าจะซุนหาวรู้จากที่ไหนว่าบ้านหลังนี้ไม่มีคนอยู่ ได้กุญแจจากพนักงานทำความสะอาด แล้วเชิญเพื่อนมาเพื่ออวดจริง ๆ แล้วคนประเภทนี้มีอยู่มากในสังคมปัจจุบัน พูดตรง ๆ ก็คือตัวเองไม่มีปัญญาและความสามารถ แต่ก็ชอบอวดดีถึงแม้ว่าคนประเภทนี้จะมีจำนวนมาก แต่โดยทั่วไปแล้วถูกจับได้ก็จะยอมรับผิดอย่างแข็งขันและขออภัยจากผู้อื่นคนอย่างซุนหาวที่ไม่สำนึกผิด มีเจตนาฆ่าเช่นนั้นอยู่ในใจ และยังต้องการแก้แค้นผู้เสียหายนี่ไม่ใช่การอวดดีธรรมดาอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นจิตใจผิดปกติแม้แต่ความถูกต้องก็ย
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 460
การเลือกเกิดเป็นเทคนิคจริง ๆ!เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดคิดเหมือนกันว่าหลินตงเป็นลูกคนรวยที่รวยมากไม่อย่างนั้นอายุมากกว่าพวกเขาไม่ถึงสองปี จะประสบความสำเร็จแบบนี้ได้อย่างไรแต่ซุนหาวได้ยินในใจไม่ได้รู้สึกอิจฉาอีกต่อไปแต่เป็นริษยาและเกลียดชังอย่างสุดขีดนี่คือชีวิตในฝันของเขานาทีนี้เขาแทบรอไม่ไหวที่จะฆ่าหลินตงและรับช่วงต่อทุกอย่างแทนเขาและนายยังมีบ้านอีกตั้งหลายหลัง บ้านหลังนี้ให้ฉันจะเป็นอะไรไป?ยังอยากส่งฉันเข้าคุกอีกนายรอก่อนเถอะ!!!รอฉันออกมาได้ก่อน!!!จะต้องทำให้นายเสียใจ!!!ไม่นานหลังจากนั้น เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของหมู่บ้านสี่คนก็มา"พวกคุณดูสิว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น? บ้านที่ผมซื้อหลังละหลายล้าน ตัวเองไม่เคยมาอยู่สักครั้ง นานที่จะมาอยู่สักครั้ง สุดท้ายก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้ การรักษาความปลอดภัยของหมู่บ้านพวกคุณทำกันยังไง? หมู่บ้านระดับสูงแบบนี้สามารถให้คนเข้ามาได้ตามใจชอบ?" หลินตงถามตรง ๆเขาโกรธนิดหน่อยจริงๆตอนนี้เขามีบ้านอย่างน้อยหลายสิบแห่งในจิงตู ถ้าทั้งหมดนี้เป็นแบบนี้ ต่อไปเขาจะไม่มีแม้แต่ที่อยู่เผื่อว่าต่อไปอยากพายุนซีมาค้างสักคืนหนึ่งและเจอสถานกา
최신 챕터
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1411
ป้าเทียนหลบหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานได้เพียงฉิวเฉียด แต่ยังไม่ทันได้โต้กลับ หมัดอีกข้างของเฉินจิ้งจื่อหานหมัดอีกข้างก็พุ่งเข้าใส่ทันทียังคงเป็นหมัดดาวสวรรค์สยบมารอันทรงพลัง ป้าเทียนถึงกับมองเห็นอย่างลางๆ ที่เหนือหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานมีดาวเคราะห์สีแดงเพลิงขนาดมหึมาความร้อนแผ่ซ่าน ทำให้เขารู้สึกว่าผิวหนังกำลังร้อนแสบหมัดนี้ เขาหลบไม่ทัน จึงทำได้แค่รับมันไว้อย่างเต็มแรงหมัดราชันย์!!!แต่ป้าเทียนก็ไม่ยอมแพ้สวนกลับด้วยหมัดราชันย์ สุดยอดไม้ตายของมังกรทลายฟ้าฟาดใส่เเฉินจิงจื่อหานเต็มแรงเฉินจิงจื่อหานเผยสีหน้าเหยียดหยามถึงหมัดของป้าเทียนจะดูทรงพลังไม่น้อยแต่หากเทียบกับ หมัดดาวสวรรค์สยบมาร หนึ่งในสุดยอดวิชาของสำนักดาวสวรรค์แล้ว ยังห่างกันเกินไป และไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันด้วยซ้ำและที่สำคัญ ตอนนี้เฉินจิงจื่อหานยังมีศาสตราเทพมายาที่พ่อมอบให้---เปลวตะวันสนับมือถูกสร้างขึ้นมาโดยเฉพาะ เพื่อใช้คู่กับหมัดดาวสวรรค์สยบมาร เมื่อทั้งสองผสานรวมกัน พลังจะยิ่งรุนแรงยิ่งกว่าเดิมแม้จะยังเทียบไม่ได้กับตอนที่หลินตงใช้ดาบกำราบมารร่ายวิชาดาบกำราบมารแต่ถึงอย่างนั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1410
ไม่แน่อาจจะมีชิ้นที่สาม หรือชิ้นที่สี่ก็ได้และคนที่ดีใจที่สุดท่ามกลางทุกคน คงหนีไม่พ้นป้าเทียนแห่งมังกรทลายฟ้าเขามีวิชาหมัดราชันย์ ซึ่งต้องอาศัยสนับมือช่วยเสริมพลัง จึงจะสามารถปลดปล่อยพลังออกมาอย่างเต็มที่ไม่ทันได้ออกแรง ก็มีคนเอามาประเคนถึงหน้าสนับมือศาสตราเทพมายาคู่นั้น ต้องเป็นของเขาป้าเทียนเมื่อได้สนับมือมาครอบครองแล้ว พลังของหมัดราชันย์ จะต้องเพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดดอย่างแน่นอน“ฮ่าๆ นึกไม่ถึงจริงๆ พวกแกรู้ได้ยังไงว่า ฉันกำลังต้องการสนับมือศาสตราเทพมายาอยู่? ถึงกับรีบเอามาส่งให้ฉันถึงที่ ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่เกรงใจล่ะนะ สนับมือคู่นี้ ใครก็ห้ามแย่ง ส่วนของอย่างอื่น ฉันไม่ต้องการ” ป้าเทียนพูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง“ได้เลย! ป้าเทียน! สนับมือคู่นี้ให้คุณ ส่วนศาสตราเทพมายาชิ้นอื่น ไม่ว่าจะมีอีกกี่ชิ้น คุณห้ามแตะต้องเด็ดขาด”“ใช่! ป้าเทียน สนับมือคู่นั้นให้คุณ แล้วต่อให้หลินตงไม่มีศาสตราเทพมายาเหลืออีก เราก็จะไม่แย่งกับคุณ แต่คุณก็ต้องให้สัญญาว่า จะเอาแค่สนับมือเท่านั้น”“ตกลง!!! ฉันจะเอาแค่สนับมือ ส่วนของชิ้นอื่นให้พวกคุณ” ป้าเทียนตอบกลับ"สัญญา!!!""สัญญา!!!"“ดูท่าพวกแก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1409
ท่ามกลางฝูงอสูรยักษ์สีทองอาณาจักรนิรันดระดับเซียนเดินดินกว่าสิบตัวที่ล้อมรอบอยู่ ทุกตัวดูฮึกเหิมและพร้อมเปิดฉากโจมตีหลินตงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย และพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ฉันคิดไว้อย่างดีแล้ว ก็อยากให้พวกนายได้ศาสตราเทพมายามากกว่านี้เหมือนกัน แต่มันก็ช่วยไม่ได้! หามาได้แค่อันเดียวเอง ฉันก็ไม่ใช่นักมายากล จะเสกของตามใจพวกนายได้ยังไง""ทุกคน! ดูท่าหลินตงจะไม่คิดยกศาสตราเทพมายาให้ พวกเราจะรออะไรกันอีก ลงมือเลยเถอะ! แค่ฆ่าหลินตงให้ได้ ไม่ว่าเขาจะมีศาสตราเทพมายากี่ชิ้น สุดท้ายก็เป็นของพวกเราทั้งนั้นแหละ!" หยวนหมิงที่อยู่ข้างๆ เร่งเร้าเขาอยากจัดการหลินตงให้จบๆ โดยเร็วถ้าปล่อยไว้นานเกินไป อาจมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นก็ได้เพราะหยวนหมิงสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติเมื่อต้องเผชิญหน้ากับปรมาจารย์ระดับเดียวกันมากมายขนาดนี้หลินตงไม่เผยความกลัวแม้แต่น้อย มีเพียงความเยือกเย็นส่วนชายหนุ่มที่มากับเขา ก็แสดงสีหน้าเหยียดหยามออกมาแค่แวบเดียวแม้สีหน้านั้นจะปรากฏเพียงแวบเดียว แต่ก็ยังถูกหยวนหมิงสังเกตเห็นที่เกิดสถานการณ์แบบนี้ไม่อย่างนั้นสองคนนี้ก็ซื่อบื้อมากหรือไม่ก็ยังไม่ได้เอาไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1408
แผนฆ่าคนไม่ให้มือตัวเองเปื้อยนเลือด เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบแทบไม่ต้องเปลืองแรงใด ๆ ก็สามารถกำจัดมังกรเก้าหัวได้อย่างไรก็ตาม วิกฤตนั้นได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดายโดยหยวนหมิงหลินตงมองดูท่าทางของอสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวที่อยู่รอบตัวเขาเขารู้ว่าคำพูดของหยวนหมิงมีอิทธิพลต่อพวกเขาแล้วศาสตราเทพมายาชิ้นเดียว ก็สามารถทำให้พวกเขาต่อสู้จนตายได้ไม่ต้องพูดถึงหลายชิ้นหรือแม้แต่สิบชิ้นประเด็นสำคัญคือหลินตงไม่มีทางอธิบายสถานการณ์นี้ได้เดิมทีตั้งใจจะยืมมีดฆ่าศัตรู แต่จู่ ๆ ก็ถูกตลบหลังโดยไม่ทันตั้งตัวตอนนี้กลับกลายเป็นเขาเองที่จนมุม ไม่มีทางให้ถอยแล้วหลินตงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แน่นอนว่าหยวนหมิง ผู้ซึ่งสามารถขึ้นสู่อาณาจักรนิรันดรและกลายเป็นผู้นำเผ่ามังกรเก้าหัว ไม่ใช่คนโง่ในขณะเดียวกัน เฉินจิงจื่อหานเฝ้าดูทุกอย่างดำเนินไปด้วยความสนใจอย่างยิ่งด้วยฐานะของเขา จึงไม่จริงจังกับอารยธรรมระดับกลางเช่นนี้มากนักแม้ว่าคู่ต่อสู้จะมีจำนวนมากและทรงพลัง แต่ถ้าเขาต่อสู้อย่างจริงจังและใช้ไพ่เด็ดทั้งหมด เขาก็ไม่กลัวสัตว์ร้ายมากกว่าสิบตัวเหล่านี้ท้ายที่สุดแล้ว อารยธรรมระดับสูงนั้นเกินกว่าที่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1407
ปรมาจารย์อาณาจักรนิรันดรของอสูรกาแล็กซีต่างก็พยักหน้ารับรู้ขณะที่พวกเขากำลังเตรียมโจมตีและสังหารหยวนหมิงและหยวนเซิงจู่ๆ หยวนหมิงก็คิดวิธีที่ดีในการหาทางออกขึ้นมาเขาตะโกนทันที "ทุกคน ได้โปรดอย่าหลงกลอุบายของหลินตง เป้าหมายของเขา คือการใช้ศาสตราเทพมายาเพื่อล่อพวกเราอสูรกาแล็กซีให้ต่อสู้กันเอง ตราบใดที่เราร่วมมือกันฆ่าเขา ศาสตราเทพมายาก็จะเป็นของทุกคนไม่ใช่เหรอ? มังกรเก้าหัวของฉันสัญญาว่าจะไม่เข้าร่วมการแย่งชิงนี้ พวกคุณได้ไตร่ตรองยัง? มีศาสตราเทพมายาเพียงหนึ่งเดียว แล้วทุกคนจะแบ่งกันอย่างไร? มันจะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดอีกครั้งภายใอสูรกาแล็กซี ซึ่งหลินตงได้วางแผนไว้แล้ว จิตใจของเขาชั่วร้ายเกินกว่าจะปล่อยไว้ได้"หลังจากหยุดชั่วครู่ หยวนหมิงก็พูดต่อ "นอกจากนี้ หลินตงยังเจอศาสตราเทพมายาในซากปรักหักพังโบราณอีกด้วย ใครเล่าจะรับประกันได้ว่าเขาเจอเพียงชิ้นเดียว? ถ้าเขาเจอเพียงชิ้นเดียวจริง ๆ แล้วศาสตราเทพมายาล้ำค่าขนาดนี้ เขาจะเต็มใจเอาออกมาให้ทุกคนเหรอ? ฉันคิดว่า เขาต้องพบหลายชิ้นแน่ๆ ตอนนี้เอาออกมาเพียงชิ้นหนึ่งเพียง เพื่อกระตุ้นความขัดแย้งภายในอสูรกาแล็กซีของเรา"“สิ่งที่เราควรทำตอนน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1406
พวกมันก็ไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวอีกต่อไป"หลินตง! ในเมื่อแกรู้แล้ว ก็จงคิดให้ดีและมอบศาสตราเทพมายาในมือของแกมา ด้วยวิธีนี้ แกจะยังสามารถรักษาชีวิตของแกได้ อย่ารอให้พวกเราลงมือ มิฉะนั้นแล้ว แม้ว่าแกจะอยู่ในอาณาจักรนิรันดร แกก็จะไม่สามารถหยุดยั้งการโจมตีของผู้แข็งแกร่งมากมายเช่นเราได้""ใช่แล้ว! หลินตง ตราบใดที่แกมอบศาสตราเทพมายาในมือของแก เราสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายแกและจะส่งแกออกจากอสูรกาแล็กซีอย่างปลอดภัย ไม่อย่างนั้นก็อย่าโทษเราที่หยาบคาย""มอบศาสตราเทพมายามา แล้วจะไว้ชีวิตแก!!!"กลุ่มปรมาจารย์ทรงพลังแห่งอาณาจักรนิรันดรพูดขึ้นบังคับให้หลินตงส่งมอบดาบกำราบมารในมือของเขาหยวนหมิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติถ้าหลินตงส่งมอบศาสตราเทพมายาจริงๆ เขาจะได้รับอนุญาตให้ออกจากอสูรกาแล็กซีได้หรืออย่างไรแล้วมังกรเก้าหัวของเขาจะเกิดอะไรขึ้น?ไม่เพียงแต่พวกเขาต้องเสียหายอย่างหนักเท่านั้น แถมยังปล่อยเสือกลับเข้าป่าอีก เท่ากับว่าทิ้งปัญหาไว้ให้ระเบิดทีหลังไม่แน่นอน!!!ไม่สามารถปล่อยให้หลินตงมอบศาสตราเทพมายาได้!ในขณะนั้น หลินตงก็พูดขึ้นอย่างกะทันหัน "ถ้าพวกแกทุกคนต้องการดาบเล่มนี้ ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1405
"พี่หง หลินตงจะตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่า? ได้โปรดช่วยหลินตงด้วยพี่หง" หวงฝู่ซีเยว่พูดเสียงดังคำพูดของเธอทำให้ยุนซีและคนอื่นๆ นึกขึ้นได้คนเดียวที่สามารถช่วยหลินตงได้ในตอนนี้ คงจะเป็นไป๋หลี่เหยียนหงผู้แสนจะลึกลับทุกคนพูดขึ้นเพื่อขอความช่วยเหลือจากเธอ"พี่หง ได้โปรดช่วยหลินตงด้วย""ใช่แล้ว! พี่หง! ได้โปรดช่วยหลินตงด้วย...."เมื่อทุกคนรีบร้อนขอความช่วยเหลือเสียงของไป๋หลี่เหยียนหงก็ดังก้องอยู่ในหูของทุกคน"ไม่ต้องกังวล ในเมื่อมีจื่อหานอยู่ที่นี่ หลินตงก็จะไม่เป็นไรแน่นอน พวกเขาไม่มีความกล้าที่จะทำร้ายหลินตง"เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋หลี่เหยียนหงทุกคนสามารถคลายความกังวลได้ชั่วคราวอย่างไรก็ตาม พวกเธอยังคงจ้องมองร่างของหลินตงข้างหน้าด้วยความกังวลหลินตงมองไปที่อสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวรอบตัวเขาอย่างอธิบายไม่ถูกสถานการณ์แบบนี้มันอะไรกัน?เมื่อสักครู่ไม่มีใครสนใจคำพูดของหยวนหมิงทำไมทุกคนถึงเปลี่ยนใจกะทันหัน?อาจเป็นเพราะการโจมตีก่อนหน้านี้ของเขามีรัศมีกว้างเกินไปงั้นเหรอ?แต่จากข้อมูลที่หลินตงได้รับมาอาณาจักรนิรันดรอันสูงส่งเหล่านี้ไม่สนใจความเป็นหรือความตายของสิ่งมีชีวิ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1404
คนแบบเดียวกันมักจะดึงดูดกันเองเผ่ามังกรเก้าหัวก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันมากนักไม่ต้องพูดถึงสองคนนี้หากอยู่บนโลก คงทำให้เด็กๆ กลัวจนร้องไห้กลางดึกแน่ๆ แถมอาจใช้เป็นยันต์กันเลยทีเดียวหยวนหมิงมองอสูรยักษ์สีทองทั้งสองตัว ที่เข้าร่วมสนามรบด้วยความรู้สึกขุ่นเคืองในใจพวกเขาคงมาถึงนานแล้ว แต่เพิ่งจะลงมือตอนนี้ถ้าไม่ใช่เพราะหลินตงหยิบศาสตราเทพมายาออกมา ก็ยังไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะปรากฏตัวหรือไม่!ล้วนเป็นพวกเลวทรามทำได้ทุกอย่างถ้าแลกกับผลประโยชน์แต่หยวนหมิงลืมคิดไปว่ามังกรเก้าหัวก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?ต่างก็ไม่มีใครดีไปกว่าใครสถานการณ์ปัจจุบันกลายเป็นสี่ต่อสามแม้ว่าหยวนเซิงจะได้รับบาดเจ็บบ้าง แต่ก็ยังมีแรงเหลือพอสู้ได้แม้ว่าในใจจะไม่พอใจ แต่หยวนหมิงก็พูดอย่างสุภาพว่า "ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ! หากวันนี้ฉันฆ่าศัตรูได้ มังกรเก้าหัวของฉันจะตอบแทนคุณอย่างงาม""ฮ่าๆ พี่หยวนหมิงไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้ สองเผ่าของเราเป็นเพื่อนเก่ากัน เผ่ามังกรเก้าหัวของคุณกำลังมีปัญหา เราจะยืนดูเฉยๆ ได้อย่างไร!" หมาป่านรกสามหัวหัวเราะและพูด"พี่หมาป่า! มิตรภาพก็ส่วนมิตรภาพ แต่บุญคุณก็ต้องชดใช้ให้ชัด
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1403
หลินตงใช้ศาสตราเทพมายาโจมตีเพียงครั้งเดียว จนทำให้มังกรเก้าหัวได้รับความเสียหายอย่างหนัก ซ้ำยังทำให้พวกเขาเสียหน้าหนักมากในอสูรกาแล็กซี“หลินตง! แกดูถูกกันเกินไปแล้ว!!! ที่นี่คืออสูรกาแล็กซี ไม่ใช่กาแล็กซี่ทางช้างเผือก แกอยากจะจุดชนวนสงครามหรือไง?” หยวนหมิงจ้องเขม็งไปยังหลินตงที่ยืนอยู่ไกล พูดพร้อมกัดฟันด้วยความโกรธหลินตงเหวี่ยงดาบกำราบมารในมือเป็นวง และเก็บเข้าฝักไป เขาหัวเราะอย่างเย็นชา จากนั้นตอบกลับด้วยเสียงเรียบนิ่งว่า "หยวนหมิง! แกเลิกขู่ได้แล้ว! คิดว่าตัวเองเป็นแทนอสูรกาแล็กซีทั้งหมดเหรอ! แล้วที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ฉันก็แค่ป้องกันตัวเท่านั้นเอง ส่วนผลที่ตามมา ไม่ใช่ความผิดของฉัน แต่เป็นพวกแกต่างหาก ที่แกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง"“แก…”หยวนหมิงถึงจุกจนพูดไม่ออก เมื่อโดนหลินตงตอกกลับจากนั้นหันไปยังความว่างเปล่า ตะโกนดังเสียงหนักแน่นว่า "ทุกท่าน! หลินตง ไอ้คนนอกผู้นี้ ได้กระทำการอุกอาจในอสูรกาแล็กซีของฉัน! ยิ่งไปกว่านั้น ยังทำให้มังกรเก้าหัวของฉันตายเจ็บนับไม่ถ้วน เพื่อชำระแค้นให้แก่พี่น้องของฉัน และเพื่อรักษาศักดิ์ศรีของอสูรกาแล็กซีแห่งนี้ ฉันหยวนหมิง ขอวิงวอนต่อทุกท่าน ได้โปรดร่วมม
